ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6 ภูติจิ๋วแสนสวย
~ 6 ~
ฮ๊าววว ~ วววววว
เสียงหาววอดใหญ่มาพร้อมกับการเปิดหน้าต่างเพื่อรับไออุ่นจากแสงแดดที่สอดส่องเข้ามาภายในห้องนอนเล็กๆของเธอ
" สวัสดีจ้า เซเวียน่า " เสียงของหญิงวัยกลางคนเอ่ยทักทายสาวน้อยที่อาศัยอยู่ชั้นสองของตึกฝั่งตรงข้ามทันทีที่เห็นเธอเปิดหน้าต่างออกมา
"หวัดดีค่าาาาา คุณป้าเชอรี่ " หญิงสาวยิ้มรับพร้อมกับส่งทักทายกลับไปหาคุณป้าร้านขายผลไม้ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม และเธอก็ยังเอ่ยคำทักทายแก่ผู้คนทั่วไปที่อยู่ในละแวกนั้นเช่นเดียวกับทุกๆวัน
เซเวียน่าคือหญิงสาว อายุน่าจะประมาน 22 ปี ใบหน้าของเธอเรียวยาวได้รูปผมสีน้ำตาลทองยาวเป็นลอนถึงกลางหลัง ดวงตากลมโต เซเวียน่าเป็นคนสวยนิสัยร่าเริง เป็นกันเองกับคนรอบข้าง เธอจึงมักจะได้รับความรักและความช่วยเหลือจากคนรอบข้างเสมอ เซเวียน่าย้ายมาอยู่ในชุมชนแห่งนี้ตั้งแต่อายุ 15 ปี เธอออกมาจากบ้านเพียงเพราะเหตุผลเดียว นั่นคือ ตามหาความรัก
" ทำไมวันนี้ดูผู้คนคึกคักกันจังเลย มีอะไรเกิดขึ้นกันนะ "
" ป้าเชอรี่ค๊าา ~ " เสียงสวยเอ่ยเรียกแม่ค้าขายผลไม้ฝั่งตรงข้าม
" วันนี้เป็นวันอะไรเหรอคะ ทำไมดูผู้คนเยอะแยะจังเลย "
" อ๋อ วันนี้ในปราสาทเขาจะจัดเลี้ยงน่ะ "
" เลี้ยงทุกคนเลยเหรอคะ "
" จ้า (^_^) " สิ้นบทสนทนา เซเวียน่าส่งยิ้มหวานกลับไปพร้อมกับถอนตัวออกมาจากบานหน้าต่าง ทันที
" เอ๊ะทำไมตาขวามันกระตุกนะ หรือว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี ..... คงไม่ใช่หร่อกมั้ง " เธอส่ายหน้าเบาๆก่อนที่จะสลัดความคิดเหล่านั้นพร้อมกับผลัดอาภรณ์บนตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที
...........................................
หน้าประตูเมือง
" ฉันว่าเราหยุดพักกันที่เมืองนี้สักวันละกัน " เลโอเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินนำหน้าทุกคนไป
" คนเยอะมากเลยเนอะ " อิทเทอร์พูดพลางหันไปขอความเห็นที่เหมือนเป็นการบอกเล่าเสียมากกว่าจากยูริและเดซี่ที่ตอนนี้กำลังแบกกระเป๋าใบใหญ่ของอิเทอร์อยู่ด้วย ทั้งคู้จึงพยักรับคำพร้อมกับเดินต่อไป ในระหว่างทางที่เดินเข้ามาในเมืองนั้น คงจะมีแต่อิทเทอร์เท่านั้นที่ดูจะตื่นเต้นไปกับทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นตึกรามบ้านช่องหรือร้านค้าหรือสินค้าต่างๆ ดูๆไปเหมือนเธอกำลังมาเ ที่ยวมากกว่าการมาพจญภัยเสียอีก ไม่นานทั้งสี่ก็เดือนทางมาถึงหน้าโรงแรม เบื้องหน้าคือโรงแรมเล็กๆ หากเทียบกับโรงแรมของเดซี่แล้ว โรงแรมนี้ดูจะเล็กลงไปอย่างถนัดตาเลยทีเดียว เพราะเป็นเพียงตึกที่มีอยู่สามชั้น แต่ตึกข้างๆก็ยังคงเป็นโรงแรมอีกจ้าวนึงเหมือนกัน
" นี่คงจะย่านของธุระกิจโรงแรมสินะ " เดซี่เปรยขึ้นเบาๆกับตัวเองทันทีที่ได้เห็นสถานเหล่านี้ เพราะเขาเองก็รู้สึกแปลกตาเช่นกัน
" คืนนี้เราจะพักที่นี่หรอ " อิทเทอร์ถามพลางหันมาขอคำตอบจากเลโอ ชายหนุ่มหันไปพยักหน้าแทนคำตอบก่อนที่จะเดินเข้าไปยังด้านในโรงแรม
" ยินดีต้อนรับค่ะ " เสียงใสเอ่ยทักทายแขกผู้มาเยือนทันที
" ขอ 2 ห้อง ครับ "
" สักครู่นะคะ " พนักงานเอ่ยขึ้นก่อนที่ก้มหน้าเพื่อตรวจหาห้องว่างให้แก่ลูกค้าทันที เวลาผ่านไปไม่นาน
" ขอโทษนะคะ ตอนนี้ทางโรงแรมเหลือห้องพักเพียงห้องเดียวค่ะ เนื่องจากวันนี้มีงานเลี้ยงในปราสาทน่ะค่ะ ห้องพักของเราก็เลยเต็ม " สิ้นเสียงขอพนักงาน เลโอหันไปมองขอความเห็นจากทั้งสาม โดยที่ทุกพยักหน้ารับ เพราะพวกเขาเองก็เหนื่อยล้ามาจากการเดินทางและอยากจะพักผ่อนแล้วเช่นกัน
" โอเคครับ เอาห้องเดียวก็ได้ แต่พวกเรามีสี่คน "
" ค่ะ ทางเราจะจัดการให้ค่ะ " ลโอยังพูดไม่ทันจบ พนักงานสาวก็พูดแทรกขึ้นมาราวกับรู้ได้ในทีว่าพวกเขาต้องการอะไร ไม่นาน พนักงานจึงพาพวกทั้งสี่ไปยังห้องพัก
หลังจากส่งแขกเสร็จเธอจึงแยกตัวออกมาเพื่อทำงานต่อทันที
" ห้องกว้างอยู่นะ เนี่ย " เป็นอิทเทอร์ที่เอ่ยขึ้น พร้อมกับวิ่งไปกระโจนใส่ที่นอนทันที
" นี่ เธอจะบ้าหรือไง กระโดดใส่แบบนั้น เดี๋ยวเตียงก็หักกันพอดี " เลโอเห้วใส่ แต่อิทเทอร์หาได้สนใจไม่ เธอยังคงนอนแผ่หลาอยู่เตียงใหญ่นั้น ในห้องมีเตียงใหญ่อยู่สองเตียง มีห้องน้ำในตัว และก็เฟอร์นิเจอร์เครื่องประดับประกอบอยู่
" งั้นเดี๋ยวคุณยูริ นอนกับพี่อิทเทอร์ละกันนะครับ " หญิงสาวพยักหน้ารับพร้อมกับเดินไปที่เตียงที่อิทเทอร์นอนอยู่ หลังจากที่ทุกคนจัดการกับสัมภาระและตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็ต่างแยกย้ายกันพักผ่อน จะมีก็แต่เลโอที่นั่งดู รูปของอีกห้าคนที่เหลือ ราวกับกำลังใช้ความคิด เดซี่ที่นั่งอยู่กับยูริ สังเกตเห็นจึงเดินเข้าไปหาเลโอ
" ขอผมดูหน่อยได้มั้ยครับ " เลโอเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะยื่นหนังสือมือให้ เดซี่จ้องมองอยู่สักพัก ก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรออก
" นายคิดอะไรออกเหรอ " เลโอถาม
" ผมคิดว่าผมเคยเห็นสัญลักษณ์นี้นะ "ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางชี้ไปที่สัญลักษณ์ที่เป็นรูปดาบไขว้
" นายเคยเห็นที่ไหน " เลโอถามขึ้นอีกครั้ง
" เขาเป็นแขกที่เคยมาพักที่โรงแรมน่ะครับ " เดซี่เอ่ยขึ้นพร้อมกับฉีกรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวังให้กับเลโอ
.............................................
เวลา 18.30
ตอนนี้ภายในปราสาทเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่ถูกเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยง มีทั้งหลายชนชั้นตั้งแต่คนรวยไปถึงชาวบ้านธรรมดา
" โห คนเยอะจัง " ร่างบางอุทานขึ้นทันทีที่เห็นผู้คนที่อยู่ภายในตัวปราสาท
เสียงหาววอดใหญ่มาพร้อมกับการเปิดหน้าต่างเพื่อรับไออุ่นจากแสงแดดที่สอดส่องเข้ามาภายในห้องนอนเล็กๆของเธอ
" สวัสดีจ้า เซเวียน่า " เสียงของหญิงวัยกลางคนเอ่ยทักทายสาวน้อยที่อาศัยอยู่ชั้นสองของตึกฝั่งตรงข้ามทันทีที่เห็นเธอเปิดหน้าต่างออกมา
"หวัดดีค่าาาาา คุณป้าเชอรี่ " หญิงสาวยิ้มรับพร้อมกับส่งทักทายกลับไปหาคุณป้าร้านขายผลไม้ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม และเธอก็ยังเอ่ยคำทักทายแก่ผู้คนทั่วไปที่อยู่ในละแวกนั้นเช่นเดียวกับทุกๆวัน
เซเวียน่าคือหญิงสาว อายุน่าจะประมาน 22 ปี ใบหน้าของเธอเรียวยาวได้รูปผมสีน้ำตาลทองยาวเป็นลอนถึงกลางหลัง ดวงตากลมโต เซเวียน่าเป็นคนสวยนิสัยร่าเริง เป็นกันเองกับคนรอบข้าง เธอจึงมักจะได้รับความรักและความช่วยเหลือจากคนรอบข้างเสมอ เซเวียน่าย้ายมาอยู่ในชุมชนแห่งนี้ตั้งแต่อายุ 15 ปี เธอออกมาจากบ้านเพียงเพราะเหตุผลเดียว นั่นคือ ตามหาความรัก
" ทำไมวันนี้ดูผู้คนคึกคักกันจังเลย มีอะไรเกิดขึ้นกันนะ "
" ป้าเชอรี่ค๊าา ~ " เสียงสวยเอ่ยเรียกแม่ค้าขายผลไม้ฝั่งตรงข้าม
" วันนี้เป็นวันอะไรเหรอคะ ทำไมดูผู้คนเยอะแยะจังเลย "
" อ๋อ วันนี้ในปราสาทเขาจะจัดเลี้ยงน่ะ "
" เลี้ยงทุกคนเลยเหรอคะ "
" จ้า (^_^) " สิ้นบทสนทนา เซเวียน่าส่งยิ้มหวานกลับไปพร้อมกับถอนตัวออกมาจากบานหน้าต่าง ทันที
" เอ๊ะทำไมตาขวามันกระตุกนะ หรือว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี ..... คงไม่ใช่หร่อกมั้ง " เธอส่ายหน้าเบาๆก่อนที่จะสลัดความคิดเหล่านั้นพร้อมกับผลัดอาภรณ์บนตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที
...........................................
หน้าประตูเมือง
" ฉันว่าเราหยุดพักกันที่เมืองนี้สักวันละกัน " เลโอเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินนำหน้าทุกคนไป
" คนเยอะมากเลยเนอะ " อิทเทอร์พูดพลางหันไปขอความเห็นที่เหมือนเป็นการบอกเล่าเสียมากกว่าจากยูริและเดซี่ที่ตอนนี้กำลังแบกกระเป๋าใบใหญ่ของอิเทอร์อยู่ด้วย ทั้งคู้จึงพยักรับคำพร้อมกับเดินต่อไป ในระหว่างทางที่เดินเข้ามาในเมืองนั้น คงจะมีแต่อิทเทอร์เท่านั้นที่ดูจะตื่นเต้นไปกับทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นตึกรามบ้านช่องหรือร้านค้าหรือสินค้าต่างๆ ดูๆไปเหมือนเธอกำลังมาเ ที่ยวมากกว่าการมาพจญภัยเสียอีก ไม่นานทั้งสี่ก็เดือนทางมาถึงหน้าโรงแรม เบื้องหน้าคือโรงแรมเล็กๆ หากเทียบกับโรงแรมของเดซี่แล้ว โรงแรมนี้ดูจะเล็กลงไปอย่างถนัดตาเลยทีเดียว เพราะเป็นเพียงตึกที่มีอยู่สามชั้น แต่ตึกข้างๆก็ยังคงเป็นโรงแรมอีกจ้าวนึงเหมือนกัน
" นี่คงจะย่านของธุระกิจโรงแรมสินะ " เดซี่เปรยขึ้นเบาๆกับตัวเองทันทีที่ได้เห็นสถานเหล่านี้ เพราะเขาเองก็รู้สึกแปลกตาเช่นกัน
" คืนนี้เราจะพักที่นี่หรอ " อิทเทอร์ถามพลางหันมาขอคำตอบจากเลโอ ชายหนุ่มหันไปพยักหน้าแทนคำตอบก่อนที่จะเดินเข้าไปยังด้านในโรงแรม
" ยินดีต้อนรับค่ะ " เสียงใสเอ่ยทักทายแขกผู้มาเยือนทันที
" ขอ 2 ห้อง ครับ "
" สักครู่นะคะ " พนักงานเอ่ยขึ้นก่อนที่ก้มหน้าเพื่อตรวจหาห้องว่างให้แก่ลูกค้าทันที เวลาผ่านไปไม่นาน
" ขอโทษนะคะ ตอนนี้ทางโรงแรมเหลือห้องพักเพียงห้องเดียวค่ะ เนื่องจากวันนี้มีงานเลี้ยงในปราสาทน่ะค่ะ ห้องพักของเราก็เลยเต็ม " สิ้นเสียงขอพนักงาน เลโอหันไปมองขอความเห็นจากทั้งสาม โดยที่ทุกพยักหน้ารับ เพราะพวกเขาเองก็เหนื่อยล้ามาจากการเดินทางและอยากจะพักผ่อนแล้วเช่นกัน
" โอเคครับ เอาห้องเดียวก็ได้ แต่พวกเรามีสี่คน "
" ค่ะ ทางเราจะจัดการให้ค่ะ " ลโอยังพูดไม่ทันจบ พนักงานสาวก็พูดแทรกขึ้นมาราวกับรู้ได้ในทีว่าพวกเขาต้องการอะไร ไม่นาน พนักงานจึงพาพวกทั้งสี่ไปยังห้องพัก
หลังจากส่งแขกเสร็จเธอจึงแยกตัวออกมาเพื่อทำงานต่อทันที
" ห้องกว้างอยู่นะ เนี่ย " เป็นอิทเทอร์ที่เอ่ยขึ้น พร้อมกับวิ่งไปกระโจนใส่ที่นอนทันที
" นี่ เธอจะบ้าหรือไง กระโดดใส่แบบนั้น เดี๋ยวเตียงก็หักกันพอดี " เลโอเห้วใส่ แต่อิทเทอร์หาได้สนใจไม่ เธอยังคงนอนแผ่หลาอยู่เตียงใหญ่นั้น ในห้องมีเตียงใหญ่อยู่สองเตียง มีห้องน้ำในตัว และก็เฟอร์นิเจอร์เครื่องประดับประกอบอยู่
" งั้นเดี๋ยวคุณยูริ นอนกับพี่อิทเทอร์ละกันนะครับ " หญิงสาวพยักหน้ารับพร้อมกับเดินไปที่เตียงที่อิทเทอร์นอนอยู่ หลังจากที่ทุกคนจัดการกับสัมภาระและตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็ต่างแยกย้ายกันพักผ่อน จะมีก็แต่เลโอที่นั่งดู รูปของอีกห้าคนที่เหลือ ราวกับกำลังใช้ความคิด เดซี่ที่นั่งอยู่กับยูริ สังเกตเห็นจึงเดินเข้าไปหาเลโอ
" ขอผมดูหน่อยได้มั้ยครับ " เลโอเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะยื่นหนังสือมือให้ เดซี่จ้องมองอยู่สักพัก ก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรออก
" นายคิดอะไรออกเหรอ " เลโอถาม
" ผมคิดว่าผมเคยเห็นสัญลักษณ์นี้นะ "ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางชี้ไปที่สัญลักษณ์ที่เป็นรูปดาบไขว้
" นายเคยเห็นที่ไหน " เลโอถามขึ้นอีกครั้ง
" เขาเป็นแขกที่เคยมาพักที่โรงแรมน่ะครับ " เดซี่เอ่ยขึ้นพร้อมกับฉีกรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวังให้กับเลโอ
.............................................
เวลา 18.30
ตอนนี้ภายในปราสาทเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่ถูกเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยง มีทั้งหลายชนชั้นตั้งแต่คนรวยไปถึงชาวบ้านธรรมดา
" โห คนเยอะจัง " ร่างบางอุทานขึ้นทันทีที่เห็นผู้คนที่อยู่ภายในตัวปราสาท
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น