ไม่แปลก ที่บางครั้ง .. นั่งทำงานอยู่ดี - ดี. ก็มีคนเข้ามาทำให้ - - หวั่นไหว..
เข้ามาพบ .. มาพูดจา .. ห่วงหา .. ( เหมือนจะ )จริงใจ. ก็เลยห้ามใจ - ไม่ไหว .. .. ก็เลยหวั่นไหว .. ไปกับมัน.
อาจเพราะ .. ยังเป็นแค่ คน .. ธรรมดา . ก็เลยยังเพ้อฝัน .. และพร้อมจะไขว่คว้า และไม่แปลกที่ใจจะยังคง .. หวั่นไหว ไปกับ .. มัน.
แต่ก็อย่างว่า .. มันเป็นแค่เพียง .. ความรู้สึกวูบวาบ .. หวั่นไหว. และเมื่อใครที่ผ่านเข้ามา - เงียบงันไป.. ความรู้สึกหวั่นไหว .. ก็เงียบงัน.
ก็ไม่แปลก .. เพราะเป็นผู้หญิง. ความรู้สึกที่มีจึง .. วาบไหว.. เมื่อใคร - ผ่านเข้ามา.. ..จึงไม่อยาก .. ให้จากไป.
และก็ไม่แปลก .. ที่เป็นผู้หญิง. บางครั้ง .. การกระทำบางสิ่ง .. ต้องวางกองไว้. ความรู้สึกดี - ดี .. ก็ต้องเก็บไว้ข้างใน. แสดงออกนอกหน้าไม่ได้ .. เดี๋ยว .. ใคร ๆ จะว่า .. แรดจริง.
แต่แหม .. มันคงไม่ถึงขนาดนั้น. ก็แค่ความรู้สึกที่หวั่นไหว .. คนนั้นเดินเข้า .. คนนี้เดินจากไป .. แล้วจะให้หวังอะไร .. มากมาย - - กับในชีวิตจริง.
มันก็เป็น ความสุขเล็ก ๆ .. ทักทาย .. พูดจา .. ตามประสา .. เมื่อเวลาผ่าน .. ต้องจากลา .. อย่างน้อย ๆ ..ก็ได้รู้ว่า.. .. ชีวิตนี้ - ยังเคยเจอใครดี ๆ |
|
|
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น