{BTS} FIC FOOL❤️ *GAMIN&KOOKV

ลำดับตอนที่ #1 : os : {JINMON♡} ม่อนจะเคะเพื่อพี่จิน

 

สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนน้า ยินดีต้อนรับสู่ฟิคกากๆเรื่องใหม่ของเรา
ก่อนที่เราจะเริ่มเรื่องราวของฟิคเรื่องใหม่นั้น วันนี้เราเอาฟิคสั้นๆมาฝากกกกแหล่ะ
คืออยากส่งต่อความแปลก5555555555 ส่วนฟิคเรื่องเก่า..
ตอนนี้คุณคอมเราพัง แบบว่าฟื้นคืนชีพไม่น่าได้ㅠ.ㅠ (ไม่น่าเกี่ยว) 
นั่นแหละทุกคน ถ้ามีปัญหาเกี่ยวกับฟิคเรื่องเก่า >> @mintmamint ในทวิตมาได้เลยย


ขอฝาก #ฟิคฟูล ด้วยนะคะทุกคน ไม่ว่าจะเป็น os,sf,ฟิคฟูล ก็สกรีมแท็กนี้ได้เลยยย
เลิ้บบบบบนะ❤️




 

"จินฮยองกับแทแท ดูอะไรกันอ่ะ ทำไมต้องทำหน้าเครียดด้วยหรอ?"

    เสียงปาร์คจีมินดังขึ้นในช่วงเวลาพักก่อนที่จะซ้อมกันต่อ แม้ว่าหนุ่มๆจะพึ่งกู้ดบายเสตจมาไม่นาน แต่พวกเรา บังทันโซยอนดัน ก็ยังคงซ้อมกันอย่างหนักอยู่ดี เพื่ออะไรน่ะหรอ ก็เพื่อการคัมแบคครั้งหน้า เพื่อจะเป็นบังทันโซยอนดันให้เหล่าอาร์มี่ของเราภูมิใจน่ะสิ


"อ่านแฟนฟิคอยู่"  แทแทหรือคิมแทฮยองตอบจีมินไปส่งๆ เพราะคิดว่าถ้าไม่ตอบเพื่อนตัวดีคนนี้ต้องตื้อถามไม่หยุดแน่

"แล้วไมจินฮยองถึงทำหน้าเครียดแบบนั้นหล่ะ"

  พี่ใหญ่ผู้ที่ถูกกล่าวถึง เงยหน้าขึ้นส่งสายตาไม่พอใจเบาเบา(?)ไปให้ปาร์คจีมิน เพื่อบอกเป็นนัยนัยว่าให้เงียบไปซะ





"พอละๆ  ซ้อมกันเถอะ อีกสักรอบจะได้รีบกลับหอกัน"

   ในฐานะลีดเดอร์ของวงอย่างคิมนัมจุน ที่ต้องคอยเป็นเสาหลักให้กับเมมเบอร์ในวง แม้จะมีลุคที่ดุ(?)เงียบขรึม(?)นิ่งๆ(?)ออกแนวเย็นชา(?)และเป็นซังนัมจาที่ สุดของบังทัน แต่ที่บอกให้รีบๆซ้อมก็เพื่อที่จะได้รีบกลับไปพักผ่อนกันนั่นแหละ

.
.
.
.
.
.
.
.
.

 "นี่จินฮยองๆ สรุปตอนอ่านฟิคทำไมฮยองต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยหล่ะ ?"

 "ย๊าาาส์! เด็กนี่จะถามอะไรนักหนาห้ะ เดี๋ยวข้าวเช้าไม่ต้องกิน!"

 "โหห แค่นี้ต้องดุด้วย ไอ่แทสรุปเพราะไรวะ"


  ไอ่เด็กนี่..จะรู้ให้ได้เลยใช่ไหมมมม ข้าวเช้าของผมไม่มีผลอะไรกับเด็กนี่แล้วหรือไง ปกติอะไรก็ยอมหมดนี่หว่า ไรเนี้ยะ คิมซอกจินหงุดหงิดดด!


 "ก็.. จินฮยองสงสัยว่าทำไมตัวเองในเรื่องกับนัมจุนฮยองถึงต้องเคะตลอด ทั้งที่กับคนอื่นเมะหมดเลย"


 "555555555555555555555555555555555555"

  
   แหมม่ เด็กพวกนี่พร้อมใจกันขำเหลือเกินนะ เอาเถอะครับ ขำเข้าไปเถอะหึหึ ก็ผมคิดว่าผมออกจะแมน ดูจากไหล่อันกว้างของผมสิ แล้วทำไมผมต้องมาเคะให้นัมจุนด้วยก็ไม่รู้ เห้ออออออออออ ปกติผมอยู่กับนัมจุนผมก็ดูแมนจะตายไป ไม่ใช่หรอครับ? (เอาเถอะพี่จินแล้วแต่จะคิดนะ._.)


 "นี่ ฮยองอยากให้นัมจุนเคะหรอ"


 ผม ได้แต่ส่ายหน้าเพราะคำพูดของยุนกิ ถามบ้าอะไรเนี่ย ถ้าว่างมากก็ไปหาครีมมาลดรอยตีนกาไป๊ (พี่จินว่าพี่กิของเค้าทำไม?) ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้นซะหน่อย ผมก็แค่อยากมั่นคงในความเป็นเมะ โถถถถ่ อีกอย่างผมก็คิดภาพนัมจุนเคะไม่ออกจริงๆนั่นแหล่ะ ถึงแม้ผมจะแมนมากก็ตาม 


 ผม แอบมองคนอีกคนที่โดนพูดถึง ที่ดูไม่สนใจบทสนทนาของคนในวงเลยแม้แต่นิด แถมยังใส่หูฟังหลับตาฟังเพลงไม่สนใจผมเลยสักครั้ง นัมจุนนี่นะ.. (รู้ยังทำไมพี่จินเคะ555555)


 "ถึงละ ทุกคนรีบอาบน้ำนอนนะ พรุ่งนี้เที่ยงๆจะมีงานแฟนไซน์"

 
 พ่อลีดเดอร์ของวงพูดจบก็เปิดประตูลงจากรถทันที เห้อออออออ ไม่เคยสนใจพี่จริงๆสินะ


 "เอาหน่ะ ฮยองอย่าไปคิดมาก" ยุนกิตบไหล่ผมเบาๆแล้วลงจากรถไป ตามด้วยเมมเบอร์คนอื่นๆ 



เอาเถอะ..  ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ ผมคิดในใจก่อนจะลงจากรถแล้วเข้าไปในหอ






11.30 น.


  "ฮยองครับๆ" เสียงเรียกที่ไม่ต้องหันกลับไปมองก็รู้ว่าใคร (ใครล่ะ?) ผชที่นิ่งๆที่ได้ฉายาเมะตลอดกาลไงล่ะ พูดแล้วยังหมั่นไส้เรื่องเมื่อวานไม่หายย

  "มีไรล่ะ ?"
 
 "คือ ผมหิวอ่ะฮยอง หิวมากเลย จินฮยองทำข้าวให้นัมจุนกินหน่อยนะนะนะ"  นัมจุนพูดพร้อมทำสีหน้าออดอ้อนใส่ผม เอิ่มมม.. 

 ".."

 "ฮยองเงียบทำไมหร่ะครับ ผมหิวมากเลยน้าาาาาา-3-" นั่นไง มีดึงส้งดึงเสื้อด้วย เมื่อคืนแอบไปกินอะไรมาป่าวว่ะเนี้ยะ

 ".."

 "ฮยองงงงง~ ผมโกรธละนะ ผมจะโมโหหิวละนะ!!"

 "อะอะ เอ่อออ.. ไปนั่งรอไป เดี๋ยวทำไปให้กิน"

 "ผมอยากช่วยฮยองอ่ะ ฮยองสอนผมทำกับข้าวสิๆ"

 "ปกติไม่ชอบไม่ใช่หรอ ทำไมวันนี้ถึงอยากมาช่วยหล่ะเรา"

 "ก็.. ฮยองบอกว่าชอบผญทำกับข้าวเป็นไม่ใช่หรอ ผมเป็นผญไม่ได้ แต่ผมทำกับข้าวได้นะ ถ้าฮยองสอนผม"

 "เด็กนี่หนิ มาเถอะรีบทำมีงานต่อเดี๋ยวสายนะ"  ผมยืนมือไปยีผมาสีขาวของนัมจุนจุนฟู เด็กนี่ทำไมวันนี้ทำตัวน่ารักนะ:฿






   หลังจากที่ผมและนัมจุนทำอาหารและกินกันเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้พวกเรา7คนก็นั่งอยู่ที่งานแฟนไซน์ ด้านหน้าเรามีอาร์มี่มากมายกำลังต่อแถวรับลายเซ็นจากพวกเราอยู่ซึ่งลำดับใน การนั่งวันนี้ก็คือ นัมจุน ผม ยุนกิ โฮซอก แทฮยอง จองกุก และจีมิน ทุกอย่างก็ปกติดีแหล่ะครับ แต่สิ่งที่ไม่ปกติก็คือคนที่นั่งด้านขวาผมนี่แหละ นัมจุนเล่นตุ๊กตาแถมยังทำเอกโยใส่แฟนๆแทบทุกคน เป็นเอกโยแบบที่ยุนกิชอบทำซะด้วย= = แถมยังหันมาทำหน้าตาน่ารักใส่ผมอีกตะหาก จนผมเผลอเอามือยีผมเจ้าตัวเรียกเสียงกรี้ดจากเหล่าอาร์มี่ได้เป็นแถบ.. เมื่อเช้าผมเผลอใส่อะไรลงไปในอาหารไหมเนี่ย?



  เมื่ออาร์มี่คนสุดท้ายของวันนี้ได้รับลายเซ็นจากผม ผมก็ยืดแขนสุดตัวและหลับตาเพื่อพักสายตาสักนิด สั้นสั้นคือบิดขี้เกียจนั่นแหละครับ


 "จินอปป้า" หืมม เสียงผช แต่ทำไมเรียกผมว่าอปป้าวะ ผมลืมตาขึ้นมาเพื่อดูคนตรงหน้า

 "เห้ยยย นัมจุนทำอะไรเนี้ยะ!?"

   ตรงหน้าผม ตอนนี้คือนัมจุนที่นั่งคุกเข่าทำเหมือนมาขอลายเซ็นแบบที่อาร์มี่ทำ อาร์มี่ทุกคนมองมาที่ผมและนัมจุนอย่างสงสัย ไม่ใช่แค่อาร์มี่หรอกครับ เมมเบอร์คอื่นๆก็ด้วย

 "ขอลายเซ็นให้ผมหน่อยสิครับ" นัมจุนพูดพร้อมกับยิ้มน่ารักมาให้ผม

 "นี่นายไม่สบายป่ะเนี้ยะ ?" ผมยกมือขึ้นแล้วเอามือไปอิงกับหน้าผากคนตรงหน้า.. ก็ไม่ร้อนนี่หว่า

 สิ่ง ที่ผมทำตะกี้ เรียกเสียงกรี้ดจากเหล่าอาร์มี่ได้อย่างเคย แต่สักพักเสียงกรี้ดก็เงียบไป เหมือนจะรอฟังอะไรบางอย่าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรไปมากกว่าคนตรงหน้านี้หรอกนะ

 "ฮยอง.. ผมไม่รู้หรอกว่าเคะที่ฮยองพูดถึงนี่ต้องทำตัวยังไง ผมพยายามทำตัวน่ารักกับฮยองแล้วนะ แต่ดูฮยองยังตกใจเลย สรุปเคะต้องเป็นยังไงหรอครับ" นัมจุนเอียงคอพร้อมยิ้มแล้วมองตรงมายังผม ก่อนจะก้มหน้าไปแล้วพูดต่อ..

 "ถ้าฮยองอยากเป็นเมะ ผมก็จะเคะให้ไงครับ ผมขอเพียงแค่ ผมได้คู่กับฮยองก็พอ และที่ผมทำเป็นไม่สนใจฮยองเมื่อวานน่ะ มันเป็นเพราะผมเขินอยู่ตะหาก ก็มีคนแต่งฟิคของเราสองคนด้วยนี่หน่า-///-"  คำพูดของนัมจุนทำให้ผมยิ้มขึ้นมาเสียดื้อๆ  ใบหน้าแดงที่ก้มหลบตาผมตอนนี้ ท่าทางน่ารักแบบนั้นทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปยีหัวคนตรงหน้า

"ฮยอง เดี๋ยวผมผมยุ่งหมดนะ"  นัมจุนเงยหน้าขึ้นมาแล้วตะโกนใส่ผม

"ขอบ คุณนะนัมจุนนี่" ผมยิ้มแล้วลุกขึ้นดึงนัมจุนขึ้นมายืนข้างๆผม ก่อนจะโค้งขอบคุณอาร์มี่และโบกมือลาอาร์มี่ที่มาร่วมงานในวันนี้ก่อนจะเดิน มาขึ้นรถ


   และตอนนี้ คนที่นั่งข้างผมพร้อมเอาหัวสีขาวเงินมาพิงไหล่ผมก็เป็นใครไม่ได้นอกจากคิมนัมจุน





 "จิ นฮยองผมเจอแล้ว!"  เสียงจองกุกที่กำลังว้าวุ่นกับการกดโทรศัพท์กับจีมินตะโกนขึ้นมา ทั้งสองคนทำหน้าตาตื่น อย่างกับไปเจอคลิปมาริโอ้แก้ผ้าอาบนเำอย่างนั้นแหล่ะ ถ้าไม่ใช่คลิปมาริโอหมวกแดงผมแก้ผ้าอาบน้ำนะ ลงจากรถไปผมจะโบกเรียงตัวเลย


 "อะไรของพวกนาย เดี๋ยวนัมจุนตื่น"

 "แหมมม่  ขี้ห่วงชะมัดด ก็เนี้ยะ ผมเจอฟิคที่ฮยองเป็นเมะแล้วนัมจุนฮยองเคะแล้ว"

 "มีเรื่องเดียวในโลกแหง" ปาร์คจีมินช่วยพูดเสริมจองกุกอีกคน

 "ไหนอ่ะ ส่งมาดูหน่อย" ผมรีบถามสองคนนั้นทันที

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

 "โอ้ยยยยย ก็ที่อ่านอยู่นี่ไง  หนวดหูกันชะมัด" ยุนกิลืมตาขึ้นมาพร้อมตอบผม ก่อนที่เจ้าตัวจะหลับต่อ


  ผมได้แต่ยิ้มกับตัวเองอย่างพอใจ คงต้องขอบคุณคนที่นอนพิงผมอยู่ตรงหน้าสินะ ขอบคุณนะนัมจุน ผมพูดในใจแล้วยกมือลูบผมนุ่มของคนที่หลับอยู่



 "ชอบอ่ะดิฮยอง" ผมหันไปมองเจ้าตัวที่พดประโยคนี้ออกมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่


 "หลับไปสินัมจุน พักผ่อนเผื่อคืนนี้ไง ดูเหมือนว่าคืนนี้นายจะไม่ได้นอนแน่ๆเลย" ผมก้มลงไปกระซิบนัมจุนเบาเบา


 "คนบ้า" นัมจุนยกแขนขึ้นมาตีไหล่ผมเบาเบา แต่เจ้าตัวก็ยังคงหลับตาอยู่อย่างนั้น ผมหันหน้าไปสูดกลิ่นผมสีขาวนุ่มของคนข้างๆ


 "ขอบคุณนะนัมจุนอา ตอนนี้แค่ได้อยู่ข้างนาย ได้มีนายอยู่ข้างๆกันในชีวิตจริง ก็พอละ :))"



 

{the  end}

 

#1  เป็นการกระจายความแปลกและกากของตัวเอง
#2  เดี๋ยวเร็วๆนี้จะได้พบกับ ฟิคฟูล ของจริงละนะ ~
#3  สกรีม สกรีม  #ฟิคฟูล  #ฟิคฟูล
#4  ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านนะ จู้บบบ❤️