ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    การิน++ลัล รักหมดใจยัยของเล่น

    ลำดับตอนที่ #5 : ของเล่นของฉัน

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.ย. 53


    "ลัล  ไม่กินข้าวหรอครับ"
    "เอ่อ.....คือ..."
    "จะกินไม่กินฮะ   ยัยของเล่น"
    ".........."
    คำพูดของชายหนุ่มทั้ง 2 ทำให้ลัลทริมาต้องหมดความอดทน
    "จะให้ฉันกินได้ไงเล่า   ก็พวกนายเล่นจับมือกันแบบนี้"
    เด็กสาววี้ดแตกทันที
    "ขอโทษครับ"
    มัจจุราชปล่อยมือของเด็กสาวออก
    "ไม่ปล่อยมีอะไรมะ..."
    แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอม
    "การิน...นายจะให้ฉันกินข้าวมือเดี๋ยวรึไงฮะ"
    เธอหันไปตะคอกเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างซ้าย   แต่เด็กหนุ่มกลับทำหน้าเรียบเชยไม่สนใจคำพูดของเธอ
    "ชั่งเขาเถอะครับ.....ลัลจะให้ผมป้อนไหมล่ะ"
    เด็กหนุ่มทางขวามือพูดติดตลกแต่ท่าทางของเขาไม่ตลกเลยสักนิด  เขาตักข้าวขึ้นมาจ่อที่ปากของลัลทริมา
    "อ้า....."
    เขาทำเหมือนกำลังจะป้อนข้าวเด็กยังไงยังงั้น
    "เฮ้ยนี่แก.....ของของฉัน  ฉันป้อนได้คนเดียว"
    "ฮะ........."

    ......................................................................................................


    ตกเย็น  เด็กนักเรียนส่วนใหญ่ก็ทยอยออกไปกันหมด  โชคร้ายที่วันนี้เป็นเวรของลัลทริมา
    "ลัล  งั้นเรากลับก่อนนะ" มัณฑินีพูดพลางโบกมือลา
    "ลัล  พรุ่งนี่ไปเกะกันนะ" เอมิกาพูด  แล้วทั้ง 2 ก็เดินจากไป
    "จ้า~~~" ลัลทริมาพูดแล้วเดินเข้ามาในห้อง  จับไม้กวาดและเริ่มลงมือทำความสะอาดห้องทันที
    "เฮ้อ......ไม่น่าเป็นเวรตอนเย็นเลย" ถึงปากจะบ่นแต่มือก็ยังไม่หยุดกวาด
    "ให้ฉันช่วยไหมล่ะ...หึ หึ หึ" เสียงที่ดังขึ้นมาจากด่านหน้าห้อง  แค่ได้ยินก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนพูด
    "ไม่เป็นไร  ขอบใจ"
    เด็กสาวหันไปพูดกับเจ้าของเสียงที่ยืนพิงประตูหน้าห้อง
    "ปฏิเสธฉันแบบนี้มันจะดีหรอ หึ หึ หึ"
    การินไม่พูดพร้ำทำเพลงเดินเข้าไปหาเด็กสาว
    "เกรงใจจังเลย....คุณลูกผู้อำนวยการ"
    โครม!!!
    โต๊ะเรียนถูกพลักล้มละเนละนาด
    "โอ้ย!!!"เสียงร้องครางของเด็กสาวดังลั้นห้อง
    'นายทำบ้าอะไรเนี่ย'  เธออยากจะตะโกนออกไปแบบนั้นแต่ก็โดนมือของเด็กหนุ่มปิดปากไว้
    "ฉันรู้นะว่าเธอจะพูดอะไร"
    เด็กหนุ่มที่ตอนนี้กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเด็กสาวพูดอย่างไม่รีบร้อน
    "อ่อยอันอะ"
    เด็กสาวพยายามพูดและดิ้นให้หลุดจากการกดของมือเด็กหนุ่ม 
    การินไม่โต้ตอบอะไร  เขาค่อยๆเอามือออกจากปากของลัลทริมา
    "การิน   นายต้องการอะไร"
    ลัลทริมาพูดแล้วหันมาจ้องหน้าการินอย่างโกรธเคืองเล็กน้อย
    "เธอไม่รู้หรอก  ว่าฉันรู้สึกยังไงเวลาเห็นเธออยู่กับไอ้หมอนั่น"
    "อะ....อะไรของนาย"
    "มันเจ็บนะ  รู้มั้ย ออกไปจากหัวฉันสักที"
    เขาตะโกนใส่หน้าเด็กสาว
    "ไม่ต้องบอกฉันก็ออกอยู่แล้ว"
    เด็กสาวโต้กลับทันควัน  อีกฝ่ายไม่พูดอะไร
    เขากดจมูกตัวเองลงบนแก้มสีขาวเนียนของเด็กสาว  แล้วค่อยเลื่อนมาทีต้นคอ
    "ลัลทริมา.....ของเล่นของฉัน"
    "นายจะทำอะไร....น่ะ....การิน"
    .........................................
    ขอโทษ   ท่านผู้อ่านด้วยที่มาอัพช้า  

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×