บันทึกลับฉบับเดซี่

ลำดับตอนที่ #5 : บันทึกลับฉบับเดซี่ - 5 โทรศัพท์

บันทึกหน้าที่ 5 โทรศัพท์

   ภายในหอประชุมใหญ่ของวิทยาเขต 1 เต็มไปด้วยเหล่านักศึกกว่า 50 ชีวิต ที่กำลังช่วยกันอย่างขมักเขม่น
อยู่กับการจัดสถานที่เพื่อทำพิธีไหว้ครูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบ 50 ปีของการก่อตั้งมหาลัยนี้ขึ้นมา พิธีที่ว่านี้
จะเริ่มขึ้นในอีก 2 วันข้างหน้า ซึ่งการจัดสถานที่ในครั้งนี้ ทุกอย่างจะต้องพร้อมและสมบูรณ์แบบให้ได้มาก
ที่สุด และเพียงพอที่จะรองรับนักศึกษา ทั้งหมดของสองวิทยาเขต รวมๆ แล้วในวันงานจะมีนักศึกษาที่มา
ร่วมงาน ถึง พันกว่าชีวิตได้ 

  ในขณะที่ทุกคนกำลังช่วยกันจัดสถานที่ รวมไปถึงเดซี่ โน๊ต และแพทด้วยเช่นกัน ทั้ง3 กำลังช่วยกันนำ
ป้ายโฟมขนาดยักษ์ มาเพื่อที่จะเอาขึ้นไปติดไว้บนผ้าม่าน ผืนใหญ่ที่แขวนอยู่บนกำแพงของเวทีกลางหอประชุม

" เห็นเป็นโฟมแบบนี้ก็เถอะ แม่งหนัก ชิบหาย อะไรจะแผ่นยักษ์ขนาดนี้ "

" เดซี่ !! พูดไม่เพราะเลยอ่ะ แต่แม่งก็หนักจริงๆนั่นแหละ 5555 "

แพท ดุเพื่อน แต่แล้วก็ไม่วายที่จะบ่นเสียเอง ทั้งคู่พากันหัวเราะเสียงดัง ทำให้โน๊ตที่เดินถือแผ่นโฟมตามมา 
ถึงกับส่ายหัว กับเสียงหัวเราะของพวกเขาทั้งสอง

" แล้วแบบนี้ใครจะขึ้นไปติดล่ะเนี่ย สูงก็สูง "

เดซี่แหงนหน้าขึ้นไปมองกำแพงที่สูงมาก พร้อมกับร่ายคำบ่น หลังจากบ่นเสร็จเขาหันหน้าไปมองบันไดที่ตั้งอยู่ไกล้ๆ

" เห้ย บันไดอยู่ตรงนั้น แพทไปยกมาดิ๊ " 

" เห้ยแพทเป็นผู้หญิงนะ ใช้ใให้ไปยกบันไดได้ไง "

เธอเบ้ปากใส่ พร้อมปฏิเสธคำสั่งทันที 

" แล้วผู้หญิงไม่มีแขนหรือไง ไปยกมาเร็วๆ " โน๊ตพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย เขาจงใจแกล้งแฟนสาวด้วยการเห็นด้วยกับ
คำสั่งของเดซี่  ทั้งสองหัวเราะกันอย่างชอบใจ

" โอ้โห ฉันล่ะเชื่อเลยจริงๆ แมนมาก แมนกันมากๆ " บ่นเสร็จเธอก็จำใจเดินไปยกบันไดที่ตั้งอยู่ไกล้ๆกับที่พวกเขายืนอยู่

ปึก !!  " อ่ะ นี่เพคะ บันได ที่พวกท่านต้องการ มีอะไรให้หม่อมฉันรับใช้อีกมั้ยเพคะ "

เธอจงใจกระแทกบันไดใส่พื้นพร้อมกับพูดประชดใส่สองหนุ่มที่กำลังยืนหัวเราะเธออยู่ ทั้งสองยังคงหัวเราะอยู่กับกิริยาของเธอ
เหมือนมีอะไรดลใจให้ทั้งสามเงียบพร้อมกัน ทุกคนยืนมองหน้ากันไปมา 

" อ่าวโน๊ต เอาดิ ปีนบันไดขึ้นไปดิ " สุดท้ายต้องเป็นเดซี่ที่เริ่มปริปากพูดก่อน

หนุ่มผิวเข้ม มองหน้าเลิ่กลั่ก ก่อนจะพูดว่า " อ่าว มึงนั่นแหละปีนขึ้นไปเลย ไหงมาโยนหน้าที่ให้กูล่ะ "

" อ่าวเห้ยยย กูปีนไม่ได้ กูกลัวความสูง " หนุ่มแว่นแสดงอาการหวาดกลัวออกมา เขาได้แต่ส่ายหน้าให้กับเพื่อนเชิงบอกว่า
ไม่เอานะ ไม่ปีนๆ 

" เห้ยยกู ก็ไม่เอานะ กูกลัวตกอ่ะ " โน๊ตเองก็ส่ายหน้าปฏิเสธเช่นเดียวกัน 

ครืดดดดดด ครืดดดดดดดด......

เหมือนสวรรค์ทรงโปรดชีวิต โทรศัพท์ของเดซี่สั่น เขาจึงใช้วิธีนี้ในการหนีเอาตัวรอดที่จะต้องปีนขึ้นไปเพื่อติดแผ่น
โฟมขนาดยักษ์นี้ 

" เห้ยๆ แปปนึงนะ มีสายเข้าว่ะ " 

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋า พร้อมกับหันไปบอกโน๊ต จากนั้นเขาก็เดินออกมา โดยปล่อยให้เพื่อนทั้งสองยืน งง
กับภาระอันใหญ่หลวงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

" ฮัลโหล ว่าไงครับคุณน้ำตาล " 

เดซี่เอ่ยทักทายปลายสายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนให้หลงไหล

" นี่ !! ฉันทักไลน์ ไปหลายครั้ง ทำไมคุณไม่ถึงตอบล่ะคะ "

หญิงสาวจอมเผด็จการ เปิดฉากถามเขาชนิดที่เขาเองยังตั้งตัวไม่ทันเสียด้วยซ้ำ

" คือผมกำลังช่วยกันจัดสถานที่อยู่น่ะครับ ก็เลยไม่มีเวลาที่จะตอบ "

" อุ๊ย หรอคะ ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าคุณยุ่งอยู่ งั้นเดี๋ยวคุณเสร็จธุระแล้ว เราค่อยคุยกันก็ได้เนอะ "

น้ำตาลพูดขอโทษเขา เพราะเธอเองก็รู้สึกผิดที่ไปว่าเขาก่อน หลังจากพูดจบเธอก็วางสายไป 

" เอ้า ยังไม่ทันจะรู้เรื่องเลย วางไปซะงั้น อะไรของยัยนี่กันวะ นึกจะโทรก็โทร นึกจะวางก็วาง 
โคตรเผด็จการเลย " 

เขาร่ายคำบ่นมากมายก่อนที่จะเก็บโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋า และเดินกลับไปช่วยเพื่อนทั้ง2 ทำงานต่อ


.......................

2 วันผ่านไป.......

.......................

  08.00 น. ขณะนี้บรรยากาศทั้งภายในและภายนอกของหอประชุมใหญ่ในยามเช้า เต็มไปด้วยเหล่านักศึกษามากมาย
กว่าพันชีวิต ช่างเป็นบรรยากาศยามเช้าทีแสนสดใส นักศึกษาทุกคนก็ดูจะคึกคักกันเป็นพิเศษ ถือว่าวันนี้เป็นวันดีอีกวันนึง
เลยทีเดียว 

 " นักศึกษาที่ลงทะเบียนเข้างานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญเข้ามาด้านในได้เลยนะคะ เพราะตอนนี้ไกล้จะถึงกำหนดการแล้วค่ะ "

เสียงของพิธีกรสาวเอ่ยขึ้นเพื่อบอกให้เหล่านักศึกษาที่อยู่นอกนั้นทยอยกันเข้ามาภายในหอประชุม

" นี่ก็ไกล้เวลาแล้ว ทำไมยังไม่มาอีกนะ " เดซี่บ่นพึมพำอยู่คนเดียว 

" รอน้ำตาลอยู่เหรอ ถึงไหนแล้วล่ะ " 

" เห็นบอกว่าไกล้ถึงแล้วว่ะ " เขาหันไปตอบคำถามโน๊ต ที่ยืนอยู่ไกล้ๆกัน

" กุว่าเข้าไปก่อนเถอะ ยังไงตอนอยู่ในพิธี ก็ต้องนั่งแยกกันอยู่แล้ว เข้าไปรอข้างในเถอะ "

เดซี่ไม่ตอบอะไร เขาทำแต่เพียงเดินตามเพื่อนสนิทเข้าไปด้านใน

 พิธีการดำเนินไปอย่างราบรื่น ทุกคนดื่มด่ำไปกับบรรยากาศที่สุดแสนจะอิ่มเอมใจ จนพิธีเสร็จ ทุกคนต่างพากันทยอยกลับกันเรื่อยๆ
บ้างก็ถ่ายรูปพาน บ้างก็ถ่ายรูปกันเป็นหมู่คณะ 

เดซี่ โน๊ตและแพท พากันปลีกตัวออกมาด้านนอกก่อน พวกเขาต่างไม่ค่อยที่จะชอบสถานที่ที่มีคนเยอะๆเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

" เดซี่ ~ " 

เดซี่หันไปหาเจ้าของเสียงทันที " น้ำตาล " เขาเอ่ยชื่อเธอขึ้นมาทันทีเมื่อได้เห็นเธอ


" ไหนว่าจะรอ ฉันก่อนล่ะ "  น้ำตาลพูดออกอาการให้เห็นว่าเธอกำลังรู้สึกน้อยใจอยู่

" ก็คุณมาสายนี่ครับ แล้วอีกอย่างพอเข้าไป ยังไงก็ต้องแยกกันอยู่ดีแหละ "

หลังจากที่ทั้งคู่ ได้พูดคุยทำความรู้จักกัน ไม่ว่าจะเป็นทางโลกโซเชียล หรือการคุยโทรศัพท์ก็ดี ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์
ของทั้งสองคนจะเริ่มมีพัฒนาการขึ้นมามากเลยทีเดียว

เมื่อทุกคนทักทายและทำความรู้จักกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งสี่ก็พากันไปกินไปเที่ยวกันตามสถานที่ต่างๆมากมายอวันนี้ช่างเป็นวันที่แสนสนุก
และมีความสุขมากสำหรับเดซี่ นานแต่ไหนแล้วนะ ที่เขาไม่ได้รู้สึกมีความสุขแบบนี้

ครืดดดดดด ครืดดดดดดด......

โทรศัพท์ของเดซี่สั่น (อีกแล้ว ช่วงนี้ทำไมมันสั่นบ่อยเหลือเกิน ) เขาหยิบออกมาและเพ่งมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ของเขา เพื่อดูว่าใครโทรมา

" .... อิเจ๊ ....  " 

" ฮัลโหล สวัสดีครับ พี่อิทเทอร์ คนสวย "

เขาเอ่ยทักปลายสายด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทตามสไตล์พี่น้องคุยกัน

" อ่ะ อิเด็กนี่ วอนโดนกุด่าซะแล้ว นี่ถ้ามึงไม่ได้กวนตีนพี่สาวคนสวยของมึงสักวันเนี่ย มึงจะตายใช่มั้ยคะอิน้องเลว "

เธอร่ายคำด่าทันที่ที่ได้ยินเสียงกวนประสาทของน้องชาย

" 5555 ว่าไง มีอะไรครับ พี่อิทเทอร์คนสวย " 

" ยัง ยังไม่หยุดอีก อินี่สงสัยอยากโดนก๊อกสอง ทำไม!! กุโทรหาน้องจะต้องมีอะไรด้วยรึไง แล้วนี่มึงอยู่ไหน เสียงดังเชียว มึงเที่ยวหรอ อ๋อเดี๋ยวนี้
กุไม่อยู่แล้วมึงเที่ยวใช่มั้ย ห๊า มึงตอบกุสิ๊ "

เธอยังคงร่ายคำด่ามส่น้องชายไม่หยุด ให้ตายสิถ้าไม่ได้ด่าน้องสักวันเธอจะตายรึป่าวนะ

เดซี่ที่ได้ยินเสียงแปดหลอดของพี่สาว เขาถึงกับ ยกโทรศัพท์ออกจากหูแล้วยื่นไปให้โน๊ตทันที

" เห้ยๆ โน๊ต เจ๊แม่งมีเรื่องจะตุยกับมึงว่ะ " หนุ่มแว่นกระซิบบอกเพื่อนเบาๆพร้อมส่งโทรศัพท์ให้กับเขา

" สวัสดีครับพี่อิทเทอร์ โน๊ตพูดครับ พี่อิทเทอร์มรอะไรจะคุยกับผมเหรอ " เขาถามหญิงสาวที่อยู่ปลายสายด้วยความสงสัย

เมื่ออิทเทอร์รู้ตัวว่า เสียงที่ถามเธอนั้น คือเสียงของเพื่อนสนิทของน้องชาย เธอจึงรีบปรับเสียงของให้กลับมาสวยให้ได้
มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

" จ่ะ จ๋าาา น้องโน๊ต ว่าไงจ๊ะ " 

โน๊ตถามคำถามเดิมกับเธออีกครั้ง 

" อ๋อ ป่าวหรอกจ้ะ คือพี่แค่จะถามว่าไปเที่ยวที่ไหนกันเหรอ ฟังเสียงแล้วท่าทางจะสนุกกันน่าดูเลย "

เธอยังคงพูดจาไพเราะ ราวกับเป็นคนละคนที่คุยกับเดซี่เลย 

" ครับ ก็มาเที่ยวกัน สะ สี ( โอ้ยย เขาร้องเสียงหลงเพราะกำลังถูกเดซี่หยิกแขนเป็นนัยๆว่าอย่าบอกเจ๊เรื่องน้ำตาลนะ)
สะ สามคนครับพี่อิทเทอร์ มาเที่ยวที่สวนสนุก แต่ตอนนี้ไกล้จะกลับแล้วครับ "

" จ้าๆ งั้นพี่ขอคุยกับเดซี่หน่อยสิจ๊ะ พอดีพี่มีเรื่องจะด่า เอ้ย จะคุยกับมันเอ้ย กับเขาหน่อยน่ะจ้ะ "

อิทเทอร์พูดไปเผลอหลุดปล่อยคำด่าผสมไปด้วย  ทำให้โน๊ตือดที่จะขำๆไม่ได้

" ว่าไงเจ๊ ..."

" อิเดซี่ อิเ _ี้ ย นี่มึงแกล้งกุใช่มั้ย มึงนี้มันเลวนะ มึงกะจะให้น้องโน๊ตสุดหล่อของกุ โดนกุด่าแทนมุงสินะ แต่ต้องขอโทษ
ด้วยนะ เผอิญคนสวยและฉลาดแบบกูจำเสียงน้องโน๊ตได้ กูจึงไม่หลงกลมึง "

เดซี่ ได้แต่ส่ายหน้า ทำกันน้า พี่สาวของเขาถึงได้ปากมหัศจรรย์อะไรขนาดนี้ เขาจึงรีบตัดบท ด้วยการดึงเข้าธุระจริงๆ
ที่เธอโทรมาหาเขา 

" แล้วตกลงมีอะไร ถึงโทรมาเนี่ย " เดซี่ทำเสียงดุเล็กน้อยเพื่อนให้เธอพูดเข้าประเด็นเสียที

" แหม่แค่นี้ต้องทำเป็นดุด้วย  ก็ไม่มีอะไรหร่อกค่ะคุณเดซี่ เผอิญดิฉันแค่จะโทรมาบอกว่า กูโอนเงินไปให้มึงแล้ว แล้วกรุณา
ใช้ประหยัดๆ ด้วย เพตาะสิ่งแรกที่มึงจะต้องจำให้ขึ้นใจเลยก็ คือ กูไม่ได้รวย เข้าใจใช่มั้ยคะ งั้นแค่นี้แหละ บายยย~ "

เธอพูดจบก็วางสายไปดื้อๆเลย ปล่อยเดซี่ยืนงง นาวกับว่า เมื่อกี๊พี่สาวเขาจะโทรมาด่าเขามากกว่าการโทรมาบอกข่าวดี
ของเขาเสียอีก

...................

" หากมีเธอดูแลหัวใจ ก็คงจะดีน้าาา ...... "

โทรศัพท์ของน้ำตาลดังขึ้น ตอนนี้น้ำตาลกับแพทกำลังไปเข้าห้องน้ำ แต่น้ำตาลดันลืมโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะ 

" หากมีเธอดูแลหัวใจ ก็คงจะดีน้าาา......." 

และเช่นเดิม โทรศัพท์เจ้ากรรมยังคงดังไม่ยอมหยุด ซึ่งส่งให้หนุ่มแว่นที่นั่งอยู่ตรงนั้นเกิดอาการสงสัย 
ว่าใครกันนะที่โทรมาหาเธอ จนเขาต้องชะโงกหน้าเข้าไปดูไกล้ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น 

" แม่พี่ต้น ...." เดซี่อ่านชื่อเจ้าของเบอร์ที่โทรมาแบบออกเสียง เพื่อให้โน๊ตที่นั่งอยู่ข้างๆรับรู้ไปด้วยว่าใครเป็นคนโทรมา

" รับเลยดีป่ะวะ " หนุ่มแว่นหันหน้ามาถามเพื่อนสนิทเพื่อนขอความเห็น 

" ไม่ดีมั้ง มันจะเสียมารยาทรึป่าววะ  " โน๊ตเอ่ยปรามๆ เพื่อนของตน

" แต่มันจะดังอยู่แบบนี้เรื่อยๆนะ มึงไม่รำคานหรือไง " 

" งั้นก็แล้วแต่มึงละกัน เขาแฟนมึงหนิ " หนุ่มผิวเข้มตอบเพื่อนด้วยความระอา แต่เอาเข้าจริงๆ เข้าก็รำคานนิดๆแหละ

เดซี่คว้าเจ้าตัวปัญหาที่กำลังส่งเสียงร้องราวกับอ้อนวอนให้ใครสักคนกดรับสายเสียทีเหอะ มาไว้ในมือ เขากำลังที่กดรับ 

" เดซี่ !! คุณจะทำอะไร นั่นมันโทรศัพท์ของฉันนะ " 

หญิงสาวเจ้าของโทรศัพท์จะโกนมาแต่ไกล ทำให้เดซี่ตอนนี้สีหน้าสลดสุดขีด เขาคิดว่าเธอจะต้องโกรธเขามากแน่ๆ 
ที่เขาจะไปรับโทรศัพท์แทนเธอ

" ผมขอโทษ ผมเห็นว่ามันดังตั้งนานแล้ว เลยคิดว่าเขาจะมีธุระอะไรด่วนหรือป่าว แล้วบังเอิญคุณก็ยังไม่มา ผมก็เลยจะ
รับสายให้ " 

เขาพยายามอธิบายให้ฝ่ายหญิงเข้าใจแต่เธอก็ทำแค่เพียง เอานิ้วชี้มาติดไว้ที่ปากตัวเอง เชิงจะบอกว่าให้ทุกคน เบาเสียงลง

" ค่ะ แม่ ว่าไงคะ " เธอกดรับสายพร้อมกับเอ่ยทักทายปลายสายอย่างสุภาพ ตอนนี้ทั้งสามเงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงใดเล็ดลอด
ออกมาจากปากเลย 

" อ๋อ ตอนนี้หนูอยู่กับเพื่อนๆน่ะค่ะ เอ่อ .... อยู่ที่สวนสนุกค่ะ "

น้ำตาลตอบแบบตะกุกตะกักเหมือนๆคนที่กำลังพยายามจะโกหก

" ห๋าา ... อะไรนะคะ จะมารับ ตอนนี้อยู่หน้ามหาลัยแล้ว อีก10 นาทีหรอคะ " เธอทำหน้าตาตกใจ เหมือนคนที่กำลังยืนอยู่บนปากเหว
ยังไงยังงั้นเลย 

" ได้ค่ะ ให้หนูรอหน้าสวนสนุกใช่มั้ยคะ .... ค่ะๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ "
หลังจากวางสายเสร็จ น้ำตาลก็รีบเก็บข้าวของอย่างรวดเร็วพร้อมกับบ่นพึมพัมหับตัวเอง " ซวยแล้ว น้ำตาลเอ้ยย ถ้าไปไม่ทันอ่ะ ซวยแน่ "

" นี่ น้ำตาลเป็นอะไรหรอ ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้นด้วย " เดซี่ถามด้วยความสงสัย เพราะอาการของน้ำตาลเธอรีบร้อนมากจนผิดสังเกตุ
แต่เธอไม่ได้ตอบอะไรเขาไป เพราะห่วงแต่เก็บของอยู่

" แล้วเมื่อกี้ใครโทรมาหรอ " เขาถามต่อ เพราะอยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

" ป้า ..... ป้าฉันโทรมาน่ะ เขาบอกว่าจะมารับ ที่หน้าสวนสนุกนี่ " เธอหันมาตอบเขาแบบลวกๆ

" ป้า ... ป้าหรอ  แล้วทำไมคุณถึงเรียกว่าแม่ล่ะ " 

" เอาน่ะเรื่องมันยาวเอาไว้ฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังละกัน " 

เธอตอบปิดประเด็นเพื่อไม่ให้เดซี่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนี้อีก

" ให้ผมไปส่งไหม ครับ " เขาถามคำถามสุดท้ายอีกครั้งเพื่อจะแสดงให้เธอเห็นว่าเขาแคร์เธอ

" ไม่ต้อง คุณอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวฉันกลับเอง ถ้าป้าฉันเห็นคุณ เดี๋ยวจะเกิดปัญหา ฉันไม่อยากมีปัญหากับป้าน่ะ " 

เธอปฏิเสธความหวังดีของชายหนุ่มทันที 

" เดี๋ยวฉันขอตัวกลับก่อนนะคะทุกคน บายค่ะ ....(เธอหันมามองเดซี่ )....เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังนะ แล้วฉันจะโทรหา "

พูดจบเธอก็รีบวิ่งจากไป ปล่อยให้ทั้งสาม งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่คนที่ช๊อคมากที่สุดคงไม่หนีไม่พ้นเดซี่
ตอนนี้เขาสับสนมาก เขาไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะหลังจากรับโทรศัพท์ น้ำตาลเธอก็ดูเปลี่ยนไปราวกับ
เป็นคนละคนเลย 

" เดซี่ กูว่ามันชักจะยังไงยังไงอยู่นะ สำหรับผู้หญิงที่ชื่อน้ำตาลเนี่ย " 

โน๊ตเอ่ยบอกเพื่อน ในขณะที่ตัวเองนั้นนั้งอยู่ในท่าที่เอามือมาเท้าค้างตัวเองเหมือนกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ

" กูก็หวังว่า มันจะไม่เป็นอย่างที่พวกเราคิดหรอกนะ " เดซี่พูดกับเพื่อนเชิงบอกเป็นนัยๆว่าเขาก็คิดเหมือนกัน

....................

" แล้วมึงคิดอะไรวะ " 

" คิดจะพัก คิดถึง คิทแคท มั้ง ถุ๊ยยยยย "
 

 

 

...............~................