ปฏิบัติการค้นหานางฟ้า Find to Angle [FicTVXQ Yaoi]

ลำดับตอนที่ #11 : เริ่มต้นการเข้าค่าย

หลังจากผ่านการเดินทางอันแสนทรหดบนรถตู้มานานกว่า 4 ชั่วโมง 


ทุกคนก็มาถึงป้ายที่เขียนว่า ‘โรงแรม Day Moon’ชายหญิงทั้ง 11 คน ช่วยกันขนกระเป๋าลงจากรถ กรรมการฝั่งกลุ่มเอมองอย่างงงๆ

ทำไมถึงงง?

ก็เพราะว่าพอมองไปรอบๆ นอกจากป้ายแล้วก็มีเพียงถนนกับป่าหญ้า และต้นไม้ ป่าเขา ไม่เห็นจะมีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นโรงแรมได้เลย

“ไม่ต้องห่วง ที่นี่สวยมาก แล้วที่สำคัญรอดพ้นจากพวกแฟนคลับของนายแน่นอน”ซีวอนพูดแล้วหันไปมองยุนโฮ

“แล้วไหนล่ะโรงแรมที่ว่า”ชางมินถามเสียงเรียบ 

ร่างสูงไม่ตอบแต่เดินไปที่ป้ายแล้วชี้ไปที่ตัวอักษรใต้ชื่อโรงแรม

เดินตรงไป 4 กิโลเมตร

O^O สีหน้าของกรรมการกลุ่มเอ

^O^ สีหน้าของกรรมการกลุ่มบี

“นายจะให้พวกชั้นเดินแบกกระเป๋าไปตั้ง 4 กิโลเนี่ยนะ”ชางมินถามเสียงดัง

“อือฮึ”

(^ ^)(_ _)(^ ^)(_ _)(^ ^)(_ _)(^ ^)(_ _)

“อย่าห่วงเลยข้างทางสวยนะ  นายจะเดินเพลินจนลืมเหนื่อยเลยล่ะ ^_^”ชินดงพูดยิ้มๆ เข้าคู่กับดงแฮ

“เพราะนายคนเดียวเลย”จุนซูบ่นแล้วมองยุนโฮ พอร่างสูงหันไปมองเพื่อนๆ ก็เห็นสายตาอาฆาตที่ส่งมา

“ขอโทษ....ตั้งใจที่ไหนล่ะ?”ยุนโฮพูดแล้วทำหน้าเหมือนเด็กสี่ขวบแบะปากจะร้องไห้

“พวกนายนี่...มันไม่ใช่ความผิดของยุนโฮสักหน่อย”แจจุงหันไปว่าเพื่อน แล้วลูบหัวยุนโฮมาซบที่ไหล่

“พวกเราไปเถอะ....อย่าสนใจแม่หมีปกป้องลูกเลย”ยูชอนว่า แล้วหยิบกระเป๋าของตนและจุนซูเดินตามพวกกรรมการกลุ่มปี ที่เดินนำหน้ากันไปแล้ว โดยมีชางมินและโฮนาเดินตามไปด้วย

“นายไม่โกรธชั้นใช่มั้ย?”ยุนโฮถามอ้อนๆ

“โกรธทำไม? ดีซะอีก นานๆ จะได้มาเดินป่าอย่างนี้สักที”ร่างบางพูดแล้วยิ้มหวาน ก่อนจะเดินตามทุกคนไปเป็นคู่สุดท้าย

เดินไปได้สักพัก ซีวอนที่เดินอยู่ข้างหน้า ก็เดินถอยหลังมาทั้งให้โซจิน ชินดง และดงแฮ ที่เดินร้องเพลงกันอย่างสนุกสนานนำขบวนไป โดยมีฮันกยองเดินถือกระเป๋าตามยิ้มๆ 

ชายหนุ่มมาหยุดเดินข้างๆ ชางมินที่เดินอยู่ข้างหน้ายูชอน&จุนซู และโฮนา ที่สองคนหลังเอาแต่เดินกัดกันตลอด 


(คู่นี้เขาแค่สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เลยชอบกัดกันเป็นประจำ)

“ข้างหน้ามีน้ำตก เราต้องเดินข้ามสะพานไม้เล็กๆไป  ที่นั่นสวยมากเลยนะ”ซีวอนพูดแล้วหันไปหาชางมินพร้อมรอยยิ้ม 

แต่ที่ได้รับกลับมาเป็นใบหน้าอันบึ้งตึงของอีกฝ่าย

“ใครเขาถามนายไม่ทราบ?”

“เฮอะ...เฮอะ”พอเจออย่างนั้นเข้าร่างสูงเลยได้แต่ยิ้มเก้อๆ ให้ตัวเอง แต่พยายามที่มีอยู่ในตัวยังไม่หมดไป

“กระเป๋าคุณท่าจะหนักนะ ให้ผมช่วยถือให้มั้ย?”พูดแล้วหันไปมองกระเป๋าใบใหญ่ของอีกฝ่าย

“ไม่เป็นไร ชั้นถือของชั้นได้ นายไปช่วยโฮนาเถอะ”ชางมินว่า แล้วกระชับกระเป๋าใบใหญ่บนหลังให้ถนัดมากขึ้น 

ที่จริงมันก็หนักเอาการ ไม่น่าเอาหนังสือพวกนี้มาเล้ย....

ซีวอนได้แต่เอียงคอมองอย่างระอาใจกับความดื้อรั้นของอีกฝ่าย แล้วหันไปหาโฮนาที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง

“ให้ผมช่วยมั้ยครับ?” 



เก๊กเสียงหล่อ.......

เมื่อเห็นหน้าหล่อๆนั้นเต็มตา โฮนาได้แต่ยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น จนจุนซูเอามือไปตีปากเบาๆ พลางหัวเราะ

“แมลงวันจะเจ้าไปแล้วน่ะ”

หญิงสาวหันไปค้อนจุนซูทีนึง ก่อนจะหันไปยิ้มให้ซีวอนอีกครั้ง แล้วส่งกระเป๋าให้ชายหนุ่มไปพลางยิ้มหวานสุดฤทธิ์ 

ซีวอนรับกระเป๋าแล้วยิ้มอีกครั้ง แล้วเดินกลับไปยืนข้างชางมินตามเดิม

“แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังนะ”ซีวอนพูดแล้วยักคิ้วให้ ก่อนเดินไปหาชินดง และดงแฮข้างหน้า

ชางมินมองตามอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วดึงกระเป๋าที่หนักจนแทบจะทับเขาตายได้ให้กระชับขึ้นอีกครั้ง

โอ๊ย.!...ทำไมมันหนักอย่างนี้นะ

“อ้าว....เขาไปโน่นแล้วหุบยิ้มได้ยัง?”จุนซูพูดพลางตบแก้มของโฮนาที่ยังคงยิ้มค้างอยู่

“โอ๊ย...อะไรของนายเนี่ย?”พอได้สติหญิงสาวก็เริ่มโวยวายทันที

“เขาไปโน่นแล้ว หุบยิ้มสักที”

“นายเห็นมั้ย? เมื่อกี้เขามาช่วยชั้นถือกระเป๋าด้วยล่ะ สุภาพบุรุษอะไรอย่างนี้”หญิงสาวพูดแล้วเข้าโหมดเคลิ้มฝันอีกครั้ง

“บ้ารึเปล่า? เขาไม่ได้สนใจเธอสักนิด คนที่เขาสน โน่นคนโน้นหรอก”จุนซูพูดแล้วพยักหน้าไปทางชางมิน

“ปากเสีย...ไอ้ป๊อกกี้นี่...คุณซีวอนเขาไม่มีทางเป็นเกย์หรอก ในเมื่อมีผู้หญิงน่ารักๆ อย่างชั้นอยู่นี่ทั้งคน”หญิงสาวพูดพลางเชิดหน้า

“แหวะ...”คราวนี้กลับไม่ใช่เสียงของจุนซู กลับเป็นเสียงของยูชอนและคู่พระเอกนางเอกของเรานั่นเอง(หลังจากที่ทนฟังมานาน)

ส่วนจุนซูน่ะเหรอ ยืนอึ้งทำหน้าเป็นโลมาขาดน้ำอยู่

“ยูชอน”ร่างเล็กพูดพลางเบะปากเหมือนจะร้องไห้

“เป็นอะไร...จุนซู”ร่างสูงถามคนรักอย่างเป็นห่วง

“ชั้นลืมซื้อป๊อกกี้อ่ะ...โฮ...YOY”

 

หลังจากที่ขบวนของหนุ่มสาวทั้ง 11 คน เดินมาได้ 3 กิโล ก็มาถึงน้ำตกที่ไหลเชี่ยวกราก ทุกคนยืนมองอย่างตกตะลึงในความงามที่ถูกสร้างสรรค์จากธรรมชาติ เป็นประติมากรรมชิ้นเยี่ยมที่หาดูได้ยากเลยทีเดียว

ภาพน้ำตกที่มีหลากหลายชั้น ไหลลงมาสร้างละอองน้ำฟุ้งกระจายไปทั่วอย่างงดงาม ล้อมรอบด้วยต้นไม้เขียวชอุ่มที่ต่างแย่งกันเติบโตและแผ่กิ่งก้าน แต่ก็แฝงไว้ด้วยความน่ากลัว เหมือนความงามของหญิงสาวก็ไม่ปาน

ทางที่ทั้งหมดจะต้องข้ามไปฝั่งตรงข้ามนั้นมีเพียงไม้ท่อนเดียว

“อย่างที่เห็น ทางที่เราจะข้ามไปมีเพียงทางนี้ แต่ไม่ต้องห่วงนะ มันแข็งแรงพอที่จะให้เราข้ามไปได้อย่างปลอดภัย เพียงแต่เราต้องข้ามไปทีละคน”ซีวอนพูดเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนๆ 

ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเดินข้ามไปคนแรก

“เห็นมั้ย? ไม่ตกหรอก ข้ามมาเลยทีละคน”ซีวอนตะโกนกลับมา เมื่อข้ามไปถึงอีกฝั่งแล้ว

ฮันกยอง ดงแฮ ชินดง และโซจิน ก็เดินข้ามตามไปได้อย่างงดงาม เหมือนกับว่าทุกคนคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี 

ตอนนี้เหลือแต่ฝั่งกรรมการกลุ่มเอ เท่านั้น

มองกันไปมองกันมา สุดท้ายยูชอนก็ตัดสินใจไปก่อน ร่างสูงเดินผ่านไปได้อย่างสวยงาม 


ตามมาด้วยจุนซู

“ระวังนะ อย่ามองลงไปข้างล่าง มองหน้าชั้นนี่”ยูชอนตะโกน แต่ร่างเล็กที่ยืนอยู่กลางท่อนไม้ก็อดที่จะมองลงไปไม่ได้ พอเห็นสายน้ำเชี่ยวกรากขาก็พาลสั่งเอาเสียดื้อๆ

“จุนซู”เสียงของยูชอนทำให้ร่างเล็กได้สติ เงยหน้าขึ้นมาก้าวเดินต่อไป จนถึงอ้อมกอดของอีกฝ่ายจนได้

เอื้อก....(เสียงกลืนน้ำลายของคนที่เหลือ)

“ชั้นไปก่อนนะ”โฮนาพูดแล้วเดินไป แม้จะสั่นบ้างแต่หญิงสาวก็เดินผ่านไปได้ด้วยดี

ตอนนี้ที่เหลือมีเพียงชางมิน แจจุง และยุนโฮเท่านั้น โดยสองคนแรกหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยทีเดียว

“ชั้นไปก่อนแล้วกัน”ชางมินพูดแทบไม่เต็มเสียง ใบหน้านั้นซีดขาวจนเห็นได้ชัด 

ร่างบางเริ่มก้าวไปได้ไม่กี่ก้าว พอมองลงไปข้างล่าง ใจแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ขาสั่นจนยืนแทบไม่ไหว

“ชางมิน!”เสียงตะโกนเรียกของคนๆหนึ่ง ทำให้ร่างบางเงยหน้ามองคนเรียก ซีวอนยืนอยู่อีกฝาก ยื่นมือมาให้จนสุดแขน

“จับมือผมไว้…อีกนิดเดียว...อย่ามองลงไป”ร่างสูงว่า ชางมินพยักหน้ารับแล้วเริ่มก้าวเดินอีกครั้ง

“อย่างนั้นแหละ....อีกนิดเดียว”

ร่างบางก้าวไปเรื่อยๆ ตามคำพูดของซีวอนจนคว้ามือของอีกฝ่ายไว้ได้ ร่างสูงก็จัดการดึงร่างของคนที่อยู่บนท่อนไม้ปลิวเข้าสู่อ้อมกอด

ชางมินถอนหายใจอย่างโล่งอก พลางกอดร่างสูงไว้แน่น พอเริ่มรู้สึกตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดของอีกฝ่ายก็รีบสะบัดตัวออกมา ด้วยใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนๆที่มองมา

“โฮนาเอ๋ย.....เห็นทีเธอจะอกหักแล้วล่ะ....คุณซีวอนของเธอเขาสนใจชางมินมากกว่าผู้หญิงน่ารักๆอย่างเธอ”จุนซูพูดยิ้มๆ แล้วเน้นคำว่าน่ารักเป็นพิเศษ

“หุบปากไปเลย”โฮนาหันมาว่า แล้วมองไปที่ซีวอนและชางมินอย่างเศร้าสร้อย

“ยุนโฮ...ชั้นว่ายน้ำไม่เป็น”แจจุงพูดเสียงสั่น

“นายไปก่อนเถอะ”ยุนโฮพูด ร่างบางหันมามองใบหน้าขาวซีดราวกับไม่มีเลือด น้ำตาเริ่มเอ่อคลอ ยุนโฮดึงร่างนั้นเข้ามาโอบกอดไว้ พลางกระซิบที่ริมหู

“เชื่อใจชั้น...แจจุง ชั้นจะปกป้องนายเอง นายจะไม่ตกลงไป...ชั้นสัญญา”

แจจุงเงยหน้ามองร่างสูงอีกครั้ง พลางพยักหน้า คราวนี้มีความเชื่อมั่นมากขึ้น

ในเมื่ออีกคนสัญญาแล้ว เขาจะกลัวอะไรล่ะ?

ร่างบางเริ่มเดินไปอย่างช้าๆ แม้พยายามจะไม่มองลงไป แต่ตาเจ้ากรรมก็ยังเห็น ความกล้าที่มีเริ่มเข้าครอบงำอีกครั้ง รู้สึกวูบเหมือนจะหน้ามืดซะเฉยๆ ขาที่จะก้าวต่อไปจึงพลาด ทำให้ร่างบางทำท่าจะเอียงตกลงไปให้น้ำ ถ้าไม่มีมือของใครบางคนมาคว้าเอวเอาไว้ได้

แจจุงเงยหน้ามองเจ้าของวงแขนที่โอบอุ้มตนไว้ ก็เห็นหน้าขาวๆของยุนโฮ

แปะ.....แปะ....วิ้ด...วิ้ว.....นี่สิถึงเรียกว่าพระเอก

“ยุนโฮ”ร่างบางเรียกอย่างตกใจ แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างดีใจ

ก็ยุนโฮรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเขานี่ ^-^

ไม่พูดพล่ามทำเพลง ยุนโฮก็จัดการอุ้มร่างบางขึ้นแนบอก

“ชั้นบอกแล้วว่านายจะไม่ตกลงไป”ร่างสูงพูดยิ้มๆ แล้วเริ่มออกเดิน ท่อนไม้เริ่มสั่นเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มเริ่มก้าวเดิน เหมือนกับว่าจะรับน้ำหนักของทั้งคู่ไม่ไหว ทำให้ร่างสูงต้องระวังมากขึ้นอีกหลายเท่า เพราะแค่อุ้มร่างบางแล้วทรงตัวเดินบนไม้นี่ก็ยากพอแล้ว 

แต่ในเมื่อมาเป็นพระเอกทั้งที ก็ต้องมีความสามารถกันหน่อย (หลังจากที่ไม่มีเลยมานาน)

แจจุงเกาะคอของอีกฝ่ายแน่น ถึงแม้จะเชื่อใจว่าอีกฝ่ายจะต้องปกป้องตนไว้ได้ แต่อาการโคลงเคลงนั้นก็ทำให้หวั่นใจกลัว 

ถ้าจะต้องตกลงไปจริงๆ ก็ขอให้จมไปด้วยกัน จะไม่ยอมพรากจากกันเด็ดขาด

หลังจากที่ยุนโฮเดินมาเรื่อยๆ ท่ามกลางความลุ้นระทึกของทุกคนในที่นั้น ชายหนุ่มก็ทำสำเร็จ เดินมาถึงอีกฝั่งจนได้ ทำให้ทุกคนกระโดดกอดกันแน่นอย่างดีใจ 

ยุนโฮปล่อยร่างคนในอ้อมแขนลงสู่พื้นช้าๆ แจจุงก็รีบเดินไปกอดชางมินและจุนซูที่ยืนอ้าแขนรอรับอยู่แล้ว

“ใจชั้วล่วงไปอยู่ที่ตาตุ่มแหนะ...ตอนที่นายทำท่าจะตกลงไป”จุนซูว่า พลางเช็ดน้ำตาที่รื้นขึ้นจากความดีใจ

“ใช่”ชางมินพูดยิ้มๆ

“แจจุง...เมื่อกี้นายสังเกตรึเปล่า? เพื่อนเราถูกกอดด้วยล่ะ สงสัยงานนี้ชางมินได้มีแฟนแหง”จุนซูกระซิบกระซาบเสียงดัง ขณะที่ทั้งสามเริ่มออกเดินตามคนอื่นไป

“อะไรเหรอ...ชั้นมัวแต่ตกใจกลัวเลยไม่ทันมอง”แจจุงถามกลับอย่างตื่นเต้น

“ก็เมื่อกี้ ตอนข้ามน้ำตกนั้นมา ซีวอนเขา....”จุนซูพูดพลางทำตากรุ้มกริ่ม

“บ้าน่ะ จุนซู...เขาแค่จะช่วยชั้นแค่นั้นเอง”ชางมินหันมาพูดพร้อมตีจุนซู   แล้วเหลือบไปมองข้างหน้า เป็นจังหวะเดียวกับที่ซีวอนหันมาพอดี ทำให้ทั้งคู่สบตากัน ปิ้ง ปิ้ง ปิ้ง

“เขาสนใจนายแหงๆ”จุนซูและแจจุงยังคงแหย่เพื่อน พลางเอาไหล่ไปชนกันเบาๆ แล้วยิ้มอย่างมีความสุข

“หยุดพูดได้แล้ว”ชางมินว่าเสียงดุ แต่หน้ากลับแดงระเรื่อขึ้น แล้วเดินหนีเพื่อนทั้งสองไปกเดินข้างๆโฮนา

แจจุงและจุนซูหันมามองหน้ากัน แล้วหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน

ในที่สุด ชางมินของพวกเขาก็จะมีคู่กับเขาสักที

แต่ทั้งสองไม่รู้เลยว่าร่างบางที่ถูกเย้าแหย่นั้น กลับเดินอย่างกลุ้มใจ

นายทำอย่างนี้ทำไม? ซีวอน นายต้องการอะไรจากชั้นกันแน่....

การเดินทางอันแสนยาวนานก็สิ้นสุดลง ทั้ง11คนเดินมาจนถึงหน้าคฤหาสหลังใหญ่ สไตล์ยุโรป ด้านหน้ามีสวนที่ทำเหมือนกระดานหมากรุก ทำให้ดูแปลกตา  ถูกล้อมรอบด้วยสวนต้นสนใหญ่เป้นแนวยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา

กรรมการกลุ่มเอ มองอย่างตกตะลึงเหมือนตกอยู่ในภวังค์ก็ไม่ปาน

“สวยใช่มั้ยล่ะ? ชั้นบอกแล้วว่าที่นี่น่ะสวยมาก”ดงแฮพูดยิ้มๆ 

“ชั้นเคยมาที่นี่อยู่ 2-3 ครั้ง ยังติดใจไม่หายเลย ข้างในน่ะสวยกว่านี้อีกนะ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าชาย(เจ้าหญิง)เลยล่ะ^-^”ดงแฮยังคงพูดต่อ

“แล้วพวกนายรู้จักที่นี่ได้ยังไง อยู่ลึกขนาดนี้”โฮนาถามอย่างสงสัย

“อ้าว...ชั้นยังไม่ได้บอกเหรอ ว่าที่นี่เป็นบ้านของฮันกยอง แต่เพราะเขาไปอยู่หอที่โรงเรียน แล้วพ่อแม่เขาไปอยู่อังกฤษกัน เลยเปิดที่นี่เป็นโรงแรมน่ะ”ชินดงว่า

กรรมการกลุ่มเอ หันไปมองฮันกยองที่ยืนนิ่งอย่างอึ้งๆ

นี่แกรวยขนาดนี้เลยเรอะ! O[]O

“เข้าไปข้างในกันเถอะ”ฮันกยองพูดนิ่งๆ หาได้สนใจสายตาทั้งหกคู่ที่มองมา แล้วเจ้าตัวก็เดินเข้าโรงแรม (หรือคฤหาส)ของตัวเองไป

หลังจากที่ฮันกยองเข้าไปติดต่อห้องพัก ก็กลังมาหาทุกคนที่ล็อบบี้ พร้อมกุญแจห้อง 6 ดอก

“ชั้นจองไว้แค่ 6 ห้อง อยู่กันห้องละ 2 คนละกัน มีคนนึงได้นอนคนเดียว”

ทุกคนได้ยินอย่างนั้นก็มองกันไปมองกันมา แล้วใครจะนอนคนเดียวล่ะ

“ทำไมนายไม่จอง 11 ห้องไปเลยล่ะ”ชางมินพูดนิ่งๆ

“เปลือง”ฮันกยองตอบกลับมาได้นิ่งพอกัน

สองคนนี้จะปล่อยน้ำแข็งใส่กันรึไง 


ที่เหลือคิดกันอย่างขนลุก

“งั้นนายก็ไปอยู่ห้องของนายก็ได้ ส่วนที่เหลือก็ไปอยู่ห้องละ 2 คน”ซีวอนว่า

“ไม่เป็นไร ชั้นจะอยู่กับพวกนาย ชั้นไม่อยากทำตัวพิเศษกว่าคนอื่น”ร่างสูงปฏิเสธ

“งั้นเอาอย่างนี้”ซีวอนพูดเหมือนคิดขึ้นได้ แล้วก็จัดการแจกแจง ดังต่อไปนี้

ยุนโฮ + แจจุง........เพราะเป็นพระเอก-นางเอก

ยูชอน + จุนซู........เพราะเป็นพระรอง-นางรอง

โฮนา + โซจิน.......เพราะเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่

ซีวอน + ชินดง......เพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน

ดงแฮ + ฮันกยอง...เพราะไม่ค่อยมีบทด้วยกันทั้งคู่

ชางมิน + ?............เพราะเป็นประธานนักเรียน

“ทุกคนเห็นด้วยมั้ย?”ซีวอนว่า ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย

“นี่นายคิดเองเหรอ...ซีวอน”ดงแฮถามอย่างสงสัย

“ไม่ใช่หรอก คนเขียนเขาสั่งมาน่ะ”ซีวอนพูดแล้วทุกคนก็แยกย้ายขนของไปห้องพักของตน โดยชางมินนัดมาประชุมกันอีกทีตอนบ่าย 3 โมง

 

มาอัฟให้แล้วน้า....................เป็นไงบ้างเอ่ย?

ตกลงซีวอนเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ย..........ทำเอาชางมินเราสับสนไปหมดแล้ว...........

สงสัยกันบ้างมั้ยเอ่ย? ว่าทำไมทั้งๆที่ชางมันสงสัยว่าซีวอนจะเป็นคนทำ แต่กลับไม่ยอมบอกเพื่อนๆ ดันเก็บเรื่องนี้ไว้เพียงลำพัง........

ตอนต่อไปเรามีมาเฉลยนะ....^-^