ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Destiny EP.2
��� วันค่ายอาสา กลุ่มของชั้นได้ไปทำความสะอาดที่โกดังข้างโรงเรียน ให้ตายสิ มันสกปรกที่สุดในโลกแล้วนะนั่นน่ะ
แดฮยอนกับจุนฮง ช่วยกันแบก ไม้กวาดไม้ถูพื้นมา "อ๊ะ แย่แล้วอ่ะ ผมลืม iPod ไว้ที่ห้องของผมม ฮืออออ รอแปบนะ มันไกลมากอ่ะคับ" จุนฮงพูดแล้วรีบเดินไปเอาของที่ว่า เอ่อ.. ถ้านายจะต้องเดินไกลเพื่ออีของอย่างหนึ่งที่อยู่ในที่ปลอดภับแล้วนี่นะ - -
�� "เราเริ่มกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันนะ" แด้พูด แต่...เอ๊ะ เสียงใครน่ะ "เฮ่ยย มีใครอยู่ปถวนี้ป่าววะ ออกมาทีซิ จะจับยิง้รียงตัว วะฮะๆๆ" เสียงเมาเหมือนคนบ้าพูดขู่ ฉันเริ่มกลัวละสิ "เฮ้ย เบบี้มานี่ก่อนเร็ว"แดฮยอนพูดเสียงเบาๆแล้วจูงแขนฉันเข้าไปในโกดังอย่างเงียบๆ ฉันกับแดฮยอน หลบอยู่ใต้ชั้นวางของที่ค่อนข้างจะมิดชิด แต่มันแคบมากกก จนตัวฉันกับแดฮยอนแทบจะเป็นร่างเดียวกันอยู่และ - - "เฮ่ย ออกมาเดะ ชั้นรู้นะว่ามีคนอยู่ในนี้น่ะ หึๆๆ" ๅเสียงชายปริศนาพูด'แดฮยอน ทำไงดี ชั้นกลัว' ฉันพูดแทบจะไม่ได้ยินเสียงลมปากแต่ แดฮยอนก็ยังเข้าใจที่ฉันพูดเขามองหน้าที่หวาดกลัวของฉันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ใช้มืออุ่นลูบหัวเพื่อปลอบฉันเบาๆ แต่ฉันกลัวมาก จนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตาของฉันไหล แต่ฉันก็เอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงรอดออกไป
� Daehyun part
... ตอนนี้...เบบี้กำลังร้องไห้ เธอคงกลัวมากจริงๆ ผมดึงเธอเข้ามากอดเบาๆ เธอยังคงร้องไห้อยู่ที่อกผม " ไหน อยู่ไหน" ไอ่บ้าโรคจิตนั่่นยังคงตอมหาอยู่ เบบี้ร้องไห้หนักขึ้น จนผมรู้สึกว่าเสื้อผมเปียกเป็นคราบหมดแล้ว เสียงฝีเท้าเดินนๆอยู่ด้านห้า ผมกออดเธอแน่นขึ้น ด้วยความ..เอ่อ..ไม่รู้สิ เวลาแบบนี้..-//- ถึงเธอจะร้องไห้ แต่เสียงของเธอก็ไม่ได้เล็ดลอดออกมาเลย 'ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอยู่ข้างเธอเอง' ผมพูดเป็นเสียงลมให้เบาที่สุดซึ่งเธอก็คงจะได้ยิน เธอเอามือกอดผมแน่นเหมือนเด็กน้อยๆ "ฮึ ไม่มีใครอยยู่เรอะ เฮอะ ไม่สนุกเลย ให้ตายสิ! ไปก็ไดว่ะ มีที่อื่นที่สนุกกว่านี้เยอะ เอิก" เสียงไอ่บ้าปริศนาเงียบไป มันไปแล้วจริงๆ� แต่ว่า...ผมไม่อยากไปไหนเลย ข้างในนี้มันร้อน แต่ผมกลับอบอุ่นมากจน...เราหลับไป...
แดฮยอนกับจุนฮง ช่วยกันแบก ไม้กวาดไม้ถูพื้นมา "อ๊ะ แย่แล้วอ่ะ ผมลืม iPod ไว้ที่ห้องของผมม ฮืออออ รอแปบนะ มันไกลมากอ่ะคับ" จุนฮงพูดแล้วรีบเดินไปเอาของที่ว่า เอ่อ.. ถ้านายจะต้องเดินไกลเพื่ออีของอย่างหนึ่งที่อยู่ในที่ปลอดภับแล้วนี่นะ - -
�� "เราเริ่มกันเถอะ เดี๋ยวไม่ทันนะ" แด้พูด แต่...เอ๊ะ เสียงใครน่ะ "เฮ่ยย มีใครอยู่ปถวนี้ป่าววะ ออกมาทีซิ จะจับยิง้รียงตัว วะฮะๆๆ" เสียงเมาเหมือนคนบ้าพูดขู่ ฉันเริ่มกลัวละสิ "เฮ้ย เบบี้มานี่ก่อนเร็ว"แดฮยอนพูดเสียงเบาๆแล้วจูงแขนฉันเข้าไปในโกดังอย่างเงียบๆ ฉันกับแดฮยอน หลบอยู่ใต้ชั้นวางของที่ค่อนข้างจะมิดชิด แต่มันแคบมากกก จนตัวฉันกับแดฮยอนแทบจะเป็นร่างเดียวกันอยู่และ - - "เฮ่ย ออกมาเดะ ชั้นรู้นะว่ามีคนอยู่ในนี้น่ะ หึๆๆ" ๅเสียงชายปริศนาพูด'แดฮยอน ทำไงดี ชั้นกลัว' ฉันพูดแทบจะไม่ได้ยินเสียงลมปากแต่ แดฮยอนก็ยังเข้าใจที่ฉันพูดเขามองหน้าที่หวาดกลัวของฉันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ใช้มืออุ่นลูบหัวเพื่อปลอบฉันเบาๆ แต่ฉันกลัวมาก จนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตาของฉันไหล แต่ฉันก็เอามือปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงรอดออกไป
� Daehyun part
... ตอนนี้...เบบี้กำลังร้องไห้ เธอคงกลัวมากจริงๆ ผมดึงเธอเข้ามากอดเบาๆ เธอยังคงร้องไห้อยู่ที่อกผม " ไหน อยู่ไหน" ไอ่บ้าโรคจิตนั่่นยังคงตอมหาอยู่ เบบี้ร้องไห้หนักขึ้น จนผมรู้สึกว่าเสื้อผมเปียกเป็นคราบหมดแล้ว เสียงฝีเท้าเดินนๆอยู่ด้านห้า ผมกออดเธอแน่นขึ้น ด้วยความ..เอ่อ..ไม่รู้สิ เวลาแบบนี้..-//- ถึงเธอจะร้องไห้ แต่เสียงของเธอก็ไม่ได้เล็ดลอดออกมาเลย 'ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอยู่ข้างเธอเอง' ผมพูดเป็นเสียงลมให้เบาที่สุดซึ่งเธอก็คงจะได้ยิน เธอเอามือกอดผมแน่นเหมือนเด็กน้อยๆ "ฮึ ไม่มีใครอยยู่เรอะ เฮอะ ไม่สนุกเลย ให้ตายสิ! ไปก็ไดว่ะ มีที่อื่นที่สนุกกว่านี้เยอะ เอิก" เสียงไอ่บ้าปริศนาเงียบไป มันไปแล้วจริงๆ� แต่ว่า...ผมไม่อยากไปไหนเลย ข้างในนี้มันร้อน แต่ผมกลับอบอุ่นมากจน...เราหลับไป...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
�� Baby part
��อ๊ะ! ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ร้อนเป็นบ้าเลยโว้ยย..กึก ฉันเงยหน้าขึ้นไปก็พบหน้าหล่อหลับอยู่ทั้งที่กอดฉันไว้ ตอนนี้ จมูกของฉันกับเขาแทบชนกัน!!ชั้นตกใจ จนหน้าแดงไม่รู้ตัว แล้วก็หลบหน้าซบลงไปที่อกเขาอีกครั้ง +++(ถ้าคุณเงยหน้าขึ้นไปตอนนี้คุณอาจเห็นรอยยิ้มของเขาที่มองคุณอยู่ก็ได้นะ)++++++
��อ๊ะ! ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ร้อนเป็นบ้าเลยโว้ยย..กึก ฉันเงยหน้าขึ้นไปก็พบหน้าหล่อหลับอยู่ทั้งที่กอดฉันไว้ ตอนนี้ จมูกของฉันกับเขาแทบชนกัน!!ชั้นตกใจ จนหน้าแดงไม่รู้ตัว แล้วก็หลบหน้าซบลงไปที่อกเขาอีกครั้ง +++(ถ้าคุณเงยหน้าขึ้นไปตอนนี้คุณอาจเห็นรอยยิ้มของเขาที่มองคุณอยู่ก็ได้นะ)++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น