ปฏิบัติการค้นหานางฟ้า Find to Angle [FicTVXQ Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง

 

ภายในโรงแรมระดับห้าดาว ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ผู้คนมากมายเดินกันแน่นขนัด จนอดคิดไม่ได้ว่าคนทั้งโซลมารวมตัวกันที่นี่หรืออย่างไร ? 

แล้วพวกเขามาทำอะไรกัน?

“กรี๊ด....................ยุนโฮ กรี๊ด...............” เสียงของคนกลุ่มหนึ่งดังขี้นที่ประตูทางเข้า ส่งผลให้ผู้คนเบียดเสียดไปทางนั้นทันที

ท่ามกลางบอร์ดี้การ์ดก็พบร่างของชายหนุ่ม ที่ไม่ต้องบรรยายให้มากความ พูดได้คำเดียวว่า หล่อลากดิน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่สูงได้สัดส่วน หน้าตาที่ต่างก็สะกดให้ผู้คนหลงใหล แล้วยังรอยยิ้มที่หมั่นโปรยอยู่ตลอดเวลา ทำให้สาวๆ แถบนั้นแทบใจละลาย

แสงแฟลชกระพริบอยู่ตลอดทางที่ร่างสูงเดินผ่าน ในที่สุดชายหนุ่มเดินฝ่าฝูงชนขึ้นไปในห้องรับรองได้สำเร็จ ในวันนี้คงไม่มีใครไม่รู้จัก ยูโนว ยุนโฮ ดาวรุ่งดวงใหม่ของวงการบันเทิงเกาหลี ที่เปิดตัวเมื่อปีที่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นท่าเต้นอันโดดเด่น หรือ เสียงที่เป็นเอกลักษณ์   ทำให้ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม  ด้วยอายุเพียง 17 ปีเท่านั้น

“โอ๊ย...เหนื่อยเป็นบ้าเลย ไม่คิดเลยว่าเป็นคนดังจะเหนื่อยขนาดนี้”ชายหนุ่มบ่น

“น่า...หยุดบ่นได้แล้ว ถึงยังไงมันก็ทำให้ชีวิตนายดีขึ้นไม่ใช่เหรอ? แล้วนายก็จะได้ทำอย่างที่ฝันด้วย”ผู้จัดการที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดปลอบใจ

“มันก็จริงของพี่นะ ยังไงผมก็ชอบอาชีพนี้นะ ^-^” 

หลังจากที่เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็ออกไปพบกับสื่อมวลชนที่นั่งรออยู่ห้องข้างๆ พอพวกนักข่าวเห็นร่างสูงก็ไม่รอช้ารัวชัตเตอร์และถามทันที

“ไม่ทราบว่าหลังจากนี้ไป ยุนโฮจะทำอะไรต่อ ออกเทปชุดใหม่เลย หรือจะลงเล่นงานแสดง”นักข่าวคนนึงถามขึ้น

“ไม่ครับ....ตัวผมเองก็ยังเด็กมาก ตอนนี้ขอพักไปเรียนหนังสือก่อน คาดว่าประมาณปีหน้าคงจะเริ่มวางแผนเพลงชุดใหม่”ร่างสูงยิ้มตามแบบฉบับของตัวเองก่อนตอบ

“นี่คุณจะหายไปหนึ่งปีเชียวเหรอ”นักข่าวถามอย่างตกใจ ก็แปลกใจนี่ตอนที่กำลังดังอย่างนี้ทำไมถึงไม่รีบโกบโกยล่ะ โอกาสอย่างนี้หายากนะ

“ครับ...คงจะเงียบหายไปสักพัก”

“แล้วคุณไม่สงสารแฟนๆที่กำลังรอผลงานชิ้นต่อไปของคุณเหรอ?”

“ผมต้องขอโทษจริงๆ ที่ต้องทิ้งไปอย่างนี้ ตอนนี้ผมขอไปหาประสบการณ์ก่อน ผมสัญญาว่าจะกลับมาหาแฟนๆ อีกแน่นอนครับ”

แล้วชายหนุ่มก็ต้องตอบอีกหลายคำถามก่อนที่จะออกจากงานแถลงข่าวนี้มา

 

ในรถตู้....

ยุนโฮนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง ขณะที่รถกำลังมุ่งหน้ากลับที่พักของเขา ซึ่งเป็นคอนโดฯใจกลางเมืองนั่นเอง

“นายไม่คิดจะเปลี่ยนใจจริงๆ เหรอ นายกลับมาอีกที แฟนๆ อาจจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นแล้วก็ได้” ผู้จัดการถามขึ้นอีกครั้ง เขาเสียดายเด็กคนนี้จริงๆ ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ และนิสัยที่น่ารักจนเขาอดเอ็นดูไม่ได้ 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ก็รู้นี่ที่ผมมาทำอาชีพนี้ ก็เพราะเรื่องนี้”ชายหนุ่มตอบยิ้มๆ

ผู้จัดการหนุ่มได้แต่ถอนหายใจ ก็เจ้าตัวเขาต้องการอย่างนี้นี่นะ จะทำอะไรได้.....

 

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน

วันนั้นผมเบื่อมากจากดาราที่ผมไปเป็นผู้จัดการให้ พอดังแล้วก็ลืมตัว ทำเหมือนตัวเองเป็นเทวดาซะเต็มประดา มันก็คนเหมือนกันแหละว้า....ก่อนที่จะมาดังได้อย่างทุกวันนี้ ก็เคยเดินเตะฝุ่นไม่มีงานทำ ต้องมาขอให้ผมช่วยหางานให้ สุดท้ายก็ไม่เห็นหัวเขาเลย

ไม่รู้วันนั้นคิดอะไร จึงไปเดินเล่นที่สวนสนุกคลายเครียดและที่นั่นเองที่ผมได้พบกับยุนโฮ ตอนนั้นเด็กหนุ่มเพิ่งจะเข้าเรียนม.ปลาย แต่ก็ต้องมาเจอเรื่องร้ายเมื่อพ่อ แม่ต้องมาด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน ญาติที่มีก็ตายไปหมดแล้ว แต่แทนที่เด็กคนนี้จะท้อแท้กับชีวิต ผมกลับพบเด็กคนนี้ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ที่ผมสะดุดตาเด็กคนก็ตอนที่ยุนโฮแสดงละครเวที ให้เด็กๆ ดู 

แม้ตอนนั้นยุนโฮจะยังดูธรรมดา แต่เสน่ห์บางอย่างก็ทำให้ผมอดที่จะมองตามไม่ได้ อาจจะเป็นที่ความร่าเริงและความพยายามละมั้ง ที่เป็นเสน่ห์ของเด็กคนนี้ ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นที่สนใจร่างสูงนั้น ดูเหมือนผู้คนที่มาชมไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ชายหรือหญิง ต่างก็จ้องมองร่างสูงนั้นเป็นตาเดียว

“ไงเหนื่อยไหม?” ผมถามขึ้นหลังจากที่การแสดงจบ และเดินมาที่หลังเวที

“คุณเป็นใคร?”เขาถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตรนัก

“ชั้น ลีซูมาน เป็นแมวมอง นายสนใจที่จะเป็นดารามั๊ย? ชั้นช่วยนายได้นะ”

“ไม่ล่ะ งานผมแค่นี้ก็ยุ่งจะตายแล้ว อีกอย่างผมไม่ชอบงานวุ่นวายอย่างนั้นหรอก” 
เด็กหนุ่มตอบโดยไม่คิด แล้วเดินหนีผมไปทันที 

ไม่รู้ผมจะเดินตามไปทำไม ในเมื่อผมเป็นถึงแมวมองระดับแนวหน้าที่ใครๆ ต่างก็ต้องมาง้อให้ผมช่วย   แต่ผมอยากปั้นเด็กคนนี้จริงๆ 

จากการที่ผมตามเขามาทั้งวัน ก็เห็นว่าเขาทำงานเกือบตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นเด็กเสิร์ฟ คนส่งของ ไปถึงงานแบกหาม

“นี่คิดจะตามผมไปถึงไหน?”ยุนโฮตะโกนอย่างโมโห ที่ถูกตามมาตลอดทั้งวัน

“นายอยู่คนเดียวเหรอ” ไม่ตอบยังถามกลับอีก

“แล้วจะทำไม”

“นายจะทำงานตั้งเยอะ ตั้งแยะนี่ทำไม ในเมื่ออยู่แค่คนเดียว แล้วไม่ไปเรียนหนังสือ
เหรอ?”

“เรียนสิ ก็นี่ไงกำลังเก็บเงินอยู่”

“ทำไมต้องเก็บเงินด้วย โรงเรียนม.ปลายเขามีทุนอยู่แล้วนี่ นายก็เรียนไปทำงานไปสิ”

“ไม่ได้ ที่ผมอยากไปเรียน ต้องมีเงินจ่ายค่าเทอมเอง แถมแพงด้วย”

“ที่ไหน?”

“โรงเรียนเซนคาลอส”

โรงเรียนเซนคาลอส เป็นโรงเรียนของลูกผู้ดีมีเงิน เข้ายากเป็นอันดับ 1 ของเกาหลี ที่จบมาล้วนแต่ได้เป็นใหญ่เป็นโต ซึ่งแน่นอนคนระดับยุนโฮไม่มีวันได้เรียนที่นั่นแน่

“ทำไมต้องเป็นที่นั่นด้วยล่ะ นายฝันสูงไปรีเปล่า  เรียนที่ไหนก็เหมือนกันแหละ”

“มันเรื่องของผม แล้วผมมาบอกคุณทำไมเนี่ย”ยุนโฮพูดอย่างหงุดหงิด

“แล้วนายทำงานอย่างนี้ชาตินี้คงได้เรียนหรอก”ผมพูด ยุนโฮทำหน้าผิดหวังเล็ก
น้อย สงสัยผมจะไปพูดแทงใจเขาเข้า

“แล้วทำไมนายไม่มาทำงานกับชั้นล่ะ รับรองไม่เกิน 1 ปีนายได้เรียนที่นั่นแน่”

“จริงนะ”เด็กหนุ่มถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง

หลังจากนั้น ผมก็ปั้นเขาจนดังมาได้อย่างทุกวันนี้ ทั้งหมดนี้ก็เพราะตัวเขาเอง และเขาก็มีเงินพอที่จะไปเรียนที่นั่นได้อย่างสบาย ใครจะเชื่อว่าผ่านไปแค่ 1 ปีจะเปลี่ยนจากเด็กหนุ่มคนนึงที่ไม่มีอะไรเลย มีฐานะได้จนถึงขนาดนี้ แหม่...ผมล่ะภูมิใจในตัวเขาจริงๆ 

 

พอถึงคอนโดฯ ยุนโฮก็กลับเข้าห้องนอนเพื่อเก็บข้าวของเตรียมตัวไปเรียน เนื่องจากที่นั่นเป็นโรงเรียนประจำจึงต้องนอนหอพัก เขาจึงต้องหยุดงานไปจนกว่าจะถึงช่วงปิดเทอม

คุณคงแปลกใจกันว่าทำไม ผมถึงอยากไปเรียนที่นั่นนัก ทั้งๆ ที่ดูจากนิสัยผมแล้วไม่น่าจะอยากเป็นใหญ่เป็นโตอะไร งั้นผมจะเล่าให้ฟัง

เมื่อ 5 ปีก่อน ผมอยู่กับพ่อและแม่ บ้านของเราไม่ใหญ่มากมายอะไร แต่บ้านเรากลับอยู่ติดกับคฤหาสหลังหนึ่ง คงพอจะเดากันออกแล้วใช่ไหม ? 

ที่นั่นเป็นคฤหาสตระกูลคิม และเป็นที่อยู่ของคุณหนูคนหนึ่ง เธอน่ารักมาก แม้ผมจะไม่เคยคุยกับเธอ แต่ผมก็แอบมองเธอทุกวัน เธอมักจะมาเล่นกับสุนักที่สวนด้านหลัง ซึ่งอยู่ติดกับบ้านผมนี่แหละ เธอเป็นเด็กผมดำยามละบ่า ดวงตากลมโตสุกใส รูปร่างบอบบางดูไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ แต่รอยยิ้มนั้นสวยบาดใจ 

อยู่มาวันนึงผมก็รู้มาว่า เธอต้องไปเรียนที่โรงเรียนประจำ ใช่แล้ว...ก็คือโรงเรียนเซนคาลอสนั่นเอง

ไม่รู้ว่าป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้าง ผมก็แค่อยากจะพบเธออีกสักครั้ง อยากรู้จักชื่อของเธอ

คุณคงรู้สึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับผมแล้ว รักในวัยเด็กมันไม่เคยเลือนไปจากใจดวงนี้เลย แต่คนที่ไม่มีอะไรอย่างผม เธอเป็นเหมือนนางฟ้าที่เป็นกำลังใจให้ผมทำอะไรต่อมิอะไรต่อไปได้ในโลกกว้างใหญ่ใบนี้ ผมอยากขอบคุณเธอแม้เธอจะไม่รู้อะไรก็เถอะ อยากขอบคุณที่ทำให้ผมมีวันนี้จริงๆ

-----------------------------------------------------------------------------------
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ  ตั้งใจแต่งเต็มที่  ชอบไม่ชอบยังไงติเตียนกันได้  ^-^