ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : sanc'wall -5
~ 5 ~
" ตึ้งๆๆๆ "
เสียงเท้ากระทบกับบันไดเสียงดัง ชายหนุ่มผมยาววิ่งลงมาจากชั้น2ของบ้าน พร้อมกับเอ่ยถามพี่สาวของเขาที่กำลัง
อ่านหนังสือพิมอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องโถงของบ้าน
" เจ๊ ! เห็นโดฮีหรือป่าว "
" อ่าวอินี่ เมียหายแต่นี้ทำแหกปากจะเป็นจะตาย " อิทเทอร์เหวกลับด้วยน้ำเสียงกวนประสาทแต่สายตายังคงจ้องอยู่
ที่ตัวหนังสือ
" บะ บ้า เมียเมออะไรกัน ไม่ใช่เมียน " เซอาร์ถึงกับตอบอย่างตะกุกตะกัก
" อ้าวเหรอ ! กูเห็นตัวติดกันยังกับปลิงภูเขาไฟ กูก็นึกว่าได้กันแล้ว " คราวนี้เธอต้องหันหน้ามาพูดแซวน้องชายด้วยสีหน้า
สุดแสนจะกวนประสาท
" พอๆเลิกแขวะได้ละ แล้วตกลงเห็นหรือป่าว เนี่ยเมื่อเช้าเธอเข้าไปปลุกแต่พอฉันอาบน้ำเสร็จออกมา ก็ไม่เห็นเธอแล้ว "
" ไม่รู้ ไม่เห็นเหมือนกัน .... ว่าแต่ระวังไว้เถอะ ถ้าตัวจริงมาเดี๋ยวจะงานเข้าไม่รู้ตัว "
" ตัวจริงอะไรวะเจ๊ " เซอาร์เอียงคอถามพี่สาวด้วยความสงสัยในสิ่งที่เธอพูด
" อ้อ ! ลืมไป มึงความจำเสื่อมอยู่นี้หว่า เอาเถอะเดี๋ยวก็รู้เองแหละ "
เซอาร์ หมุนตัวกลับทันทีที่อิทเทอร์พูดจบ ราวกับว่าเขาจะไม่ได้ฟังเลยด้วยซ้ำว่าเธอพูดอะไร เขาก้าวเท้าเดินออกมาจาก
บ้านเพื่อหวังจะตามหาเลขาคนสนิทของเขา
" เอ .... หายไปไหนวะ "
.....................
ภายในตึกร้างขนาดใหญ่ที่อยู่ห่างไกลจากแราสาทกิลแซนไม่มากนัก
" ไง ... โดฮี ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีใช่มั้ย " เสียงปริศนาที่เร้นกายอยู่ภายใต้เงามืดหลังเสาต้นใหญ่ที่อยู่ในตึกนั้น
" คราวหน้าถ้าจะนัดมาเจอ ก็ควรเลือกสถานที่ที่มันไกลกว่านี้หน่อยนะคะ แล้วก็ช่วยเข้าประเด็นด้วยเพราะฉันมีเวลาไม่มาก "
โดฮีเอ้ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงของเธอแสดงออกถึงการไม่ชอบคู่สนทนาของเธออย่างเห็นได้ชัด
" แหม่ๆ ใจเย็นสิครับโดฮี เธอนี่ยังจริงจังไม่เปลี่ยนเลยนะ แล้วเธอไม่เคยได้ยินหรอ ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุดน่ะ "
เสียงปริศนายังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูสนุกและหัวเราะกับท่าทีของสาวร่างเล็กตรงหน้าอยู่ตลอด แต่เธอก็ยังคงทำหน้านิ่งไม่ไหวติง
ต่อการกระทำของเขา
" เอาล่ะ มาเข้าเรื่องกันดีกว่า ที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อจะมาดูว่าเธอ ทำภารกิจไปถึงไหนแล้ว "
เขาเปลี่ยนท่าทีและน้ำเสียงจริงจังขึ้นทันที
" ฉันก็กำลังหาเวลาหาจังหวะที่เหมาะสมอยู่ คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ "
" ถ้าทำได้อย่างที่พูดก็ดี "
" แต่ฉันสงสัยจริงๆ ทำไมจะต้อง ..... "
" ทำภารกิจให้สำเร็จเถอะ อย่าสงสัยเลย เพราะการมีตัวตนอยู่ของเขา จะทำให้เราลำบากในภายหน้าได้ "
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เสียงปริศนานั้นก็เอ่ยแทรกขึ้นมาทันที
" เอาล่ะ หมดธุระของฉันแล้ว อ่า แล้วบอสฝากมาบอกว่าถ้าโอกาศให้แวะไปหาท่านบ้าง ฉันไปละ "
หลังจากพูดจบ เงามืดนั้นก็หายไปในทีนที โดฮีเห็นเช้นนั้นจึงหมุนตัวกลับเดินออกมาจากตึกนั้นและกลับไปยังปราสาทกิลแซน
................
ปราสาทกิลแซน
" นี่ !! เธอหายไปไหนมาน่ะ ฉันหาแทบแน่เลยนะรู้ป่าว "
" ฉันไปธุระ แล้วที่สำคัญฉันเขียนโน๊ตติดไว้ที่หัวเตียงในห้องของบอสแล้วด้วยค่ะ "
โดฮีตอบคำถามด้วยสีหน้าราบเรียบ
" ชะ ใช่เหรอ เขียนบอกไว้เหรอ "
เขาเอ่ยขึ้นด้วยความไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะเขาเองก็รีบออกมาก่อนที่จะได้ทันสังเกตุสิ่งต่างๆภายในห้อง
" ช่างเถอะๆ เจ๊บอกว่าถ้าเธอมาแล้ว ให้ไปเจอกันที่ MBP เลย เจ๊เค้าล่วงหน้าไปก่อนแล้วอ่ะ "
โดฮีพยักหน้ารับคำ ก่อนที่จะเดินนำหน้าเซอาร์ออกไปยังจุดมุ่งหมายที่เขาพึ่งเอ่ยถึงเมื่อสักครู่
...............
หลังจากที่อิทเทอร์และเหล่าสมาชิกคนอื่นๆ ได้ร่วมกันรุมเคี่ยวเข็นเซอาร์เป็นเวลาผ่านไปแล้ว ประมาน 1 ชั่วโมงเต็ม ตอนนี้
พวกเขาต่างก็พากันมานั่งพักอยู่ที่ร้านกาแฟของลุงเบอร์นาดเจ้าเดิม
" โหย เหนื่อยเป็นบ้าเลย เมื่อไหร่มันจะจบๆไปสักทีเนี่ย " เซอาร์บ่นอย่างเหนื่อยอ่อนกับการฝึกที่สุดแสนจะโหร้ายและทารุณ
ของพี่สาว
" เอาน่า อย่าบ่นไปเลย เพราะถึงยังไงมันก็ได้กับตัวแกทั้งนั้น เพราะเข้าไปใน Gwar มันไม่ได้ง่ายแบบนี้หรอกนะ "
อิทเทอร์พูดพลางปลอบใจน้องชายตัวเองที่ตอนนี้กำลังนั้งเหนื่อยหอบอยู่ข้างๆ
" ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย เพราะเข้าไปก็มีพี่เซโร่กับเจ๊อยู่ แล้วไหนจะไอกอลิล่า2ตัวนี่อีก โอ้ยยสบาย "
เซอาร์ไหวไหล่ ราวกับว่าเรื่องนี้มีทางออกมี่ง่ายนิดเดียวรออยู่
" อ้าว นี่ฉันยังไม่ได้บอกแกเหรอ ว่าฉันจะไม่ได้เข้าไปแข่งด้วย " เซอาร์ถึงกับสำลักน้ำเมื่อได้ยินคำพูดจากปากพี่สาวของเขา
" อ้าว !! ไหงเป็นงั้นล่ะเจ๊ " เขาถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ราวกับว่าแสงสว่างที่อยู่ปลายทางออกเมื่อกี้ได้หายวับไปกับตา
" ก็กฎของGwarก็คือ แต่ละกิลจะส่งมาเฟียเข้าไปได้แค่ 10 คนและต้องเป็นคลาสSหรือSSเท่านั้น แล้วฉันก็อยู่แค่คลาสD
จึงไม่สามารถเข้าร่วมGwarได้ เป็นไงเข้าใจง่ายมั้ย "
อิทเทอร์พูดจบพร้อมกับยั้กคิ้วแบบกวนๆให้น้องชายของเธอ
" งั้นเจ๊ก็ไปสอบเลื่อนคลาสสิ " เขายังคงหาหนทางต่อไปเพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่ต้องลำบากเมื่ออยู่ใน Gwar
" ไม่ได้หร่อก เพราะถ้าฉันเลื่อนคลาส ฉันก็จะไม่สามารถเข้าร่วมทัวว์นาเมนต์เล็กๆได้ เพราะส่วนใหญ่ทัวนาเมนต์เล็กๆเขาจะ
จำกัดคลาส ให้ไม่เกิน คลาส B หรือ A เพราะถ้าไม่จำกัด ก็อาจจะทำให้กิลที่มีสมาชิกที่เป็นคลาสต่ำๆมีโอกาศคว้าเงินรางวัลได้ยาก
" หื้มมม แผนนี้ใช้ได้เลยอ่ะ ให้เจ๊ที่เป็นปีศาจ อยู่คลาสต่ำๆเพื่อชิงเงินรางวัลในทัวนาเมนต์เล็กๆ .... เจ๋งอ่ะ พี่เซโร่คิดได้ไงวะเนี่ย "
เซอาร์พูดพรางเอานิ้วลูบคางตัวเองก่อนที่จะยิ้มหัวเราะไอเดียมร่แสนจะบันเจิดของกิลนี้
" ป่าวเลย เข้าใจผิดแล้ว คนที่คิดแผนนี้คือมึงต่างหาก "
พูดจบเธอก็ปล่อยให้น้องชายนั่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะถึงแม้ไอเดียนี้จะดีเพียงใด แต่ถ้าเอ่ยถึงความยุติธรรมแล้วคงจะไม่มี เซอาร์
ได้แต่คิดว่า นี่คิอสิ่งที่ตัวเขาเป็นคนคิดเหรอ ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าเขาจะเลวร้ายได้ถึงเพียงนี้
.................
ปราสาทวิกซ์
" เอ็น "
เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมามองยังต้นเสียงที่เรียกหาเขา
" ว่าไงฮงบิน มีอะไรหรอ "
เขาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าภึงเหตุผลของการเรียกเขา
" มีคนขอเข้ากิลน่ะ นายคิดว่ายังไง "
" ไล่มันไปซะ " เอ็นตอบสั้นๆ
" แต่ในประวัติเขียนอยู่ คลาส S เลยนะ " ฮงบินยังคงพยายามบอกรายละเอียดเผื่อวาาบอสของเขาจะลองพิจราณาดูอีกสักครั้ง
" ไล่มันไปซะ กิลเรามีแค่ 6 คนก็พอแล้ว " เอ็นยังคงยืนกรานคำตอบเดิม ปฏิเสธทุกอย่างอย่างเด็ดขาด
ฮงบินรับคำก่อนจะออกจากห้องไป
" เคน นายไปสืบมาหรือยังว่าGwarครั้งนี้การเคลื่อนไหวของกิลอื่นๆเป็นอย่างไรบ้าง "
เอ็นหันไปถามเพื่อนร่วมกิลที่นั่งอยู่ข้างๆ
" ก็พอรู้คร่าวๆมาบ้างอ่ะนะ ส่วนใหญ่กิลอื่นๆก็จะคงตัวสมาชิกในการแข่งขันไว้เหมือนเดิม ก็คงจะมีเพียงกิลแซนกิลเดียวที่เอา
เอาสมาชิกใหม่เข้ามา "
เอ็นพยักหน้ารับคำ " อืมๆ เราก็ยังคงจะใช้แผนเดิมแหละนะ หรือนายว่าไง เลโอ ? "
เอ็นถามความเห็นจากเลโอซึ่งนั่งเงียบๆอยู่ในห้องนั้นเหมือนกัน เลโอทำแค่เพียงพยักหน้าแทนคำตอบ
" งั้นก็ตามนี้ละกัน ฝากนายบอก พวกที่เหลือด้วยนะเคน "
" ได้เลยครับบอสสส " เคนตอบรับด้วยใบหน้าทะเล้นๆตามยี่ห้อของเขา
..................
ภายในห้องโถงของบ้าน
เซอาร์เดืนเข้ามาภายในบ้านด้วยสภาพอิดโรย เหน็ดเหนื่อยจากการฝึก เขาทิ้งตัวลงลนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องโถง
" โหยยย อะไรมันจะเหนื่อยขนาดนี้ว๊าาา " เขาบ่นออกมาราวกับหวังว่าพี่สาวของเขาจะรับรู้ว่าเขาทรมานมากและหวังจะให้
เธอลดระดับความโหดลงมาสักหน่อย แต่พี่สาวตัวดีของเขาก็หาได้ฟังเขาสักนิด กลับรีบเดินขึ้นไปยังห้องตัวเองอย่างเร็วไว
" ชิ " เซอาร์สบถคำออกมาพร้อมกับเบ้ปากใส่หลังพี่สาวของเขา ไม่นานโดฮีก็เดินตามเข้ามา พร้อมหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟา
ไกล้ๆกับเจ้านายของเธอ
" นี่ โดฮี " เขาเอ่ยเรียกเธอ โดฮีหันหน้ามาพร้อมกับเลิ่กคิ้วขึ้นเชิงจะถามว่า เรียกทำไม ??
" ทำไมเธอไม่ค่อยยิ้มเลยล่ะ ทั้งๆที่เธอก็ออกจะน่ารัก แต่ทำหน้าบึ้งตลอดแบบนี้มันบดบังคงามน่ารักของเธอหมดนะ "
เซอาร์ถามพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปไกล้ๆกับเธอ เขาจ้องไปที่ดวงตากลมโตของเธอ ราวกับกำลังจะหาคำตอบที่เขาต้องการ
พอตั้งสติได้ โดฮีรีบถอยตัวออกมาเพื่อรักษาระยะห่างของเธอไว้ ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นดังมาก มากพอที่จะทำให้เซอาร์
ได้ยิน
" ฉันไม่ชอบยิ้ม " เธอตอบสั้นๆ ก่อนที่เซอาร์จะกระแซะตัวเข้ามาไกล้ๆเธออีก
" เอ๊ะ เหมือนฉันจะได้ยินเสียงอะไรสักอย่าง มันดังนะ เหมือนๆเสียงหัวใจเต้นเลยอ่ะ " เขาพูดยิ้มๆพร้อมกับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ
โดฮีถึงกับหน้าถอดสี รีบก้มหน้าโดยเร็ว
" นี่ โดฮี เธอชอบฉันเหรอ ?? " เขาถามอย่างตรงไปตรงมา จนทำให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าถึงกับนิ่งเงียบ สายตาของเธอตวัดไปมอง
ที่ใบหน้าของเขา หื่มมม ชอบนะ ผู้ชายอะไรน่ารัก ถึงจะดูอ่อนแอไปหน่อยก็เถอะ แต่ก็ชอบนะ เธอนึกเพียงในใจ ก่อนที่จะตั้งสติได้
" ไม่ " เธอลุกขึ้นนืนพร้อมกับตอบสั้นๆ ก่อนที่จะรีบเดินขึ้นไปยังห้องของตัวเอง
เซอาร์ได้แต่มาตามไปแบบยิ้มๆ " ฉันไม่เชื่อหรอก เธอโกหกไม่เนียนเลยนะ โดฮี " เขารำพันกับตัวเอง
" เดี๋ยวเถอะมึ๊งง กุเตือนแล้วนะ ถ้าหัวแตกรอบสองกุจะไม่แปลกใจเลย หึหึ " เป็นอิทเทอร์ที่เอ่ยขึ้นกับตัวเองในขณะที่เธอยืนดู
สถานการณ์ทั้งหมดอยู่บนชั้น2ของบ้าน
................~................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น