คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 : คุณหมอ vs นางร้าย
“ว่าะเสร็เส ินเวลานานเลยนะะ”
นภา พยาบาลสาวให่เอ่ยับนายแพทย์ฤร โภินอภิวัน์หลับเสผ่าัผู้ป่วยรายสุท้ายอวัน
“เหนื่อยหน่อยนะรับ่วนี้มีเสทุวัน”
นายแพทย์หนุ่มล่าว พลาเหลือบสายามอนาฬิาบนผนัห้อทำาน
“เลยเวลาออเวรแล้ว ุลับไปพัผ่อนเถอะ”
เสียทุ้มอผู้ที่ำรำแหน่ผู้อำนวยารและเ้าอโรพยาบาลเอ่ยับผู้ใ้บัับบัา
“อบุ่ะุหมอ” นภา้อมศีรษะลเล็น้อยแล้วึเินแยออไปอีทา
ฤรเินนำนสนิทึ้นลิฟท์ไปยัั้นสำหรับผู้บริหาร
“ุสำหรับานืนนี้ผมแวนไว้ในห้อแ่ัวแล้วนะรับนาย”
ัรารายานผู้เป็นนายที่ำลัถอเสื้อาวน์ออแล้วยื่นให้ภานุนำไปเ็บเ้าที่
“อบใมา” ฤรล่าว ่อนที่ะเินเ้าไปยัห้อพัส่วนัวที่เื่อม่อับห้อทำาน
“ัน้อไปถึโรแรมภายใน 20 นาที” ฤรเอ่ยับนสนิทในะ้าวึ้นรถ
“รับนาย” ัราและภานุานรับำสั่
เมื่อเ้านั่ประำที่บนรถยุโรปันหรูแล้ว
ายหนุ่มึหยิบสมาร์ทโฟนึ้นมา่อสาย
“เฮ้ย ไอ้หมอ ะมาถึี่โมเนี่ย”
นายแพทย์นที รอเสียถามมาามสาย
“ำลัไป โทษทีิเส่วน
แล้วนอื่นถึันแล้วเหรอ” ฤรเอ่ยถาม
“มาันหมแล้ว รีบๆเลย รอแอยู่นเียว
เ้าบ่าว็ทำท่าะอุ้มเ้าสาวหนีเ้าห้อหอแล้วเนี่ย” นายแพทย์นที ะโนอบแ่ับเสียอึทึภายในาน
“เออ เี๋ยวเอัน” ฤรึโทรศัพท์ออาหูเล็น้อย่อนที่ะสรุปแล้ววาสาย
“ยินี้วยเพื่อน” ฤรบบ่าเ้าบ่าวอาน
“นึว่าะเบี้ยวะแล้ว
มาถึอนไ้ฤษ์ส่ัวเ้าหอพอี” นายแพทย์ัวุิ เ้าบ่าวอานโอบไหล่นมาทีหลั
แล้วพาไปถ่ายรูปร่วมับเ้าสาวที่แบ็รอป
“ใระล้าเบี้ยว
เพื่อนเป็นฝั่เป็นฝาทั้ที” ฤรยัิ้วให้นเป็นฝั่เป็นฝา ที่ำลัส่สายาหวานเยิ้มให้เ้าสาว
โยไม่นึเรใเพื่อนสนิทที่สถานะ ‘ยัโส’ เลยแม้แ่น้อย
เมื่อทัทายับเ้าบ่าวเ้าสาวพอหอมปาหอมอแล้ว
ึอัวไปรวมลุ่มับเพื่อนสนิทที่นั่ันอยู่โ๊ะหน้าสุอห้อัเลี้ย
“มานเียวอีแล้วหรือวะไอ้ลา
เมื่อไหร่ะพาเ็มาแนะนำให้เพื่อนๆรู้ัสัที” นายแพทย์นพล ุพ่อลูสอะโนแ็วผู้มาใหม่เสียัลั่น
ฤรหรี่ามอามเสียแล้วยมือึ้นมาี้หน้าพร้อมับส่สายาุไปให้
“มีเมื่อไหร่แล้วะพามาโว์” ายหนุ่มอบเสียเรียบามสไล์
“อย่าให้รอนานนลูันบวล่ะ”
นมีรอบรัวนแรอลุ่ม ยัเินหน้าทับถมหนุ่มโสโปรไฟล์ีระับาวล้านวไม่เลิ
“ไอ้ลามันรอเอสาวหวาน
เหมือนพี่สะใภ้อยู่” นายแพทย์นที่วยเสริมบทสนทนาอย่ารู้ทัน
“แน่นอน
สะใภ้นที่สาม้อหวานให้ไ้เท่าน้อบัวับน้อมินไม่ั้นหมสิทธิ์” ายหนุ่มผู้นิยมวามหอมหวานยอมรับึ่ๆหน้า
้วยสัมผัสไ้ถึรัศมีวามสุอพี่ายนโและนรอที่ระายเผื่อแผ่มาถึน
ันั้นเาึไ้แ่นึภาวนาอยู่ในใว่าอให้โีไ้พบเอหิสาวที่เพียบพร้อมเรียบร้อยและอ่อนหวานเหมือนพี่สะใภ้ทั้สอนบ้า
“ไม่อยาเปลี่ยนแนวบ้าหรือไวะ
สวยแ็บ็น่า้นหานะเว้ย” นายแพทย์นพลว่า โยมีนายแพทย์นทีพยัหน้าเห็น้วยหึหั
“ไม่ล่ะ ไม่อบแบบาบวย”
ฤรอบพร้อมับไหวไหล่น้อยๆ สอเพื่อนสนิทึไ้แ่ลอามอันแล้วเบ้ปา
“เออ ไอ้ลา
เี๋ยวไปนั่ฟัเพลัน่อ ามประสาายโส้าล่านะ” นทีเปลี่ยนหัว้อสนทนา
“เอาสิ
พวมีลูมีเมีย็ลับบ้านไปนอนแล้วัน” ฤรเหลือบสายามอนมีรอบรัวะพู
“เหอะ วันนี้เมียไฟเียวโว้ย
ยันหว่า” นพลอบเสียระี๊ระ๊า
เมื่อพิธีาร่าๆในานมลสมรสบล นายแพทย์ทั้สามึไ้เลื่อนพลไปนั่ฟัเพล่อในบาร์สุหรูอโรแรมห้าาว
หนึ่ในธุริอรอบรัวโภินอภิวัน์
“แ่ีวิู่อไอ้หมอั” นที ยแ้วที่บรรุน้ำสีอำพันึ้นมา
“แล้วไอ้ัมันะไ้รู้ถึสัธรรม” ผู้ที่มีประสบาร์มา่อนหัวเราะเสียในลำอ
่อนที่ะยแ้วอนึ้นมาน
ฤรส่ายหน้าพร้อมยิ้มแล้วยแ้วอนึ้นมา
ยื่นออไประทบับแ้วอีสอใบที่้ารออยู่ลาอาาศ
“เฮ้ยๆๆที่แปนาฬิา เ็สุยอว่ะ”
นทีวาแ้วในมือล ระพริบาปริบๆ้อมอไปยัทิศทาที่เอ่ยบอเพื่อนร่วมโ๊ะ
“น้อยๆหน่อยไอ้ที ไอ้หมอิ” ฤรยมือึ้นบานที่อ้าปา้าเ็มแร
“ิแพทย์รับ รุาเรียให้รบ้วย” ิแพทย์นทีท้ว
ในะที่วาสายามอหาอสวยๆามๆ่อ
“เฮ้ย” นพลร้อ
“นี่็อีนโวยวายเอาโล่”
ผู้อำนวยารโรพยาบาลส่ายหน้าพร้อมับถอนหายใ
“เออ ! ็นในี่หว่า
นั่นมันนาร้ายป้ายแเมิาเียวนะโว้ย ไม่ยัรู้ว่าอบมาเที่ยวที่นี่้วย” นายแพทย์นพลว่า
พลาพยัเพยิให้อีสอุหมอมอาม
หิสาวรูปร่าสะโอสะอเินนวยนาเ้ามาในุเรสเาะอสีำระโปรสูเหนือเ่าึ้นมาหนึ่ฝ่ามือ
ใบหน้าสวยโบเี่ยวแ่แ้มสีสันอย่าามเย้ายวนโยเพาะอย่ายิ่ริมฝีปาอวบอิ่มสีแส
ที่สามารถสะสายาทุู่ไ้อยู่หมั
ไม่เว้นแม้ระทั่เ้าอโรพยาบาล ที่เยปรารภับใร่อใรว่าื่นอบผู้หิเรียบร้อยไม่แ่ัวูายั้อลืนน้ำลายัวเอ
ฤรมอามร่าบอบบาเยื้อลายผ่านโ๊ะที่นนั่อยู่ไปลอทา
นระทั่เธอย่อัวลนั่ร้ามับนัธุริื่อัที่นั่อยู่โ๊ะเยื้อัน
“เฮ้ย มาับเสี่ยวิวัน์”
นายแพทย์นพลร้อเสียหลับภาพที่เห็น
“เสียายว่ะ สวยๆแบบนี้ไม่น่าเลย” นายแพทย์นทียมือึ้นบหน้าผา้วยวามเสียาย
ความคิดเห็น