คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กลิ่นควันไฟและน้ำมัน
'ลิ่นใ่แล้วนีือลิ่นอไฟที่ำลัเผาไหม้'
'เสียใ่แล้วนี่ือเสียอปืนที่ยิออไป'
ุสีาม ่อยๆเปิวเนอันามส่า เบื่อหน้าืออทัพมนุษอันมหาศาลที่ถลาโถมเ้าใส เสีนปืนและรถถัััวาลทั่วสนามรบ
ทหารนัหมืนนายยืนหยัสู้ ในนะที่อีฝาฝั่หนึ มีธไรรที่ำลัถูัล โรเรียนแห่หนึ่
"พระอ์หิ เิทานี้พะยา่า " ทหารหมวทรสูุแวิ่เ้ามา้วยถ้าทีรีบร้อน
"มีอะไรหรอ??" ุสีถ่าม
"ปีว่าโนถรมยับแล้วเราำลัโนล้อม!!"ทหารล่าว
"รายาน...อนนี้....ปี....แ...."๊าาาา
เสียรายานที่ฟัไม่ัพล้อมับเสียระบิัึ้น ไปฟ้าับ วันไฟลอยสู ำแพสูเพีย5เมรว่า ล้มล เผ่ยให้เห็น วามหน้าสพึอ อทัพเนมนุษย์์ ที่รูันเ้ามา มืฟ้ามัวิน
บันั้นุสีน้อย เบิาับอลโพไว้แน่น นาิในใว่า
หายัยื้อเอาไว้ ไทยะไม่เหลือใร
หายัไม่ยอมแพ้ ็ะถู่าล้าเผ่าพันธุ์
หาไม่ยอม ็ไม่มีวันรอ
"ทหารทุนายวาอาวุธ!!!!" ุสีน้อย ะโนสุเสีย เสียอันแหลมเล็ ััวาลทามลาวามวุ่นวาย
ทหารนายนึที่อยู่ใลที่สุ ทรุลับพื้น เพราะำปรพาศอผู้เป็นนายนสุท้าย ือารละทิ้ศัศรีและานอันรอน และเสียประาศัยอฝ่ายผู้รุราไ้เริ่มึ้น
เสียเพลประาศัยนะ ั้อไปทั่ว ทามลาเสียระทมอทหารไทยที่ยืนหยั มาไ้ถึ5ปี แม้ำลันและอาวุธะน้อยว่า
"บแล้วินะ" หิสาวผมฟ้ารามเินรมาทีุ่บัับาร
ทหารที่ยืนรอแหวทาให้เป็นทายาว ายหนุ่มผิวีเผือ เินนำหน้าหิสาว่อนหน้ารมาทีุ่สีน้อย
เ้าหยุมออยู่ั่วู่
"เธอื่ออะไร..."
สายลมพัผ่าน ปอยผมสีำสระสวยสย่ายึ้น ไม่มีวามลัวแม้ะเป็นผู้แผ้ ยือประันทหน้า ายรหน้า ประาศ้วยเสียอันสเถือนหัวใทหารที่รบเียบ่าเียไหลันมา
"เรามีนามว่า สริษา ัรรีสยามบรมราษุมารี แห่รัาลที่3 ภูมิพล ราาแห่ราอาาัรไทยที่ทหารอท่านับ พระบิาอเราินทั้เป็น" เสียอันสเถือนนั้น
ทำให้ายรหน้าปล่อยออล่าอันำมื โพยพุ่ออมา หันลับไปมอยัทหารอนที่นำมา
"วันนี้ อ์หิสริษา ะเป็นส่วนหนึอราอาาัรให่ รามาแมพ านี้ และลอไป!!!!"
ถึแม้ายที่อยู่รหน้าะไม่ไ้ะโนแ่ลับไ้ยินทุนฟััทุน ้วยภาษาไทย
ายรหน้าัาบออมาูึ้นฟ้า และั่วพลิบา ายรหน้า็เอาาบนั้น่วแทไปที่หัวใ ออ์หิน้อย ร่าอันบอบบาราวนนแ็ถื้อ
"นับานี้และลอไป ้าในนามแห่ผู้มีศิธิาแห่ห่วมิิและาลเวลา ะใ้ำสาบนี้ให้เ้า่าไม่าย และอายุัยะไม่วันหม" สิ้นเสีย
ออร่าสีำ็ลุ้มร่าายอสริษา และพอาล
สริษาลืมาึ้น ลับไม่รู้สึเ็บปวแ่อย่าใ
"ั้นเป็นนทำลายประเทศนี้...และเธอะ้อเป็นอ์หิอทหารที่สู้รวมับเธอ..." ายรหน้าเินมารูปหัว สริษาอย่าเอนู
และหันลับมามอที่ลุ่มทหารที่แปรพั
"แวนอให้หม" ำสัที่แสนะโบรา หลุออมา
เป็นเหุทำให้ ทหายและประานาวไทยว่า169ล้านนถูแ้วนอ ประานวามผิ่อนะนำไปผัรวมัน วันนั้นมียมูมามายลมารับวิยานนายมามาย
หิสาวผมสีฟ้าหันมามอหน้าสริษา เอื้อมมือออมา
"ปะ...ั..เสอะ.." หิสาวรหน้ายิ้มและพาันเินฝ่าทหารนับร้อยพันล้านนายไปและธไรใหม่ึ้นแทน
วอาทิศลับอบฟ้า. แสัรทราึปรา
วใไทยไ้ำนน. ัไ้มาึ่วามมีัย
ความคิดเห็น