Trap Trap Love กับดักรัก ปฏิบัติการเลิฟ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อลูกเจี๊ยบ อายุ 19 ปีหมาดๆแล้วค่ะ!  ตอนนี้ฉันรีบอยู่และฉันกำลังสาย สวรรค์ชักกลั่นแกล้ง....ประตูรถไปลอยฟ้า หรือ Sky Trian อะไรนั่นปิดลง วันซวยอะไรกัน ความจริงบ้านฉันมีรถนะ มีจักรยานนะ ตังค์ก็มีนะ แต่เป็นเพราะไอ้บ้านั่นคนเดียวเท่านั้น อ๋อ ใครน่ะเหรอ?  ฮอตันไง! ความผิดมันคนเดียว อยากกรี๊ดดดด หมอนั่นขึ้นไปแล้ว ตอนไหนกัน TOT////


30 นาทีก่อนหน้า
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
"แม่ครับ ผมเอง "เสียงเพื่อนสุดที่รักลอยมากระทบหูฉันที่กำลังยัดขอบขนมปังเข้าปาก ฉันน่ะมีนิสัยพิลึกอย่างคือชอบลอกขอบขนมปังไว้กินตอนท้าย ป้านีย์ ป้าแม่บ้านของฉันเดินไปเปิดประตูให้นายฮอตัน เร็วเท่าความคิด! นายนั่นลอดผ่านช่องประตูที่เปิดออกได้เพียงครึ่งบาน พรวดเข้ามาหาฉัน
"อ้าว ฮอตันนั่งก่อนสิจ๊ะ" แม่ฉันพูดอย่างเป็นกันเองกับเขา ชิ น่าหมั่นไส้ที่สุด ฉันทำเป้นไม่รู้ไม่เห็นกินขอบขนมปังต่อ
"นี่ยัยเจี๊ยบ ไม่รับเเขกหน่อยเหรอไง แบบ เฮ้! สวัสดีฮอตัน อะไรเทือกนั้น" ฮ่าๆๆๆ ฉันอดยิ้มไม่ได้ เขาน่ารักดีนะ อ่ะๆสนองหน่อยละกัน
"เฮ้! สวัสดีฮอตัน"หนอนั่นตวัดสายตามามองฉันอย่างไม่พอใจนัก
"เดี๋ยวนี้หัดล้อเลียนฉันเหรอ ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะยัยบ้า" ฮอตันแว้ดๆ แบบไม่อายพ่อแม่ฉันที่ท่านนั่งหัวโด่อยู่ข้างๆ ป้านีย์เอาสากมายัดปากคนบ้านี่ทีสิคะ YY "แม่ฮะ พ่อฮะ ผมจะไปส่งเด็กน้อยนี่ไปโรงเรียนเองฮะ วันนี้ปฐมนิเทศด้วย อีกอย่างผมควรทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักจริงไหมครับ "
ฮอตันพยายามหว่านล้อมพ่อกับแม่ เพื่อไปส่งฉัน ซึ่งปกติฉันจะไปโรงเรียนกับพวกท่าน เพราะโรงเรียนกับบริษัททางเดียวกัน

สถานีขนส่ง idiol 7.15
พ่อกับแม่ใจอ่อนจนได้ คนเจ้าเล่ห์เดินนำฉัน และหันมายิ้มอย่างผู้มีชัยให้เป็นระยะๆ
"รอนี่นะ เดี๋ยวมา" เขาเดินไปซื้อตั่ว เพียงไม่นานก็เดินมาหาฉัน ก่อนจะยื่นตั๋วให้
"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำ" ฮอสยิ้มๆก่อนโบกมือบ้ายบาย "โบกมือทำไมนาย" ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ห่างไม่เกิน 10 เมตรจากตรงนี้ คนค่อนข้างเยอะทีเดียว
"เหลือเวลาอีก 15 นาทีนะยัยโง่ 555555555555555" ฮอสตะโกนไล่หลังฉัน และปล่อยฮาอย่างมีพิรุธ
ฉันทำธุระเสร็จแล้วก็เผลอมองไปที่ตั๋ว เฮ้ย! ไอ้บ้า หลอกฉันหรือไง ออกตัว 7.25 กรี๊ดดดดด สวรรค์ช่วยลูกที ฉันวิ่งออกมาจากห้องน้ำให้เร็วที่สุดเท่าทีจะเร็วได้ Shit!  มันจะไปทันได้ไงวะ ส่วนตัวการน่ะเหรอ ขึ้นไปเรียบร้อยแล้ว เขามองมายังฉัน แลบลิ้นปลิ้นตา ก่อนจะทำท่าเป็นเชิง 'ก็ไม่รู้สินะ' กะโหลกกะลาที่สุด !
ฉันเดินกระทืบส้นออกมาจากสถานี ปึงปัง ปึงปัง
"น้องๆ วินป๊าว???" พี่วินแก่ๆถามฉัน เฮ้อ ก็ได้
"มหาวิทยาลัย J ค่ะ " 5555  หัวเราะทำไมเหรอ ก็วันนี้คงโดนรุ่นพี่เชือดแหงมๆ เฟรชชี่อย่างฉัน รุ่นพี่โหดๆ เอ่อ มีคำพูด คำสั่งมากมายลอยอยู่ในหัว 'กินหนอนนี่สิน้อง' 'ซักกางเกงในให้พี่ที!' 'ขนมปังนี่เพิ่งหมดอายุไป 2 วัน กินสิ!!'  ลูกเจี๊ยบเอ้ยย  แหะๆ
ฉันมาถึงหน้ามหาลัยแล้วล่ะ
วิ่งสิเจี๊ยบวิ่ง ! 
"เฮ้ย เธอ!" มีตาฝรั่งคนหนึ่งตะโกนไล่หลังฉัน หรือว่าจะเป็นสารวัต โนวววว นี่ไม่ใช่มัธยมนะ แล้วใครกัน!? ช่างเขาเถอะ
หมับ!
เขาคว้าแขนฉันไว้ จ้องเขม็งเชียว
"ขอโทษที่หนูสายค่าาาาา" ฉันโพล่งออกไป
"...." เขาเงียบ และเปลี่ยนจากจ้องตามาจับคอเสื้อฉันแทน
เฮ้ย! ไม่ตลกเลยนะ /(=0=)\  ฉันดิ้นเร่า ปล่อยสิ!
"ไฝว้กันป้าว!?" เขาปล่อยมือจะคอเสื้อฉัน และเดินดุ่มๆเข้ามา จนหลังฉันชนเข้ากับกำแพงรั้วมหาลัย ฉันตั้งการ์ดแบบเก้ๆกังๆใส่เขา
"เหอะ ตัวเล็กแค่นี้เนี่ยนะ 5555" เขาเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างท้าทาย "เราน่ะชื่ออะไรเหรอ?" เขาถามฉัน ฉันเหรอๆ
"ฉันเหรอ" เขาหรี่ตามองลงมา
"เอ้า ก็อยู่กันสองคนนี่หว่า ชื่ออะไร" เออ จริงด้วยเนอะ =-= ฉันนี่มัน โ... "โง่จริง" คนนิสัยไม่ดีสบถ
"ชะ..ชื่อลูกเจี๊ยบค่ะ" ฉันพยายามปั้นหน้ายิ้มใส่เขา สะกดอารมณ์ไว้อย่างอดกลั้น
"ยิ้มแบบนี้คิดอะไรกับพี่เหรอ 555 ชื่อเธอแลดูปัญญาอ่อนดีนะ ^_^"  เขาแสยะยิ้มใส่ฉัน ท่าทางกวนจริง! หลงตัวเองที่สุดเลย เขาปล่อยให้ฉันอึ้ง แล้วเดินจากไป นี่สินะที่เขาเรียกว่า 'ทำให้อยากแล้วจากไป'  ให้ตายเถอะวันซวยๆของฉันเริ่มขึ้นแล้วล่ะค่ะ