ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของความรัก
ติ๊ก...ติ๊ก...กริ๊ง!
"โอย...เช้าแล้วรึเนี่ย" ผมบ่น พลางเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกา ลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ช่วงที่กำลังแปลงฟัน ผมก็ขอแนะนำตัวก่อนละกัน ผมยูโนว ยุนโฮ หัวหน้าวงดงบังซินกินั่นเอง สวัสดีครับทุกคน >///<
ผมออกจากห้องด้วยหน้าตาแช่มชื่น ก็พบกับกลิ่มหอมของอาหารที่โชยมา พอเดินไปที่ครัวก็พบกับ หนุ่มร่างบางระหงที่มีนามว่า ยองอุน แจจุง ผมยืนเกาะประตูมองดูเขาอยู่เงียบๆ
อยากเข้าไปกอดเอวบางนั่นใจจะขาด แต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าทำผมคงได้โดนมือสวยๆ นั่นอัดจนเละแน่ เห็นเล็กๆ บางๆ อย่างน้นเถอะ หมัดหนักนักเชียว
"มายืนทำอะไรตรงนี้ ยุนโฮ" เสียงๆ หนึ่งทักผม เจ้ามิ๊กกี้ตัวแสบนั่นเอง
"ปะ...เปล่า" ผมปฎิเสธเลิกลั่ก มันยิ้มตอบอย่างมีเลศนัย แล้วเดินไปหาแจจุงของผ้ม...!
"อรุณสวัสดิ์ แจจุง" มันทัก
"อรุณสัวสดิ์มิ๊กกี้" แจจุงสุดสวยหันมามองมันแล้วยิ้มหวาน แล้วดวงตาเรียวสวยก็เหลือบมองมาทางผม รอยยิ้มหวานนั่นหุบลงเกือบจะทันที
"อรุณสวัสดิ์ ยุนโฮ" ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ T-T
ไอ้เจ้ามิ๊กกี้มันหันมายักคิ้วให้ผมอีก โว้ย....เจ็บใจนัก! แล้วมันก็เดินออกจากครัวไปด้วยท่าที่ผมคิดว่ามันยียวนกวนประสาทผมที่สุด...
แล้วแจจุงคนสวยของผมก็กลับไปทำอาหารต่อด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
ที่เขาหน้าบึ้งกับผมอย่างนี้ ก็เพราะว่าครั้งแรกที่เราเจอกัน ผมเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง ซึ่งพวกคุณก็เคยเข้าใจผิดกันใช่ม้า.....
เมื่อ 5 เดือนก่อน
ตอนนั้นผมเพิ่มผ่านออดิชั่น ก็เข้ามาที่บริษัท S.M. ยังไม่รู้จักสมาชิกในวงคนอื่นเลย ผมเพิ่มเดินออกจากลิฟท์ ก็มีร่างเล็กๆ ร่างหนึ่งวิ่งมาอย่างเร่งรีบ ชนกับผมเข้าอย่างจัง!
จนร่างเล็กเซถอยหลังเสียหลักไป
ผมดึงแขนเล็กนั่นไว้ ทำให้ร่างบางโผเข้าหาอกผมตามแรงดึง พอเห็นหน้าของเขาชัดๆ
ผมถึงกับตะลึงๆ ๆ ตึ่ง ตึง ตะลึง ตึ่งๆๆ
โครตสวยเลยครับ เรียกว่าสวยโครตๆ
ใช่แล้วเขาคือแจจุงคนสวยนั่นเอง
หน้าของเขานั้นแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะผลักผมแล้วรีบวิ่งหนีไป ผมจึงพยายามวิ่งตาม แต่พอเขาเห็นผมเท่านั้นแหละ ก็รีบวิ่งหนีทันที
นี่เขาเห็นผมเป็นตัวอะไร? T-T
"เดี๋ยวครับ รอผมก่อน คุณทำกระเป๋าตกไว้" ผมตะโกนเรียก แต่ดูเหมือนคุณเธอจะไม่ได้ยินเอาซะเลย ผมใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนไปสุดชีวิต
"คุณคนสวยรอผมก่อน!"
เขาหยุดครับ ทำให้ผมวิ่งตามทันจนได้ พอเห็นหน้าเขาก็ต้องตกใจ
อะจึ๋ย!..
หน้าเขาแดงและบึ้งมากครับ พอผมมองไปรอบๆ ก็รู้ว่า เราอยู่ที่ห้องอาหารกัน และมีคนเต็มไปหมด เรียกว่าเยอะโครตๆ ทุกสายตาหันมามองเรา 2 คนเป็นตาเดียว
"นาย....ฉันบอกไว้ก่อนนะ ฉันเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง" แจจุงกัดฟันพูด นั่นละทำให้ผมรับรู้ถึงสัญญาณอันตรายได้ดังขึ้นแล้ว อี๋...ออ...อี๋...ออ..
"คือ...คุณทำกระเป๋าตกไว้น่ะ " ผมยื่นกระเป๋าสีชมพูให้
"ไปก่อนนะ"พูดจบผมก็รีบแจ้นทันที ผมรีบวิ่งไปที่ห้องที่นัดไว้ ก็ได้เจอกับเจ้ามิ๊กกี้ โลมาน้อย และมินมิน
แล้วพี่ผู้จัดการก็เดินเข้ามา
"อ้อ...มากันแล้วสินะ รู้จักกันแล้วรึยัง?" พี่ผู้จัดการถาม แล้วพวกเราก็พยักหน้า
"มี 5 คนไม่ใช่หรอ นี่มีแค่ 4 คนเอง" โลมาน้อยถามขึ้น
ผู้จัดการพยักหน้าแล้วก็หลบให้อีกคนเข้ามาภายในห้อง
ใช่แล้วครับ เขาก็คือแจจุงคนสวยนั่นแหละ
จากวันนั้นยันวันนี้ เขาก็ยังไม่ยอมพูดกับผมเลย นั่นเป็นเพียงข้อหาแรกเท่านั้น
มันยังมีอีก 1 ข้อหา ก็คือ.....
กลับมาที่ปัจจุบันกันก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังทีหลัง...
นี่เป็นเพียงการพบกันครั้งแรกของเราเท่านั้น ต่อจากนั้นเป็นยังไงต่อไป ติดตามในตอนหน้าละกันนะ
..........................
พอดีหมดเวลาแล้ว ถ้ายังไงเม้น & โหวดกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่า..........
"โอย...เช้าแล้วรึเนี่ย" ผมบ่น พลางเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกา ลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ช่วงที่กำลังแปลงฟัน ผมก็ขอแนะนำตัวก่อนละกัน ผมยูโนว ยุนโฮ หัวหน้าวงดงบังซินกินั่นเอง สวัสดีครับทุกคน >///<
ผมออกจากห้องด้วยหน้าตาแช่มชื่น ก็พบกับกลิ่มหอมของอาหารที่โชยมา พอเดินไปที่ครัวก็พบกับ หนุ่มร่างบางระหงที่มีนามว่า ยองอุน แจจุง ผมยืนเกาะประตูมองดูเขาอยู่เงียบๆ
อยากเข้าไปกอดเอวบางนั่นใจจะขาด แต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าทำผมคงได้โดนมือสวยๆ นั่นอัดจนเละแน่ เห็นเล็กๆ บางๆ อย่างน้นเถอะ หมัดหนักนักเชียว
"มายืนทำอะไรตรงนี้ ยุนโฮ" เสียงๆ หนึ่งทักผม เจ้ามิ๊กกี้ตัวแสบนั่นเอง
"ปะ...เปล่า" ผมปฎิเสธเลิกลั่ก มันยิ้มตอบอย่างมีเลศนัย แล้วเดินไปหาแจจุงของผ้ม...!
"อรุณสวัสดิ์ แจจุง" มันทัก
"อรุณสัวสดิ์มิ๊กกี้" แจจุงสุดสวยหันมามองมันแล้วยิ้มหวาน แล้วดวงตาเรียวสวยก็เหลือบมองมาทางผม รอยยิ้มหวานนั่นหุบลงเกือบจะทันที
"อรุณสวัสดิ์ ยุนโฮ" ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ T-T
ไอ้เจ้ามิ๊กกี้มันหันมายักคิ้วให้ผมอีก โว้ย....เจ็บใจนัก! แล้วมันก็เดินออกจากครัวไปด้วยท่าที่ผมคิดว่ามันยียวนกวนประสาทผมที่สุด...
แล้วแจจุงคนสวยของผมก็กลับไปทำอาหารต่อด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
ที่เขาหน้าบึ้งกับผมอย่างนี้ ก็เพราะว่าครั้งแรกที่เราเจอกัน ผมเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นผู้หญิง ซึ่งพวกคุณก็เคยเข้าใจผิดกันใช่ม้า.....
เมื่อ 5 เดือนก่อน
ตอนนั้นผมเพิ่มผ่านออดิชั่น ก็เข้ามาที่บริษัท S.M. ยังไม่รู้จักสมาชิกในวงคนอื่นเลย ผมเพิ่มเดินออกจากลิฟท์ ก็มีร่างเล็กๆ ร่างหนึ่งวิ่งมาอย่างเร่งรีบ ชนกับผมเข้าอย่างจัง!
จนร่างเล็กเซถอยหลังเสียหลักไป
ผมดึงแขนเล็กนั่นไว้ ทำให้ร่างบางโผเข้าหาอกผมตามแรงดึง พอเห็นหน้าของเขาชัดๆ
ผมถึงกับตะลึงๆ ๆ ตึ่ง ตึง ตะลึง ตึ่งๆๆ
โครตสวยเลยครับ เรียกว่าสวยโครตๆ
ใช่แล้วเขาคือแจจุงคนสวยนั่นเอง
หน้าของเขานั้นแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะผลักผมแล้วรีบวิ่งหนีไป ผมจึงพยายามวิ่งตาม แต่พอเขาเห็นผมเท่านั้นแหละ ก็รีบวิ่งหนีทันที
นี่เขาเห็นผมเป็นตัวอะไร? T-T
"เดี๋ยวครับ รอผมก่อน คุณทำกระเป๋าตกไว้" ผมตะโกนเรียก แต่ดูเหมือนคุณเธอจะไม่ได้ยินเอาซะเลย ผมใช้แรงเฮือกสุดท้ายตะโกนไปสุดชีวิต
"คุณคนสวยรอผมก่อน!"
เขาหยุดครับ ทำให้ผมวิ่งตามทันจนได้ พอเห็นหน้าเขาก็ต้องตกใจ
อะจึ๋ย!..
หน้าเขาแดงและบึ้งมากครับ พอผมมองไปรอบๆ ก็รู้ว่า เราอยู่ที่ห้องอาหารกัน และมีคนเต็มไปหมด เรียกว่าเยอะโครตๆ ทุกสายตาหันมามองเรา 2 คนเป็นตาเดียว
"นาย....ฉันบอกไว้ก่อนนะ ฉันเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง" แจจุงกัดฟันพูด นั่นละทำให้ผมรับรู้ถึงสัญญาณอันตรายได้ดังขึ้นแล้ว อี๋...ออ...อี๋...ออ..
"คือ...คุณทำกระเป๋าตกไว้น่ะ " ผมยื่นกระเป๋าสีชมพูให้
"ไปก่อนนะ"พูดจบผมก็รีบแจ้นทันที ผมรีบวิ่งไปที่ห้องที่นัดไว้ ก็ได้เจอกับเจ้ามิ๊กกี้ โลมาน้อย และมินมิน
แล้วพี่ผู้จัดการก็เดินเข้ามา
"อ้อ...มากันแล้วสินะ รู้จักกันแล้วรึยัง?" พี่ผู้จัดการถาม แล้วพวกเราก็พยักหน้า
"มี 5 คนไม่ใช่หรอ นี่มีแค่ 4 คนเอง" โลมาน้อยถามขึ้น
ผู้จัดการพยักหน้าแล้วก็หลบให้อีกคนเข้ามาภายในห้อง
ใช่แล้วครับ เขาก็คือแจจุงคนสวยนั่นแหละ
จากวันนั้นยันวันนี้ เขาก็ยังไม่ยอมพูดกับผมเลย นั่นเป็นเพียงข้อหาแรกเท่านั้น
มันยังมีอีก 1 ข้อหา ก็คือ.....
กลับมาที่ปัจจุบันกันก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังทีหลัง...
นี่เป็นเพียงการพบกันครั้งแรกของเราเท่านั้น ต่อจากนั้นเป็นยังไงต่อไป ติดตามในตอนหน้าละกันนะ
..........................
พอดีหมดเวลาแล้ว ถ้ายังไงเม้น & โหวดกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่า..........
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น