ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Destiny EP.3
� � � � � �"พวกพี่ๆอยู่ไหนกันนนนนน!!!!" อ๊ะ นั่นเสียงจุนฮงนี่นา "นี่แกๆๆ จุนฮงมาแล้ว!" ฉันปลุกแดฮยอนที่(แกล้ง?)หลับอยู่ เขาค่อยๆลืมตาขึ้น(แกล้งเนียน) "จุนฮงงง พี่อยู่นี่!!" ฉันตะโกนออกไป "ฮือออ พี่ครับผมขอโทดดดด" จุนฮงขอโทษทั้งๆที่ยังไม่เห็นพวกเรา "ผมขอโทดที่..อะ..เอ่อ.. -///-" จุนฮงที่กำลังจะพูดต่ออยู่ๆก็เงียบเสียงไปเมื่อเจอฉันกับแดฮยอน เงียบทำไมฟระ - - อ๊ะ...เฮ้ย!! ฉันกะแดฮยอนกอดกันอยู่นี่หว่าา -///- "อ๊ะ.." ฉันรีบผลักแดฮยอนออก แต่ทว่า แดฮยอนกอดฉันแน่น " เฮ้ยปล่อยเดะ!ร้อนนะเว้ย" ฉันตะโกนว่าแดฮยอน นี่มันต่อหน้าเด็กเลยนะเว้ยย! _////_ �"ก็ชั้นไม่ร้อนหนิ - -"แดฮยอนตอบเสียงมึน - - "โอ้ยย อะไรของนายเนี่ย!" แล้วฉันก็ผลักตัวเขาออกอีกครั้ง แล้วมันก็...สำเร็จ..."เอ่อ...เราออกไปกันเถอฮะพี่ๆ- -" เจลโล่พูด "อ่ะ อ่อ จ่ะๆ" ฉันพูดติดๆขัดๆ ก็มันเขินนิ!!! ฉันมุดออกมาจากใต้ชั้นเก็บของแคบๆ ตามออกมาด้วยแดฮยอน...เฮ่อ ตอนนี้ก็โล่งซะที.."พี่ๆฮะผมขอโทษน้าาาที่ออกมาก่อนน ผมพึ่งได้ข่าวมาว่ามีคนบ้าคนเมามาเพ่นพ่านแถวนี้ แล้วก็กราดยิงคนไปเรื่อยเลยย ฮืออออ ผมขอโทดน้าาา" จุนฮงพูดน้ำตาซึม "อ่..ไม่เป็นไรหรอกจ้าา เราปลอดภัยก็ดีแล้ว"ฉันปลอบเจ้าเด็กน้อยนั่น "เอ่อ..แต่ว่า..เมื่อกี่้พวกพี่ๆคงจะไม่ได้...เอ่อ.."จุนฮงเอ่ยขึ้น"อืมม ก็ไม่รู้สินะ" แดฮยอนพูดแทรกขึ้นมาหน้าลอย พาเอาจุนฮงน้อยๆทำหน้าจุกข้าว "อ่ะ..อะไร..ไม่มีอะไรหรอกน่า คิดอะไรเนี่ย" ฉันพูดแก้ตัว...หน้าแดงก่ำ...ฉันสัมผัสได้..- - แฮยอนมองหน้าฉันแล้วก็หัวเราะคิกคักคนเดียว อะไรยะ มันน่าขำยังไง -*-
� � � �Daehyun Part******
� � �555 ยัยนี่ตลกเป็นบ้า ผมก็อดขำไม่ได้ หน้านางโคตรแดง....แต่เมื่อกี้น่ะ.... ผมคิดว่า..มันเป็นช่างเวลาที่มีความสุขที่สุดละนะ...ผมแค่อยากอยู่กับเค้านานๆ..เท่านั้นแหละ..อ้อ แล้วก็ จะทำให้ไอ่เด็กจุ๋นโฮ่งนี่หมดหวังไปซะ -*- แค่เห็นหน้าก็ไม่ถูกชะตา สะใจ 555 "กลับกันเถอะอยู่ที่นี่มันไม่ปลอดภัยแล้วนะ" ผมพูดก่อนจะลากแขนเบบี้ออกไป โดยมีจุนฮงวิ่งตามมาติดๆ
� �--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Babyyyy Parttt
� � � เอ่อ..ตอนนี้ฉันกับแดฮยอนก็มานั่งพักอยู่ที่ห้องพยาบาล..สองคน...อีกละ-//- ฉันเกลียดความรู้สึกแบบนี้จริงๆเลย..หลังจากเหตุการณ์ตอนนั้นก็ไม่อยากมองหน้าไอ่แด้แล้วว -3-
"เป็นไรไปฮะ นั่งเงียบเชียว 555" เสียงแดฮนยอนเริ่มเปิดการสนทนา "อะไรล่ะ เฮ่อ แค่เหนื่อย" ฉันพูดก่อนจะล้มตัวนอนตะแคงลงไปบนเตียง "หึ มันก็แน่อยู่หรอก555 โถๆๆๆๆ ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย555" แดฮยอนหัวเราะหนวดงอก ฉันเริ่มออกหน้าแดงเมื่อนึกถึงเหตุถการณ์ตอนนั้น แล้วก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างรวดเร้วก่อนจะหันไปหาแดฮยอนแล้วพูดว่า "ถ้านายไม่รู้สึกแบบฉัน นายก็อย่าเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นอย่างนี้สิ!!" ฉันตะคอกใส่แดฮยอน น้ำตาเริ่มคลอ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะร้องไห้ทำไม...แดฮยอนนิ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาแล้วก็..จ..จูบฉัน..
� �ฉันตกใจมาก ตาของฉันเบิกกว้าง น้ำใสๆในตาเอ่อล้นออกมา...แดฮยอนคลายจากจูบนั้น..แล้วก็กอดฉันแน่น "ขอโทษนะเบบี้ ฉันขอโทษ" ฉันหยุดนิ่งกับคำพูดของแดฮยอนก่อนที่เขาจะพูดต่อ "จริงๆแล้วน่ะ ฉันกลัวมากๆนะ มากจริงๆ แต่..ฉันแค่..อยากจะปกป้องมากกว่า เพราะแค่ฉันเห็นความกลัวของเธอแล้วเท่านั้นแหละ ความกลัวของฉันมันก็หายไป แล้วฉันก็อยากจะปกป้องเธอจากทุกๆอย่าง...อยากอยู่กับเธอนานๆ.." ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้อย่างเดียว..'นี่เขาอยากปกป้องเราหรอ..เขาก็กลัวงั้นหรอ...' ฉันได้แค่คิดเท่านี้ "หยุดร้องไห้ได้แล้วนะเด็กน้อย เบบี้ที่เข้มแข็งกลับมาได้แล้วนะ" แดฮยอนพูดแล้วปาดน้ำตาที่แก้มของฉันที้ง2ข้าง "ฉันรักเธอนะ..มากๆ.."เขาพูดที่ทำให้ฉัน อาฟเตอร์ช็อคแล้วน้ำตาฉันก็ไหลอีก "อะ..อื้ม..ฮึกๆ..ฮรืออ T T" �"อ่าวร้องไห้ทำไมอีกฮะ"แดฮยอนพูดแล้วก็โยกหัวฉันเบาๆ"ฮือ ไม่รู้อ่ะ ฮืออ" �"เอ้า 555" เขาหัวเราะอย่างเอ็นดูเหมือนฉันเป็นเด็กน้อยๆ�
� � � � � 20นาทีผ่านปายย
� �ฉันหยุดร้องไห้แล้ววว วะฮะฮ่าา "นี่เบบี้ ฉันมีอะไรจะบอก" แดฮยอนพูดพร้อมกับเอาน้ำมาให้ฉันหนึ่งแก้ว ฉันรับน้ำนั่นไว้ "อื้อ มีไรอ่ะ" แดฮยอนขยับหน้าเข้ามาใกล้หูของฉัน "เป็นแฟนกันนะ"
�ฉันตกใจอีกแล้วว ฉันรู้สึกได้ว่ามือฉันสั่นแล้วน้ำในแก้วนั่นก็กระฉอกออกมาเล็กน้อย แดฮยอนเอาหน้าออกไป แล้วก็นั่งจ้องหน้าฉันเพื่อร้อฟังคำตอบ �ฉันก็จ้องหน้าแดฮยอนนิ่งกับน้ำในมือ(ที่สั่น1.0ริกเตอร์) ฉันยกแก้วน้ำขึ้นแล้วก็จิบมันไปอึกใหญ่ แดฮยอนมองฉันทุกโมเม้น แล้วเขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากันหน่อยๆ เพราะคงงงกับการกระทำของฉัน ฉันหันไปวางแก้วที่โต๊ะข้างเตียง ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร ก่อนจะหันหน้ามาจ้องแดฮยอนอีกครั้ง เขาเริ่มลุ้นขึ้นทุกที "..อื้อ.."ฉันพูดออกลำคอ แค่นั้นแหละ หนวดแดฮยอนผุดมาอีกข้างละ3เส้น "เย้ๆๆๆ! ฉันรักเธอที่สุดดดเลยยยยยย" แล้วก็แบกฉันขึ้นบ่าไปรอบๆห้องพยาบาล...ย้ำ...ห้องพยาบาล-*- "ว้ายย อะไรของนายเนี่ยย ปล่อยเลยนะะะ" "จ้าาาา ก็มันดีในนี่หน่าาา" เขาวางฉันลงตรงโซฟา "ขอบใจนะ.." เขาพูดขอบคุณก่อนจะก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง ลิ้นอุ่นๆเริ่มซุกซนไปทั่ว ฉันได้แต่รับสัมผัสนั้น เพราะมันไม่มีแรงจะทำอะไรแล้วล่ะ.......
� � � �Daehyun Part******
� � �555 ยัยนี่ตลกเป็นบ้า ผมก็อดขำไม่ได้ หน้านางโคตรแดง....แต่เมื่อกี้น่ะ.... ผมคิดว่า..มันเป็นช่างเวลาที่มีความสุขที่สุดละนะ...ผมแค่อยากอยู่กับเค้านานๆ..เท่านั้นแหละ..อ้อ แล้วก็ จะทำให้ไอ่เด็กจุ๋นโฮ่งนี่หมดหวังไปซะ -*- แค่เห็นหน้าก็ไม่ถูกชะตา สะใจ 555 "กลับกันเถอะอยู่ที่นี่มันไม่ปลอดภัยแล้วนะ" ผมพูดก่อนจะลากแขนเบบี้ออกไป โดยมีจุนฮงวิ่งตามมาติดๆ
� �--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Babyyyy Parttt
� � � เอ่อ..ตอนนี้ฉันกับแดฮยอนก็มานั่งพักอยู่ที่ห้องพยาบาล..สองคน...อีกละ-//- ฉันเกลียดความรู้สึกแบบนี้จริงๆเลย..หลังจากเหตุการณ์ตอนนั้นก็ไม่อยากมองหน้าไอ่แด้แล้วว -3-
"เป็นไรไปฮะ นั่งเงียบเชียว 555" เสียงแดฮนยอนเริ่มเปิดการสนทนา "อะไรล่ะ เฮ่อ แค่เหนื่อย" ฉันพูดก่อนจะล้มตัวนอนตะแคงลงไปบนเตียง "หึ มันก็แน่อยู่หรอก555 โถๆๆๆๆ ร้องไห้แทบเป็นแทบตาย555" แดฮยอนหัวเราะหนวดงอก ฉันเริ่มออกหน้าแดงเมื่อนึกถึงเหตุถการณ์ตอนนั้น แล้วก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างรวดเร้วก่อนจะหันไปหาแดฮยอนแล้วพูดว่า "ถ้านายไม่รู้สึกแบบฉัน นายก็อย่าเอาความรู้สึกของคนอื่นมาล้อเล่นอย่างนี้สิ!!" ฉันตะคอกใส่แดฮยอน น้ำตาเริ่มคลอ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะร้องไห้ทำไม...แดฮยอนนิ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาแล้วก็..จ..จูบฉัน..
� �ฉันตกใจมาก ตาของฉันเบิกกว้าง น้ำใสๆในตาเอ่อล้นออกมา...แดฮยอนคลายจากจูบนั้น..แล้วก็กอดฉันแน่น "ขอโทษนะเบบี้ ฉันขอโทษ" ฉันหยุดนิ่งกับคำพูดของแดฮยอนก่อนที่เขาจะพูดต่อ "จริงๆแล้วน่ะ ฉันกลัวมากๆนะ มากจริงๆ แต่..ฉันแค่..อยากจะปกป้องมากกว่า เพราะแค่ฉันเห็นความกลัวของเธอแล้วเท่านั้นแหละ ความกลัวของฉันมันก็หายไป แล้วฉันก็อยากจะปกป้องเธอจากทุกๆอย่าง...อยากอยู่กับเธอนานๆ.." ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้อย่างเดียว..'นี่เขาอยากปกป้องเราหรอ..เขาก็กลัวงั้นหรอ...' ฉันได้แค่คิดเท่านี้ "หยุดร้องไห้ได้แล้วนะเด็กน้อย เบบี้ที่เข้มแข็งกลับมาได้แล้วนะ" แดฮยอนพูดแล้วปาดน้ำตาที่แก้มของฉันที้ง2ข้าง "ฉันรักเธอนะ..มากๆ.."เขาพูดที่ทำให้ฉัน อาฟเตอร์ช็อคแล้วน้ำตาฉันก็ไหลอีก "อะ..อื้ม..ฮึกๆ..ฮรืออ T T" �"อ่าวร้องไห้ทำไมอีกฮะ"แดฮยอนพูดแล้วก็โยกหัวฉันเบาๆ"ฮือ ไม่รู้อ่ะ ฮืออ" �"เอ้า 555" เขาหัวเราะอย่างเอ็นดูเหมือนฉันเป็นเด็กน้อยๆ�
� � � � � 20นาทีผ่านปายย
� �ฉันหยุดร้องไห้แล้ววว วะฮะฮ่าา "นี่เบบี้ ฉันมีอะไรจะบอก" แดฮยอนพูดพร้อมกับเอาน้ำมาให้ฉันหนึ่งแก้ว ฉันรับน้ำนั่นไว้ "อื้อ มีไรอ่ะ" แดฮยอนขยับหน้าเข้ามาใกล้หูของฉัน "เป็นแฟนกันนะ"
�ฉันตกใจอีกแล้วว ฉันรู้สึกได้ว่ามือฉันสั่นแล้วน้ำในแก้วนั่นก็กระฉอกออกมาเล็กน้อย แดฮยอนเอาหน้าออกไป แล้วก็นั่งจ้องหน้าฉันเพื่อร้อฟังคำตอบ �ฉันก็จ้องหน้าแดฮยอนนิ่งกับน้ำในมือ(ที่สั่น1.0ริกเตอร์) ฉันยกแก้วน้ำขึ้นแล้วก็จิบมันไปอึกใหญ่ แดฮยอนมองฉันทุกโมเม้น แล้วเขาก็ขมวดคิ้วเข้าหากันหน่อยๆ เพราะคงงงกับการกระทำของฉัน ฉันหันไปวางแก้วที่โต๊ะข้างเตียง ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร ก่อนจะหันหน้ามาจ้องแดฮยอนอีกครั้ง เขาเริ่มลุ้นขึ้นทุกที "..อื้อ.."ฉันพูดออกลำคอ แค่นั้นแหละ หนวดแดฮยอนผุดมาอีกข้างละ3เส้น "เย้ๆๆๆ! ฉันรักเธอที่สุดดดเลยยยยยย" แล้วก็แบกฉันขึ้นบ่าไปรอบๆห้องพยาบาล...ย้ำ...ห้องพยาบาล-*- "ว้ายย อะไรของนายเนี่ยย ปล่อยเลยนะะะ" "จ้าาาา ก็มันดีในนี่หน่าาา" เขาวางฉันลงตรงโซฟา "ขอบใจนะ.." เขาพูดขอบคุณก่อนจะก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง ลิ้นอุ่นๆเริ่มซุกซนไปทั่ว ฉันได้แต่รับสัมผัสนั้น เพราะมันไม่มีแรงจะทำอะไรแล้วล่ะ.......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น