บันทึกลับฉบับเดซี่

ลำดับตอนที่ #3 : บันทึกลับฉบับเดซี่ - 3 พบเธอ

บันทึกหน้าที่ 3 พบเธอ
 

   ...... 2 เดือนผ่านไป หลังจากงานศพสิ้นสุดลง  

เฮยวอน ก็กลับมาเรียนและใช้ชีวิตตามปกติ ถึงแม้สภาพจิตใจของเขาตอนนี้จะยังรับกับเหตุการณ์
ที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่เขาก็ต้องเรียนรู้ที่จะอดทนและก้าวเดินต่อไปให้ได้ 

ส่วนเฮยมี เธอสำเร็จการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย นับว่าเป็นช่วงจังหวะเวลาที่ดี ที่เธอจะได้มีเวลาเพื่อ
จัดการสะสางธุระของพ่อแม่ให้เรียบร้อย เธอจึงจำเป็นต้องไปกลับระหว่างไทย - เกาหลี อยู่บ่อยๆ แม้ช่วง
แรกๆที่ พ่อ แม่ จากไป จะทำให้สองพี่น้องลำบากพอสมควร เพราะสิ่งที่พ่อแม่เหลือไว้ ก็ไม่ได้มีอะไร
มากมายเลย จะมีก็เพียงแต่บ้าน ที่เมืองไทย 1 หลัง บ้านที่เกาหลี 1 หลัง และเงินจำนวนไม่มากนัก
อีกเพียงก้อนเดียว แต่ก็ถือว่าโชคยังดี ที่ ราวี่ แฟนหนุ่มฐานะดีของเฮยมี ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยพวกเขาไว้
ราวี่ ทำธุระกิจอยู่เกาหลี พอดีกับที่เฮยมีเพิ่งเรียนจบ เขาจึงต้องการให้แฟนสาวไปทำงานเป็น เลขาส่วนตัว
ให้กับเขา  

....................

" อิเดซี่  ตั้งใจเรียนหน่อยนะ แล้วฉันจะส่งเงินมาให้เรื่อยๆ ฉันคงไม่ได้กลับมาบ่อย แต่ถ้ามีโอกาศฉันจะกลับ
มาหาแกบ้างนะ อิน้องรัก " 

นี้คือโน๊ตที่เฮยมีเขียนใส่กระดาษแปะไว้ที่หน้าผากน้องชาย ก่อนที่ตัวเธอจะไปทำงาน ที่ เกาหลี

" แล้วเป็นบ้าอะไรต้องมาแปะไว้บนหัวฉันด้วยวะ อิเจ๊นี่ !! " 

เฮยวอน บ่นหัวเสีย แต่ก็มิว่ยหัวเราะกับการกระทำแบบเด็กๆของพี่สาว

" เห้ยยย  ต้องรีบแล้ววว เดี๋ยว ไปไม่ทันเจอ เธอคนนั้น "

เขาแหกปากก่อน จะดีดตัวอย่างเร็วเพื่อเข้าไปอาบน้ำ เตรียมตัว เพื่อจะไปมหาลัย และเพื่อเจอ เธอ ....

....................


" เดซี่ !! ผมเธอยาวมากแล้วนะ เมื่อไหร่จะตัดเธออยู่ ปี3 แล้วนะ อีกไม่กี่ปีก็จะจบออกไปเป็นครูอยู่แล้ว  "


อาจารย์เดินผ่านมาหน้าตึก เธอเอ่ยพร้อมบ่นเรื่องที่ลูกศิษย์ของเธอที่ไม่ยอมดูแลบุคลิคภาพของตัวเอง
ปล่อยให้ผมยาวรุงรัง 

" โห อาจารย์ ผมสั้นมันไม่หล่อนะครับ แล้วอีกอย่าง ผมเป็นครูที่จิตวิญญาณครับ รูปลักษณ์ภายนอกมัน
ไม่เกี่ยว "

เธอได้ยินคำตอบทะเล้นๆบวกรอยยิ้มสดใสของลูกศิษย์ ทำให้เธอเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

" นี่ ฉันสอนให้เธอคิดนะ ไม่ใช่ให้มายอกย้อน เอาล่ะ รีบๆไปเรียนได้แล้ว "

พูดเสร็จเธอก็เดินขึ้นตึกไป เพราะมีนักศึกษาอีกหลายชีวิตที่รอรับการเรียนการสอนจากเธอ


.......................

ภายหน้าตึกใหญ่หลังหนึ่ง ของมหาลัย ตอนนี้บรรยากาศภายในมหาลัย กำลังคึกคักเต็มไปด้วย
เหล่านักศึกษาชายหญิงมากมาย
โน๊ต ชายหนุ่มผิวเข้มกำลังนั่งรอเดซี่ เพื่อที่จะขึ้นไปเรียนพร้อมกัน แต่ตอนนี้มันก็ไกล้เวลาเข้าไป
ทุกที แต่ยังไม่มีการมาของเดซี่เลย

" มัวทำอะไรอยู่วะเนี่ย "  

" เห้ยยย รอนานป่ะวะ โทษที พอดีกูคุยกับอาจารย์อยู่ว่ะ "

หนุ่มผิวเข้มบ่นยังไม่ทันจบแต่ก็มีเสียงของเพื่อนตัวดีของเขาแทรกขึ้นมาซะก่อน

" เออๆ รีบไปเถอะ  เดี๋ยวก็เข้าสายกันพอดี " 

" เออๆ ไปก็ไป  มึงกลายเป็นคนขี้บ่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะโน๊ต " 

" หุบปาก แล้วเดินๆ ไปได้ละ "

เดซี่อดที่จะขำกับท่าทีที่เคร่งครึมแต่ก็แฝงไปด้วยความกวนteen ไม่ได้ (ก็เข้าใจอยู่หรอกนะ ว่าอยู่
ต่อหน้าคนเยอะๆ ก็ต้องมีวางมาดกันบ้าง) เขาคิดในใจ แต่ก็ดันเผยรอยยิ้มออกมาให้เห็น

" มึงนี่บ้ารึป่าว อยู่ดีๆ ก็ยิ้มคนเดียว เหอะๆ "  

ในขณะที่สองหนุ่มกำลังเดิน เพื่อไปเข้าห้องเรียน ในระหว่างทางก็จะต้องผ่านเหล่านักศึกษามากมาย
และในทุกๆย่างก้าวที่พวกเขาก้าวเท้าเพื่อเดินไปข้างหน้า ก็จะมีเสียงกรี๊ดกร๊าดหวีดร้องไม่ได้ศัพท์ไป
ต่างๆนาๆ ของหญิงสาวเหล่านั้น ปฏิเสธ ไม่ได้เลยว่า สองคนนี้เค้าฮอตจริง  หากถามว่าใครไม่รู้จักเดซี่ & โน๊ต
แล้วล่ะก็ ถือว่าคนๆนั้นไม่ได้อยู่ในเมืองนั้นเลยก็ว่าได้ 

ถ้าจะให้เหล่าสาวๆ พูดถึงผู้ชายในอุดมคติล่ะก็ 1-2 อันดับแรกที่พวกเธอจะเอ่ยชื่อก็คือ เขาทั้งสองคนนี่แหละ
ด้วยความความที่โน๊ตมีนิสัยเงียบๆ ไม่ค่อยจะพูดจากับใคร จึงทำให้เขาไม่ค่อยสนใจกับสิ่งรอบตัวสักเท่าไหร่
แต่ก็แปลกที่นิสัยเหล่านี้ดันไปติดตาต้องใจของสาวๆค่อนมหาลัยเลยทีเดียว ส่วนเดซี่ มักจะเป็นที่รักของคน
รอบข้างเสมอ ยิ้มแย้มแจ่มใส บวกกับใบหน้าหวานๆของเขา เขาจึงกลายเป็น เดือนคณะ  และควบตำแหน่ง
เดือนของมหาลัยไปพร้อมๆกัน 

ปัง งงงง ง ~ 

เสียงคนเดินชนประตูกระจก ดังขึ้น ทำให้เสียงที่ดังเสี้ยบแส้ เมื่อสักครู่เงียบลง

" มึงนี่โง่นะ ประตูบานตั้งใหญ่โต กลับเดินชนซะงั้น 5555 " 

หนุ่มผิวเข้ม ด่าพร้อมหัวเราะ ในความเซ่อปน...โง่ของเพื่อนสนิท 

ตอนนี้ทุกสายตายังคงจับจ้องไปที่เขา และแล้วก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงโผล่มา 

" พี่เดซี่ เป็นยังไงบ้างคะ เจ็บหรือป่าว "

" เอ่อ ... ไม่เป็นไรครับผมโอเคๆ ขอบคุณนะครับ น้องมะยม " 

เขาตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เมื่อสาวใดได้ห็นละก็ จะต้องอยากจะละลายไปในทันที

" กรี๊ดดดดดดดด !! พี่เค้าจำชื่อฉันได้อ่ะแก " 

หญิงสาวเจ้าของคำถาม กรี๊ดเสียงดังลั่น พร้อมกับตีเพื่อนข้างๆด้วยความดีใจที่ผู้ชายที่ตน
ชื่นชอบ จำชื่อเธอได้ 

" เอ๊อ อินี่ กูห็นแล้ว แม่งกรี๊ดยังกับผีเข้า " เพื่อนสาวไม่วายแขวะ มะยมไปหนึ่งที

" เฮ้อ สงสัยต้องตัดแว่นใส่จริงๆแล้วว่ะ " 

เฮยวอนบ่นขึ้น เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเขา ด้วยเหตุการณ์ ต่างๆที่เกิดขึ้น
มันล้วนมาจาก ความบกพร่องทางสายตาของเขา หรือเรียกว่าสายตาสั้นนั่นเอง จึงทำให้ประสิทธิภาพ
ในการมองเห็นของเขา และดูจะด้อยกว่าชาวบ้านปกตินิดหน่อย อันที่จริงเขาก็คิดว่าจะใส่แว่นตั้งนาน
แล้ว ถ้าไม่ติด.... " อะไร มุงจะใส่แว่นหรอ พอเลยๆ ยังกับตุ๊ด มึงจะไม่อายเขาหรือไงถ้ามีเพื่อนเรียกมึงว่า 
ไอ้ 4 ตาน่ะ " ....คำแขวะเหล่านี้จากปากพี่สาวของเขาเอง

ติ๊ง ติ๊งง 

Line 

แพท :  แกเรียนเสร็จหรือยัง ??

โน๊ต : ยัง แต่อาจารย์ ไกล้จะปล่อยแล้วล่ะ , มีไร ??

แพท : นี่ ! ไอมืด ฉันถาม จะต้องมีอะไรด้วยรึไง ไอนี่วอนโดนด่า

โน๊ต : แล้วตกลงมีอะไร ?

แพท : ฉันรอแกอยู่หน้าตึกนะ เรียนเสร็จก็รีบๆลงมาล่ะ เดี๋ยวไปเยี่ยมแม่ ที่โรงบาล
 
โน๊ต : อ่าๆ รอแปปนึงละกัน , นั่งเอาหนังสือปิดหน้าไว้นะ ฉันไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมองหน้าแก !!

แพท : อิบ้า !!


หนุ่มผิวเข้มวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ  แล้วมีสมาธิอยู่กับสิ่งที่อาจารย์พูดต่อ

" งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันนะครับนักศึกษา ... แล้วก็อย่าลืมหาชื่อโรงเรียนที่นักศึกษาแต่ละคนจะ
ออกสังเกตุการณ์สอนด้วยล่ะ ส่วนเรื่องรายละเอือด ก็อยู่ในชีท ที่อาจารย์แจกเมื่อต้นชั่วโมงนะครับ " 

" ครับ / ค่ะ อาจารย์ " เหล่านักศึกษาต่างพร้อมใจกันเปล่งเสียงเป็นคำตอบให้แก่อาจารย์


หลังจากที่จบการสอนสำหรับวันนี้ เหล่านักศึกษาต่างพากันทยอยออกมาจากห้องเรียน 

หน้าตึกคณะ.........

" อ้าวแพท "

แพท สาวสวยหุ่นดี รูปร่างสูง ใบหน้าเรียวคม ดวงตากลมโต ปากเรียวเล็กน่ารัก ผมยาวสลวย
สีดำสนิทยาวถึงกลางหลัง หน้าตาบ่งบอกถึงความอัธยาศัยดี ผู้ชายที่ได้อยู่ไกล้จะต้องหลงไหล
ในความน่ารักของเธอแน่นอน

เดซี่เอ่ยทักทาย แฟนสาวของโน๊ต ที่มานั่งรอโน๊ต เมื่อประมาณ 20 นาทีที่แล้ว

" หวัดดีจ่ะเดซี่ แหม่ๆ วันนี้ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ " 

" เห้ยย สวยหรอ ใช้คำผิดแล้วมั้งแพท เราเป็นผู้ชายนะ 555 " 

หญิงสาวหัวเราะให้กับความน่ารักของเพื่อนแฟนของเธอ ที่ไม่ว่าจะเจอกันกี่ครั้งชายคนนี้ก็ยังคงสดใส
เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน


" เดซี่  เดี๋ยวกุต้องไปเยี่ยมแม่แพทที่โรงพยาบาลว่ะ " 

หนุ่มผิวเข้มที่ยืนฟังการสนทนาของทั้งคู่ เอ่ยขึ้นมาเพื่อบอกเพื่อนสนิทว่าตนและแฟนสาวมีธุระที่จะต้อง
รีบไปทำ 

" แหม่ๆ หึงหราจ๊ะพ่อหนุ่มคมเข้ม " เป็นแพทที่แซวแฟนหนุ่มของเธอเอง 

" หยุดพูดไปเลย แกอ่ะ เมื่อกี๊เห็นนะ มีหนุ่มๆเดินผ่านแล้วส่งสายตาให้อ่ะ "

" แหม่ ก็ฉันสวยนี่นา ใครบ้างจะไม่อยากมองหน้าดาวมหาลัยอย่างฉัน " 

แพทยังคงพูดจาเเกล้งพื่อให้แฟนหนุ่มขี้หึงของเขาหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม

" พอๆได้แล้วแพท เดี๋ยวก็โกรธกันจริงๆหรอกน่ะ โน๊ตมันขี้หึงก็ยังไม่แกล้งมันอีก "

เป็นเดซี่ที่พูดจาห้ามทัพก่อนที่เพื่อนของตนจะเริ่มมีอารมณ์มากกว่าเดิม 

" แหม่ ก็ตอนเชาหึงน่ะ น่ารักๆ น่าแกล้งจะตาย 555 "หญิงสาวยังคงทำตลกล้อแฟนหนุ่มไม่หยุด 

" ไปๆ ไปทำหน้าที่ลูกเขยได้แล้วไป๊ พ่อหนุ่มขี้หึง 555 " คราวนี้กลับกลายไปเป็นเขาซะเองที่แซวเพื่อนสนิท

" งั้นพวกเราไปก่อนนะจ๊ะ เดซี่ แล้วเจอกัน " 

ทั้งคู่ เดินจากไป แต่โน๊ตก็ยังไม่วายที่จะหันกลับมาชี้หน้าคาดโทษ เพื่อนของตัวเองไว้ ที่ดันพูดประโยค
จี้ใจที่ทำให้เขารู้สึกเขินทุกครั้งที่ได้ยินประโยคนี้


.............

เดซี่มองตามหลังของพวกเขาทั้งสอง ทำให้ในใจของเขากำลังคิดถึงผู้หญิงคนนึงอยู่ ผู้หญิงที่เขาบังเอิญ
พบเจอ ผู้หญิงที่เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ไกล้ ผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อ
ได้พบเจอ เธอ ...... คือ ....... น้ำตาล 

" เด ~ ซี่ !! " 

เสียงสวยเสียงนึงกำลังเรียกเขา ที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ 

" น้ำตาล.... ใช่ .... น้ำตาล ~ เอ๊ะ นั่นเสียงของน้ำตาลหนิ " 

เหมือนจะรู้สึกตัว ชายหนุ่มตกใจถึงกับผงะเล็กน้อย เมื่อหันไปหาเจ้าของเสียงที่เรียกเขา แต่สิ่งที่เขาเจอคือ
เธอ .... คนที่เขากำลังคิดถึงอยู่นั่นเอง 

น้ำตาล คือผู้หญิง ตัวสูงประมาณไหล่ของเขา เธอเป็นคนน่ารัก ร่าเริงแจ่มใส ใบหน้าของเธอหวานพอๆกับ
ชื่อของเธอเลยทีเดียว ด้วยผมของที่เธอที่ยักโศกยาวเกือบถึงกลางหลัง ด้านหน้าตัดเป็นหน้าม้า ทำให้เข้ากับ
ใบหน้าอันแสนน่ารักของเธอ

" นะ นะ น้ำตาลล ~ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ " 

เดซี่เอ่ยถามหญิงสาวอย่างตะกุกตะกัก ไม่เหลือภาพของคนหล่อที่สาวๆหลงไหลกันค่อนมหาลัยเลย

" ฉันก็มารอคุณน่ะสิ เนี่ยรอนานมากเลยด้วย คุณต้องเลี้ยงข้าวฉันเพื่อเป็นการปลอบใจนะคะ "

" ดะ ได้ครับ คุณน้ำตาล " 

" แล้วเราจะไปกินที่ไหนกันดีล่ะครับ "  ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเขินอาย (บ้าจริง ทำไมหัวใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยนะ)

" ที่ไหนอร่อย เราก็ไปกันที่นั่นล่ะค่ะ " 

" โอเคครับ งั้นเดี๋ยวมื้อนี้ ผมจะพาคุณไปพบกินอาหารที่หากคุณได้ลองกินแล้วคุณจะต้องขอร้องให้ผมพามากินอีกครั้งแน่นอน "

หญิงสาวตาโตอย่างเก็บอาการไม่ เมื่อได้ยินสิ่งที่เดซี่พูดถึง น้ำตาลถือว่าเป็นผู้หญิงที่ชื่นชอบหรือเรียกอีกอย่างว่าหลงไหล
ในอาหารเป็นที่สุด อาหารที่ไหนอร่อย ที่นั่นจะต้องมีเธอ แต่ก็แปลก ทั้งๆที่เธอกินอย่างกับไม่ใช่คน แต่ทำไมกันนะ เธอถึงไม่ อ้วน !!

" ดีมากค่ะ งั้นไปกันเลยนะคะ " 

พูดจบหญิงสาวก็จับแขนของเดซี่พร้อมกันกับเดินที่รถ เพื่อที่พวกจะไปยังจุดหมายปลายทางนั่นก็คือร้าน " ก๋วยเตี๋ยวพันปี "
 

.....................~.........................