ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ????คนปากแข็ง
‘หยามี่มี่’ ือื่อสนมนโปรอฮ่อเ้ วามามอสนมนนี้ล่ำลือไปทั่วแนไล านันร็ไม่อาูแลน ฮ่อเ้ทรลุ่มหล หยามี่นไม่ใส่ใราษร ทำให้มีะเสนาบีแ่ั้ัวึ้นมาเพื่อ่อ้าน
หยามี่มี่ถูพระสวามีส่ัวให้ออาราวัเพื่อวามปลอภัยแ่สุท้าย็ไม่ทัน ฮอเฮาสั่นัารหยามี่อย่าเียบเียบ หยามี่ทุรนทุรายอยู่บนรถม้าพร้อมับสาวใ้อีสามน ารายอเธอสร้าวามไม่พอใให้เสนาบีฝั่้ายเป็นอย่ามา หลัาหยามี่ายทุอย่า็พัล อ๋อและเสนาบีร่วมมือันทำารบ พวเา่าล้าระูลฮอเฮาเพื่อล้าแ้น ส่วนฮ่อเ้ ็ถูให้สวมหัวโนามเิม ส่วนท่านอ๋อ็เป็นผู้ที่ัใยอยู่เบื้อหลั
หยามี่วระไปเิใหม่ เเ่เธอ็ทำแบบนั้นไม่ไ้ เพราะอนนี้เธอันมาอยู่ในร่าอ ‘หยามี่’ ภรรยานายทหารทีุ่ันและปาร้ายเท่าที่เธอเยเอมา หยามี่ทบทวนวามทรำอยู่นาน พยายามออเสียให้รับยุ ลัวเหลือเินว่าะถูับไ้ ที่นี่มันแปลประหลาไปหม ไม่มีสนมมามาย ไม่มีรถม้าทีุ่้นเย มีแ่ึราบ้าน่อและผู้นทีู่รีบร้อน สามีอร่านี้ือ ‘หยา’ อีฝ่ายรูปามทีเียว เทียบับอ๋อในยุอเธอไ้อย่าสบาย ถ้าอีฝ่ายอยู่ในสมัยนั้น ะเป็นแม่ทัพให่ไ้อย่าไม่ยานั
หยามี่เ็บวาบ้านเรือน้วยท่าทาที่ล่อแล่ว ในอี เธอและท่านพ่อ้อสวมบทบาท่าๆ เพื่อเอาีวิรอ ารเป็นเสนาบีฝั่้ายไม่ใ่เรื่อ่าย พวเราทำเพื่อวามอยู่รอ และผลประโยน์
หยามี่เป็นสนม ยิ่ไ้รับารสนพระทัยมาเท่าไหร่เธอ็ยิ่เป็นเป้าหมาย ท่านพ่อเอ็ไม่อยาทำแบบนี้ แ่านะอฮอเฮาไม่ใ่เรื่อล่อเล่น ทุน้อทำทุอย่าเพื่อโ่นอำนา หยามี่้อล่ำลืนและอทน เธอ้อถวายัวรับใ้ปรนนิบัินฮ่อเ้ะพอใ
แ่ละวันล้วนผ่านไปไ้อย่ายาเย็น น้ำา นั่าถูส่มายัำหนัเหมยฮวาอย่าไม่มีวันหยุ ว่าเรื่อะลี่ลายเธอ็ันมาายะ่อน ไม่รู้ว่าท่านพ่อะเสียใหรือไม่ ที่แผนทุอย่ามันล้มลเพราะเธอ
๊อๆ ๊อๆ
เสียเาะประูทำให้หยามี่วาอุปร์ทำวามสะอาล ร่าาวเินไปเปิประู้วยท่าทาสำรวม หยามวิ้วเมื่อเห็นภรรยาออมารับแถมยัยืนยิ้ม้วยท่าทาแปลๆ
“มีอะไร” เอ่ยเสียุพร้อมผลัร่าเล็ให้พ้นทา ายาวๆ ในุทหารเินไปยัโฟา่อนะทิ้ัวลนั่ วันนี้หยา้อไปเ็นส์เอสารและ้อออไปล่าระเวนรอบๆ
“รับน้ำาไหมเ้า..” หยามี่ปิปาเมื่อเผลอพูำในยุอเธอ “รับน้ำไหมะพี่หยา” ให้ายสิไมุ่้นปาเลยริๆ
“มีอะไร็ไปเอามา ันหนาวะายอยู่แล้ว” เอ่ยบออนนี้หิมะำลัทำให้บรรยาาศรอบนอเริ่มหนาวเย็น หยามอภรรยาที่เินสำรวมเ้าไปในรัว่อนะเาหัว ปิหล่อนรี๊ร๊า่าเาไปแล้ว สสัยะเป็นประสาท
หยามี่าุ้ยฮวาที่อยู่ในรัวอย่าประี่อนะยไปให้สามี้วยวามระวั ลิ่นหอมละมุนทำให้ร่าสูลืมา มือาวยน้ำให้แนบปาทำเอาหยารีบเอ่ยบอ “ันไม่ไ้เป็น่อย” ปาเสียไม่เลิราใรใ้ให้อีฝ่ายเอาแ้วมาแนบปาอเาัน
“่อยืออะไระ แ่ปาุพี่ีเียวเหมือนนำลัะมีไ้นะ” ประโยยืยาวเอ่ยบอพร้อมเอียออย่าสสัย ภาษาีรวนนไ้แ่ยิ้มแห้ๆ เียวใ้ไปอีหน่อย็ะินไปเอ
“ยุ่ย่าม” เอาน้ำาึ้นมาิบเอ่อนะหลับาพริ้มเมื่อวามหวานละมุนำลัีรวนอยู่ในโพลปา
“รสีหรือไม่” หยามี่ยิ้มหวานรอำม าราอหยามี่ไม่เยเป็นรอใร เธอไ้รับำมาไทเฮาอยู่บ่อยรั้ และทุรั้าอหยามี่ะถูยออไปให้นอื่นๆ ไ้ลิ้มลอ
“ินไ้ไม่าย” ปาแ็ั้นสุพร้อมยาน้ำาึ้นไป้านบน ปล่อยให้หยามี่นั่เป็นไ่าแอยู่ที่โฟา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น