คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาหน้าร้านอาหารที่ดังไม่หยอก ตอนอยู่แอลเอฉันก็เคยเข้าไปทานร้านนี้กับเพื่อนๆที่นู้นอยู่เหมือนกัน รสชาติ ยกนิ้วโป้งให้สี่นิ้วเลยอ่ะ ทั้งมือทั้งเท้า อร่อยค้า เพิ่งจะรู้ว่ามีสาขาที่เมืองไทยด้วย
“เธอจะทานอะไรก็เลือกเอาเลยนะ”แล้วฉันต้องจ่ายเงินเองไหมเนี่ย ราคาก็ใช่ว่าจะถูกซะหน่อย
“นายจ่ายใช่ไหม”ฉันเงยหน้าไปถามเขา แต่เขาก็ได้แต่พยักหน้าให้อย่างเดียว
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจ”เขาตอบเสียงห้วน
“เออ งั้นฉันขอสเต๊กหมู แล้วก็สลัดผักค่ะ”ฉันบอกเมนูกับพนักงานที่ใส่ชุดหรูยืนอยู่ข้างๆ พนักงานก็จดออเดอร์ยุกยิกๆทั้งของฉันและของหมอนั้นด้วย
“เรื่องนั้นนายจะให้ฉันชดใช้ยังไง”ระหว่างที่รออาหารฉันก็เลยเปิดประเด็นขึ้นมา เพราะอยากจะรู้เต็มแก่แล้วว่าฉันต้องทำอะไร
“เลี้ยงมื้อนี้ฉันไง”เขาพูดยิ้มกวนๆพร้อมผายมือไปที่โต๊ะอาหาร
“นายพูดเล่นใช่ไหม”
“ใช่ ฉันพูดเล่น เธออย่าทำหน้าซีเรียสนักสิ”
“เอาเรื่องจริงได้ไหม ว่ามาเหอะน่า”เสียงของฉันเริ่มหงุดหงิดขึ้นเมื่อถูกหมอนี่กวนประสาทกับเรื่องที่ฉันไม่รู้
“ช่วยเป็นแฟนกับฉันหน่อย”อึ้งกิมกี่ ขอเป็นแฟนเหรอ จะบ้าเหรอไงกัน แต่คำพูดของเขาเล่นเอาฉันหน้าร้อนวูบนิดหน่อย
“นายพูดเล่น?”
“ฉันพูดจริง เป็นแฟนกำมะลอให้หน่อย นี่แหละคือข้อแลกเปลี่ยนที่ฉันจะไม่แจ้งความเธอ ว่าแต่เธอจะเอาไม่เอา”เขายิ้มกวนประสาทฉันไม่หยุด
“นายพอจะมีทางเลือกอื่นให้ฉันอีกไหม”ฉันพยายามหว่านล้อมเขา แต่ไม่เป็นผล ล้มไม่เป็นท่าเอาซะเลย
“มีนะ เธอเลือกเอาละกัน ก็มี แจ้งความ หรือว่าเธอจะจ่ายค่าเคลมรถของฉันล่ะ แต่เท่าที่ฉันวิเคราะห์มา ฉันว่าเป็นแฟนกำมะลอให้ฉัน เวิร์คสุดล่ะ”ฉันนั่งครุ่นคิดกับข้อแลกเปลี่ยนของหมอนี่ ก็จริงของเขานะ เวิร์คสุด จะให้เขาแจ้งความเหรอ ถ้าพ่อกับแม่รู้ล่ะก็ ไม่ได้ ฉันไม่ควรไปก่อเรื่องแล้วให้ท่านมาตามแก้อีกเด็ดขาด ไม่เอา แต่จะให้จ่ายค่าเคลมรถของหมอนั่นก็ไม่ไหวอีกแหละ เป็นแสน สามพันสิฉันจะจ่ายให้ เฮ้ย! ให้ตายซวยจริงๆเลยเฟ้ย
“ก็ได้ ไหนๆฉันก็ดูเหมือนไม่มีทางเลือกอยู่ดี”ฉันพูดอย่างเซ็งๆ เหมือนฉันจะง่ายไปนะ แต่ถ้าใครไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก็คงไม่เข้าใจ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้นนะ ถึงเขาจะหล่อก็เหอะ ฉันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“แต่”ฉันพูดแล้วเว้นวรรคให้หมอนั้นสงสัย ทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้สงสัย แต่ฉันต่างหากที่สงสัย
“นายต้องบอกเหตุผลของนายมาก่อนว่าทำไมต้องให้ฉันไปเป็นแฟนกำมะลอด้วย”
“ก็แม่ฉันสิ นัดให้ฉันดูตัวอยู่นั้นแหละ น่าเบื่อชะมัด”เขาพูดเสียงเซ็งพร้อมส่ายหน้า ฉันรู้แล้วล่ะว่านายเซ็งมาก
“งั้นก็หมายความว่าถ้าฉันช่วยนายจนแม่นายไม่นัดตัว ก็ถือว่าฉันชดใช้นายเสร็จเรียบร้อยใช่ไหม”
“ก็ใช่ แต่ถ้าไม่สำเร็จก็หมายความว่าเธอยังติดหนี้ฉันอยู่ โอเค?”เขาพยักแล้วเลิกคิ้วเพื่อรอคำตอบจากฉัน
“งั้นฉันตกลง ว่าแต่เราต้องเริ่มกันยังไง”ฉันยิ้มกว้างจนเกือบถึงสะดือด้วยความดีใจเมื่อนึกถึงการชดใช้ที่มันไม่แย่เกินไป ก็ยังดีกว่าต้องไปโรงพักหรือกับการหาเงินจนตัวเป็นน็อตมาใช้หนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
“ทำความรู้จักไง ฉันยังไม่รู้จักเธอเลย”เขาเลิกคิ้วแล้วชี้มาที่ฉัน
“ได้ๆ เราต้องทำความรู้จักกัน เพราะฉันเองก็ใช่ว่าจะรู้จักนายสักหน่อย”
“ฉัน ออร์แปง แล้วเธอล่ะ”เขาแนะนำตัวเองก่อนจะหันมาถามฉัน
“สกาย เออ ความจริงฉันชื่อน้ำฟ้านะ แต่เพื่อนๆฉันเรียกสกาย นายจะเรียกอะไรก็เรียกเลย”
“สกาย สากาย เราต้องแลกเบอร์กันด้วยดิ”เขาพูดชื่อฉันซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะยื่นมือถือให้
“โอเค งั้นตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันแล้วนะ เริ่มการแสดงได้เลย”เขาพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ในที่สุดอาหารที่สั่งก็มาแล้ว เราสองคนจัดการอาหารมื้อนั้นอย่างผู้หิวโหย เวลาแค่แป็บเดียวก็ทำให้ฉันรู้จักเขามากขึ้น เหตุผลจริงๆเลยที่ไม่อยากดูตัวก็เขาเจ้าชู้นี่เอง คือมีหญิงเยอะนั่นเอง แน่นอนหน้าตาหล่ออย่างงั้น ที่แท้กะจะให้ฉันเป็นไม้กันแม่ก็ไม่บอก อย่าอ่านผิดล่ะ
“บ้านเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง”เขาถามหลังจากที่เราสองคนเดินออกมาจากร้านอาหาร
“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้”ฉันปฏิเสธเขาก่อนจะโบกมือให้ แต่เขากลับคว้าข้อมือไว้ก่อน
“เธอเป็นแฟนฉันนะ ไปส่งแล้วมันจะเป็นไรไป บอกมาเร็ว”เขาพูดแล้วดึงฉันไปที่รถ
“แถว xxx ความจริงฉันกลับเองก็ได้นะ”
“เหอะน่า มันจะได้เนียนไง”
“ฉันนั่งรถกะนายแบบนี้ เดี๋ยวผู้หญิงของนายมาเห็นเข้าไม่รุมทึ่งฉันเละหรือไง”ฉันหันไปถามเขาด้วยน้ำเสียงที่กัดๆ
“เหอะน่า รีบกลับดีกว่า ฉันมีนัดต่อ”ดูเขาจะรีบร้นเสียเหลือเกิน
“ทำไม นี่นายนัดผู้หญิงไว้ล่ะสิ”ฉันหันไปแซวเขาที่กำลังสตาร์ทเครื่องยนต์อยู่
“อืม และฉันก็ไม่ควรสาย”เขาหันมายิ้มให้ก่อนจะรีบบึ้งรถด้วยความเร็ว
“นี่! ทำไมนายทำแบบนี้อ่ะ มีฉันแล้วยังไปหาผู้หญิงคนอื่นอีก ทำได้ไงกัน”ฉันทุบไหล่เขาแล้วยังทำหน้าบูดให้ด้วย ดูเหมือนเขาจะตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆฉันก็ไปทุบไหล่เขารัวไม่หยุด
“อะไรของเธออ่ะ”เขาลดความเร็วรถลงแล้วหันมาถามฉันที่หน้าบึ้งอยู่
“เนียนไหมล่ะ ซ้อมไว้หรอกน่า”ฉันเปลี่ยนสีหน้ามายิ้มแทนหน้าบูด ทำเอาเขา งง ไปเลย
“อ่ะโด่ ฉันก็ตกใจคิดว่าเธอคิดอะไรกะฉันจริงๆอ่ะดิ”เขายิ้มตอบด้วยรอยยิ้มที่กวนประสาทเหมือนเคย
“แหม่ จะบ้าหรือไงกันเล่า เอางี้ถ้าเกิดฉันชอบนายขึ้นมานะ ก็หมายความว่าฉันใช้หนี้นายไม่ได้ โอเคเปล่า”
“โอเคครับผม”เขาหันมาตอบก่อนจะเร่งความเร็วขึ้น ไม่นานรถก็มาจอดอยู่หน้าอาพาตเม้นท์ที่ฉันพักอยู่
“ขอบใจนะ จะให้ช่วยอะไรก็โทรมาล่ะกัน บายๆ”ฉันลงจากรถแล้วบอกเขาก่อนจะโบกมือแล้วเดินเข้าอาพาตเม้นท์ ฉันลองทบทวนดูแล้ว มันก็ไม่เลวร้ายเกินไปที่จะเป็นแฟนกับนายออร์แปงสักหน่อย และอีกอย่างมันก็คงไม่ยากเกินไปที่จะทำให้แม่ของหมอนั่นเลิกหาผู้หญิงให้ลูกชายตัวเอง ขอให้เป็นอย่างที่คิดเหอะ
ความคิดเห็น