ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : double a - ตอนที่ 2
~ 2 ~
บรรรยากาศภายในงานเลี้ยงรับตำแหน่งซีอีโอคนใหม่ของบริษัทอิเตอร์ไพรด์ เป็นไปอย่างราบรื่น ผู้คนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับประธานคนใหม่ต่างเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขและยินดี แม้แต่ประธานคนเก่าอย่างเรียวซากิเอง ที่ถึงแม้จะเหนื่อยเพราะต้องเริ่มงานตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็ยังไม่ได้พักเลยสักนิด ใบหน้าของเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยแต่กลับแสดงสีหน้าของความสุขออกมาอย่างเห็นได้ชัดเสียมากกว่า ส่วนตัวเรียวมะ เขายังคงเดินทั่วงานเพื่อพูดคุยกับแขกที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเขา จนตอนเวลาได้ล่วงเลยมาถึงค่อนคืนแล้ว แขกเรื่อต่างพากันทยอยกลับไปบ้างเป็นบางส่วน ในขณะที่เรียวกำลังคุยกับเพื่อนอยู่นั้นเขาได้เห็นเรียวซากิเดินผ่านมาพอดี เขาจึงขอตัวจากเพื่อนเพื่อไปหาพ่อของเขา
" พ่อครับ "
เรียวซากิได้ยินเสียงของลูกชาย จึงหยุดเดินแล้วหันไปมองหาต้นเสียงทันที
" อ้าว มาพอดีเลย พ่อกำลังจะไปหาลูกอยู่พอดี "
" ผมว่าพ่อน่าจะกลับไปพักผ่อนได้แล้วนะครับ "
ได้ยินดังนั้นเรียวซากิก็หัวเราะขึ้นมาทันที เพราะสิ่งที่เขาได้บินจากลูกชาย นั่นก็คิอสิ่งที่เขากำลังจะบอกเหมือนกัน
" พ่อ ก็จะบอกลูกว่า จะกลับไปพักผ่อนแล้วเหมือนกัน "
" งั้นก็ดีเลยครับ " เรียวมะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
" งั้นพ่อิกลับก่อนนะ แล้วเจอกันที่บ้าน " เรียวซากิเอ่ยลาอีกครั้ง เรียวมะพยักหน้ารับคำ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปยังด้านหน้าโรงแรม
" งั้นผมส่งพ่อตรงนี้นะครับ " เรียวมะพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้แก่พ่อของเขา เรียวซากิเข้าไปในรถพร้อมกับหันมาโบกมือให้กับเรียวมะก่อนที่จะสั่งมห้คนขับรถออกรถเพื่อเดินทางกลับบ้าน เมื่อรถทยานออกไปเรียวมะจึงหมุนตัวเดินหลับเข้าไปในโรงแรมอีกครั้ง
" เรียวมะ " ดนัยเอ่ยเรียกชายหนุ่มกำลังเดินเข้ามา
" ไปไหนมาเหรอ " เขาถามต่อ
" อ้อ ผมออกไปส่งคุณพ่อมาน่ะครับพี่ดนัย "
ได้ดังนั้นดนัยแย้มรอยยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้เล็กน้อยกาอนที่จะเดินจากไป เรียวมะเห็นดังนั้นจึงเดินต่อไปโดนที่ไม่ได้สงสัยอะไร หลังจากที่กนัยเดินออกมาจากเรียวมะ เขาล้วงโทรศัพอแกมาจากกระเป๋าพร้อมกับกดโทรออกทันที
" เรียวซากิออกไปแล้ว " ดนัยบอกกับปลายสาย
" ให้จคดการตามแผนได้เลยใช่มั้ยครับ " เสียงจากปลายสายตอบกลับมา
" อื้ม " เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะกดวางสายไป
บนถนนใจกลางเมืองในยามราตรี ถึงแม้จะเป็นใจกลางเมืองแต่ในยามนี้เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนต่างพากันพักผ่อน จนทำให้การสัญจรบนท้องถนนนั้นโล่งๆม่แออัดเหมือนกับช่วงกลางวัน รถของเรียวซากิแล่นไปอย่างเชิ่องช้า เรียวซากิที่ตอนนี้เพลียหลับไปบนเบาะหลังของรถ ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเนื่องจากรถของเขานั้นได้ทำการเบรคอย่างกระทันหัน
ปรี๊นนนนนน ~
เสียงแตรดังสนั่น
" ไอบ้าเอ้ยยยย ขับรถอะไรของแกวะ ซื้อใบขับขี่มารึไง "
เสียงของคนขับรถสบถขึ้นอย่างเสีย เนื่องจากรถคู่กรณีได้ทำการขับปาดหน้ารถของเรียวซากิไป ทันที่รถจอด รถคันที่ปาดกน้านั่นก็จอดขวางไว้เช่นกัน ไม่นานคนขับรถคนนั้นก็ลงมาจากรถ การแต่งกายของเขาประกอบไปด้วยเสื้อผ้าและหมวกที่ปิดหน้าปิดตาอย่างมิดชิด และสิ่งที่ทำให้น่าจกใจกว่าก็คือ ปืนที่อยู่ในมือ เห็นท่าไม่ดีคนขับรถของเรียวซากิจึงร้องเสียงหลงขึ้นมาด้วยความตกใจ
" แย่แล้วครับท่าน มันมีปืนด้วย "
" ใจเย็นๆนะ " เรียวซากิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบซึ่งต่างจากภายในใจของที่กำลังร้อนรุ่มอยู่มาก
" ทำยังไงดีครับท่าน มันไกล้เข้ามาแล้ว " คนขับรถร้องเตือนอีกครั้ง
" ขับฝ่าไปเลย หนีให้ได้ " เรียวซากิตัดสินใจเด็ดขาดพร้อมกับสั่งคนขับรถของเขา ทันที่ได้ยินคนขับรถใส่เกียร์พร้อมกับเหยียบคันเร่งสุดแรง รถออกตัวเลื่อนไปข้างด้วยความเร็วอทำให้ชายชุดดำนั้นต้องกระโดดหลบรถ แต่เชาไม่ได้หลบเพียงอย่างเดียว เขายิงปืนใส่รถด้วยในขณะที่หลบ เสียงปืนดังสนั่นพร้อมกับเสียงรถที่กำลังขับหนีออกไป ไม่รอช้าชายชุดดำจึงรับวิ่งขึ้นรถหวังที่จะประกบตามเหยื่อไป ในขณะที่รถของเรียวซากิกำลังแล่นไปด้วยความเร็วนั้น เขายังคงมีสติพอที่จะคว้าโทรศัพย์มาเพื่อกดโทรออกไปยังสถานีตำรวจ
" คุณตำรวจครับ ตอนนี้ผมกำลังถูกคนร้ายไล่ล่าอยู่บนถนน "
เรียวซากิรีบแจ้งทันทีด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก
" ไม่ทราบว่าคุณอยู่ตรงไหนหรอครับ "
ปั้งงงงงง!
ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบ สายก็ตัดไป เนื่องจากรถที่ไล่ตามมาได้ทำการยิงใส่รถของเรียวซากิ ทำให้คนขับรถต้องหักรถเพื่อหวังหลบลูกกระสุนจึงทำให้โทรศัพย์เรียวซากิหลุดออกจากมือ
" เห้ยย โทรศัพท์ฉันหล่น " เรียวซากิสบถออกมา
" ขอโทษครับท่าน "
" ไม่เป็นไร นี่ ฉันยืนโทรศัพท์นายหน่อยสิ " ได้ยินดังนั้นคนขับรถจึงรีบหยิบโทรศัพท์ของตนเองอย่างทุกลักทุเลและส่งให้กับเจ้านายทันที เมื่อได้รับโทรศัพท์ เรียวซากิรียกดโทรไปที่ลูกชายทันที
" .............. " "................. ไม่สามารถติดต่อเลขหมาย ..." ตู๊ดๆๆๆๆๆ
" บ้าเอ้ยยย ทำไมเรียวมะไม่รับสายกันนะ " เรียวซากิสบถออกมาอีกครั้ง
ในขณะเดียวกัน
" พ่อครับ "
เรียวซากิได้ยินเสียงของลูกชาย จึงหยุดเดินแล้วหันไปมองหาต้นเสียงทันที
" อ้าว มาพอดีเลย พ่อกำลังจะไปหาลูกอยู่พอดี "
" ผมว่าพ่อน่าจะกลับไปพักผ่อนได้แล้วนะครับ "
ได้ยินดังนั้นเรียวซากิก็หัวเราะขึ้นมาทันที เพราะสิ่งที่เขาได้บินจากลูกชาย นั่นก็คิอสิ่งที่เขากำลังจะบอกเหมือนกัน
" พ่อ ก็จะบอกลูกว่า จะกลับไปพักผ่อนแล้วเหมือนกัน "
" งั้นก็ดีเลยครับ " เรียวมะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
" งั้นพ่อิกลับก่อนนะ แล้วเจอกันที่บ้าน " เรียวซากิเอ่ยลาอีกครั้ง เรียวมะพยักหน้ารับคำ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปยังด้านหน้าโรงแรม
" งั้นผมส่งพ่อตรงนี้นะครับ " เรียวมะพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้แก่พ่อของเขา เรียวซากิเข้าไปในรถพร้อมกับหันมาโบกมือให้กับเรียวมะก่อนที่จะสั่งมห้คนขับรถออกรถเพื่อเดินทางกลับบ้าน เมื่อรถทยานออกไปเรียวมะจึงหมุนตัวเดินหลับเข้าไปในโรงแรมอีกครั้ง
" เรียวมะ " ดนัยเอ่ยเรียกชายหนุ่มกำลังเดินเข้ามา
" ไปไหนมาเหรอ " เขาถามต่อ
" อ้อ ผมออกไปส่งคุณพ่อมาน่ะครับพี่ดนัย "
ได้ดังนั้นดนัยแย้มรอยยิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้เล็กน้อยกาอนที่จะเดินจากไป เรียวมะเห็นดังนั้นจึงเดินต่อไปโดนที่ไม่ได้สงสัยอะไร หลังจากที่กนัยเดินออกมาจากเรียวมะ เขาล้วงโทรศัพอแกมาจากกระเป๋าพร้อมกับกดโทรออกทันที
" เรียวซากิออกไปแล้ว " ดนัยบอกกับปลายสาย
" ให้จคดการตามแผนได้เลยใช่มั้ยครับ " เสียงจากปลายสายตอบกลับมา
" อื้ม " เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะกดวางสายไป
บนถนนใจกลางเมืองในยามราตรี ถึงแม้จะเป็นใจกลางเมืองแต่ในยามนี้เป็นช่วงเวลาที่ผู้คนต่างพากันพักผ่อน จนทำให้การสัญจรบนท้องถนนนั้นโล่งๆม่แออัดเหมือนกับช่วงกลางวัน รถของเรียวซากิแล่นไปอย่างเชิ่องช้า เรียวซากิที่ตอนนี้เพลียหลับไปบนเบาะหลังของรถ ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเนื่องจากรถของเขานั้นได้ทำการเบรคอย่างกระทันหัน
ปรี๊นนนนนน ~
เสียงแตรดังสนั่น
" ไอบ้าเอ้ยยยย ขับรถอะไรของแกวะ ซื้อใบขับขี่มารึไง "
เสียงของคนขับรถสบถขึ้นอย่างเสีย เนื่องจากรถคู่กรณีได้ทำการขับปาดหน้ารถของเรียวซากิไป ทันที่รถจอด รถคันที่ปาดกน้านั่นก็จอดขวางไว้เช่นกัน ไม่นานคนขับรถคนนั้นก็ลงมาจากรถ การแต่งกายของเขาประกอบไปด้วยเสื้อผ้าและหมวกที่ปิดหน้าปิดตาอย่างมิดชิด และสิ่งที่ทำให้น่าจกใจกว่าก็คือ ปืนที่อยู่ในมือ เห็นท่าไม่ดีคนขับรถของเรียวซากิจึงร้องเสียงหลงขึ้นมาด้วยความตกใจ
" แย่แล้วครับท่าน มันมีปืนด้วย "
" ใจเย็นๆนะ " เรียวซากิพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบซึ่งต่างจากภายในใจของที่กำลังร้อนรุ่มอยู่มาก
" ทำยังไงดีครับท่าน มันไกล้เข้ามาแล้ว " คนขับรถร้องเตือนอีกครั้ง
" ขับฝ่าไปเลย หนีให้ได้ " เรียวซากิตัดสินใจเด็ดขาดพร้อมกับสั่งคนขับรถของเขา ทันที่ได้ยินคนขับรถใส่เกียร์พร้อมกับเหยียบคันเร่งสุดแรง รถออกตัวเลื่อนไปข้างด้วยความเร็วอทำให้ชายชุดดำนั้นต้องกระโดดหลบรถ แต่เชาไม่ได้หลบเพียงอย่างเดียว เขายิงปืนใส่รถด้วยในขณะที่หลบ เสียงปืนดังสนั่นพร้อมกับเสียงรถที่กำลังขับหนีออกไป ไม่รอช้าชายชุดดำจึงรับวิ่งขึ้นรถหวังที่จะประกบตามเหยื่อไป ในขณะที่รถของเรียวซากิกำลังแล่นไปด้วยความเร็วนั้น เขายังคงมีสติพอที่จะคว้าโทรศัพย์มาเพื่อกดโทรออกไปยังสถานีตำรวจ
" คุณตำรวจครับ ตอนนี้ผมกำลังถูกคนร้ายไล่ล่าอยู่บนถนน "
เรียวซากิรีบแจ้งทันทีด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก
" ไม่ทราบว่าคุณอยู่ตรงไหนหรอครับ "
ปั้งงงงงง!
ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบ สายก็ตัดไป เนื่องจากรถที่ไล่ตามมาได้ทำการยิงใส่รถของเรียวซากิ ทำให้คนขับรถต้องหักรถเพื่อหวังหลบลูกกระสุนจึงทำให้โทรศัพย์เรียวซากิหลุดออกจากมือ
" เห้ยย โทรศัพท์ฉันหล่น " เรียวซากิสบถออกมา
" ขอโทษครับท่าน "
" ไม่เป็นไร นี่ ฉันยืนโทรศัพท์นายหน่อยสิ " ได้ยินดังนั้นคนขับรถจึงรีบหยิบโทรศัพท์ของตนเองอย่างทุกลักทุเลและส่งให้กับเจ้านายทันที เมื่อได้รับโทรศัพท์ เรียวซากิรียกดโทรไปที่ลูกชายทันที
" .............. " "................. ไม่สามารถติดต่อเลขหมาย ..." ตู๊ดๆๆๆๆๆ
" บ้าเอ้ยยย ทำไมเรียวมะไม่รับสายกันนะ " เรียวซากิสบถออกมาอีกครั้ง
ในขณะเดียวกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น