คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF : {VGA♡} - THE WEEK 1/4
VGA♡ - THE WEEK 1/4
note : หนึ่งสัปดาห์ก็มีเจ็ดวัน ก็แค่นี้แหละ ตอนแรกหนึ่งอีกสามสองวัน #หลบตรีน
หยาบนิดนิด(?) เพื่อความเร้าใจฮิ บับประมาณว่า เจ็ดวันพิชิตใจเธอออว์55555555555555
{D-DAY} #1
ดิสอิสอ่ะดีเดย์ เจอกันทั้งทีมันก็ดีไง
ด้วยความที่น้องแทแทเป็นคนขยัน ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยมาก็เลยย้ายมาอยู่หอเพราะจะได้ไปเรียนทันเวลา แต่ด้วยความที่คิดถึงหม่ามี้เลยกลับบ้านไปนอนกลิ้งมาช่วงศุกร์เสาร์อาทิตย์ แต่ก็ดันอินดี้ไปหน่อย อยู่กับหม่ามี้เพลิน เวลาเลยล่วงเลยทำให้ต้องโดดเรียนวันจันทร์ไปโดนปริยาย บ่ายวันจันทร์ต้นสัปดาห์แบบนี้น้องแทแทเลยอยู่บนรถตู้ที่กำลังไปมองี้ไงหล่ะ
ล้วงมือเข้าไปทักทายสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีน เฮ้! อย่าคิดลึก น้องไอของแทแทตะหากกก ระหว่างรอรถตู้ออกขอทำลายสถิติบักจีมินสักหน่อย บังอาจเล่นแซงหน้าไปได้อย่างไร เรื่องข้ามถนนนี่ขอให้บอกแทฮยองเซียนนะครับ หมูหมากาไก่พาข้ามได้หมดนั่นแหละ
*ปึ้ก* โอ้โหห.. ไก่กูเละเลยครับ ชนกูทำไมมมมม ที่อื่นทำไมไม่ไปนั่งวะเนรี้ยยฟร้าคคคคคคคคึ
"นี่.. " หันหน้าหล่อหล่อไปมองหน่อยสิ้ สงสัยคงเป็นมนุษย์ปะป้าาาา ด๊าาาาาน่ารักจังเลยยยยย แก้มขาวขาวที่แดดจากกระจกรถกระทบนั่นโคตรน่าหอมสักฟอด รีบเอื้อมมือไปปิดผ้าม่านทันที ถ้าแก้มน่ารักๆนี่ดำขึ้นมาจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยคอยดูวววววววว
คนน่ารักข้างเขาใส่ชุดนิสิตมหาลัยเดียวกัน แต่ดูจากท่าทางแล้วน่าจะเป็นพี่เขาแหละ เพราะไทป์ก็ไม่ใส่ เสื้อก็ถอดออกนอกกางเกง ที่มือถือสมุดเล่มนึง หน้าปกปรากฏลายมือหวัดๆว่า ยุนกิ ปี2 ตาคมพิจารณาใบหน้าหวาน ขนตาเป็นแพ ตานิด จมูกหน่อย ริมฝีปากบางชมพูนั่นอีกทำไมเขาถึงไม่เคยเจอคนคนนี้เลยนะ คนน่ารักใส่หูฟังที่เปิดเสียงเพลงดังมากกจนแทบได้ยินหันทั้งรถตู้ ก็อยากจะเตือนหรอกนะ แต่กลัวโดนหาว่าเสือกเลยเงียบไว้ดีกว่า
เคลิ้มไปได้สักพักก็ชะงักกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริง แทแทหันมาสนใจเกมแล้ว เกมอย่าน้อยใจแทแทนะ วันนี้ถ้าทำลายสถิติไอ่หมูไม่ได้อย่ามาเรียกข้า คิมแทฮยอง เลยยย
"ฟังมั้ย" มือขาวที่ถือหูฟังข้างนึงที่มีตัว L ตัวจิ๋วพิมพ์อยู่ยื่นมาบดบังเต็มจอน้องไอ เกมโอเวอร์พอดิบพอดีตายเลยเห็นไหมนั่น แล้วยังจะแบ่งหูฟังมาให้อีก ฟังดังขนาดนั่นนี่ขี้หูออกมาเต้นระบำยังถามจริง
"ก็ดีครับ" ฉีกยิ้มฟันมี32เห็น33ซี่ส่งไปให้คนน่ารักสักหน่อย นี่ถือคติด้านได้อายอด ว้าาาาเบื่อความน่าตาดีจังเลยย มีแต่คนอยากอยู่ใกล้ด้วยยยยยยยยยฮิฮิ
มือบางเลื่อนหาเพลงอยู่สักพักกดเปิดก่อนหันมายิ้มให้บางบางแล้วนั่งฟังเพลงต่อไป แทฮยองได้แต่เกาหัวแก้เขินนิดหน่อย แต่ก็นั่งฟังเพลงที่คนข้างข้างเปิดอย่างเงียบเงียบ
'ถ้าเธอไม่รู้สึก ฉันพร้อมจะเดินจากไป'
โอ้โหหเพลงเศร้าซะด้วย
'ถ้าไม่มีความสุข อยู่กับฉันมันคงไม่ใช่'
เพลงเพราะหว่ะครับ งี้ต้องกลับไปโหลดในโฟร์แชร์ซะละ
"นี่ๆ เพลงนี้.. เห้ย พี่ร้องไห้ทำไมอ่ะ" ว่าจะหันไปสะกิดถามชื่อเพลงสักหน่อย ความจริงคือหาเรื่องคุยกับพี่เขานั่นแหละ แต่ไม่คิดว่าคนข้างข้างเขาจะน้ำหูน้ำตาไหลอยู่นี่นา ชิบหายละไอ่แทฮยอง ปลอบไงล่ะทีนี้ "พี่อย่าร้องไห้ดิ" ยื่นมือไปเขย่าตัวเผื่อว่าจะหยุดร้อง
"เพลงแม่งเศร้าเนอะ"
"พี่อกหักมาอ่อ"
"รู้ได้ไงว่าฉันเป็นพี่" ยุนกิเลิกคิ้วเป็นเชิงถามถ้าตอบมาว่าเพราะหน้าพี่ก็เตรียมตัวรับตีนได้เลยเด็กเฬว ก่อนที่จะมองตามนิ้วที่ชี้มาทางสมุดตัวเอง เห็นตัวหนังสือน่ารักมุ้งมิ้งประดับอยู่ "อ่อออว์ นายปีหนึ่งหรอ"
"ครับ แทฮยองรัฐศาสตร์ปีหนึ่งครับ" ส่งยิ้มภาคภูมิใจไป เขาบอกว่าเด็กคณะนี้หล่อสุด นี่ก็มั่นใจในความหล่อและชาญฉลาดของตัวเองมากก
"น่าแก่จังว่ะ"
"พี่ว่าไงนะ"
"ฉันพูดว่า อยากได้เกียร์ไหมล่ะ"
"ผมไม่ได้อยู่วิศวะนะ"
"แต่ฉันอยู่ มินยุนกิ วิศวะอะไรให้ทาย ปีสอง"
"ทายไรแปะไว้ก่อน"
"ป๊อดหว่ะ"
"ได้ข่าวว่า ผชวิดวะบ้านอยู่ร้านเหล้า"
"กูไปทีไร เห็นแต่เด็กรัดสาดครอบครอง"
แทฮยองหันใบหน้าหล่อเหลาไปมองคนน่ารักข้างข้าง ที่ตอนแรกเห็นร้องไห้อยู่ตอนนี้ดันมาปากเก่งซะงั้น น่าจับทำไรสักอย่างจริงจริง
"ผมไม่เห็นเคยไป พี่เคยไปป่ะ"
"เคยละ" ยุนกิยกมือปัดปัดแทฮยองเหมือนจะให้ออกไป "อย่ามาโม้หน่อยเลยย"
"เฮ้ยย ผมไม่ได้โม้นะยุนกิ"
"นี่ไม่เคยจริงดิ" ยุนกิทำตาโตเริ่มเชื่อเด็กตรงหน้าขึ้นมาหน่อยนึงเมื่อเห็นเด็กนี่ทำหน้าจริงจัง
"จะโกหกยุนกิทำไมหล่ะ"
"ยุนกิบ้านมึงสิ พี่หายไปไหนหล่ะ!" คนพี่ยกมือขึ้นตบหัวทุยของเด็กจอมกวนข้างๆไปหนึ่งทีโทษฐานบังอาจไม่เรียกเขาว่าพี่ ความจริงก็ไม่ซีเรียสเท่าไหร่แต่หมั่นไส้หน้ามันมากกว่า คนอะไรดำแต่ดันหล่อ
"ก็ไม่อยากเรียกพี่ ใครเขาจะอยากเรียกคนที่อยากตัวเองชอบว่าพี่หล่ะ" แทฮยองยกมือลูบหัวที่โดนคนข้างๆตบป้อยป้อย ทำปากยื่นปากยาวล้อเลียน
"อยากตายใช่มั้ยยยห๊าา!?" ยุนกิตะโกนเสียงดังขึ้นมาทำให้สายตาเกือบเกือบสิบคู่บนรถตู้หันกลับมามองด้วยสายตาตำหนินิดหน่อย โชคดีที่แทฮยองที่นั่งข้างข้าง ยกมือขึ้นมาปิดปากคนเสียงดังนี่ไว้ พลางก้มหัวขอโทษผู้ร่วมโดยสารมาด้วยกัน
ยุนกิใช้มือขาวดันมือเด็กข้างข้างออกจากปากตัวเอง ก่อนสบถออกมาเพราะรำคาญคนข้างข้าง
"ทำไมพี่แม่งพูดไม่เพราะเลยวะครับ"
"คำว่าแม่งกับวะนี่เพราะมากนักดิ"
"พี่น่ารักดีหว่ะ"
"นายก็แปลกแปลกดี"
".."
".."
"ผมพูดเล่น"
"กวนส้นตีนนน" ยุนกิยกเท้าขึ้นพาดขาคนที่นั่งข้างข้าง ก่อนแลบลิ้นปริ้นตาใส่ กดน้ำหนักลงไปสุดแรง
"คนหรือหมู แค่ขายังหนัก"
ยุนกิอ้าปากเตรียมจะด่าเด็กเฬวตรงหน้า แต่เพราะไม่อยากได้รับสายตาแบบนั้นไว้เลยรีบหุบปาก ปากบางเม้มเป็นเส้นตรง ยกเท้ากลับมาวางดีดีตามเดิม
หมับบบบ!
แต่ติดที่ว่า แทฮยองมันจับขากรูไว้ตะมายยยยยยยยยยยย ปล่อยยยยกูววววสิวะ จะถึงมอแล้วว
"ปล่อย" ยุนกิชักเท้ากลับแต่ก็ถูกแทฮยองจับไว้แน่นพร้อมส่งยิ้มกว้างปากสี่เหลี่ยมมาให้ เกือบหวั่นไหวละมึงถ้าไม่จับตีนกูอยู่เนี้ยะ "ปล่อยสิวะ"
"ขอไลน์หน่อยดิยุนกิ"
"จะจีบพี่หรอไอ่น้อง"
แทฮยองมองหน้ายุนกิด้วยสีหน้ารังเกียจขั้นโคม่า มือปล่อยขาสวยที่ตีเนียนจับไว้ออก อ้าปากช้าช้าเป็นคำแต่ไม่มีเสียงให้สามคำ
หลง-ตัว-เอง
"เอ่ออ! อย่ามาหลงกูล่ะกันนนน"
"สรุปไม่ให้?"
"ไว้เจอกันอีกรอบค่อยให้"
"แม่บอกหรอ"
"กูบอกเอง" ยุนกิหันไปพูดใส่หน้าแทฮยองก่อนเดินลงจากรถตู้ไป ควักหาเหรียญสิบมาจ่ายค่ารถ
"ผมออกให้ หานานขนาดนั้นรถติดไปถึงเชียงใหม่ละ"
"นั่นมุขหรอ ขอซื้อนะ" ยุนกิพูดก่อนจะเดินนำเข้ามอไปโดยมีแทฮยองวิ่งตามมาเนียนเดินข้างข้าง
"เรียนกี่โมงอ่ะ" เมื่อเห็นว่ามันเงียบเกินไปคนตัวขาวเลยเปิดปากถามคนข้างๆให้มันมีเสียงขึ้นมาบ้าง
"บ่ายสามอ่ะ"
"แล้วรีบมาไมเนี้ยะ"
"ความจริงจะกลับหอ แต่มาส่งก่อนไง"
"ไม่เห็นต้องส่ง"
"ก็อยากส่งหนิ"
และแล้วความเงียบก็ครอบคลุมอีกครั้ง คิมแทฮยองเดินมาส่งยุนกิที่คณะไม่พอ ยังเดินเข้าไปส่งถึงโต๊ะที่ยุนกินั่งอีก
ตาคมสำรวจเพื่อน ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนของคนตัวเล็กนี่ กลุ่มนี้เหมือนรวมคนหน้าตาดีเลยนี่หว่า เพื่อนพี่ยุนกิหล่อโคตรอ่ะ
"แหมม ตาจะถลนละ ซิ่วมาเรียนไหมหล่ะ"
แทฮยองลากสติกลับมาเข้าสู่ตนหลังจากได้ยินเสียงของคนน่ารักข้างข้าง
"ใครวะ ไอกิ"
"เด็กรัฐศาสตร์ว่ะ เก็บได้บนรถตู้"
เพื่อนหันมามองยุนกิด้วยสายตาเอือมกับมุข พลางส่ายหน้าก้มลงอ่านหนังสือต่อ อะไรจะขยันปานนั้นนนน
"ไปละนะ" แทฮยองหันมาบอกยุนกิแล้วเดินหันหลังออกไป
ทุกคนบนโต๊ะเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้งเมื่อยุนกิส่งมือขาวไปรั้งชายเสื้อเด็กที่เก็บได้จากรถตู้ไว้ "โกรธอ่อ"
".."
"เห้ยย แทฮยอง"
"เปล่าครับ ผมกำลังจำไรอยู่เดี๋ยวผมลืม ไปก่อนนะ บายยย"
แล้วก็เดินออกไปเฉย..
ยุนกิยกมือขึ้นเกาหัวอย่างช่วยไม่ได้ งงกับความแปลกของเด็กนั่น
"เจอไม่กี่ชั่วโมงแคร์แล้วอ่อวะ"
"นั่นดิ แล้วพี่นัมจุนหล่ะ ลืมได้ละหรอ"
"หายแซดละสินะมีเด็กมาดามใจ"
"มึงดูแคร์ไอ่น้องแทฮยองนั่นมาก"
"ว่างหรอครับเพื่อน แคร์ไรไม่มีไรทั้งนั่นแหละ" ยุนกิหยิบชีทออกมาจากกระเป๋า แต่สายตาก็ยังคงชะเง้อมองเด็กนั่นที่เดินไกลออกไป
เป็นอะไรของเขาวะ..
แทฮยองเดินพึมพำท่องอะไรไม่รู้ซ้ำๆไปยังคณะตัวเองตามที่นัดกับเพื่อนซี้สุดแซ่บอย่างปาร์คจีมินไว้
"ไอ่วี"
"มินยุนกิ วิศวะเคมี อ้ะจีมิน"
"มึงพูดชื่อพี่ยุนกิทำไมวะ"
"รู้จักหรอ?"
"ก็พี่ยุนกิ วิศวะเคม ปีสอง ที่ขาวขาว ตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลแดงแดงส้มส้ม ตาตี่ๆหน่อย ปากแดงเล็กๆ น่ารักน่ารัก ดูนิ่มนิ่มน่ากอดเหมือนเบแมกซ์เลยอ่ะ"
ชัดเจน.. แบบนี้แม่งมีคนเดียวในโลก
"มากไปมั้งมึง รู้จักกันหรอวะ"
"กูรู้จักพี่เขา แต่พี่เขาไม่รู้จักกูหรอก แต่น่ารักชิบหาย พี่เขาดูนิ่งๆหยิ่งๆ"
"หรอวะ กูชอบว่ะ"
"ยากไปละมั้งครับคุณคิม"
".."
"เจอที่ไหนวะ ได้ไรมามั่งม้ะ ไลน์ เบอร์?"
"บนรถตู้ ไม่ได้ไรเลย ได้แค่ชื่อกันและกัน พี่เขาบอกเจอครั้งหน้าจะให้"
"โอ้โหห บักฟายแทฮยองมึงสอบเข้ามาได้ไงเนี้ยะ มหาลัยกว้างชิบหายไม่ได้เจอง่ายๆนะครับ แล้วทำอย่างกับเจอกันครั้งหน้าพี่เขาจะจำมึงได้"
"เอาหน่าชิมชิม เชื่อฝีมือพี่แทฮยองได้เลย"
อย่าลืมที่บอกนะพี่ เจอกันครั้งหน้าให้ไลน์อ่ะ:b
- TBC VGA 2/4 -
-กระแดะเปิดหลายตอนอีกล้ะ แล้วก็หายย
ส่วนตัวแล้วชอบวีก้าแนวกวนตีนใส่กันม้ากก
เรื่องนี้ก็ได้มาจากตัวเองนั่นแหละ นั่งรถตู้ไปมอแล้วป๊ะกับคนข้างข้าง-//- ฟินเลออ555555555
บ่นจิกเร่งเดาตอนจบได้ที่ #BANGTANWHOLE
หรือจะเมนชั่นมา @mintmamint ได้นะ ฮิฮิ
เจอกันตอนหน้าที่จะมาไวปานจรวดมั้ง ชีวิตสับสน สอบเสร็จแล้วสบายหัวไปอีกก
มีข่าวดีตอนนี้น้องซื้อคอมใหม่ล้ะ แอบลงได้สบายตูดดด
แต่คิดว่าคงต้องรีบอ่านหนังสือเพื่อรอสอบไฟนอล ไม่งั้นเกรดกากแบบมิดเทอมที่พึ่งสอบไปแน่แน่ฮรืออออ
เจอกันนะคะ เลิฟยูวเบเบ้<3
เฮชบีดีพรี่กร้าแฟนเลาอิอิ พ่อคนแสว็กของน้อง ผ่านมาหลายวันช้าไปล้ะสินะ555555555555
- ฝากฟิคของเราอีกเรื่องด้วยนะ #ฟิคฟูล
ความคิดเห็น