คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
“กลับแล้วนะค่ะทุกคน” ฉันกล่าวลารุ่นพี่ที่ร้านขนมเค้กที่ยังคงทำงานอยู่อย่างขะมักเขม้น นี้ก็เป็นวันที่สองแล้วที่ฉันมาทำงานที่ร้าน e-maaff เป็นร้านที่ค่อนข้างนิยมเป็นพิเศษมีอยู่หลายสาขา แต่สำหรับสาขาที่ฉันทำอยู่เป็นสาขาที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียง ฉันทำงานเป็น past time ฉันเพิ่งย้ายมาจากแอลเอหลังจากที่ได้ทุนแลกเปลี่ยนต่อที่นู้นมาหนึ่งปีและตอนนี้ฉันก็เพิ่งกลับมาได้ประมาณอาทิตย์กว่าๆ ก็ต้องมาเรียนต่อที่ประเทศไทย เนื่องจากครอบครัวฉันก็ไม่ได้ร่ำรวยแค่พอมีพอใช้ ฉันก็ต้องมาทำงานไปด้วยและเรียนไปด้วย การไปแอลเอครั้งนี้เล่นเอาฉันจำทางที่นี้เกือบไม่ได้เลยที่เดียวทั้งๆทีเมื่อก่อนก็มาบ่อยจะตายไป
“พี่เบจค่ะ คือกายจะออกไปด้านหลังต้องเดินไปทางไหนค่ะ”ฉันสะกิดไหล่พี่เบจที่กำลังแต่งหน้าเค้กอยู่ พี่เบจเป็นพี่ที่ฉันพูดด้วยมากที่สุดในร้าน ฉันเลยไม่เกรงใจที่จะถามเขาทั้งๆที่เขาไม่ว่าง และคนที่ว่างก็มีอยู่แต่ฉันไม่ถาม
“ก็ เดินไปฝั่งห้องน้ำที่พี่เคยพาเราไปนะ จะเห็นประตูฝั่งตู้เอทีเอ็มก็เดินออกไปเลย”พี่เบจเงยหน้าขึ้นมาตอบพร้อมชี้นู้นที่นั้นให้ฉันเข้าใจ
“อ้อ แล้วก็เดินออกไปเรื่อยๆก็จะเจอทางออกใช่ไหมอ่ะ”
“เออๆ ถาม รปภ. เอาก็ได้”
“ค่า ขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะค่ะ บ้ายบาย”กล่าวลาเสร็จสรรพฉันก็หมุนตัวออกไปจากจากแล้วก็โบกมือลาทุกคนในร้าน ฉันเดินมาเรื่อยๆจนประตู้ฝั่งตู้เอทีเอ็มตามที่พี่เบจบอกแต่ก็ไม่แน่ใจ ฉันเลยตัดสินใจไปถาม รปภ. ตรงประตูอีกที
“ขอโทษนะค่ะ คือหนูจะออกไปข้างนอกทางด้านนี้ต้องเดินไปตรงไหนยังไงค่ะ?”ฉันเดินเข้าไปถาม รปภ. ที่กำลังยืนเปิดประตูอยู่
“ออกทางนี้เหรอครับ ก็เดินตรงทางด้านนี้แล้วก็จะเจอตู้แลกการ์ดรถก็เดินไปทางซ้ายก็จะเจอทางออกแล้วครับ” ลุง รปภ. สูงโย่งเอี้ยวตัวชี้ทางให้ฉันดู อยากจะบอกว่า หนูไม่เข้าใจเลยสักนิด
“ค่ะๆ ขอบคุณนะค่ะ”ฉันไหว้ขอบคุณคุณลุง รปภ. ที่กำลังหมุนตัวกลับไปทำหน้าที่ต่อ และฉันก็ต้องเดินทางไปเองโดยที่ยัง งงๆ กับทางที่พี่เบจและลุง รปภ. บอกมา เอาเหอะน่า นี้มันบ้านเกิดเราแหมะ จะหลงจนกลับบ้านไม่ได้ก็ให้รู้ไปสิ แอลเอฉันยังไปอยู่แล้วรอดเลย เดินๆไปเดี๋ยวก็เจอทางออกเองแหละน่า ไฟติ้งๆ สกาย ไฟติ้งๆ (เหมือนเป็นการแข่งขันอะไรที่ฟังดูยิ่งใหญ่แต่เปล่าเลยสักนิด)
ฉันเดินมาเรื่อยๆตามที่ตัวเองเข้าใจ ฉันก็ต้องวี้ดวู้กระตู๊วี้ กรี๊ดกร๊าดดด ว้าววว ฉันเจออะไรที่มันเจ๋งไปเลยล่ะ ชั้นนี้มีโซนจอดรถวีไอพีแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย บุญตาจริงๆเลย จอดเรียงกันเป็นแถวเลยอ่ะ นู้นๆ คันนั้นมันบีเอ็มที่เพิ่งจะเปิดตัวไปนี่นา คันตังยี่สิบล้านแน่ะ พระเจ้า!!! โอ้ววว มินิคูเปอร์คันนั้น สวยแหมะ หนูอยากได้ หนูอยากได้ แต่หนูคงได้แค่ฝันค้า T^T อ้ากกก ปอร์เช่คันนั้นสวยสุด สวยโครต โดนใจสกายคนนี้ที่สุดเลย สีน้ำเงินสีโปรดฉันอีก แหม่ๆๆ ขอสัมผัสเป็นบุญมือหน่อยเหอะอย่าให้เป็นบุญตาอย่างเดียวเลย แต่ถ้าเกิดจับไปแล้วสัญญาณกันขโมยมันดังขึ้นมาล่ะ ทำไง? ปิ้ง! ก็แกล้งเป็นสะดุดล้มโดนรถ ก็แค่นั้นเอง หึหึหึหึ นี้ฉันโรคจิตอยากสัมผัสขนาดนั้นเลยหรือฟะเนี่ย เอาล่ะ นับถอยหลังล่ะนะ สิบ เก้า โอ้ย ไกลไป เอาใหม่ สี่ สาม สอง หนึ่ง แครกกกกก!!! อยากจะกรี๊ดให้ลั่นพื้นพสุธาและบันลือโลกจริงๆ เรื่องที่ไม่คาดฝันและไม่อยากจะให้เกิดเลยด้วยซ้ำ ฮึๆๆๆ ซวยแล้วแม่เจ้า สัญญาณรถมันดังยังดีกว่าซะอีก แง้ๆๆๆๆ แล้วฉันจะทำยังไงในเมื่อแหวนวงสวยวงนี้ที่ซื้อมาจากแอลเอมันดันไปขูดกระโปรงรถปอร์เช่คันหรูที่ราคาแพงหูฉีกไปถึงสะดือคันนี้ อ้ากกกส์ พระเจ้าแกล้งหนูทำไมกันอ่ะ ทำไม๊!!! ตอนนี้ฉันควรตั้งสติ ตั้งสติ ท่องไว้นะสกาย ตั้งสติ ตั้งสติ ฟู่ๆๆๆ หายใจเข้า เฮ้อ หายใจออก หายจะ ว้ากกก มั่วแต่ตั้งสติเดี๋ยวเจ้าของรถเขาก็มากันพอดี ตอนนี้มีอยู่สองทาง ซ้ายและขวา อ้ากก ไม่ช่ายยย! หนี กะ หนี้ ต่างหาก ทางไหนๆ ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจฉันเต้นเองค่ะ จะไม่ตื้นเต้นก็เกินไปแล้วแหม่ คันกี่สิบล้านก็ไม่รู้ มันไม่เหมือนกับที่เคยนั่งวินมอเตอร์ไซแล้วทำรถเขาขูดหรอกนะ นี่มัน ปอร์เช่น่ะ ปอร์เช่!!! จะเป็นคนดีมารับผิดชอบงั้นเหรอ กี่สิบชาตินี้ที่จะชดใช้ให้เขาเสร็จอ่ะ ว้ากกๆ ไม่เอา ฉันต้องหนี ใช่ หนี ขอเป็นคนเลวนะเรื่องนี้เรื่องเดียว จริงๆ สัญญา โอ้ ไม่สิ สาบานเลย เอ้า ให้ซวยทั้งชีวิตเลย แต่ปกติคนส่วนใหญ่เขาให้ฟ้าผ่านิ้ใช่ป่ะ แต่ฉันยังไม่อยากตายนิ้ แค่ซวยทั้งชีวิตก็หนักพอแล้วล่ะ
ความคิดเห็น