ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 บทเพลงทำนาย
ถึ อาีมีิส แฮริส และโรสเรน่าเพื่อนรั
อนที่ันเียนหมายบับนี้ ัน็มาอยู่ที่
โบเรนไ้สามวันแล้ว พวนายเป็นไบ้า ? ันสบายี
ลุอัน็ะสบายีนะ (อนนี้อีสออาทิย์ว่า
ันะไปานสถาปนาษัริย์) ที่โบเรนน่ะสนุมา น
ในโบเรนน่ะมีทั้ผู้วิเศษและนธรรมาที่ไม่มีเวทมนร์
ป.ล.ันพัที่โรเี๊ยมเมอร์เรย์
ิถึ
มีล
มีลเินไปส่หมายที่เียนไปถึเพื่อนๆที่รีนฮอล์ล เารู้ีว่าที่ทำารไปรษีย์(อผู้วิเศษ)อยู่ร้ามร้านมิสเอร์สวิ์
“มาารีนฮอล์ลหรือรับ”พนัานไปรษีย์ถามอย่าใี มีลพยัหน้า แล้วพนัาน็ประทับรา บอมีลว่าเสร็แล้ว เาึออาทีททำาร และเห็นฝูนมามายรุมันมอูบาสิ่บาอย่า รลาฝูนมีผู้หิสูวัยแ่ัวลุ่มล่าม้วยผ้าพันอและสร้อยหย ในมือ้า้ายถือลูแ้วอี้าหนึ่ถือไพ่---นัพยาร์ เธอำลัถูนายทหารไร้เวทมนร์สามนายรุมับุม
“ปล่อย้า!”เธอะโน”ปล่อย!----แ---แ---ไอ้พวสามานย์---แ!“
เปรี้ย!!!
ประายไฟสีแประทุึ้น ร่าสามนายทหารระเ็นถอยหลั มีลเาว่าเธอ้อใ้เวทมนร์แน่นอน
“้าเป็นนัพยาร์---นะ”เธอหอบๆมอไปรอบๆเหมือนนเสียสิำไม้ายสิทธิ์ึ้นแล้วร่ายมนร์บานรีบวิ่หนีาเธอ แ่เธอไม่ไ้ทำร้ายใรเพียแ่เิเสียเพล
ึ้นมา---เป็นเสียแหบๆทุ้มๆั้อัวาน
“้วยัว้าเป็นสายเลือผู้ทำนาย
รรยาบรรสั่สมในเลือเนื้อ
สั่สมรอบรู้สิบทิศิทัศนา
บ.อ..ะอยู่ไม่สบ
้อพาลพบหายนะวิบัิสา
เสียทั้เลือและเนื้อษัรา
ะพบพาหายนะสู่มวลน
ะมีแ่สามบุรุษผู้ยิ่ให่
ทายาทไร์่อั้นรศรี
้อประาศทั่วหล้ารรโลี
สามหนุ่มผู้ย่า้าวเ้ามา
หนึ่นือสายเลือ’บรอเรนนิส’
มาาทุ่ว้าแนวิถี
’อิสันบูล’อีนหนึ่ไร้เป็นสรี
ส่วนอีนเป็นเลือไพร่อนาถา
ไร้ศัา’ีนิิส’ผู้สั่สม
ะ่อเิ’มหาสรามแห่วิถี’
ผลทวีอำนาประาศภพ
หายนะย่ารายเ้ามา
บัลลั์ร้าาิล่มมีวี
อเวีสรามพินาศพั
ในอำนาหมสิ้มไม่เหลือใ้
โบเรนสิ้นสิ่ประส์นรึ่ศ.....”
เปรี้ย!!!
ไม้ายสิทธิ์อนัพยาร์ระเ็นหายไป เมื่อมีพ่อมทรภูมินนึปราร่าึ้น
“ปะเทโลมี!---ุถูับ้อหา’ทำร้ายผู้ไร้เวทมนร์’”พ่อมะอ”ผมในานะผูู้แลวามสบในเผู้วิเศษ---“
“แ---“ปะเทโลมีี้นิ้ว”ไม้ายสิทธิ์---ไม้---ม้ายายสิทธิ์”หล่อนล้มลวาหาไม้รอบัว ผู้นที่อยู่รอบๆัวหวีร้อ
นระทั่มาแทบเท้ามีล---เธอมอหน้าเา
“โอ้---โอ้---“เธออุทานทำาเหลือเหมือนนบ้า”เธอือ---ุพระ---เธอมาาไหน---“
“ผม---“
“เธอรู้ใ่ไหมเธอือ---“าอเธอเหมือนหลุาเบ้า
“ผมอะไร---“มีลเริ่มหวาลัว
“บรอเรนนิส---นั่นล่ะที่เธอเป็น”
“ุ!”
เมื่อเิเสียั’ปั’เบาๆเธอ็สลบเหมือทันที
“ำเป็น้อใ้ำลั---“พ่อมว่าแล้วร่ายมนร์ให้ร่าแม่มปะเทโลมี็ล่อหนไป
...
“แล้วไ่อ---“เิเลียถาม่อเมื่อมีลหยุพัาารเล่าเรื่อที่เิึ้นเมื่อ่วลาวัน
“เธอร้อเพล---ผมหมายถึ---เธอใ้เวทมนร์”มีลว่า
“เหรอ---ว่าไล่ะ”เิเลียรุถามอี
“เอ่อ---ไม่รู้ำไม่ไ้”
เธอมวิ้ว
“อะไรเหรอ”มีลัทันที
“เธอไม่รู้ัปะเทโลมีหรอ”เิเลียเริ่ม”หล่อนเป็นนัพยาร์ที่ทายไม่่อยแม่นเลย---แ่ไม่เย่อเรื่อ---แ่ทำไมนะ”
“เทนิเรียร้อวามสนใ”มีลบอ
“่าย”เิเลียพึมพำ
มีลพยายามเ้นสมอ่อ
“อ้อ---เธอบอว่า---ผะ”มีลเผลอปา เิเลียมอหน้า”บรอนิสเรนือใร”
“ถ้าเธอหมายถึบรอเรนนิสันรู้สิ”
“ใ่รับ”
“บรอเรนนิสเป็นหนึ่ในสามผู้สร้าเมือโบเรนไล่ะ”เิเลียอธิบาย”อีสอ็อิสันบลูับีนีิส---หยุเถอะ”เธอห้ามเมื่อมีละถาม่อ”ันแ่สสัยว่าทำไมยายแ่ปะเทโลมีรู้อยู่เ็มอว่าถ้าผู้วิเศษทำร้ายนปิะถูับุม---เธอเสียสไปแล้ว็
ไ้“
“แล้วมหาสรามแห่วิถีล่ะ”
“เธอพูแบบนั้นเหรอ”เิเลียทำาลุวาว “เออเฮอะ---ยายแ่ปะเทโลมีไม่เยทายแม่นัรั้เลย!”
“แล้วมันืออะไร”มีลถาม
“เป็นสรามลาเมือน่ะ---ไม่เิั้หลายร้อยปีแล้ว---เอ้าล่ะ”เิเลียหาว”รารีสวัสิ์”
อนที่ันเียนหมายบับนี้ ัน็มาอยู่ที่
โบเรนไ้สามวันแล้ว พวนายเป็นไบ้า ? ันสบายี
ลุอัน็ะสบายีนะ (อนนี้อีสออาทิย์ว่า
ันะไปานสถาปนาษัริย์) ที่โบเรนน่ะสนุมา น
ในโบเรนน่ะมีทั้ผู้วิเศษและนธรรมาที่ไม่มีเวทมนร์
ป.ล.ันพัที่โรเี๊ยมเมอร์เรย์
ิถึ
มีล
มีลเินไปส่หมายที่เียนไปถึเพื่อนๆที่รีนฮอล์ล เารู้ีว่าที่ทำารไปรษีย์(อผู้วิเศษ)อยู่ร้ามร้านมิสเอร์สวิ์
“มาารีนฮอล์ลหรือรับ”พนัานไปรษีย์ถามอย่าใี มีลพยัหน้า แล้วพนัาน็ประทับรา บอมีลว่าเสร็แล้ว เาึออาทีททำาร และเห็นฝูนมามายรุมันมอูบาสิ่บาอย่า รลาฝูนมีผู้หิสูวัยแ่ัวลุ่มล่าม้วยผ้าพันอและสร้อยหย ในมือ้า้ายถือลูแ้วอี้าหนึ่ถือไพ่---นัพยาร์ เธอำลัถูนายทหารไร้เวทมนร์สามนายรุมับุม
“ปล่อย้า!”เธอะโน”ปล่อย!----แ---แ---ไอ้พวสามานย์---แ!“
เปรี้ย!!!
ประายไฟสีแประทุึ้น ร่าสามนายทหารระเ็นถอยหลั มีลเาว่าเธอ้อใ้เวทมนร์แน่นอน
“้าเป็นนัพยาร์---นะ”เธอหอบๆมอไปรอบๆเหมือนนเสียสิำไม้ายสิทธิ์ึ้นแล้วร่ายมนร์บานรีบวิ่หนีาเธอ แ่เธอไม่ไ้ทำร้ายใรเพียแ่เิเสียเพล
ึ้นมา---เป็นเสียแหบๆทุ้มๆั้อัวาน
“้วยัว้าเป็นสายเลือผู้ทำนาย
รรยาบรรสั่สมในเลือเนื้อ
สั่สมรอบรู้สิบทิศิทัศนา
บ.อ..ะอยู่ไม่สบ
้อพาลพบหายนะวิบัิสา
เสียทั้เลือและเนื้อษัรา
ะพบพาหายนะสู่มวลน
ะมีแ่สามบุรุษผู้ยิ่ให่
ทายาทไร์่อั้นรศรี
้อประาศทั่วหล้ารรโลี
สามหนุ่มผู้ย่า้าวเ้ามา
หนึ่นือสายเลือ’บรอเรนนิส’
มาาทุ่ว้าแนวิถี
’อิสันบูล’อีนหนึ่ไร้เป็นสรี
ส่วนอีนเป็นเลือไพร่อนาถา
ไร้ศัา’ีนิิส’ผู้สั่สม
ะ่อเิ’มหาสรามแห่วิถี’
ผลทวีอำนาประาศภพ
หายนะย่ารายเ้ามา
บัลลั์ร้าาิล่มมีวี
อเวีสรามพินาศพั
ในอำนาหมสิ้มไม่เหลือใ้
โบเรนสิ้นสิ่ประส์นรึ่ศ.....”
เปรี้ย!!!
ไม้ายสิทธิ์อนัพยาร์ระเ็นหายไป เมื่อมีพ่อมทรภูมินนึปราร่าึ้น
“ปะเทโลมี!---ุถูับ้อหา’ทำร้ายผู้ไร้เวทมนร์’”พ่อมะอ”ผมในานะผูู้แลวามสบในเผู้วิเศษ---“
“แ---“ปะเทโลมีี้นิ้ว”ไม้ายสิทธิ์---ไม้---ม้ายายสิทธิ์”หล่อนล้มลวาหาไม้รอบัว ผู้นที่อยู่รอบๆัวหวีร้อ
นระทั่มาแทบเท้ามีล---เธอมอหน้าเา
“โอ้---โอ้---“เธออุทานทำาเหลือเหมือนนบ้า”เธอือ---ุพระ---เธอมาาไหน---“
“ผม---“
“เธอรู้ใ่ไหมเธอือ---“าอเธอเหมือนหลุาเบ้า
“ผมอะไร---“มีลเริ่มหวาลัว
“บรอเรนนิส---นั่นล่ะที่เธอเป็น”
“ุ!”
เมื่อเิเสียั’ปั’เบาๆเธอ็สลบเหมือทันที
“ำเป็น้อใ้ำลั---“พ่อมว่าแล้วร่ายมนร์ให้ร่าแม่มปะเทโลมี็ล่อหนไป
...
“แล้วไ่อ---“เิเลียถาม่อเมื่อมีลหยุพัาารเล่าเรื่อที่เิึ้นเมื่อ่วลาวัน
“เธอร้อเพล---ผมหมายถึ---เธอใ้เวทมนร์”มีลว่า
“เหรอ---ว่าไล่ะ”เิเลียรุถามอี
“เอ่อ---ไม่รู้ำไม่ไ้”
เธอมวิ้ว
“อะไรเหรอ”มีลัทันที
“เธอไม่รู้ัปะเทโลมีหรอ”เิเลียเริ่ม”หล่อนเป็นนัพยาร์ที่ทายไม่่อยแม่นเลย---แ่ไม่เย่อเรื่อ---แ่ทำไมนะ”
“เทนิเรียร้อวามสนใ”มีลบอ
“่าย”เิเลียพึมพำ
มีลพยายามเ้นสมอ่อ
“อ้อ---เธอบอว่า---ผะ”มีลเผลอปา เิเลียมอหน้า”บรอนิสเรนือใร”
“ถ้าเธอหมายถึบรอเรนนิสันรู้สิ”
“ใ่รับ”
“บรอเรนนิสเป็นหนึ่ในสามผู้สร้าเมือโบเรนไล่ะ”เิเลียอธิบาย”อีสอ็อิสันบลูับีนีิส---หยุเถอะ”เธอห้ามเมื่อมีละถาม่อ”ันแ่สสัยว่าทำไมยายแ่ปะเทโลมีรู้อยู่เ็มอว่าถ้าผู้วิเศษทำร้ายนปิะถูับุม---เธอเสียสไปแล้ว็
ไ้“
“แล้วมหาสรามแห่วิถีล่ะ”
“เธอพูแบบนั้นเหรอ”เิเลียทำาลุวาว “เออเฮอะ---ยายแ่ปะเทโลมีไม่เยทายแม่นัรั้เลย!”
“แล้วมันืออะไร”มีลถาม
“เป็นสรามลาเมือน่ะ---ไม่เิั้หลายร้อยปีแล้ว---เอ้าล่ะ”เิเลียหาว”รารีสวัสิ์”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น