ตอนที่ 31 : การประลองแห่งเกียรติยศและk.o.คนแรก
ณ ลานประลองอันใหญ่โตโออ่า เสียงเชียร์บัดนี้กำลังดังก้องไปทั่วทั้งสนาม บรรยากาศอันแสนร้อนระอุแห่งการต่อสู้กำลังปกคลุมลานประลองแห่งนี้ ความกดดันแผ่กระจายจากผู้ประลองทั้ง5กระตุ้นอารมณ์ของคนดูทั้งหลายให้สนใจชนิดไม่ยอมวางตา และที่ไม่น่าเชื่อก็คือทั้งหมดนี้เกิดขึ้นตั้งแต่การประลองยังไม่เริ่มเลย
“นี่ ลุงๆไปนอนเลี้ยงหลานดีกว่ามั้ง อย่ามาจับดาบเลยซะจะดีกว่า”คำพูดที่เปิดบทสนทนาทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่สัญญาณการเริ่มประลองดังขึ้น คงไม่ต้องบอกกก็รู้สินะว่าใครคำพูดกวนๆแบบนี้
หลังจากที่ซานัสกล่าวจบปฎิกิริยาที่ตอบสนองกลับมีถึง2แบบ แบบที่หนึ่งคืออาการตวาด เลือดขึ้นหน้า หายใจแรง และแทบจะวิ่งมาสวนเกิดขึ้นกับชายสองคนอันได้แก่อัครเสนาบดีหน้าดุและเสนาบดีร่างท้วม ซึ่งนั้นก็เป็นไปตามที่ผู้พูดต้องการ แต่ว่า…
ใบหน้าคมนั้นยังคงความนิ่งเอาไว้ได้เสมอต้นเสมอปลาย ดวงตาสีน้ำตาลฉายแววหนายกับสิ่งที่ได้ยิน ทำให้รู้ว่าชายคนนี้ไม่ได้โง่ขนาดนั้น(อย่างงั้นไอ้2ตัวแรกก็โง่อะดิ)
‘ท่าจะได้แค่2แฮะ งั้นเอาแค่นั้นก่อนแล้วกัน’ รอยยิ้มน้อยๆถูกประดับบนใบหน้าของภูติหนุ่มเจ้าของคำถามก่อนดาบยาวดามงามเล่มเดียวกับที่ใช้สู้ในห้องเก็บไข่มุกจะถูกเรียกออกมา
ซึ่งเมื่อเห็นดังนั้นตัวแทนจากฝ่านเงือกก็เรียกอาวุธของตนมาประจำที่เป็นที่เรียบร้อยพร้อมๆกับเสียงระบายลมหายใจยาวๆของฟรอนเทียร์จะดังขึ้นมา
‘ให้ตายซิ เอาก็เอา’หลังจากที่ได้คำตอบคู่หูหนุ่มของซานัสได้ข้อสรุปก็ตัดสินใจเรียกอาวุธคู่เดิมที่ประกอบด้วยดาบหนากับดาบสั้นใบเรียวขึ้นมาถือไว้
ดวงตาสีมรกตกำลังจับจ้องไปยังร่างใดร่างหนึ่งก่อนจะตวัดไปประสานกับดวงตาสีเงินที่กำลังรอสัญญาณนี้อยู่ รอยยิ้มซุกซนบัดนี้กำลังฉายแววสนุกสนานอยู่บนใบหน้าหล่อๆของภูติหนุ่มและนั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ทั้ง3ได้เห็นก่อนร่าง2ร่างที่เคยอยู่ฝั่งตรงข้ามจะหายไปแบบไม่มีสัญญาณบ่งบอกใดๆ
“โดรอซระวังหลังให้ด้วย”เสี่ยงเข้มดุของชายผู้รั้งตำแหน่งแม่ทัพกล่าวพลางสอดส่องสายตาหาร่างที่ควรจะอยู่ประลองกับพวกเขา ซึ่งก็ได้รับคำตอบมาเป็นการพยักหน้าเล็กน้อย
หลังจากสายตาที่กวาดไปทั่วก็ยังไม่พบสิ่งปกติใดๆแต่โสตประสาทกำลังบ่งบอกว่ามีบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา ดวงตาสีน้ำตาลเบิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะขว้งมีดสั้นเล่มเล็กเข้าใส่ร่างของชายหนุ่มผู้ที่พึ่งจะพยักหน้าตอบเข้าไป
“เคล้ง!”เสียงของมีดสั้นที่ถูกปาออกไปสดๆร้อนด้วยฝีมือของวานิคพุ่งเฉียดคอของชายร่างท้วมเข้ากระทบกับใบดาบสั้นของฟรอนเทียร์ที่อยู่ห่างจากก้อนไขมันด้านหลังคอไปไม่ถึงฟุตทำให้ทิศทางดาบเปลี่ยนไปส่งผลให้การเปิดการต่อสู้ด้วยการลอบโจมตีเป็นอันตกไป
ร่างของผู้ที่พึ่งพลาดไปซักครู่หายไปอีกครั้งพร้อมกับไปปรากฏที่ตำแหน่งเดิมก่อนจะหายไปพร้อมๆกับซานัสที่กลับมาที่เดิมเช่นกัน
ซานัสที่เห็นว่าการลอบเข้าไปโจมตีเมื่อสักครู่พลาดไปทำให้เปลี่ยนใจเป็นการพุ่งเข้าประชิดแบบตรงๆ ก่อนจะตวัดคมดาบเข้าใส่แม่ทัพหนุ่มซึ่งยกดาบมหึมานั้นขึ้นมารับไว้แบบสบายๆอีกทั้งยังใส่แรงกระแทกร่างผู้เข้าโจมตีให้กระเด็นกลับไปในทางที่พุ่งมาก่อนจะพุ่งเข้าซ้ำแบบไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว
“เคล้ง เคล้ง เคล้ง”เสียงใสๆดังถี่รัวของใบดาบมหึมาของผู้โจมตีถูกหยุดเอาไว้ด้วยดาบสีดำของฟรอนเทียร์ซึ่งเมื่อป้องกันเสร็จก็ดีดตัวออกมาปล่อยให้เพื่อนที่ตั้งหลักได้แล้วเข้ามาสานต่อ สวนตัวเองก็หันไปปัดป้องคมดาบนับสิบที่ถูกส่งเข้ามาด้วยเวทของชายคนเดียวที่กำลังถือคฑาอยู่
บรรยากาศการต่อสู้บัดนี้ค่อยๆร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงเชียร์ก็ยังคงดังลั่นไปทั่วสนามประลองแต่ก็ยังมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ได้เข้าไปร่วมฟาดฟันกับเขาด้วย
ดวงตาสีนิลของเสนาบดีระดับสูงผู้นี้ยังคงจับจ้องไปยังร่างทั้ง2ที่กำลังง่วนอยู่กับการรับมือคู่ต่อสู้ คิ้วเรียวโก่งขึ้นเล็กน้อยอย่างใช้ความคิด ก่อนที่คฑาสีดำสนิทจะมาปรากฎบนมือแทนที่ของดาบเรียว
“ธาราที่หลังรินเอ๋ย จงฟังวาจาแห่งข้า พริ้วกายไปทั่วนภา สะบันกายาผู้ท้าทาย วอเตอร์ไซส์”บทเวทที่ถูกร่ายดังขึ้นพร้อมๆกับที่ไอเวทจำนวนมากกำลังหมุนไปรอบๆร่างของผู้ร่าย
“ดับเบิ้ลล็อก”คาถาพันธนาการถูกร่ายด้วยพลังของโดรอซซึ่งอาศัยจังหวะที่ซานัสและฟรอนเทียร์หันไปสนใจกับคาถาใหม่ทำให้ร่างทั้ง2ไม่อาจะจะขยับไปได้
คมดาบสายน้ำนับสิบกำลังถาโถมเข้ามาในขณะที่ทั้ง2ก็ยังไปไหนไม่ได้ รอยยิ้มของผู้กำชัยประดับอยู่บานใบหน้าของฝ่ายเงือก จะยกเว้นก็แต่เจ้าของเวทเท่านั้น
“ตูม”เสียงระเบิดอย่างรุนแรงดังกึกก้องไปทั่วสนามพร้อมกับควันที่ฟุ้งกระจายจนไม่สามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่ถึงกระนั้นดวงตานับพันคู่ก็กำลังจดจ้องหวังจะให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ดี
นานหลายนาทีกว่าฝุ่นละอองจะจางลงสิ่งที่เห็นทำให้ดวงตาจำนวนมากเบิกขึ้นด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เพราะสิ่งที่เห็นคือร่าง2ร่างในสภาพสะบัดสบอมกำลังนอนสิ้นสติอยู่ที่พื้นลานซึ่งกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ด้วยพลังทำลายของเวท
เสนาบดีร่างท้วมค่อยๆก้าวไปเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าตายสนิทแล้วโดยไปพร้อมๆกับแม่ทัพเจ้าจองดาบด้ามมหึมาซึ่งอยู่ในสภาพระวังตัวเต็มอัตรา
“ฮึฮึ เรียบร้อยแล้วหล่ะ ตายสนิท”ผู้ทำหน้าที่ชันสูตรหันไปกล่าวเล็กน้อยกับชายคนข้างๆก่อนจะถอยหันหลังก้าวออกมา
“ท่านลิวคัสนี่ยังเด็ดขาดเช่นเคยนะครับ บทเดียวก็เรียบร้อย”เสียงชมพลางหัวเราะของชายผู้ถือคฑาที่หันไปกล่าวกับชายหน้าดุที่ยังคงทำหน้าไร้อารมณ์ต่อไป
“พวกนั้นก็แค่ร่างแยก อย่าไปสนใจมากนักเลย”คำพูดแรกที่ออกมาจากปากของผู้ที่รักษาความเงียบเอาไว้ตั้งแต่ขึ้นลานประลองมาสร้างความตกใจให้กับผู้ที่ได้ยินทั้ง2จนออกนอกหน้า แต่คงจะทำแบบนั้นได้ไม่นานเมื่อร่างที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นร่างแยกค่อยๆยันตัวขึ้นมายืน
ไม่ทันไรร่างที่พึ่งจะลุกขึ้นมาก็พุ่งเข้าใส่ชาย2คนที่อยู่ใกล้ที่สุดทำให้แม่ทัพหน้าโหดกับชายร่างท้วมต้องยกอาวุธขึ้นมากันได้แบบฉิวเฉียด
ดวงตานิ่งสงบของผู้เป็นอัครเสนาบดีบัดนี้กำลังสั่นระริกอย่างสนุกสนานก่อนจะตวาดเสียงใส่คนในทีมของตน
“โดรอซ วานิค ข้างหลังข้า”ก่อนจะพุ่งใส่ร่างแยกทั้ง2ซึ่งทาง2ผู้ทีกำลังรับมืออยู่ก็ออกแรงดันศัตรูออกไปก่อนจะพุ่งไปด้านหลังของชายผู้เป็นเสนาบดีผู้ใหญ่ตามคำสั่ง ซึ่งเมื่อสวนกับร่างของผู้ออกคำสั่งร่าง2ร่างที่มีสภาพเดียวกับที่พึ่งจะผละออกมาก็ปรากฏแก่สายตาพร้อมกับวาดดาบเข้าใส่อย่างรวดเร็ว
เจ้าของดวงตาสีดำสนิทเก็บคฑาสีดำสนิทไปแล้ววาดไปออกด้านข้างพร้อมกับที่ดาบเรียวจะมาปรากฏในมือทั้ง2ข้าง ก่อนจะตวัดดาบคมคู่นั้นเข้าใส่ร่างแยกทั้ง2ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้ที่พุ่งมาด้านหลังทั้ง2ตวัดรับดาบของผู้ที่ทำการลอบโจมตีเป็นครั้งที่2ไว้ได้พอดี
“ฉึก ฉึก เคล้ง เคล้ง”เสียงของดาบคู่ที่ตวัดผ่านร่างแยกทั้ง2จนสลายไปพร้อมๆกับเสียงกระแทกกันของใบดาบทั้ง3เล่มกับอีก1คฑาทำให้เกิดรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก
เขาจงใจที่จะประกาศเรื่องร่างแยกนั้นก็เพื่อเหตุผลนี้ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าถ้าเขาบอกไปเขาจะต้องถูกเก็บเป็นรายแรกและทันทีที่ร่างแยกพวกนั้นโจมตี มันคือการดึงความสนใจให้ออกห่างจากตัวเขาที่สุดก่อนจะพุ่งมาเก็บเขาจากด้านหลัง ฉลาดดีนิ แต่ว่า...ยังฉลาดไม่พอหรอกนะ
“ไม่เลวเลยทีเดียวนะ แต่ว่าข้ามองแผนของพวกเจ้าออกตั้งแต่คิดจะยั่วพวกข้าให้โกรธด้วยคำพูดแบบเด็กๆแล้วหล่ะ แต่อันนี้ ไม่เลวจริงๆ”คำกล่าวชมของเจ้าของดาบคู่พลางหันกลับมาส่งยิ้มให้ ดวงตาสีนิลกำลังสั่นระริกอย่างสนุกสนานความมั่นใจว่าตนเป็นผู้คุมเกมส์กำลังปรากฏอยู่อย่างเต็มเปียม
“เก่งจังเลยนะที่มองออกว่าเป็นร่างแยก แล้วรู้ได้ยังไงหล่ะ”ซานัสที่คุยไปพลางดันดาบกับแม่ทัพร่างโตไปพลางกัดฟันยิ้ม ก่อนจะดันด้ามด้ามโตเช่นเดียวกับเจ้าของนั้นออกไปก่อนจะตวัดขาเข้าที่ท้องของชายอีกคนเพื่อดึงเพื่อนออกมาจากระยะโจมตี
“เด็กอย่างพวกเจ้าขนาดยังไม่ขึ้นมาก็โชว์ฝีปากกันซะแล้ว แล้วพอมาขึ้นเวทีจะมาเงียบเป็นเป่าสากแบบนั้น มันเป็นไปได้หรอ?”น้ำเสียงกล่าวนิ่มแถมยังกัดอีกเล็กน้อยทำให้2เพื่อนร่วมทีมทำท่าเหมือนพึ่งจะนึกออก
“จริงด้วย ข้าก็ไม่เคยจะสังเกตแฮะ”โดรอซที่หันกล่าวพลางยิ้มแห้งๆก่อนจะหันกลับมานั่งคิด’งั้นข้าก็โง่ดิ’(เออพุ่งรู้หรอ)
“อย่างงั้นหรอกหรอ งั้นเดี๋ยวจะสร้างร่างแยกมาคุยเป็นเพื่อนแล้วกัน”ว่าแล้วร่างทั้ง2ก็ขยับแขนขาเตรียมพร้อมจะเข้าโจมตีอีกรอบหากแต่ว่า
“ข้าไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอก”คำบอกของชายผู้เป็นอัครเสนบดีเป็นดังสัญญาณการโจมตี เมื่อร่างของทั้ง3เข้าประชิดทันทีเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายสร้างแยกขึ้นมาได้
ดาบใหญ่ของวานิคกวาดเป็นวงกว้างเข้าที่บริเวณคอของซานัสและฟรอนเทียร์ แต่ทั้ง2ก็ถอยตัวหลบอย่างง่ายดายซึ่งเมื่อถอยออกมาก็เห็นดาบคู่กำลังแทงเข้ามาจากด้านหลังซึ่งก็ทำให้ทั้ง2ดีดตัวออกจากกันคนละทางทันที
ซานัสที่หลีกออกมาทางซ้ายถูกร่างใหญ่ๆของแม่ทัพเข้ามาประชิดก่อนจะตวัดดาบเข้าโจมตีอย่างรวดเร็วราวกลับดาบอันขนาดนั้นเบาเท่าดาบของเล่นเด็ก(ไม่ใช่แรงควายแล้วแรงซูปเปอร์ควายละมั้งเนี่ย) ซึ่งซานัสก็รับบ้างสวนบ้างหลบบ้างตามแต่ความเหมาะสมและดูแล้วเจ้าตัวจะทำได้ดีจึงไม่มีบาดแผลอะไรมากมายนอกจากอาการมือชาเล็กน้อยเนื่องจากรับแรงกระแทกอย่างแรงมาหลายต่อหลายหน
แต่ในทางกลับกันตอนนี้คนที่กำลังหืดขึ้นคอคงเป็นชายหนุ่มผมเขียวที่กำลังรับมือกับทั้งดาบคู่แล้วก็สารพัดเวทที่ถูกส่งมาแบบไม่ให้หยุดพัก
ดาบคู่เรียวสีเงินวาวกำลังกวัดแกว่งไปมาอย่างรวดเร็ว เมื่อด้ามทางซ้ายตวัดมาข้างขวาก็จะตวัดดัก แล้วก็ส่งดาบด้ามขวาเข้ามาดักต่อ ทุกท่วงท่าไม่ใช่แค่สวยงามแต่กลับแฝงไปด้วยอันตราย
เวทร้อยแปดพันเก้าที่ถูกส่งมาทำให้การหลบหลีกยิ่งเป็นปัญหามากยิ่งขึ้นไปอีก จะโดนเวทก็ไม่ไหวเพราะถึงหมอนี่จะเป็นนักดาบที่ไม่ได้เรื่องแต่ก็เป็นจอมเวทชั้นแนวหน้าเลยทีเดียว
ซานัสที่เห็นคู่หูกำลังลำบากก็อยากจะเข้าไปช่วยแต่ติดว่าวานิคไม่ปล่อยให้เขาได้ตั้งหลักเลย ดาบถูกกวัดแกว่งและพลิกแพลงตลอดเวลาทำให้การคาดเดาการโจมตีทำได้ยากแต่มันก็ไม่เกินกำลัง
ฟรอนเทียร์ที่เริ่มเหนื่อยยจากการหลบอย่างต่อเนื่องแถมใช้เวทเสริมความเร็วและพลังป้องกันติดกันมาเป็นเวลานานทำให้เกิดภาระมากมายที่ร่างกายต้องแบกรับ จนทำให้เรี่ยวแรงที่เคยมีอยู่เริ่มหายไปอย่างรวดเร็ว
“ฉึก!!!”ดาบคู่ถูกแทงเข้ามาอีกครั้งและในคราวนี้จังหวะมันเปลี่ยนไป! ดาบข้างซ้ายที่ควรจะได้ในตำแหน่งต่อไปกลับดักในตำแหน่งที่เขาคิดจะหลีกต่อ และด้วยความคุ้นเคยกับจังหวะเก่าทำให้ไหล่ซ้ายถูกเสียบทะลุเรียกเลือดสีแดงสดให้ไหลออกมาย้อมเสื้อสีเทาๆให้กลายเป็นสีแดงฉาน
“ตูม”ฟรอนเทียร์กัดฟันดีดตัวออกมาอีกครั้งพลางยกมือขวาขึ้นมากุมไหล่ซ้ายเอาไว้แต่ก็ถูกขัดด้วยเวทที่ส่งมาขวางเอาไว้ทำให้ต้องดีดตัวหลบอีกครั้งซึ่งพื้นบริเวณที่กำลังจะยืนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ แล้วก็ถูกลิวคัสเข้ามายืนดักอีกครั้ง
ซานัสที่หันไปเห็นสภาพของเพื่อนก็ตกใจทำให้สมาธิบางส่วนถูกดึงไปยังความเป็นห่วงเพื่อนทำให้เปิดช่องว่างให้กับวานิคแทงดาบเข้ามา
“เฮ้ จะหันไปไหนหรอ ดูตัวเองก่อดีกว่ามั้ง”แม่ทัพหน้าดุที่กล่าวในขณะที่เสือกดาบเข้ามาในช่องว่าที่ถูกเปิดโดยมิได้ตั้งใจ
“อะ แย่แล้ว”ซานัสที่พึ่งได้สติกลับมาก็เบียงตัวหลบเต็มที่แต่เนื่องจากระยะห่างของร่างกายเขากับดาบห่างกันไม่ถึงฟุตทำให้ทำได้แค่เปลี่ยนตำแหน่งจากกลางอกให้กลายเป็นอกข้างขวาเท่านั้น
“ฮึ เสร็จละ”น้ำเสียงมั่นใจดังขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลเข็มกำลังสั่นพราวอย่างสนุกสนานกับชัยชนะที่ได้รับ แต่ว่า...
ร่างที่ถูกแทงทะลุอกขวาค่อยๆเลือนหายไปทำให้เห็นว่าสิ่งที่แทงไปเป็นแค่ความว่างเปล่า สิ่งที่เกิดขึ้นต่อคือดวงตาคู่เดิมที่มั่นใจหนักหนาว่าจะชนะเบิกขึ้น ขากรรไกรถูกอ้าค้างเอาไว้เล็กน้อย ใบหน้าที่ดุดันนั้นกำลังซีดลงเล็กน้อนก่อนที่มันจะถูกหันไปหาเพื่อร่วมทีมอีก2คนที่อยู่ในสภาพอึ้งเช่นกัน
“ตุ๊บ”และในจังหวะที่ทุกคนกำลังตกใจฟรอนเทียร์ก็ดีดตัวออกมาเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้พร้อมๆกับที่เสียงของหนักตกกระทบพื้นจะเรียกความสนใจของดวงตาทุกคู่
ดวงตานับพันคู่ที่มองมากจากทุกทิศทางเบิกขึ้น สีหน้าซีดๆระคนตกใจบังเกิดไปทั่วไม่เว้นแม้แต่ที่นั่งพิเศษ บางคนถึงกลับต้องปิดตาเพื่อไม่ให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เสียงฮือฮาดังไปทั่วสนามประลอง
สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาของผู้หันไปมองคือร่างของเสนาบดีการคลัง โดรอซ การานูซนอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้น เสื้อสีดำเปียกชุ่มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากบริเวณอก ที่ด้านหลังมีมีดสั้นยาวฟุตนึง2เล่มปักทะลุคาเอาไว้ พร้อมกับร่างของภูติหนุ่มที่กำลังยืนอยู่ด้านหลัง มือ2ข้างมีรอยเลือดสาดกระเซ็นเล็กน้อย ดวงตาสีเงินเบิกขึ้นแถมยังสั่นระริก ดวงหน้าที่เคยประดับด้วยรอยยิ้มกำลังซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
สิ่งที่เกิดขึ้นคือหลังจากที่ร่างแยกถูกทำลายไปแล้วทุกคนที่กำลังให้ความสนใจอยู่กับร่างแยกจนทำให้เปิดช่องว่าง แต่ที่เขาเลือกชายคนนี้เพราะต้องการตัดกำลังรบของคู่ต่อสู้ที่ได้ผล100เปอเซ็นต์ เพราะคนอื่นมีฝีมือมากอีกทั้งยังฝึกดาบ ทำให้ประสาทสัมผัสนั้นเฉียบคมและมีโอกาศที่โอกาศดีๆแบบนี้จะเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์
ซานัสจึงโผล่ออกมาในลักษณะเดียวกับตอนแรกพร้อมกับแทงมีดสั้น2เล่มเข้าที่บริเวณด้านหลังของอกทั้ง2ข้าง ทำให้บาดแผลที่เกิดขึ้นสาหัสเกินกว่าที่จะรักษาตัวได้ เพราะจะเสียเลือดอย่างรวดเร็วและหยุดช้าเรียกได้ว่าแทบไม่มีโอกาสรอดเลยทีเดียว
ซานัสที่ตอนนี้กำลังยืนมองร่างตรงหน้าก่อนจะปิดดวงตาของตัวเองลงอย่างข่มอารมณ์ พลางเบือนหน้าหนีสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนนี้ทุกคนจะมองเขายังไงนะ นูเอลจะร้องไห้หรือเปล่านะ จะเกลียดเราหรือเปล่าก็ไม่รู้
ถึงตอนแรกจะพูดอย่างนั้นแต่เขาก็ยังไม่เคยฆ่าคน การที่มือของคนคนนึงต้องเปื้อนเลือดมันทำใจไม่ได้ง่ายๆหรอก อาการช็อคคือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นแน่ๆแต่ว่า ตอนนี้ยังทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่อย่างนั้นตัวเขาเองจะเป็นตัวถ่วงของเพื่อนที่กำลังบาดเจ็บอยู่
เมื่อคิดได้ดังนั้นดวงตาคู่เดิมก็เปิดขึ้นกลับมาอีกครั้งแม้มันจะไม่ได้เศร้าสร้อยอย่างที่ควรจะเป็นแต่มันก็ไม่ได้สดใสในแบบที่เป็นตามปกติ
‘เป็นเด็กที่เข้มแข็งจริงๆ’คำชมในใจของชายที่ประทับอยู่บนเก้าอี้บนที่นั่งพิเศษดังก้องอยู่ในหัว
นี่คือสิ่งที่เขาขอกับชาย2คนนี้ ไม่ใช่ในฐานะของราขาผู้ยิ่งใหญ่แห่งแดนเงือกในแต่ฐานะของชายคนนึงที่อยากจะแก้แค้นให้กับภรรยาที่รักและลูกชายที่เป็นดั่งความหวัง
‘ช่วยฆ่าคนที่จะขึ้นประลองกับพวกเจ้าให้ข้าหน่อยจะได้ไหม ข้าขอร้อง’นี่แหละคือสิ่งที่เขาได้ขอเอาไว้ คำขอที่ทำให้ราชาคนนี้ยอมก้มหัวให้กับสามัญชนทั้ง2
แม้แต่เพื่อนที่มาช่วยทั้ง3คนก็อดตกใจไม่ได้ ยิ่งเมดันล่าแล้วยิ่งรู้ดี มือของเธอที่เคยได้สัมผัสกับเลือดครั้งแรกก็ไม่ต่างกัน การฆ่าคนครั้งแรกของเธอจบลงด้วยการนั่งเงียบอยู่ในห้อง3วันเต็มๆ จะกินข้าวก็กินไม่ลง จะนอนก็นอนไม่หลับ มันเหมือนฝันร้ายที่คอยหลอกหลอนเธออยู่ตลอดเวลา สิ่งเดียวที่ทำให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ก็คงเป็นหยาดน้ำตาใสๆที่หลั่งไหลออกมาจากดวงตาของผู้เป็นแม่ที่แม้จะมีรอยยิ้มประดับอยู่แต่ดวงตาคู่นั้นก็ยังเต็มไปด้วยความเป็นห่วงใย เธอจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นอีก เธอไม่อยากเห็นน้ำตาของคนที่เธอรักและรักเธอที่สุดอีกแล้ว
ซานัสที่เหล่ไปทางที่นั่งพิเศษ ดวงตาสีเทาที่หม่นแสงกำลังจับจ้องใบที่ร่างหนึ่งที่กำลังมองตอบกลับมา ดวงตาสีมรกตใสกำลังสั่นระริกอย่างตระหนก ใบหน้าขาวอมชมพูบัดนี้ซีดลงเช่นเดียวกับคนอื่นมากมาย ภายในดวงตาที่กำลังสั่นไหวกลับแฝงไปด้วยความเป็นห่วง
“ดีจังเลยนะ”น้ำเสียงแผ่วเบาราวกลับต้องการตอกย้ำในสิ่งที่ตนเองคิด พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆที่แสดงออกมาบนใบหน้า ก่อนที่ใบหน้าจะกลับมาเป็นนิ่งสงบเช่นเดิม
ผู้ลงมือค่อยๆก้าวออกห่างมาจากร่างที่กำลังหายใจรวยระรินทั้งที่ยังมีมีดปักอยู่ก่อนจะกระซิบกับเพื่อนที่ยังคงมีอารามตกใจอยู่
ดวงตาสีเขียวของผู้ฟังเบิกขึ้นอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองด้วยสายตาที่ต้องการคำยืนยัน ซึ่งก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเจ้าของความคิดยังคงพยักหน้าตอบอย่างมั่นใจโดยไม่มีวี่แว่วในการคิดทบทวนซักนิด
ฟรอนเทียร์ที่จนปัญญาที่จะขัดใจก็เก็บดาบทั้ง2ในมือก่อนจะหยิบยา2เม็ดออกมาถือไว้ในมือซ้าย และถือไพรินและเพชรไว้ในมือขวา ก่อนจะหันไปรอสัญญาณจากทางคู่หู
เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนเตรียมตัวเรียบร้อยดาบเรียวก็ถูกเก็บไปแล้วหยิบคฑาสีเงินยาวเกือบเมตรมาถือเอาไว้ หัวคฑารูปนกสยายปีสีทองดวงตาของวิหคทำจากทับทิมเม็ดเล็ก ลวดลายบนคฑาบ่งบอกถึงฝีมือของผู้ทำว่าไม่ใช่ธรรมดา
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเตรียมพร้อมที่จะจู่โจมอีกครั้ง ทั้งลิวคัสและวานิคจึงหันกลับมาสนใจในตัวคู่ต่อสู้ ความประหมาทที่เคยอยู่ในใจของทั้ง2หายวับไปราวกลับไม่เคยมี ความกังวลและโกรธแค้นฉายแววออกมาจากดวงตาทั้ง2คู่
เป็นอีกครั้งที่ความเงียบเข้าปกคลุมลานประลอง บรรยากาศกำลังสะกดให้ผู้ชมทั้งหลายต่างลืมหายใจกันไปราวกลับว่ามันไม่สำคัญเท่ากับการต่อสู้ในครังนี้
ซานัสที่หันไปพยักหน้าให้สัญญาณกับคู่หูพร้อมกับเรียกลูกบอลสีดำออกมาประมาณ 20 ลูกพร้อมกับออกคำสั้งให้เข้าโจมตี เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนเริ่มทำตามแผนแล้วฟรอนเทียร์ก็จับยาทั้ง2เม็ดกรอกเข้าปากไปแบบไม่ลังเลพร้อมกับที่ย้ายเพชรที่อยู่ในมือซ้ายไปไว้ในมือขวาแทน
หลังจากที่ยาทั้ง2เม็ดถูกบดด้วยฟันของผู้ที่กินเข้าไป วงมนตราสีทองก็ปรากฏขึ้นใต้ฝ่าเท้า มือที่กำอัญมณีทั้ง2อยู่เรืองแสงตามสีของอัญมณีที่กำอยู่ แสงจ้านั้นทำให้ดวงตาทุกคู่ต้องปิดลงพร้อมกับหันหน้าหนีแสง บางก็พยายามลืมตาสู้แสงแต่สุดท้ายก็ไม่อาจจะที่จะทำได้
มือขวาที่กำลังถือไพรินเอาไว้กำลังส่องแสงสีน้ำเงินสว่างไปทั่วและเช่นเดียวกับในมือขวาที่กำลังเรืองแสงสีขาวนวลราวกลับกำลังแข่งขันกันว่าแสงจากข้างใดที่จะสว่างกว่ากัน
กระแสน้ำจำนวนมากที่อยู่รอบมือทั้ง2ข้างกำลังหมุนวนอย่างรุนแรง กระแสพลังจำนวนมากกำลังไหลทะลักออกไปทั่วลานประลอง จนแม้แต่ผู้ชมที่อยู่ชั้นบนสุดก็สามารถรับรู้ได้
ในที่สุดแสงที่สว่างนั้นก็ค่อยๆจางลง ดวงตาทุกคู่จึงค่อยๆหันกลับมามองได้ และสิ่งที่เห็นก็คือดาบคู่สีเงินที่มีอัญมณีประดับอยู่ที่ใบดาบยาวความยาวตั้งแต่ปลายแหลมมาจนเกือบถึงด้ามจับ
2มือที่จับดาบนั้นไว้ควงดาบไปมาเพื่อความคุ้นเคยก่อนจะวิ่งเข้าหาวานิคอย่างรวดเร็ว พร้อมกับตวัดดาบในมือขวาในแนวนอน
ทันที่ที่เห็นเป้าหมายที่อีกฝ่ายวิ่งมา แม่ทัพวัยทองยกดาบด้ามใหญ่ขึ้นมาตั้งฉากกับพื้นโลกเพื่อรับดาบเรียวบางที่กำลังโจมตีเข้ามา
“เคร้ง”ใบดาบสีขนาดใหญ่ที่ถูกใช้ในการป้องกันการโจมตีหักลงไปนอนอยู่บนพื้นในขณะที่ใบดาบส่วนท้ายและด้ามดาบยังคงติดอยู่ที่มือข้างที่ถือไว้
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองดาบมหึมาในมืออย่างตกใจ เช่นเดียวกับผู้ชมจำนวนมาก ก่อนจะหันไปมองสาเหตุที่ทำให้เป็นเช่นนี้
ดาบเรียวสีเงินที่กำลังส่องประกายแวววาวอวดความคมบัดนี้มีเปลวไฟสีแดงส้มลุกโหมอยู่ ดวงตาของเจ้าของดาบบดนี้นิ่งสงบและเฉียบคมเช่นเดียวกับดาบในมือ
“การต่อสู้ที่แท้จริงกำลังจะเริ่มหลังจากนี้ต่างหาก”ซานัสที่ดีดตัวถอยมาจากลิวคัสเอ้ยก่อนที่คฑาที่อยู่ในมือจะส่องแสงเรืองรองเล็กน้อย ดวงตาสีแดงของวิหคที่หัวคฑาสว่างกว่าตัวคฑานับสิบเท่า ปีกสีทองที่กำลังสยายอยู่ค่อยหุบลงก่อนจะพยายอีกครั้งพร้อมกับกระพือออกเพื่อประคองร่างให้ลอยอยู่ในอากาศได้!
สวัสดี readerทั้งหลาย writerไม่ได้ตั้งใจมาอัพช้าน้าต้องโทษวันพีชงะ ทำwriterติดจนไม่ได้มาอัพเลย งิงิ วันนี้ก็เลยได้ฤกษ์เอามาลงซักที หวังว่าจะถูกใจreaderทุกคนและขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กับwriterมาตลอดขอบคุณจริง TT_TT(ซึ้งงะ 555)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นยาเสพติดชนิดหนึ่งนะเนี้ย ><