[BTS] BANGTAN WHOLE∞

ลำดับตอนที่ #7 : SF : {VGA♡} - THE WEEK 4/4

{WT-DAY} #6

ตกลงว่าเธอนั้นรักฉัน หรือมันแค่ขำขำ

   หลังจากผ่านวันแฮงก์มาอย่างหนักหน่วง ตอนนี้ก็เช้าวันเสาร์ เมื่อวานผมหลับยาวมากตื่นมาอีกทีก็เกือบจะห้าโมงเย็น ตื่นมากินแล้วก็หลับต่อ เหมือนได้พักผ่อนเต็มวันในวันหยุดสุดสัปดาห์ พักจนคิดว่านี่มันพักเกินไป ไม่มีใครมากวนใจ

   คิมแทฮยอง หายไปไหนไม่รู้ หลังจากคืนเมื่อวานที่มาส่งผมแล้วก็หายเลย ไลน์ก็ไม่ทักไม่ตอบหาย หายจนคิดถึงบ่อยบ่อย คิดว่าทำอะไรผิดไปรึเปล่า 

ยุนกิชู้บชยู้บ : มีนิทานมาเล่าให้ฟัง

  ความพยายามยังไม่ถดถอย เมื่อแทฮยองไม่อ่านไม่ตอบเขาก็ยังคงทักต่อไป อย่างน้อยขึ้นอ่านก็ยังดีให้รู้ว่าอีกคนยังไม่ตาย

*Read* 

  ยังคิดไม่ทันจบ ตัวอักษรบ่งบอกความหมายว่าอีกคนเห็นข้อความแล้วทั้งของวันนี้และที่เมื่อวานเขาส่งหาเป็นสิบสิบข้อความ 

  ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นรัวจนต้องยกมือขึ้นจับมันไว้ ตาเรียวจ้องมองสมาร์ทโฟนในมือ รอคำตอบจากรุ่นน้องต่างคณะ

นี่แทฮยองเอง : ผมโตแล้วครับ 

 โกรธอะไรกันวะเนี่ย ?

นี่เป็นประโยคเดียวที่มินยุนกินึกออก เดี๋ยวปั๊ดงอนกลับแม่ง

ยุนกิชู้บชยู้บ : ก็แล้วแต่

นี่แทฮยองเอง : เล่ามาดิ

  ริมฝีปากบางถูกแต้มไปด้วยรอยยิ้ม มือขาวรีบตั้งใจรัวข้อความส่งตอบไป

ยุนกิชู้บชยู้บ : มีคนสองคนเป็นเพื่อนกัน

ยุนกิชู้บชยู้บ : ชื่อสมนึกกับสมคิด

  ยุนกิยกยิ้มไปด้วยพลางพิมพ์ไปด้วย ตัวหนังสือที่ขึ้นว่าอ่านแล้วทันทีที่ข้อความจากยุนกิส่งถึง ทำให้รู้ว่าอีกคนก็คงรอคอยข้อความอยู่

ยุนกิชู้บชยู้บ : วันนึงสมนึกกับสมคิดก็ไปวิ่งมาราธอนกัน

ยุนกิชู้บชยู้บ : มีคนนึงถึงเส้นชัย แต่อีกคนไม่ถึง

ยุนกิชู้บชยู้บ : นึกไม่ถึง แต่คิดถึงนะ

 โคตรเสี่ยว มินยุนกิโคตรจะเสี่ยวเลย

นี่แทฮยองเอง : ผมก็มีนิทานมาเล่าให้ฟัง

นี่แทฮยองเอง : รู้มั้ยว่า คนชื่อ สมไป ก็ไปวิ่งด้วย

นี่แทฮยองเอง : คิดถึง แต่ผมไม่รู้ว่าไปถึงรึเปล่า

   ยุนกิระบายยิ้มให้นิทานโง่ๆของอีกคน ทั้งที่ความจริงมันก็โง่พอกัน แต่เขาชอบ

นี่แทฮยองเอง : เปิดประตูให้หน่อย

  ยุนกิเงยจากหน้าจอมือถือ เดินไปยังประตู พอเปิดประตูก็เจอแทฮยองยืนยิ้มกว้างให้อยู่

"อะไรของนายเนี้ยะ" ยุนกิขึ้นเสียงใส่คนยืนยิ้มอยู่ข้างหน้า 

"ไปเที่ยวกัน วันนึง" แทฮยองจับมือยุนกิเพื่อลากออกจากห้อง 

"เดี๋ยว บ้าป่าวเนี้ยะ กูยังไม่อาบน้ำเลย" 

"เน่าว่ะ งั้นไปอาบเลยเร็วๆ" แทฮยองดันหลังยุนกิเข้าไปในห้องเหมือนเดิม ก่อนเจ้าตัวจะไปนั่งรอบนโซฟา 

 

 

 สวนสาธาณะช่วงเกือบเย็น เป็นเวลาที่ผู้คนคิดจะมาเดินที่สุด ลมพัดอ่อนๆทำให้เรื่องที่คิดเล็กคิดน้อยพัดไปกับสายลม จิตใจสงบและอยากจะหลับ

 "มินยุนกิ" เสียงทุ้มที่เปล่งออกมากจากร่างสูงด้านข้าง เรียกให้เจ้าของใบหน้าหวานลืมตาขึ้นมาจากการนั่งสูดอากาศปลอดโปร่งเข้าปอด

"อืมม"

"พี่ยังชอบพี่นัมจุนอยู่ไหม"

    ใบหน้าหวานหันขวับมามองอีกคนเมื่อประโยคคำถามจบลง มินยุนกิคนเก่งยิ้มให้คนข้างกายอีกครั้ง ก่อนตอบคำถามที่ตัวเองเฝ้าแต่ถามตัวเองแต่ตั้งเมื่อวาน 

"ชอบมั้ยไม่รู้ แต่เมื่อวาน คิดถึง แต่แทฮยอง" 

   คนเดินผ่านไปมา คนคิดว่าแทฮยองเป็นบ้า นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ข้างๆคนตัวขาวที่ก้มหน้ามองพื้น 

"รักผมแล้วนั่น"

"หลงตัวเองว่ะ" ยุนกิยกมือขึ้นตีแขนแทฮยองดังป้าบ แต่ไม่เป็นไร แทแทยอมเจ็บถ้าได้จับมือยุนกิแบบนี้และตอนนี้

"ผมว่านะ.."

"อะไรเล่า"

"เป็นแฟนกัน.." //  "พี่ยุนกิ!"

  เสียงนุ่มดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้ทั้งคู่หันมาทางต้นเสียงที่เรียกชื่อยุนกิ แทฮยองยกมือขึ้นลูบใบหน้าทันที อยากจะหันไปตีคนมาขัดจังหวะเหลือเกิน

"จะ จองกุก" // "อ้าว กระต่าย.."

  แทฮยองหันไปมองคนตัวขาวกับกระต่ายที่เขาเจอที่มหาลัยวันนั้น 

 จองกุก กระต่ายชื่อจองกุก แล้วที่โทรหาพี่ยุนกิวันนั้นคือ กระต่ายของเขาเองงั้นหรอ ที่โทรมาขอคืนดีนั่นคือกระต่ายหรอกหรอ ที่เป็นแฟนเก่าพี่ยุนกิก็คือกระต่ายหรอกหรอ บ้าอะไรเนี้ยะ!?

"สวัสดีนะ คิมแทฮยอง เจอกันอีกแล้ว" 

"อืม" แทฮยองยิ้มให้จองกุกที่ยืนยิ้มน่ารักส่งมาให้แล้วหันมามองยุนกิที่ตอนนี้เหมือนช็อกไปแล้ว มินยุนกินิ่งเกินไป จนเดาไม่ถูกว่าคิดอะไร

"พี่ยุนกิ" แทฮยองเอื้อมมือไปจะไปจับมือของคนข้างๆเพื่อเรียกสติ แต่มือยังไม่ทันแตะโดนกัน ยุนกิก็ยกมือหนี 

"กลับไปก่อนนะแทฮยอง เดี๋ยวค่อยคุยกัน" 

"ครับ" แทฮยองลุกขึ้นแล้วเดินออกจากสวนสาธารณะไป เขาว่าเขาพอเข้าใจเรื่องราว เพราะประโยคสุดท้ายที่เขาได้ยิน

"พี่กิ ผมมาทวงสัญญาของเราแล้วนะ ผมกลับมาแล้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ" 

  

------------------ THE WEEK -----------------

{FN-DAY} #7

FINAL or FIN ?

 แค่ 7 วัน คุณคิดว่า

คุณสามารถรู้จักคนๆนึงได้ดีพอหรือไม่ ?

คุณสามารถตกหลุมรักคนๆนึงได้จริงหรือไม่ ?

คุณสามารถทำให้เขา รักคุณได้หรอ ?..

 คิมแทฮยองรู้ว่ามินยุนกิตัดสินใจอะไรแล้วมักเด็ดขาดเสมอ 

 แต่มินยุนกิอาจไม่รู้ ว่าคนอย่างแทฮยอง รักใครไม่ได้ง่ายๆ

เขาว่ากันว่า..

     กลับไปคบกับแฟนเก่า ก็เหมือนอ่านหนังสือเล่มเดิม ตอนจบก็จะยังคงเหมือนเดิม 

 

  สงสัยว่า มินยุนกิคงจะชอบหนังสือเล่มนั้นมาก เลยยอมอ่านหนังสือเล่มเดิม 

  ใช่แล้วครับ พี่ยุนกิคบกับกระต่ายน้อยน่ารักคนนั้น

  สัญญาบ้าบอที่ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันทำให้พี่ยุนกิขอเลิกคุยกับผม โดยให้เหตุผลโง่ๆว่า 'มีแฟนแล้ว ขอโทษนะ'

  โง่กว่าเหตุผลของพี่ยุนกิ ก็คงเป็นคิมแทฮยอง ที่ยังคงไม่เลิก ตื๊อ สักที

  ผมโทรหาพี่ยุนกิเป็นร้อยๆสาย จนแฟนเขาต้องโทรมาเคลีย 

        จองกุก ก็กลัว พี่ยุนกิชอบผมเหมือนกัน

 

นี่คือคำตอบที่ผมได้จากจองกุก ผมอยากให้ผมกับจองกุกจีบพี่ยุนกิกันอย่างแฟร์ๆ ให้ลืมสัญญาบ้าบอไรนั่นซะ 

 แต่ใครจะไปบ้ายอม ในเมื่อเขารักกัน.. ในเมื่อจองกุกรักพี่ยุนกิมากเหมือนกัน

 ผมมันคนมาทีหลัง 

ก็คงต้องทำใจ ถูกที่แต่ผิดเวลาไปหน่อย

แต่ผมก็ไม่ใช่พระเอกพอที่จะปล่อยมินยุนกิให้จอนจองกุกหรอกนะ

"นาย จองกุก เราชอบนายนะ"

"ห้ะ"

"ชอบนะ นายน่ารักอ่ะ"

"เห้ย เอางี้เลย? ชอบว่ะเล่นมาบอกงี้เลย"

"ชอบจริงป่าว อ่อ เราจีมินนะ ปาร์คจีมิน"

"น่ารักจังนะ จีมินนี่"

     พี่ยุนกิ 

ได้เวลาที่พี่จะอ่านหนังสือเล่มใหม่แล้วครับ.

- ♥ -

- อ่าฮ้า โจ้บบบ จบแล้วนะ..

ต่อไปก็หน้าที่แทฮยองแล้ว ว่าจะยังไง

คือกว่าจะจบ ขอโทษที่ให้รอนะคะ

#BANGTANWHOLE ตบตีด่าว่าได้

คู่ต่อไปอยากให้เป็นใครเม้นบอกได้เลยนะอิอิ

ฝากเรื่องใหม่ของเราด้วย วีกุก ยุนมิน?.. 

ไปอ่านกันได้น้า #โปรเจคของแทแท

แล้วก็ #ฟิคฟูล ที่ยังไม่กระดิก เจอกันตอนนหน้า

เลิฟฟยูวววววออลคิคิ️ 

ปล, จะพรีเซลบัตรแล้วขอให้ทุกคนได้ที่ที่ต้องการนะคะ

ใครไปคอนเจอกันเย้ (ถ้าเรากดบัตรทันน้า)