ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
My Destiny of Love [fic.TVXQ]

ลำดับตอนที่ #3 : วันที่ 1 ที่เชจูของแจจุงและยุนโฮ

  • อัปเดตล่าสุด 15 ม.ค. 50


วันที่ 1

ผมและแจจุงนั่งรถตู้ออกจากบริษัทแต่เช้า  โดยมีทีมงานตามมาดูแล  2  คน 

แน่นอนครับว่าหน้าผมนั่นยิ้มแป้น  ในขณะที่แจจุงนั่นนิ่งสุดๆ

"ผมขอนั่งข้างหน้าได้มั๊ย"  แจจุงพูด  เมื่อทีมงานจะให้เรานั่งด้วยกัน  ผมดึงแขนเขาไว้

"ไม่มีอะไรครับ  เดี๋ยวผมนั่งกับแจจุงเอง"  ผมพูดแล้วดึงแจจุงเข้าไปนั่งด้วยกันหลังสุดของรถ

"นายลืมแล้วเหรอ  พี่ผู้จัดการให้เราสนิทกันเข้าไว้"

"ใครจะไปสนิทกับนาย"  แจจุงแยกเขี้ยวใส่ผม  แล้วหันไปนอกรถอย่างงอนๆ 

ไม่ว่าจะท่าไหนก็น่าร้าก.......

สุดท้ายผมก็เผลอหลับไป  อุแหม่....นั่งรถไปเชจูมันใกล้ซะที่ไหนล่ะ  พอผมรู้สึกหนักที่ไหล่ก็ลืมตาตื่นขึ้น  แจจุงเขาหลับครับ  (ไม่เคยเห็นเรอะ...)  

ไม่ช่าย....เขาหลับเฉยๆ  เขาซบไหล่ผมด้วย  หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ  กลิ่นแชมพูอ่อนๆ  โชยเข้าจมูกผมอย่างจัง! 

เฮ้อ...มันช่างหอมอะไรอย่างนี้

แน่นอนว่าผมนอนไม่หลับอีกต่อไป  ผมได้แต่แอบมองหน้าหวานที่หลับตาพริ้ม  ริมฝีปากสีแดงสดที่เม้มสนิท  อยากจะสัมผัสจังเลย....

พอถึงที่พักซึ่งเป็นโรงแรมเล็กๆ  ผมจับหน้าแจจุงกะจะปลุกให้เขาตื่น  ก็พอดีที่คุณเธอลืมตาตื่น  ด้วยความตกใจเขาพลักผมเต็มแรงจนกระเด็นกันไปคนละทาง

"นายจะทำอะไรน่ะ?"  เขาถามผมหน้าแดง

"ฉันน่ะนะ...จะทำอะไรนาย  นายน่ะแหละมาหลับซบไหล่ฉันตั้งหลายชั่วโมง  เมื่อยจะแย่  เอ้า....ถึงแล้ว"  ผมพูดแล้วเดินออกมาจากรถพลางบิดขี้เกียจ  แล้วหันไปมองร่างบางที่กำลังออกมาจากรถ  ก็ยักคิ้วให้ทีนึง  เลยได้ค้อนมาหนึ่งควับ 

การแหย่แจจุงน่ะ...ความสุขของผมแหละ 

แล้วผมก็เดินตามทีมงานไปอย่างอารมณ์ดี

"คุณยุนโฮกับคุณแจจุงพักที่ห้องนั้นนะค่ะ  ส่วนพวกฉันจะพักห้องนี้  มีอะไรเรียกได้เสมอ  พรุ่งนี้ 8 โมงเช้าพบกันที่หน้าล๊อบบี้ต้องไปให้สัมภาษณ์  และแจกลายเซ้นต์นะคะ"ทีมงานอธิบาย

"ทำไมผมต้องอยู่ห้องเดียวกับเจ้านี่ด้วย  จองให้ผมอีกห้องไม่ได้รึไง" แจจุงโวยวาย

"แต่คุณผู้จัดการสั่งพวกเราไว้อย่างนี้นะคะ"

พี่ผู้จัดการน่ารักจริงๆ  เลย  >///<

สุดท้ายผมและแจจุงก็ต้องนอนห้องเดียวกัน  ผมล้มลงนอนแผ่หลาบนเตียง  แล้วเหลือบมองร่างบางที่ยังคงหน้าบึ้งไม่เลิก

"เฮ้อ...ในที่สุดก็ถึงซะที  หิวชะมัดเลย  นายล่ะ  กินอะไรมั๊ย?"  ผมหันไปถาม  เค้าพยักหน้า  ผมเลยโทรสั่งอาหารเผื่อเค้าดว้ย  พออาหารมาเราจึงนั่งที่โต๊ะอาหารใบเล็ก

"เลิกหน้างอได้มั๊ย  นอนกับฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ"  ผมถามหน้าเศร้า

ได้ผลแฮะ...^_^    เขามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย  ผมแสดงละครเก่งใช่ม้า....

"อะ....เอ่อ...เปล่า" 

พอตกกลางคืน  แจจุงนั่งอ่านหนังสือตั้งแต่บ่ายตอนนี้ก็ยังไม่เลิกอ่าน ( มันมีอะไรดีนักหนา  สนใจฉันบ้างเด้.....)

ผมเหลือบมองหน้าสวยๆ  นั่นหลายครั้ง  แล้วผมก็คิดแผนเด็ดออกมาได้

"ไม่รู้ป่านนี้  จุนซูจะเป็นยังไงบ้างน้า.....โทรไปหาหน่อยดีกว่า"  ผมบ่นออกมาดังๆ  แล้วหยิบมือถือขึ้นมา

นั่นไง....คนสวยเงยหน้ามามองผมทันที  สำเร็จ! ^_^

"นายจะไปยุ่งกับพวกเขาทำไม  เอาโทรศัพท์มานี่นะ"  ร่างบางวางหนังสือลงทันที  แล้วพยายามจะแย่งโทรศัพท์ในมือผม  แต่มีเหรอที่เขาจะสู้แรงผมได้ 

สุดท้าย....เขาก็ถูกผมรวบมือทั้ง 2  ไว้  โดยมีร่างผมคร่อมอยู่  (วิ๊ด...วิ้ว...)

"ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย" ผมกระซิบข้างหู  แล้วยิ้มยิงฟันใส่ดวงตาเขียวปัดที่ส่งมา

"ถึงจะดิ้นยังไงก็ไม่หลุดหรอก  นายสู้ฉันไม่ได้"  ผมพูดแล้วก้มลงจนเกือนชิดหน้าอีกฝ่าย  ริมฝีปากห่างกันไม่กี่เซน 

ตึ๊ก...ตัก...ตึ๊ก...ตัก

โป๊ก!!!

เสียงคุณเธอเอาหัวโขกผมครับ  แง๊.......Y_Y  (สมน้ำหน้า..ฮิฮิ.)

เล่นเอาผมมึนไปเหมือนกัน  แล้วเขาก็หลุดจากอ้อมกอดผมไปจนได้  พร้อมกับโทรศัพท์ 

แหม่...เสียดายจัง

แน่ะ..ยังหันมาแลบลิ้นให้ผมอีกก่อนจะหยิบชุดอาบน้ำเข้าห้องน้ำไป 

ผมได้แต่กุมหัวพลางหัวเราะ  คนอะไรน่ารัก  น่าฟัดซะจริงๆ  แล้วก็ซื่อซะไม่มี  ถ้าผมคิดจะโทรจริงๆ  โทรศัพท์โรงแรมก็มี 

ในขณะที่ผมนั่งหัวเราะกับตัวเองอยู่นั้น

โครม!!!

เสียงดังสนั่นจากในห้องน้ำก็ดังขึ้น

ผมรีบวิ่งไปเคาะประตูด้วยความตกใจ 

"เฮ้...แจจุงเกิดอะไรขึ้น  เปิดประตูสิ"  ไม่มีคำตอบ  มีแต่เสียงโอดครวญของอีกฝ่าย 

ผมพยายามจะเปิดประตูแต่ก็เปิดไม่ได้

"ฉันจะพังเข้าไปล่ะนะ"  ผมตะโกน  แล้วใช้แรงทั้งหมดที่มีกระแทกประตูไปเต็มแรง  ประตูก็เด้งออก

เจ็บเป็นบ้าเลย  Y_Y  ทำไมประตูมันถึงได้แข็งอย่างนี้ง่ะ

พอผมมองเข้าไปด้านหลังประตู  ภาพตรงหน้าทำให้ผมใจหายวาบ  แจจุงร่างเปลือยเปล่าลงไปนอนกองกับพื้น  ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด  ดวงตาสวยมีน้ำตาคลอ  ริมฝีปากอิ่มถูกกัดเพื่อสะกดความเจ็บปวด 

โอ้...สวยจริงๆ  ที่รัก  เมื่อไหร่จะมีโอกาสได้เป็นเจ้าของคนๆ  นี้กันนะ 

นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย? +_+

ผิดเวลาแล้วยุนโฮ

แล้วผมที่เรียกสติกลับคืนมาได้ก็หยิบเสื้อคลุมส่งให้  เขารับไปสวมอย่างเขินอาย

"นายไหวมั๊ย?"  ผมถามพลางพยุงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น  แต่ก็ล้มลงไปอีก

"โอ๊ย!"  แจจุงร้องพลางจับข้อเท้า  ผมจึงช้อนร่างบางขึ้นอุ้ง 

"อ๊ะ..."  ร่างบางร้องด้วยความตกใจ

"ปล่อยฉันนะ"

"อย่ามาอวดเก่ง  แค่ยืนยังไม่ได้เลย"  ผมเถียง  อีกฝ่ายได้แต่ก้มหน้าด้วยความโมโห  ผมพยายามเดินให้ช้าที่สุดเท่าที่จะช้าได้

ทำไมเตียงมันถึงได้ใกล้อย่างนี้นะ ....ชิ  

แล้วผมก็วางร่างบางลงบนเตียง

"เอ้า...แต่งตัวซะ"  ผมหยิบเสื้อผ้าส่งให้  เขารับไปแล้วค้อนให้อีกหนึ่งควับ  พอเขาแต่งตัวเสร็จ  ผมก็สำรวจดูข้อเท้าเขา

"โอ๊ย...เบาๆ  สิ  จะฆ่ากันรึไง"  แจจุงบ่นพลางตีมือผมที่จับเท้าเขาเบาๆ  ผมมองหน้ามุ่ยๆ  นั้นแล้วยิ้ม

"สงสัยข้อเท้าแพลงนะ  ยังเจ็บอยู่ไหม?"  ผมถามด้วยความเป็นห่วง 

"เดี๋ยวฉันไปตามหมอมาดูนะ"

โดยไม่รอคำตอบ  ผมรีบไปตามหมอมา  หมอเอาผ้าพันข้อเท้าเขาไว้ 

"ข้อเท้าแพลงครับ  2-3  วันนี้  พยายามอย่าลงน้ำหนักที่เท้าข้างนี้  ใช้ไม้เท้าไปก่อนละกันนะครับ"  หมอพูด

ทีมงาน  2  คนหน้าเสียเล็กน้อย

"ไม่เป็นไรหรอกครับ  ขาเจ็บแค่นี้  ยังไงก็ยังทำงานได้  ใช่มั๊ย?แจจุง"  ผมพูด

ร่างบางพยักหน้า

นี่ผมจะใจร้ายไปมั๊ยเนี่ย?

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

1ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

1ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture