คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
ฉันอยากจะบ้าตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะเลย...
วันนี้ จะถือว่าเป็นวันอภิมหาซวย ( มากๆ )ของฉันเลยก็ว่าได้ ตั้งแต่เช้าแล้วที่ฉันกับเพื่อนๆ ช่วยกันจัดเตรียมสถานที่สำหรับการอบรมแกนนำต่อต้านยาเสพติด ที่รวมเอา
ตัวแทนนักเรียนโรงเีรียนมัธยมในเขตมาอบรมที่โรงเรียนของฉัน แล้วฉันก็ยังต้องเข้าร่วมรับการอบรมในครั้งนี้ในฐานะตัวแทนของนักเรียนด้วยพร้อมกับเพื่อนๆ อีก 3 คน แถมตอนนี้ยังมาโดนครูใช้อีกแน่ะ หลุดออกไปหาเพื่อนๆ ได้มันต้องหาว่าฉัีนอู้งานไม่มาช่วยกันแหงๆ นั่นไง พายุตั้งเค้ามาให้เห็นแล้ว...
" ไอ้ออ! แกไปไหนมา ทำไมไม่มาช่วยกันทำงานห๊า! เป็นประธานภาษาอะไรวะ " นั่นไง คิดไม่ทันจบ มันเอากันแล้ว แถมยังเรียกฉายาของฉันอีกแน่ะ...ที่จริง "ออ" ที่เพื่อนๆ ใช้เรียกฉันมันมี 2 ความหมาย อย่างแรกก็คือ "ออ" ที่ย่อมาจากคำว่า "ออเร้นจ์" ชื่อของฉัน ( จริงๆ แล้วยัยนี่ชื่อส้มค่ะ ) อย่างที่ 2 สำหรับพวกที่เรียนสายวิทย์ - คณิต "ออ" หมายถึง
"ออทิสติก " ซึ่งเพื่อนที่รักทั้งหลายบอกว่าตรงกับบุคลิกของฉันอย่างที่ซู้ด...(ต๊าย! ฉัีนน่ะเหรอออทิสติก รับไม่ด้าย)
ฉันเหลียวซ้ายแลขวา เห็นรุ่นน้อง 2 - 3 คนที่มองมาอย่างสนใจแล้วก็หน้าชาวาบๆ ก่อนวีนเพื่อนกลับไปมั่ง " ฉันโดนครูใช้ไม่ได้อู้งาน แล้วแกทำงานกันเองไม่เป็นเรอะไงถึงต้องให้ฉันคอยคุมทุุกทีน่ะ " โดนไม้นี้เพื่อนฉันก็เงียบเสียงไปเลย ฉันปรับอารมณ์ให้เย็นลงก่อนถาม
" เออ...แล้วงานเป็นไงล่ะ มีอะไรขัดข้องรึเปล่า " ยัยตาล รองประธานนักเีรียนและเพื่อนซี้คนหนึ่งของฉันแจงว่า
" ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เดี๋ยวพวกที่จัดสถานที่เสร็จแล้วก็ไปเรียนตามปกติ ฉัน เธอ ดล แล้วก็ตุ๊กเข้าอบรม เหลือมินคนเดียวที่จะต้องรับลงทะเบียนตรงนี้ให้เสร็จก่อนค่อยไปเรียนได้...มินอยู่คนเดียวได้ไหม " ประโยคท้ายเธอหันไปถามยัยมิน เืพื่อนสาวคนสนิทที่สุดของฉันอย่างรู้นิสัย มินไม่เคยอยู่คนเดียว เธอจะตามติดเพื่อนฝูงอยู่ตลอด โดยเฉพาะฉัน เหมือนเด็กติดพี่สาว (ฉันไม่ใช้คำว่าเด็กติดแม่เพราะว่าฉันยังไม่แก่ขนาดนั้น เรื่องอะไรจะใช้คำที่โหดร้ายกับตัวเองด้วย ) ฉันมองแววตาอ้อนวอนของมินแล้วก็ใจอ่อน บอกยัยตาลไปว่า
" ตาล เดี๋ยวฉันอยู่กับมินเอง เธอเข้าไปก่อนเลยนะ ถ้าอบรมเมื่อไหร่ก็ค่อยออกมาเรียกก็แล้วกัน "
ยัยตาลพยักหน้าก่อนเดินเข้าไปในห้องอบรม ยัยมินหันมายิ้มให้ฉันซึ่งทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างๆ เธอ " ขอบใจมากส้ม "
" เฮ่ย! ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง...แล้วเหลืออีกกี่โรงเรียนล่ะที่่ยังไม่ได้ลงทะเบียน ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้วด้วย "
" ก็เหลืออีกโรงเรียนเดียวแล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงมา "
ขาดคำยัยมิน รถของโรงเรียนสุดท้ายก็แล่นเข้ามาภายในโรงเรียน ก่อนเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าอาคารที่ใช้อบรมพอดี คนบนรถประมาณ 15 คนก้าวลงมา ยัยมินทำเสียงตื่นเต้นก่อนสะกิดให้ฉันดูผู้ชาย 2 คนที่ใส่ชุด ร.ด รวมอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
" ส้ม มีร.ด ด้วยนะ เธอรู้จักรึเปล่า "
ฉันมองไปตามทิศที่คนกลุ่มนั้นกำลังเดินมา ก่อนบอกเรียบๆ " คงเป็นปี 1 มั้ง ไม่เห็นรู้จักเลย ชุดใหม่อย่างนี้ต้องเป็นปี 1 แหงๆ "
ก่อนที่มินจะได้พูดอะไรต่อ คนกลุ่มนั้นก็เดินมาถึงโต๊ะลงทะเบียน เธอรีบปรับสีหน้าให้ต้อนรับผู้ที่มาเยือนทันที
" สวัสดีค่ะ เข้ารับการอบรมเชิญลงทะเบียนทางนี้่ก่อนเลยนะคะ "
ฉันมองยัยมินยิ้มๆ กับการปรับท่าทีมาทำหน้าทีประชาสัมพันธ์ของโรงเรียนได้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะยื่นใบลงทะเบียนให้กับผู้ที่ำกำลังมาถึงที่พากันเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบในการลงทะเบียน ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองอยู่ เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงได้เห็นหนุ่ม ร.ด หนึ่งในนั้นยิ้มให้ฉัน ฉันขยับจะยิ้มตอบหากแต่เสียงของยัยตาลดังมาซะก่อน
" ท่านประธานคะ เิชิญเ้ข้ามาข้างในเลยค่ะการอบรมกำลังจะเริ่มแล้ว "
ฉันเหลียวไปทางยัยมิน ก็เห็นว่าทุกคนที่มาถึงลงทะเบียนใกล้เสร็จแล้ว มินพยักหน้าให้ฉันเหมือนจะบอกว่าไม่ต้องห่วง ฉันจึงลุกขึ้นเดินไปทางห้องอบรม แต่ก็ดันเหลือบไปเห็นนายคนนั้นจ้องฉันเขม็งเหมือนเดิม คราวนี้ฉันเลยยิ้มให้เขานิดหนึ่งก่อนเดินเข้าไปในห้องอบรม โดยมีกลุ่มที่มาท้ายสุดเดินตามมาติดๆ
ฉันไม่รู้เลยสักนิด ว่ามันจะเป็นจุดเริ่มต้นของความเปลี่ยนแปลงในชีวิตของฉันอย่างไม่มีทางย้อนกลับ
ความคิดเห็น