คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF : {VGA♡} - THE WEEK 3/4
{IP-DAY} #4
ใครบอกว่าไม่สำคัญ
ยุนกิชู้บชยู้บ : แทแท
ยุนกิชู้บชยู้บ : วันนี้ไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ
นี่แทฮยองเอง : อีกละ
นี่แทฮยองเอง : ไปด้วยดิ มีแค่เพื่อนใช่ป่าว
ยุนกิชู้บชยู้บ : แล้วแต่เลย รุ่นพี่ด้วย
นี่แทฮยองเอง : อยากให้ไปรึป่าว
ยุนกิชู้บชยู้บ : เลิกแล้วโทรมาเดี๋ยวไปรับ
มือบางกดล้อคไอโฟนเมื่อตอบอีกฝ่ายเรียบร้อย เงยหน้ามองกลุ่มเพื่อนที่ชวนไปสังสรรค์อีกแล้ว ตอนแรกก็จะปฏิเสธแหล่ะ แต่ด้วยเหตุผลข้ออ้างการชักแม่น้ำพันห้าสายของพวกมัน
"วันเกิดไอ่ฮาชอลทั้งที ก็เงี้ยะ"
"แต่ก่อนชวนไปไหนก็ไปหมด"
"ใช่สิ้ วันเกิดกูคงไม่สำคัญเท่าไหร่"
"ยุนกิเปลี่ยนไป เพราะเด็กรัฐศาสตร์นั่นใช่ม้า"
บลาบลาบลา..
ยุนกิเบ้หน้าให้กับคำพูดร้อยแปดของเดอะแก๊งยกไอโฟนขึ้นมาสไลด์เข้าแอพไลน์ ดวงตาเล็กเลื่อนมองกรุ๊ปไลน์ในแชท
คิดถึงมินยุนกิคนเดิม.
ไอ่เวรรรรรรพวกนี้นี่ มันเปลี่ยนชื่อกลุ่มครับ แค่ไม่ไปด้วยครั้งเดียวต้องทำถึงขนาดนี้เลย ตุ๊ดแตกมากกนะเพื่อนทั้งหลาย มือบางเลยจัดการทักไลน์ไปบอกเด็กตัวดำ
ความจริงที่เขาจะไม่ไปไม่ได้เกี่ยวกับแทฮยองซะหน่อย แต่ไม่รู้ทำไมถึงอยากบอก ไม่รู้..
"เอ่อ เจอกันที่ร้าน"
"ขอสัมมีแล้วหรอคะน้องสาว"
"ขอแล้วค่ะ พี่ก็อย่าลืมรีบหาเมียนะคะ" ยุนกิหันไปตอบพลางยิ้มหวานแต่สายตาแทบจะกินคิโด้เข้าไปทั้งตัว "กูไปแล้วไงเปลี่ยนชื่อด้วย!"
"จ้าาา" พวกเพื่อนตัวดีส่งสายตายิ้มหวานกับการชักชวนยุนกิได้ ต่อไปนี้อยากให้ทำไรคงแค่เอาแทฮยองมาอ้าง จุดอ่อนของมินยุนกิสินะ :b
หลังเซคสุดท้ายของทั้งคู่ ตอนนี้ยุนกิและแทฮยองก็อยู่ที่ห้าง ขนาบข้างด้วย ปาร์คจีมิน เพื่อนรักแทฮยองที่โดนลากมาด้วย
พี่ยุนกิบอกว่าให้ไปหาซื้อของขวัญเป็นเพื่อนหน่อย น้องแทแทเลยกวนตีนนิดนุงบอกไปว่าไปเป็นแฟนได้ไหม ตอนนี้เลยได้แต่เดินลูบแขนป้อยป้อยโดยมีเพื่อนเตี้ยเดินยิ้มขำอยู่ข้างข้าง ขำไปเหอะมึงงงงงงงงงงง
"ซื้อไรอ่ะ"
คนตัวขาวเดินนำเข้าร้านขายเครื่องเขียนโดยมีจีมินเดินนำไปดูของงุ้งงิ้งตามภาษาคนเตี้ย คนน่ารักหยุดยืนที่แผงปากกาสี
"จะซื้อนี่ให้เป็นของขวัญเนี้ยะนะ" แทฮยองหันหน้าไปมองคนตัวเล็กที่สายตาจับจ้องไปยังปากกาไฮไลท์สีสะท้อนแสง มือบางหยิบไฮไลท์สีม่วงขึ้นมาหมุนซ้ายหมุนขวาดู ก่อนหันไปยิ้มตาปิดให้เด็กข้างกาย แทฮยองเห็นอย่างนั้นถึงจะงงแต่ก็อดยิ้มให้กับความน่ารักของคนข้างกายได้ เต็มสิบแทแทให้สิบเอ็ดเลยครับ
ยุนกิยื่นมือมาจับมือแทฮยอง แล้วคว่ำลง ใช้มืออีกข้างเปิดปากกาไฮไลท์ที่เลือกมา จรดปลายปากกาแล้วขีดลงบนผิวสีน้ำผึ้งของรุ่นน้องข้างกาย
"เฮ้ย ถ้าพี่จะละ.."
"ขีดไว้"
".."
"จะได้รู้สักที ว่าตัวเองก็สำคัญ"
".."
แล้วยุนกิก็เดินจากไป ทิ้งแทฮยองที่ใจสั่นหวั่นไหวยืนอยู่ตรงนั้น น่ารัก เขิน งง อะไร เขาสำคัญเลยไฮไลท์หรอ โอ้โหห ล้ำสัดพี่ยุนกิ
กลับมานี่เลยนะมินยุนกิ มันน่าจับมาขีดไฮไลท์ทั้งตัวเลย แทแทชักจะทนความน่ารักของยุนกิไม่ไหวแล้วนะ ช่วยด้วยครับยิ้มจนปวดแก้มแล้ว
หลังจากพี่ยุนกิซื้อของเสร็จ ก็ไม่รู้ว่าซื้ออะไรอ่ะครับเพราะมัวแต่เขินปากกาไฮไลท์ตั้งนาน รู้ตัวอีกทีพี่ยุนกิก็ตบหัวดังป้าบ โทษฐานเหม่อเรียกตั้งนานไม่ได้ยิน ตัวเล็กแต่แรงดีเป็นบ้า
ผม จีมิน พี่ยุนกิเดินเข้ามาในร้านอาหาร หมูข้างผมนี่ตาลุกวาวเลยเมื่อพี่ยุนกิพามากินเนื้อย่าง
"มากินนี่แล้วกินเหล้าต่ออ้วกแตกหมด" ผมพูดขึ้นมาขัดจังหวะการยัดเนื้อเข้าไปในปากของคนตัวเล็กทั้งสอง เรียกสายตาไม่พอใจได้เป็นอย่างดี
"ถ้าไม่กินไรไปเลย จะเมาเร็ว" ยุนกิตอบพลางคีบเนื้อเข้าปาก แหม หมั่นไส้เหลือเกินรู้ดี รู้ดีจริงเรื่องพรรค์เนี้ยะ "ถ้าว่างก็ช่วยปิ้งดิ นั่งนิ่งอยู่ได้ ดูดิ้ไฟไหม้น่าละ ดำเชียว"
สตั้นครับ โดนด่าดำครับ พูดงี้เอาตะเกียบตีหน้าเลยดีกว่า!
"ขำไรไอ่หมู"
"เอ้า ไอ่นี่พาลกูเฉย" จีมินพูดพลางหัวเราะคิกคักไปกับคนข้างผม แหมแหมแหมเข้ากันดีเหลือเกินน สูงเท่ากันไงเลยคุยกันง่าย สงสัยคุยกับเราจะต้องเงยหน้า สุดหล่อจะพยายามเข้าใจนะครับ
"นั่น นินทากูในใจอีกละ"
"อะไร๊ ใครนินทามึง แดกไปมึงอ่ะพูดมาก"
"ทำปากยื่นปากแบะปากหมุบหมิบ น่ารักตายห่า"
"ไอ่หมูจีมิน!"
"หยุด! เลิกทะเลาะกันเด็กพวกนี้นี่ น้ำลายกระเด็นโดนเนื้อหมดแล้วㅠ.ㅠ"
เงียบเลย เงียบกริบเมื่อพี่ยุนกิทำหน้าเหมือนจะร้องไห้จริงจัง โอเคยอมก็ได้ ฝากไว้ก่อนนะปาร์คจีมินคืนนี้เจอกัน หึ,
---------------- THE WEEK ---------------
{NV-DAY} #5
ผมไม่เคย
นาฬิกาบอกเวลาว่าขณะนี้เลยวันใหม่มาได้เกือบจะยี่สิบนาทีแล้ว บุคคลร่วมโต๊ะที่มีทั้งตัวยุนกิเอง ซอกจิน โฮซอก แจ๊คสัน คิโด้ ฮาชอล แทฮยอง จีมิน และพี่นัมจุน
แทแทแค่อยากให้พี่ยุนกิรู้จักกับเพื่อนเขามั่ง
ด้วยความเฟรนลี่หรือจะอะไรก็ตามที่เพื่อนแก้มยุ้ยของเขามีทำให้ตอนนี้สนิทกับกลุ่มเพื่อนยุนกิอย่างกับรู้จักกันมาสิบชาติ แถมยังคุยเล่นได้กับทุกคน ย้ำว่าทุกคน!
พอมานั่งมองดีดี พี่นัมจุนแม่งโคตรหล่อเลย..
ทุกท่วงท่ารวมความเพอเฟคเอาไว้จนหมด แล้วแทแทจะเอาอะไรสู้หล่ะเนี้ยะ จะบอกว่าดำกว่ามันก็ไม่ใช่ พูดแล้วอยากจะร้องไห้แรงแรง
"มาทุกคน มาเล่นเกมกันดีกว่า" เสียงที่เรียกความสนใจจากบุคคลทั้งแปดคนดังขึ้น ไม่ต้องเดาว่าใครที่มักจะคิดอะไรพิเรนท์ ก็โฮซอกคนเดิมอีกนั่นแหล่ะ "เกมนี้ น้องๆและคุณพี่เทคก็ต้องเล่นนะครับ"
พี่เทคพี่โฮซอกจะเป็นใครก็คงไม่พ้นพี่นัมจุน ความจริงพี่นัมจุนเป็นพี่เทคให้แทบทั้งกลุ่มนั่นแหละ หล่อ ใจดี สปอร์ต กทม. มากครับ
คิมนัมจุนได้แต่พยักหน้าตอบตกลง
"เกมมึงพิเรนท์อีกป่ะเนี้ยะ" ฮาชอลถามคำถามแทนทุกคนออกมา
"ไม่ไม่ เกมนี้ปกติสุดเว้ย ชื่อว่า ไม่เคย เนเว่อ อ่ะ เนเว่อ"
ทุกคนพยักหน้าให้กับชื่อเกมของโฮซอก ชื่อเกมไม่แปลกแสดงว่าเกมก็ไม่น่าแปลก
"คืองี้นะ ผมจะเริ่มที่ผมแล้วก็วนไป เป็น แจ๊คสัน คิโด้ จิน จีมิน วี ยุนกิ พี่นัมจุน ฮาชอล แล้วก็กลับมาเริ่มที่ผมใหม่ เอ่อเฮียขอพูดกูได้ป่ะ พูดผมกับพวกนี้แล้วขนลุกสัด" ก่อนจะอธิบายเกมต่อโฮซอกผู้มารยาทงามก็เอ่ยปากขอผู้อายุมากสุด
"ตามสบายเลย"
"ครับ เอ่อเอานะ แล้วกูก็จะวางแก้วชอตไว้ เกมนี้ดื่มเพรียวนะครับไม่มีมิกผสม โดยกูจะพูดว่า กูไม่เคยไรสักอย่าง ถ้าพวกมึงไม่เคยเหมือนกูก็นั่งนิ่งไป แต่ถ้าพวกมึงเคย ก็กระดกเลยครับแต่ยังไม่หมดแค่นั้น พวกมึงต้องเล่ามา แดกเหล้าไปก็ต้องเล่ามา เข้าใจยัง"
ทุกคนพยักหน้าเข้าใจเกมง่ายๆของโฮซอก และอีกครั้งที่โฮซอกหันไปยิ้มกริ่มให้กับผู้ร่วมแผนการอย่าง จิน คิโด้ แจ๊คสัน และฮาชอล
มิชชั่นของเราคืนนี้ก็คือ มอมมินยุนกิคนเก่ง.
"กูไม่เคยปฏิเสธความรักจากคนอื่นอย่างเย็นชา" ประโยคแรกออกจากปากเจ้าของเกม เป็นอันว่าบัดนี้เกมได้เริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนหันไปมองจองโฮซอกอย่างไม่เชื่อว่าหมอนี่ไม่เคยปฏิเสธความรักจากคนอื่น รอบแรกมินยุนกิคนฮอตก็ต้องยกแก้วชอตขึ้นกระดกซะแล้ว
รสชาติขมแปล้ไหลผ่านลงลำคอ ยุนกิเบ้หน้าให้กับรสชาติที่ไม่อร่อย กินไปกินมาก็คงจะอร่อยเอง ดวงตาเล็กลืมตามองแก้วชอตของเพื่อนในวงที่ยังเต็มแก้วอยู่อย่างนั้น
"เล่าดิ"
ใบหน้าหวานพยักหน้าลง ปากบางอ้าออกเพื่อเริ่มต้นเล่าเรื่องแสนใจร้ายของตัวเอง
"กูรำคาญ เลยบอกไปว่า น่ารำคาญ"
"โคตรโหดเลยครับ"
"ว๊าวววววว"
"แล้วบอกน้องแทฮยองไปยังหล่ะ"
ยุนกิส่งสายตาอาฆาตไปให้เพื่อนวอนตีน ลิปซิงค์แบบไร้เสียงส่งไปให้เพื่อนประมาณว่า ไม่เสือกดิ
เจ้าของชื่อในบทสนทนายกยิ้มขึ้นมากับคำพูดของพวกเพื่อนยุนกิ ไอ่ความจริงแต่ก่อนเขาเป็นพวกไม่ใส่ใจคำพูดคนอื่นเท่าไหร่หรอก ที่ตอนนี่สนใจก็แต่ประโยคที่มันเกี่ยวกับคนข้างเขา ตาคมก้มมองหลังมือที่มีรอยปากกาไฮไลท์อยู่ เขารู้เขาเชื่อใจยุนกิ ใช่แล้วเขาต้องสำคัญสิ แต่ทำไมรู้สึกสับสนรุนแรงขนาดนี้วะ ให้ตายสิ
"ทำอย่างกับพวกมึงไม่เคยปฏิเสธความรักใคร" เสียงหวานโพล่งขึ้นมาเบี่ยงเบนประเด็น คนบ้าไรไม่เคยปฏิเสธคนอื่น หน้าตาพวกมันก็ไม่ใช่ขี้ๆ โกหกได้โกหกไป
"พวกกูไม่ได้ปฏิเสธแบบเย็นชาหนิ" เป็นแจ๊คสันที่ตอบขึ้นมาท่ามกลางการพยักหน้าของเพื่อนร่วมโต๊ะคนอื่นๆ ยุนกิได้แต่เบ้ปากให้กับสิ่งที่เขาคิดว่ามันเป็นข้ออ้างของเจ้าพวกนี้
เกมดำเนินมาเรื่อยๆ โดยมีแต่คนตัวขาวที่กระดกแก้วแทบทุกตา ถึงจะคอแข็งแค่ไหน แต่โดนไปขนาดนี้คืนนี้เละแน่ยุนกิเอ๋ยยย
"ผมไม่เคยชอบรุ่นน้อง" คราวนี้เป็นตาจีมินที่เป็นฝ่ายพูดขึ้นมา ทุกคนนั่งเงียบทบทวนความรู้สึกตัวเอง แล้วก็มีคนแรกที่ยื่นมือมาหยิบแก้วชอตขึ้นกระดก
พี่นัมจุน..
"อือ ชอบรุ่นน้อง คะคือกู คือวะ ว่ากูขอไม่เล่านะ แต่แดกอีกแก้วแทนโอเค้?" นัมจุนไม่รอให้ตอบก็ยกอีกชอตขึ้นกระดกอย่างรวดเร็ว ก่อนเอนพิงโซฟาหลับตาต่อสู้กับฤทธิ์แอลกอฮอล์
แล้วก็มีคนที่สอง ที่ยื่นมือไปหยิบแก้ว
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสุดฮอตของเกมวันนี้อย่าง มินยุนกิ
มินยุนกิ ชอบรุ่นน้อง ?
แทฮยองหันหน้าไปมองคนข้างๆที่แก้มแดงจัด หัวเอียงแทบนั่งตรงๆไม่อยู่ แล้วยังตาเยิ้มนั่นอีก เมาแล้วมินยุนกิ
"พวกมึงก็รู้ งั้นกูไม่เล่านะ"
"แต่ก็ยังมีคนไม่รู้"
ยุนกิหันไปมองหน้าคนที่จับตัวเขาอยู่ไม่ให้คอพับ ปากบางเม้มเป็นเส้นตรง อยากจะเล่าเหมือนกันแต่ตากูยังลืมไม่ไหวเลย
"ไม่ต้องเล่า ผมยังไม่อยากรู้"
ได้แต่ตอบไปแบบนั้นแม้จะอยากรู้ใจจะขาด ใช้มือข้างที่โอบดันหัวให้มาซบกับบ่าของตัวเอง พี่ยุนกิเมามากแล้วแต่ก็ไม่ยอมกลับบ้าน พอหันมามองเพื่อนตัวเล็กที่หิ้วมันมาด้วยก็พบว่า ไปละหนึ่ง ปาร์คจีมินวิ่งไปอ้วกแล้ว แทฮยองทำชะเง้ออยากจะตามไปดูเพื่อนตัวเล็ก แต่คนข้างเขาก็ไม่ไหวเหมือนกัน
"ไอ่จินไปดูให้แล้ว ไม่ต้องห่วง มึงพายุนกิกลับก่อนมั้ย?" โฮซอกพูดเหมือนเห็นแทฮยองทำหน้ากังวล
"ใคร ใครกลับกูไม่กลับเว้ย เล่นดิเล่นต่อ" ยุนกิลุกออกจากการซบไหล่แทฮยอง ก่อนกระแทกแก้วชอตลงกับโต๊ะท่ามกลางการส่ายหน้าของเพื่อนเพื่อน
"มึงเมาแล้วไอ่กิ" คิโด้เอ่ยแซวพร้อมกับผลักหัวยุนกิให้หงายไปด้านหลัง พอคนตัวเล็กกลับมานั่งตัวตรงก็ทำหน้าเบะใส่เพื่อนตัวเองเฉย
"ไม่ได้เมา"
"เมาละเรื้อนใหญ่ อ่ะไม่ได้เมาแล้วข้างๆมึงใคร"
ยุนกิยิ้มหวาน พยายามลืมตาเพื่อมองใบหน้าคนที่นั่งด้านข้าง ก็เจอรอยยิ้มอบอุ่นของพี่เทคกลับมา พี่นัมจุนคนดีของมินยุนกิ อยู่ๆน้ำตามันก็คลอเบ้าซะงั้น ยุนกิหงายไปพิงไหล่อีกคน แต่สายตาก็ยังมองรุ่นพี่หน้าหล่ออยู่
มือหนาของคิมนัมจุนยื่นมาใกล้ใบหน้าหวาน ดวงตาที่ฉายแววเป็นห่วงอย่างปิดไม่มิด ทำให้ยุนกิอยากจะร้องไห้เป็นบ้า ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มือขาวควานหาอะไรสักอย่างก่อนที่มือของรุ่นพี่จะมาหยุดอยู่ที่แก้มนุ่มที่เปื้อนน้ำตา
หมับบ!
ได้แล้ว ยุนกิคว้าได้แล้ว
ใช้แรงที่เหลือกระตุกมือคนที่พิงอยู่ มันไม่แรงมากแต่ก็ทำให้ คิมแทฮยอง เงยหน้าข้ึนมาจากการก้มหน้าหนีภาพข้างข้างๆ
"ทะ แท พากลับหน่อยสิ"
"ห้ะ"
"กลับ ตอนนี้เลย แทฮยอง"
แทฮยองมองหน้าคนอื่นๆ ก็ได้รับการพยักหน้าอนุญาติจากเพื่อนยุนกิ พอหันไปมองก็เจอพี่นัมจุนที่กลับไปนั่งเหมือนเดิมแล้วยกแก้วขึ้นกระดกเอา
"พี่ ฝากเพื่อนผมด้วยนะ ไลน์บอกผมด้วยว่ามันนอนไหนยังไง"
"ได้ๆ"
หลังจากฝากเพื่อนเสร็จ แทฮยองก็ยกร่างเล็กขึ้นไว้ในอ้อมกอด ก่อนค่อยๆพยุงออกจากร้าน แล้วยัดยุนกิเข้ารถ ส่วนตัวเองก็เดินอ้อมมาที่นั่งคนขับ ดีนะกินไปนิดเดียว ไม่งั้นคงเละเป็นโจ๊ก
ตาคมเหลือบไปมองโทรศัพท์เครื่องหรูของยุนกิที่เขาเป็นคนวางไว้ที่วางของข้างตัว เสียงริงโทนบวกกับไฟหน้าจอสว่างขึ้นบอกให้รู้ว่ามีคนโทรเข้ามา มือข้างที่ว่างจากการหักพวงมาลัยก็หยิบมันขึ้นมาดู พร้อมกับสไลด์รับสาย
JOENJUNGKOOK
"รับสายเค้าสักทีนะ พี่ยุนกิ"
- TBC VGA 4/4 -
ปั้งงง! ทิ้งระเบิดอีกแย้ว555555555555
หลังจากหมักหมมมานาน ก็จบไปอีกตอน
ขอโทษนะคะที่มันสั้นไปหน่อย
ตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้ว *จุดพลุ*
หลังจากจบตอนหน้า สัญญาว่าจะอัพฟิคฟูลค่ะ
พลอตเต็มโน๊ตในน้องไอไปหมด..
แต่ดันไม่จบสักเรื่อง.__.
ร่วมคอมเม้น ติดแท็ก #BANGTANWHOLE
หรือจะเมนชั่นมาด่าว่าอะไรวะงงเกินก็ได้นะคะ
อ่อๆ ดีใจเนาะกับหนุ่มเนาะที่1ครั้งที่5แล้วเย้♥
แถมยังจะมามีคอนที่ไทยอีก รีบเก็บตังกันนะอิอิ
บังทันเจ๋ง! อาร์มี่เจ๋ง! เจอกันตอนหน้าจุ้บบ
*ลองรีเควสมากันว่าอยากให้คู่ต่อไปเป็นใครน้า
ใกล้ละ ใกล้สอบเสร็จละ ฮี่ฮี่^^
ความคิดเห็น