ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจที่ได้รับ (ถูกใจผมเป็นบ้า หุ หุ^;^)
กลับมาที่ปัจจุบันกันก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังทีหลัง
"ให้ฉันช่วยมั๊ย" ผมเดินเข้าไปถาม และแน่นแนคำตอบที่ได้รับคือ
"ช่วยอยู่ห่างๆ ฉันก็พอแล้ว" ริมฝีปากบางตอบได้เชือดเฉือนใจผมนัก
ผมเดินคอตกมาที่ห้องนั่งเล่นรวม ก็พบกับเจ้า 3 หน่อ
เจ้ามิ๊กกี้ที่นั่งเก๊กใส่แว่นอ่านหนังสือพิมพ์อังกฤษ ส่วนเจ้าชางมินกับเซียก็นั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ แต่เจ้าโลมาน้อยดูจะไม่สนใจโทรทัศน์เท่าไหร่ เอาแต่เหลือบมองเจ้ามิ้กกี้ตลอด
ผมน่ะดูออกตั้งนานแล้วว่าเจ้าโลมาน้อยน่ะชอบเจ้ามิ้กกี้ ส่วนเจ้ามิ้กกี้เองก็ชอบเหมือนกัน แต่มันน่ะ ขี้เก๊กสะเด็ด ส่วนเจ้าตัวเล็กน่ะขี้อาย เลยไม่ลงเอยกันซะที
ถามว่าผมจะช่วยมันมั๊ย? ไม่ล่ะ พวกคุณก็ดูมันสิน่าหมั่นไส้ แถมยังมายุ่งกับแจจุงผมอีก(ผมเป็นพระเอกที่ดีใช่ม้า...) แม้ว่าจะสงสารเจ้าตัวเล็กก็เถอะ
"อรุณสวัสดิ์ ชางมิน...จุนซู" ผมทักเจ้าตัวเล็กทั้งสอง
"อรุณสวัสดิ์ พี่ยุนโฮ" ทั้งสองตอบกลับมาพร้อมกัน ผมเดินไปนั่งข้างๆ โลมาน้อย เรียกสายตาหลังหนังสือพิมพ์นั่นมองมาทันที
"ดูอะไรกันอยู่เหรอเซีย" ผมถามเสียงหวาน
"อ๋อ....ดูละครน่ะ สนุกนะ" เซียหันมาตอบพร้อมยิ้มสดใส 555+ ผมล่ะสะใจจริงๆ ดูมือเจ้ามิ้กกี้มันสิ กำหนังสือพิมพ์ซะแน่นเชียว สะจั๊ย.....สะใจ
และแล้วผมก็รับรู้ถึงสายตาอาฆาตอีกคู่
"จุนซู ชางมิน มากินข้าวได้แล้ว มิ้กกี้ด้วย" แจจุงพูดเสียงเหี้ยม ที่แท้สายตาเมื่อครู่ก็ของคุณเธอน่ะเอง
นี่ละครับ อีกข้อหานึงของผม เธอเข้าใจผิดคิดว่าผมจะเครมเจ้าโลมาน้อย ที่เขาเอ็นดูนักหนา
"ยุนโฮ ฉันมีเรื่องคุยกับนายหน่อย" ร่างบางเดินนำไปที่ระเบียง แล้วปิดประตูไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมา
"นายก็รู้อยู่เต็มอก ว่าเซียน่ะชอบมิ้กกี้ และมิ้กกี้เองก็ชอบเซีย นายจะเข้าไปแทรกระหว่างพวกเขาทำไม"
นั่นไงละครับ เข้าใจผมผิดไปอย่างจัง ผมพยายามปฎิเสธไปไม่รู้กี่ครั้ง แต่คุณเธอไม่ยอมฟังผมเลย
"เรื่องอะไรฉันจะยอมเจ็บคนเดียว ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะเอาเซียมาเป็นของฉันให้ได้"
นี่ละครับในเมื่อทำให้เขารักไม่ได้ ก็ทำให้เกลียดไปเลยแล้วกัน อย่างน้อยในหัวของนายก็ยังมีเรื่องของฉันอยู่ และที่สำคัญนะครับ พอทำอย่างนี้แล้ว เขาจะคอยมาอยู่รอบๆ ตัวผมตลอด อุแหม่...มันรู้สึกดีจริงๆ
"ทำไมนายถึงเป็นคนอย่างนี้!" แจจุงพูดอย่างโมโห
"นอกเสียจากว่า........." ผมพูด จ้องตาสวยๆ คู่นั้นจนร่างบางถอยไปจนชิดกำแพง ผมเอาแขนกันเขาไว้ แล้วกระซิบที่หูเขาว่า
"นอกเสียจากว่านายจะยอม เป็นของฉันแทนเซีย"
เพรี๊ยะ....! ผมโดนตบครับ T-T
"นายนี่มัน เลวที่สุด" เขาพูดด้วยความโมโหสุดขีด แล้วรีบเข้าไป ผมยืนลูบแก้ม
แม้จะเจ็บ แต่ผมยอมรับว่ามีความสุขนะ ผมซาดิสต์รึเปล่าเนี่ย....ไม่ใช่หรอกก็หน้าเขาเมื่อกี้น่ะสิ น่ารักเป็นบ้าเลย ฮิ..ฮิ
ผมกลับมาที่โต๊ะอาหาร แจจุงยังหน้าบึ้งไม่หาย
"โอ๊ะ..พี่ยุนโฮ หน้าไปโดนอะไรมาน่ะ แดงเลย" เซียถามผม
"อ้อ...ไม่มีอะไรหรอก พอดียุงกัดพี่ แจจุงเขาเลยตบให้น่ะ" ผมตอบ
"สงสัย ยุงมันคงจะตัวใหญ่น่าดู " มิ้กกี้พูดพลางอมยิ้ม
ผมล่ะอยากจะฆ่ามันนัก ฮึ้ย...!
พอเข้าบริษัท ก็พบกับพี่ผู้จัดการ ที่มักจะมาพร้อมตารางงานที่แน่นเอี้ยด....
"เอาล่ะนะ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป พวกนาย 4 คน ต้องไปต่างจังหวัด โดยแบ่งเป็น 2 คู่ ก็มีสัมภาษทางวิทยุ พบปะแฟนเพลงกะแจกลายเซ็นต์เพื่อโปรโมทอัลบั้มใหม่ ซึ่งฉันไปด้วยไม่ได้
ต้องอยู่ดูแลชางมินอยู่ทางนี้ เข้าใจนะ" พี่เขาร่ายยาว แล้วพวกผมก็พยักหน้า
"ให้จุนซูไปกับยูชอนที่ชุงซอล ส่วนยุนโฮไปกับแจจุงที่เชจูแล้วกัน"
โอ๊ะ!เมื่อกี้ผมได้ยินถูกรีเปล่า ผมได้ไปกับแจจุง 2 ต่อ 2 หุ หุ ^;^
"หา! ทำไมผมต้องไปกับยุนโฮด้วย ผมไปกับจุนซูหรือมิ้กกี้ไม่ได้เหรอ" ร่างบางเถียง
"ไม่ได้ พวกนายน่ะมีข่าวว่าชอบทะเลาะกัน มันไม่ดี แถมยังมีข่าวว่ายูชอนไม่ชอบหน้ากับจุนซูอีก ไม่เห็นคุยกันเลย (ก็เขาเขินกันอยู่นี่ คุณผู้จัดการ) แล้วที่สำคัญยังมีข่าวว่าแจจุกกับยูชอน แล้วยุนโฮกับจุนซูเป็นแฟนกันอีก ไม่ว่ายังไงพวกนายจะต้องแก้ข่าวพวกนี้ให้ได้"
รู้สึกข่าวมันจะสลับคู่กันอยู่นะ!....
ผมกับเจ้ามิ้กกี้แทบจะหุบยิ้มไว้ไม่อยู่ ก็มันดีใจนี่ครับ โลมาน้อยแม้จะมีท่าทีกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง แต่ก็ยิ้มด้วยความเขินอาย แต่ที่หน้าบึ้งกว่าใครเพื่อนก็เห็นจะเป็นแจจุงของผมนั่นแหละ
ผมกับเจ้ามิ้กกี้เดินกอดคอกันออกมา รู้สึกจะรักกันเป็นพิเศษ
(ไปรักกันตอนไหนเนี่ย เมื่อกี้ยังจะอยากฆ่าเขาอยู่เลยไม่ใช่อ๋อ.......: ผู้เขียนงง)
"ขอให้โชคดีนะเพื่อน" ผมพูดพลางยื่นมือ มิ้กกี้ยิ้มแล้วจับมือผม
"นาย ก็เหมือนกัน" แล้วเราก็เดินหัวเราะกันไปตลอดทาง
................................................
แค่นี้ก่อนนะ แล้วจะมาอัฟใหม่............
"ให้ฉันช่วยมั๊ย" ผมเดินเข้าไปถาม และแน่นแนคำตอบที่ได้รับคือ
"ช่วยอยู่ห่างๆ ฉันก็พอแล้ว" ริมฝีปากบางตอบได้เชือดเฉือนใจผมนัก
ผมเดินคอตกมาที่ห้องนั่งเล่นรวม ก็พบกับเจ้า 3 หน่อ
เจ้ามิ๊กกี้ที่นั่งเก๊กใส่แว่นอ่านหนังสือพิมพ์อังกฤษ ส่วนเจ้าชางมินกับเซียก็นั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ แต่เจ้าโลมาน้อยดูจะไม่สนใจโทรทัศน์เท่าไหร่ เอาแต่เหลือบมองเจ้ามิ้กกี้ตลอด
ผมน่ะดูออกตั้งนานแล้วว่าเจ้าโลมาน้อยน่ะชอบเจ้ามิ้กกี้ ส่วนเจ้ามิ้กกี้เองก็ชอบเหมือนกัน แต่มันน่ะ ขี้เก๊กสะเด็ด ส่วนเจ้าตัวเล็กน่ะขี้อาย เลยไม่ลงเอยกันซะที
ถามว่าผมจะช่วยมันมั๊ย? ไม่ล่ะ พวกคุณก็ดูมันสิน่าหมั่นไส้ แถมยังมายุ่งกับแจจุงผมอีก(ผมเป็นพระเอกที่ดีใช่ม้า...) แม้ว่าจะสงสารเจ้าตัวเล็กก็เถอะ
"อรุณสวัสดิ์ ชางมิน...จุนซู" ผมทักเจ้าตัวเล็กทั้งสอง
"อรุณสวัสดิ์ พี่ยุนโฮ" ทั้งสองตอบกลับมาพร้อมกัน ผมเดินไปนั่งข้างๆ โลมาน้อย เรียกสายตาหลังหนังสือพิมพ์นั่นมองมาทันที
"ดูอะไรกันอยู่เหรอเซีย" ผมถามเสียงหวาน
"อ๋อ....ดูละครน่ะ สนุกนะ" เซียหันมาตอบพร้อมยิ้มสดใส 555+ ผมล่ะสะใจจริงๆ ดูมือเจ้ามิ้กกี้มันสิ กำหนังสือพิมพ์ซะแน่นเชียว สะจั๊ย.....สะใจ
และแล้วผมก็รับรู้ถึงสายตาอาฆาตอีกคู่
"จุนซู ชางมิน มากินข้าวได้แล้ว มิ้กกี้ด้วย" แจจุงพูดเสียงเหี้ยม ที่แท้สายตาเมื่อครู่ก็ของคุณเธอน่ะเอง
นี่ละครับ อีกข้อหานึงของผม เธอเข้าใจผิดคิดว่าผมจะเครมเจ้าโลมาน้อย ที่เขาเอ็นดูนักหนา
"ยุนโฮ ฉันมีเรื่องคุยกับนายหน่อย" ร่างบางเดินนำไปที่ระเบียง แล้วปิดประตูไม่ให้เสียงเล็ดรอดออกมา
"นายก็รู้อยู่เต็มอก ว่าเซียน่ะชอบมิ้กกี้ และมิ้กกี้เองก็ชอบเซีย นายจะเข้าไปแทรกระหว่างพวกเขาทำไม"
นั่นไงละครับ เข้าใจผมผิดไปอย่างจัง ผมพยายามปฎิเสธไปไม่รู้กี่ครั้ง แต่คุณเธอไม่ยอมฟังผมเลย
"เรื่องอะไรฉันจะยอมเจ็บคนเดียว ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะเอาเซียมาเป็นของฉันให้ได้"
นี่ละครับในเมื่อทำให้เขารักไม่ได้ ก็ทำให้เกลียดไปเลยแล้วกัน อย่างน้อยในหัวของนายก็ยังมีเรื่องของฉันอยู่ และที่สำคัญนะครับ พอทำอย่างนี้แล้ว เขาจะคอยมาอยู่รอบๆ ตัวผมตลอด อุแหม่...มันรู้สึกดีจริงๆ
"ทำไมนายถึงเป็นคนอย่างนี้!" แจจุงพูดอย่างโมโห
"นอกเสียจากว่า........." ผมพูด จ้องตาสวยๆ คู่นั้นจนร่างบางถอยไปจนชิดกำแพง ผมเอาแขนกันเขาไว้ แล้วกระซิบที่หูเขาว่า
"นอกเสียจากว่านายจะยอม เป็นของฉันแทนเซีย"
เพรี๊ยะ....! ผมโดนตบครับ T-T
"นายนี่มัน เลวที่สุด" เขาพูดด้วยความโมโหสุดขีด แล้วรีบเข้าไป ผมยืนลูบแก้ม
แม้จะเจ็บ แต่ผมยอมรับว่ามีความสุขนะ ผมซาดิสต์รึเปล่าเนี่ย....ไม่ใช่หรอกก็หน้าเขาเมื่อกี้น่ะสิ น่ารักเป็นบ้าเลย ฮิ..ฮิ
ผมกลับมาที่โต๊ะอาหาร แจจุงยังหน้าบึ้งไม่หาย
"โอ๊ะ..พี่ยุนโฮ หน้าไปโดนอะไรมาน่ะ แดงเลย" เซียถามผม
"อ้อ...ไม่มีอะไรหรอก พอดียุงกัดพี่ แจจุงเขาเลยตบให้น่ะ" ผมตอบ
"สงสัย ยุงมันคงจะตัวใหญ่น่าดู " มิ้กกี้พูดพลางอมยิ้ม
ผมล่ะอยากจะฆ่ามันนัก ฮึ้ย...!
พอเข้าบริษัท ก็พบกับพี่ผู้จัดการ ที่มักจะมาพร้อมตารางงานที่แน่นเอี้ยด....
"เอาล่ะนะ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป พวกนาย 4 คน ต้องไปต่างจังหวัด โดยแบ่งเป็น 2 คู่ ก็มีสัมภาษทางวิทยุ พบปะแฟนเพลงกะแจกลายเซ็นต์เพื่อโปรโมทอัลบั้มใหม่ ซึ่งฉันไปด้วยไม่ได้
ต้องอยู่ดูแลชางมินอยู่ทางนี้ เข้าใจนะ" พี่เขาร่ายยาว แล้วพวกผมก็พยักหน้า
"ให้จุนซูไปกับยูชอนที่ชุงซอล ส่วนยุนโฮไปกับแจจุงที่เชจูแล้วกัน"
โอ๊ะ!เมื่อกี้ผมได้ยินถูกรีเปล่า ผมได้ไปกับแจจุง 2 ต่อ 2 หุ หุ ^;^
"หา! ทำไมผมต้องไปกับยุนโฮด้วย ผมไปกับจุนซูหรือมิ้กกี้ไม่ได้เหรอ" ร่างบางเถียง
"ไม่ได้ พวกนายน่ะมีข่าวว่าชอบทะเลาะกัน มันไม่ดี แถมยังมีข่าวว่ายูชอนไม่ชอบหน้ากับจุนซูอีก ไม่เห็นคุยกันเลย (ก็เขาเขินกันอยู่นี่ คุณผู้จัดการ) แล้วที่สำคัญยังมีข่าวว่าแจจุกกับยูชอน แล้วยุนโฮกับจุนซูเป็นแฟนกันอีก ไม่ว่ายังไงพวกนายจะต้องแก้ข่าวพวกนี้ให้ได้"
รู้สึกข่าวมันจะสลับคู่กันอยู่นะ!....
ผมกับเจ้ามิ้กกี้แทบจะหุบยิ้มไว้ไม่อยู่ ก็มันดีใจนี่ครับ โลมาน้อยแม้จะมีท่าทีกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง แต่ก็ยิ้มด้วยความเขินอาย แต่ที่หน้าบึ้งกว่าใครเพื่อนก็เห็นจะเป็นแจจุงของผมนั่นแหละ
ผมกับเจ้ามิ้กกี้เดินกอดคอกันออกมา รู้สึกจะรักกันเป็นพิเศษ
(ไปรักกันตอนไหนเนี่ย เมื่อกี้ยังจะอยากฆ่าเขาอยู่เลยไม่ใช่อ๋อ.......: ผู้เขียนงง)
"ขอให้โชคดีนะเพื่อน" ผมพูดพลางยื่นมือ มิ้กกี้ยิ้มแล้วจับมือผม
"นาย ก็เหมือนกัน" แล้วเราก็เดินหัวเราะกันไปตลอดทาง
................................................
แค่นี้ก่อนนะ แล้วจะมาอัฟใหม่............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น