~Illusion Wing~ ปีกมายาแห่งฝัน

ตอนที่ 14 : เรียนวันแรก

“ ว่าไง วันนี้ได้อะไรมามั่ง ” เสียงถามจากหัวหน้าชั้นปีที่เรียกรวมกันเป็นครั้งสุดท้ายของวันนี้เพราะตอนนี้ก็ปาไปเกือบ 2 ทุ่มแล้ว

“ อ่า รู้แค่ว่าอันนึงถูกซ่อนอยู่ที่หอกลางแต่ยังไม่รู้ว่าที่ไหน ส่วนอีกอันอยู่ในหอเรานี่แหละพวกฉันได้มาแค่นี้ ” ซาเวียร์เอ่ยกับเอเรียสพลางหันไปมองคนที่เหลือด้านหลัง ซึ่งกำลังพยักหน้ายืนยันแค่นั้น

“ แล้วทางพวกนายล่ะ ” เอเรียสหันไปถามกาโอบ้าง

“ เรารู้ว่าอันนึงอยู่ที่หอกลางในห้องอาจารย์ใหญ่ เพราะว่าห้องนั้นถูกเรียกว่าม่านมายาแห่งความฝันแต่ยังไม่ได้ไปดู ส่วนอีกอันไม่รู้ ” ไสตร์หันมาตอบแทนกาโอที่กำลังจมอยู่กับความคิดของตนเองอยู่

เอเรียสที่ได้ฟังก็พยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปพูดกับทั้งกลุ่มอีกครั้ง

“ ตอนนี้เรารู้แล้วว่าอันนึงอยู่ที่ไหน เดี๋ยวจะมีคนไปฉกมันมาคืนนี้! ” สิ้นเสียงของเอเรียสคนส่วนใหญ่ก็ตาโต

“ ฮะ นั่นมันห้องของอาจารย์ใหญ่เชียวนะ ” อาเรียเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางเพื่อนที่เห็นด้วยอีกหลายคน

“ เพราะงั้นฉันกับเมจะไปเอง เพราะพวกเราสามารถออกมาข้างนอกตอนกลางคืนได้ ” เอเรียสอธิบาย

“ ส่วนเรื่องแผนไม่ต้องห่วง พวกเราจะมาพร้อมกับข่าวดีในตอนเช้า ” เมดันล่าว่าบ้าง

ทำให้อีก 11 คนทำได้แค่พยักหน้าเท่านั้น ยกเว้น 3 คนที่หันไปมองหน้ากันก่อนจะปรากฎรอยยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก

“ งั้นเราก็ไปนอนกันเถอะ ” ซาเวียร์ที่หาวโชว์บอกก่อนจะเดินนำขึ้นหอไปตามด้วยคนอื่นๆ ที่เริ่มทยอยกันไปจนเหลือแต่ 3 คนคือ 2 คนที่จะไปขโมยของคืนนี้กับ กาโอ!

“ ไม่ต้องห่วงพวกเราเห็นแล้ว ตรงนี้ 5 ทุ่ม ” เอเรียสพูดก่อนจะจากไปเรียกรอยยิ้มจากอีก 2 คนที่เหลือซึ่งหันมามองหน้ากันได้ทันทีก่อนจะแยกย้ายกันไปเตรียมตัว

“ พวกนั้นอยู่ไหนกัน คงไม่ได้แอบหนีไปก่อนหรอกนะ ” เสียงจากบุคคลลึกลับท่ามกลางความมืดของห้องนั่งเล่นของปี 1 หอมังกรรัตติกาล บอกได้แค่ว่าเป็นเสียงผู้ชายเท่านั้น

“ ถ้าพวกนั้นคิดจะทำอย่างนั้นคงไม่มาบอกเวลาฉันหรอก เพราะถ้าไม่บอกพวกเราก็จะไม่รู้เวลาที่จะลงมืออยู่ดี ” เสียงจากชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ในห้องทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว!

“ แอ๊ดดดดด กึก ” เสียงประตูขัดจังหวะการพูดคุยของ 2 บุรุษลึกลับในห้อง

“ พวกนายมากันแล้วใช่ไหม ” เสียงจากผู้มาใหม่คราวนี้บอกได้ว่าเป็นหญิงสาวแต่ก็ยังไม่เห็นร่างของทั้ง 3 คนในห้องนั่งเล่นอยู่ดี

“ อาเรียงั้นหรอ อืม มานี่สิ เรารอ 2 คนนั้นอยู่ ” เสียงจากบุรุษลึกลับที่ตอบกลับไปทำให้ร่างบางของผู้มาให้เดินไปทางต้นเสียง

หลังจากเงียบไปไม่นานเสียงนาฟิกาตี 5 ทุ่มก็ดังขึ้นทำให้ทั้ง 3 เริ่มสนใจกับสิ่งต่างๆ มากขึ้นจนกระทั่ง

“ อ๊ากกกกกกกก อุ๊บ ” เสียงตะโกนจากหนุ่มลึกลับคนแรกถูกปิดจากมือบางลึกลับด้านหลังของเขา

“ ใจเย็นสิซาเวียร์ เดี๋ยวคนอื่นก็ตื่นกันหมดหรอก ” เสียงหวานจากสตรีอีกคนทำให้ทุกคนรู้ว่าผู้มาใหม่เป็นใคร

“ เมหรอ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง แล้วเอเรียสล่ะ ” อาเรียที่ยืนอยู่ข้างกาโอถามขึ้น

“ ก็อยู่ข้างๆ เธอไง ” เสียงใสทำให้ทั้ง 3 หันไปมองทางที่บอกทันที แล้วก็พบเด็กหนุ่มผมฟ้าจริงๆ

“ พวกนายมากันตอนไหน ไม่เห็นได้ยินเลย ” กาโอถามขึ้นอย่างสงสัย

“ ก็ตอนนาฬิกาบอก 5 ทุ่มไง ” เมดันล่าบอกพลางเอามือออกจากปากของซาเวียร์

“ งั้นพวกเราก็ไปกันได้แล้วล่ะ ” เอเรียสเอ่ยขัดจังหวะก่อนที่มันจะเสียเวลาไปมากกว่านี้

แล้วร่างทั้ง 5 ก็หายไปทิ้งไว้แค่ความเงียบในห้องนั่งเล่นเท่านั้น

“ ที่นี่หรอ ” อาเรียที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าห้องคนเดียวเอ่ยถามกับใครก็ไม่ทราบแต่มันก็มีเสียงตอบกลับมา

“ อืม เอาล่ะ หลบไปเดี๋ยวฉันจัดการตรงนี้เอง เอเรียสกลบให้ด้วยนะ ” เสียงจากนักฆ่าสาวที่โผล่ออกมาข้างๆ อาเรียพูดขึ้น

ร่างบางหลับตาสีทองคู่โตลงพร้อมกับไอเวทที่แผ่ออกมามหาศาล ยังดีที่เอเรียสใช้อาณาเขตกลบไอเวทไปแล้วไม่งั้นสงสัยได้รู้กันทั้งโรงเรียน

ไม่นานประตูตรงหน้าก็ค่อยๆ เปิดช้าๆ เผยให้เห็นห้องเล็กๆ ภายในที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายตรงกลางมีเก้าอี้อีก 3 ตัวพร้อมกับโต๊ะทำงานขนาดใหญ่อีกหนึ่งตัว บนโต๊ะมีเอกสารกองโตอยู่หลายกอง แถมยังมีตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่ 2-3 ตู้

“ แล้วของมันอยู่ที่ไหนอ่ะ ” ซาเวียร์ที่เข้ามาคนแรกถามพลางมองไปมองมาอย่างระแวดระวัง

“ น่าจะอยู่ตามผนังห้องอ่ะ ลองหาดูก่อน ” กาโอที่เข้ามาเป็นคนสุดท้ายตอบ

แล้วทั้ง 5 ก็เริ่มหาของที่ว่านั้นตามมุมห้องอยู่เกือบ 15 นาทีแต่ก็ยังไม่เห็นพบของที่ว่า

“ แน่ใจหรอว่าที่นี่ ” อาเรียที่เริ่มจะถอดใจเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

“ บางทีสุดขอบอาจจะไม่ใช่มุมห้องก็ได้ ” เสียงนิ่มๆ จากเอเรียสทำให้เมดันล่าที่หาอยู่เริ่มหันมองไปรอบๆ ห้องจนกระทั่งไปสะดุดตากับ.....

ร่างบางเดินไปทางระเบียงของห้องก่อนจะเปิดประตูออกไป เผยให้เห็นวิวของสวนยามค่ำคืนที่งดงาม ร่างบางที่กำลังชมความงามอยู่ถึงกับชะงักเมื่อพบกับกระถางต้นไม้

แต่ว่าใต้กระถางนั้นมีอะไรไม่รู้เรืองแสงสีทองแวววาวอยู่ด้วยน่ะสิ

แล้วร่างบางก็สาวเท้าเข้าไปทันที หลังจากที่หยิบกระถางออกก็เผยให้เห็นเข็มกลัดรูปมังกรสีทองกำลังส่องแสงท้ากับดวงจันทร์ แต่พอมือบางหยิบมันขึ้นมาแสงที่เคยสว่างก็หายไปเหลือแค่เข็มกลัดธรรมดา

ร่างบางดูจะตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินเข้าไปในห้องก่อนจะโชว์สิ่งที่อยู่ในมือให้กับคนอื่นๆ ดู

ทั้ง 5 เมื่อได้ของที่ต้องการกันแล้วก็กำลังจะออกไปจากห้องกันแต่ว่า

“ เฮ้ย นั่นใครอ่ะ ” เสียงตะโกนจากยามที่ดูแลอยู่ในหอกลางแห่งนี้ ทำเอาทั้ง5เผ่นแน่บทันที

“ แยกกันไปพวกนาย 3 คนไปทางนี้ เดี๋ยวฉันกับเอเรียสจะล่อมันเอง ” นักฆ่าสาวกำลังจะเปลี่ยนอาชีพมาเป็นนกต่อยังไม่พอยังลากอีก 1 หน่อมาเป็นไปกับเขาด้วย

“ เอาไงดี ” ร่างบางที่กระโดดไปมาตามต้นไม้ทำให้ยามที่เคยอยู่รอบๆ ถูกพามาแถวนี้หมดถามคู่หูข้างๆ

“ ปราการศิลา ” ร่างสูงที่อยู่ข้างๆ ออกความเห็น ทำให้คู่หูข้างกายระบายยยิ้มน้อยๆ

แม้คนทั่วจะไม่เข้าใจ แต่เธอเข้าใจ ถ้าจะให้ขยายความก็คือ ให้ใช้ปราการศิลาในการหนีเพราะปราการศิลาคือมนตราอาณาเขตขั้นสูงที่ใช้พลังค่อนข้างมาก ใช้สำหรับหลบหนีได้ดี

ร่างบางกางอาณาเขตสะกดการเคลื่อนไหวของยามทั้งหลายปล่อยให้ร่างสูงเป็นคนร่ายเวทย์ปราการศิลาแต่ให้ใช้พลังจากเธอครึ่งนึง

“ แผ่นปฐพีอันกว้างใหญ่ ก่อกำเนิดอาณาเขตป้องภัยที่ไพศาล สร้างทางลวงในรัตติกาลแก่อริแห่งข้า ชี้นำหนทางอันวิไลแก่ข้าผู้ร้องขอ ” สิ้นคำบริกรรมแสงสีน้ำตาลปนทองก็สว่างจ้าไปทั่ว

สวนที่เคยดูงดงามบัดนี้มีเสาดินขึ้นมานับ 10 ต้น ก่อนที่ร่างทั้ง 2 จะถูกกลืนหายไปจากสายตาของยามทั้งหลายด้วยเสาดินจำนวนมาก

หลังจากนั้นไม่นานเสาดินที่เคยมีอยู่จำนวนมากก็หายไปพร้อมกับร่างของผู้บุกรุกทั้ง 2 ทิ้งให้เหล่ายามทั้งหลายได้แต่ยืนงงก่อนจะกลับไปประจำที่ของตน

“ พ้นแล้วล่ะ ” ร่างบางออกอาการหอบนิดๆ ก็ปราการศิลามันใช้พลังน้อยซะที่ไหน แถมยังมีอาณาเขตสะกดอีกตั้งหลายสิบคนเหนื่อยเป็นเหมือนกันนะว้อย ถ้าลองปลดผนึกพลังละก็จะไม่เหนื่อยขนาดนี้เลย แทบจะดีดนิ้วเล่นได้เลยด้วยซ้ำ

“ ไปดูพวกนั้นกัน ” ร่างสูงข้างๆ เอ่ยบอกก่อนจะเดินไปโดยแทบไม่ได้มองคนข้างหลังเลยด้วยซ้ำ

“ เฮ้ยๆ นี่ไม่คิดจะมาช่วยกันมั่งหรอ ” ร่างบางที่เริ่มเดินเซน้อยๆ บ่นขึ้นมา แต่ไม่ทันไรร่างบางที่เดินๆ อยู่ก็ไปสะดุดหิน ( หรือยอดหญ้าก็ไม่รู้ ) ล้มไปด้านหน้าทำเอาหัวเกือบไปโขกพื้นตรงหน้าแล้วหากไม่ติดว่า

“ ระวังหน่อยสิ ” มือหนาที่กำลังหิ้วปีกร่างบางที่ดูเหมือนจะไม่มีน้ำหนักไว้ เอ่ยว่าน้อยๆ

“ ขอบใจนะ ” เมดันล่าหันไปกล่าวขอบคุณก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามอง เลยไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากของผู้ที่ช่วยเอาไว้เมื่อกี๊

“ พวกนั้นยังไม่มากันอีกหรอ ” ซาเวียร์หันไปถามอาเรียที่อยู่ข้างๆ

“ ถ้าพวกนั้นมาก็ต้องเห็นสิ อย่าถามโง่ๆ ได้มั้ย” อาเรียพูดด้วยเสียงที่บอกว่าอารมณ์ไม่ค่อยจะดี ไม่น่าเข้าไปแหยมโดยไม่จำเป็น

“ มาแล้วๆ ว่าไง วันนี้สำเร็จด้วยดีนะ ” เมดันล่าเข้ามาพร้อมกับเอเรียสแถมเจ๊แกยังบอกซะแทบจะรู้กันทั่วหอ

“ ว่ายังไง เป็นยังไงมั่ง เรียบร้อยมั้ย ” เซนัสที่โผล่ออกมาจากไหนไม่รู้ถามขึ้น พร้อมอีก 7 คนที่ตามๆ กันมา ทำเอาผู้แอบไปทำงานทั้ง 4 ตาโต ( ยกเว้นใครก็คงรู้ )

“ นี่ยังไม่หลับไม่นอนกันอีกหรอ ” นักฆ่าสาวหันไปถามผองเพื่อนทั้งหลายที่มารอกันอยู่นี่

“ ก็พวกเราไม่รู้ว่าพวกเธอจะไปกันกี่โมงนี่ เลยมารอตั้งแต่ 5 ทุ่มครึ่งอ่ะ แต่ที่อยากรู้คือทำไมมีแขกตามไปอีก 3 คนอ่ะ ” เลโอพูดขึ้นพลางหันไปมอง 3 พระหน่อที่ก้มหน้างุดๆ

“ เอาน่า เอาน่า นี่ก็ดึกแล้วเดี๋ยวค่อยว่ากันพรุ่งนี้ วันนี้แยกย้ายกันไปนอนได้แล้ว ” นักฆ่าสาวเอ่ยตัดก่อนที่มันจะยาวกว่านี้ แต่ทุกคนก็เห็นด้วยเพราะนี้มันเกือบตี 1 แล้ว

เป็นอันว่าคืนนั้นจำเลยทั้ง 5 จึงหลุดพ้นจากทนายฝ่ายโจทย์อย่างฉิวเฉียด เพราะทั้ง 13 ต่างก็แยกย้ายกันไปนอนสำหรับการเรียนวันแรกในวันพรุ่งนี้ ส่วนเรื่องเข็มที่หาเจอวันนี้ก็ให้เอเรียสใช้ไปก่อนเพราะมันดันอ้างว่า ‘ ฉันที่เป็นหัวหน้าจำเป็นต้องใช้มันมากกว่า ส่วนเธอก็รอไป ’  แล้วมันก็เดินจากไปทิ้งให้เมดันล่าต้องยืนกัดฟัน ปากก็แช่งมันไป เซงที่สุด

“ เอาล่ะ เล่าเรื่องเมื่อคืนมาได้แล้ว ไม่งั้นเดี๋ยวสวย ” เลโอกับซานัสที่ดูจะเอาเรื่องที่สุดในบรรดาฝ่ายโจทย์ทั้งหลายถามขึ้นมาหลังจากที่ทุกคนจัดการกับอาหารตรงหน้ากันเสร็จแล้ว

“ ก็พวกเราเป็นห่วงเลยตามไปดูก็แค่นั้นอ่ะ ” ซาเวียร์ที่เคยลื่นเป็นที่หนึ่งตอนนี้กำลังนั่งหงอยหูตกเป็นหมาโดนตีทีเดียว

“ พวกเราก็เป็นห่วง ทำไมพวกเราถึงไม่ได้ไปล่ะ ” ซานัสหันไปถามซาเวียร์ ทำเอาเจ้าตัวเถียงไม่ออกกลับไปนั่งหูตกเหมือนเดิม

“ เอาเหอะ ครั้งนี้ยกให้ก็ได้ แต่อย่าทำอย่างนี้อีกนะ ” เลโอที่ยอมใจอ่อนเป็นคนแรกพูดขึ้นทำให้จำเลยทั้งหลายยิ้มแก้มปริ

“ เอาล่ะ ไปเรียนกันเหอะ ” สไตร์ว่าก่อนจะเดินนำไปทำให้ที่เหลือต้องเดินตามกันไป

“ แล้วมันเรียนที่ไหนอ่า ” ซาเวียร์ที่เดินมาได้สักพักถามขึ้น

“ ก็เรียนวิชาอาณาเขตเวทไง ห้อง S-01 ” ฟรอนเทียร์ที่อยู่ข้างๆ ตอบ

“ พวกนายรู้ได้ไงอ่ะ ” ซาเวียร์เอียงคอถามให้ดูน่ารัก แต่สำหรับอาเรียแล้วมันช่างน่าถีบเสียนี่กระไร

“ ก็ฉันเอาให้พวกนายที่ห้องแล้วไง ” เมดันล่าที่อยู่ท้ายสุดตอบขึ้นมาทำเอาคนที่ได้รับแล้วงง

“ อ้อ ไอ้กระดาษที่อยู่ที่หน้าประตูป่ะ นึกว่าเศษกระดาษ เอ่อ คือทิ้งไปแล้วอะ ” ไอ้คนซื่อบื้อเหมือนจะพึ่งนึกขึ้นได้แถมยังมีหน้ามายิ้มอีก

คำตอบจากเจ้าชายแห่งสกาไลต์ทำเอาเพื่อนๆ ถอนหายใจ ‘ ให้ตายสิ ’

“ นี่ไง ถึงแล้ว ” ซานัสที่อยู่หน้าสุดเอ่ยขึ้นทำให้คนทั้งคณะหันไปมองป้ายข้างหน้าก่อนจะเดินเข้าไปกัน

พอเข้าไปข้างในจำนวนคนที่มาอยู่ก่อนมีประมาณ 30 กว่าๆ จากที่เห็นก็เป็นคนหอเต่าศิลาทั้งนั้นเลย

“ มังกรรัตติกาลนี่ โชคดีจังที่ไม่ใช่พวกหงส์ไฟ ” ” ว้าวๆ คนนั้นอะหล่อจังเธอ ” “ เฮ้ยๆคนนั้นอะน่ารักสาด ” และอื่นๆ อีกมามายทำเอาผู้มาใหม่ถึงกับมึน

“ อ้อลืมบอกไปน่ะว่าพวกเราจะเรียนทีละ 2 หอ แต่ไม่เสมอไปนะ อาจเรียนรวมบางวิชาเรียนเดี่ยวก็มี เรียนทีล่ะ 2 หอก็มีสลับกันไปด้วยไม่ใช่เรียนกับเต่าศิลาตลอด ” เมดันล่าที่เป็นผู้รู้แล้วจึงหันไปมองไอ้คนที่มันเงียบอยู่ด้านหลัง ' เพราะเธอต้องไปฟังรุ่นพี่บอกแทนไอ้คนที่มันโดดอะดิ ’

“ อืม งั้นก็ไปหาที่นั่งกันเหอะ ” ซาเวียร์พูดก่อนที่จะดึงอาเรียกับกาโอไปที่โต๊ะตรงกลางด้านหลังสุดทำให้อีก 2 คนจำต้องเดินตามกันไป แต่สำหรับคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันไปตามที่ต่างๆ บ้างก็เอากลางบ้างก็หน้าสุดตามแต่ศรัทธา

“ อ้า สวัสดีเด็กๆ ขอโทษนะจ๊ะที่มาช้า ” เสียงจากอาจารย์วัยสาวน้อย ( เอ่อออ เหลือน้อย ) ที่เข้ามาในห้อง แถมเจ๊แกยังแต่งตัวได้เปรี้ยวบาดใจจริงๆ ด้วยชุดสายเดี่ยวสีชมพูอ่อนโชว์สะดือกับกางเกงขายาวสีขาวทำเอานักเรียนงงกับการแต่งตัวของอาจารย์แก ช่างแต่งตัวได้ไม่ดูอายุจริงๆ เลยป้า

“ ฉันอาจารย์โซฟี มาริกาดีน สอนวิชาอาณาเขตพื้นฐาน อย่าคิดมากนะจ๊ะ วิชาของเราไม่เครียด กางได้ก็ผ่าน ไม่ได้ก็ตก วิชานี้ไม่มีสอบภาคทฤษฐี จะมีการเก็บคะแนนย่อยเป็นอาทิตย์เว้นอาทิตย์เพราะงั้น fighting นะจ๊ะ ” นี่ขนาดอาจารย์แกพึ่งมาพูดได้ไม่ถึง 10 นาทีแกก็หอบแฮ่กแล้ว จะไหวหรอ เล่นพูดซะไม่มีใครแทรกทันแบบนี้

“ เอาล่ะ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาสำหรับคาบแรกนี้เราจะนั่งเฉยๆ ดีมะ ” คำพูดจาอาจารย์ป้าแกทำเอาหลายๆ คนรู้สึกชิวไม่น้อยแต่หลังจากนั่งไปสักครึ่งชัวโมงก็หน้าซีดกันเป็นแถว!

ก็จารย์แกให้นั่งเฉยๆ ไม่ไปไหนเลย แต่ให้ปล่อยพลังเวทออกมาตลอดนะสิ แกวางถังน้ำเอาไว้บนหัวทุกคนแล้วให้ใช้พลังเวทพยุงมันเอาไว้ตลอดทั้งคาบถ้าหยุดละก็ แฉะแน่ๆ

“ ซ่า ฮึ๊ยยยย เย็นอะ ” แล้วผู้โชคดีคนแรกก็ปรากฏตัวหลังจากผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ

“ อ้อ ใช่ๆ ครูลืมบอกไปน้ำมันเย็นประมาณ 9 องศามั้งถ้าจำไม่ผิดนะ แต่ก็งี้ล่ะ ครูแก่แล้วลืมง่าย ไม่ถือสากันนะจ๊ะเด็กๆ ” เสียงบอกจากอาจารย์โซฟี แถมยังเอียงคอแบบแอ็บเด็ก ทำเอาหลายคนอยากจะหัวเราะแต่มันหัวเราะไม่ออก ได้แต่บ่นกันในใจ ‘ โหป้า บอกช้าไปป่าว ’

หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมงทุกคนก็ได้เปียกปอนกันทั่วหน้า ยกเว้นเมดันล่ากับเอเรียสที่ยังคงแห้งสนิทอยู่ เรียกสายตาชื่นชมจากอาจารย์โซฟีแกได้ด้วย

‘ อืมพลังเยอะดี ควบคุมได้ดี สมดุลเยี่ยมรู้จักผ่อนตึงตามความเหมาะสม ฝีมือดีนี่ สงสัยต้องเล่นด้วยซะหน่อยแล้ว ’ สิ้นความคิดแก รอยยิ้มน้อยๆก็ฉาบขึ้นที่มุมปากพร้อมกับลูกบอลพลังงานสีเงิน 2 ลูกวิ่งไปที่ทั้ง 2 ทันที

สำหรับเอเรียสลูกบอลพลังงานที่ถูกปล่อยออกมาก็เหมือนแมลงที่มารบกวนพอกระทบกับพลังของเขาก็ปัดมันมาทางสาวน้อยข้างๆ

แต่ทางเมดันล่านั้นเธอกับดึงเอาลูกบอลพลังทั้ง 2 เขามาหาตัวปล่อยมันอยู่ตรงหน้าพร้อมกับที่ลูกบอลพลังงานทั้ง2จะสว่างมากขึ้นก่อนจะค่อยๆ เล็กๆ ลงช้าๆ แต่ทำเอาอาจารย์แกอึ้ง

สำหรับบางคนอาจไม่เข้าใจแต่ที่เธอทำคือการรวบรวมพลังงานจากลูกบอลนั้นมาเปลี่ยนเป็นพลังของเธอ การทำเช่นนี้ต้องอาศัยความสามารถที่สูงมาก ระดับพลังต้องสมดุลอย่างมาก และที่สำคัญคือการเปลี่ยนพลังของคนอื่นมาเป็นของตนนั้นแทบไม่มีคนทำได้ด้วยซ้ำ ส่วนใหญ่จะเป็นระดับผู้ใช้มนตราขึ้นไป จอมเวทฝึกหัดไม่น่าจะใช้เป็นเลย

จริงๆ เธอก็ไม่ได้อยากใช้มันหรอกนะ แต่พลังมันไม่ค่อยจะมีเพราะผนึกอยู่ก็เลยเอามาใช้จะได้ไม่เปลือง

หลังจากหมดไป 3 ชั่วโมงทั้ง 2 ก็ยังคงไม่ได้เปียกเสียทีสร้างความสงสัยให้กับบรรดาเพื่อนพ้องทั้งหลายอีกทั้งยังจารย์แกด้วย แกเลยทำให้ถังมันล้มลงมาเองสงสัยกลัวจะเด็กไม่เปียก สุดท้ายคาบนั้นเป็นคาบที่ทุกคนยกเว้นจารย์ป้าแกได้อาบน้ำเย็นกันไปถ้วนหน้า