คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter4:ต่อสู้อีกครั้ง(Re-combat)
อาาศเริ่มร้อนอบอ้าว เ็หนุ่มนเผ่าเอลฟ์สอนหยุพัาารเินทาอยู่ริมลำธารให่ เสียน้ำไหลเี่ยวหลาและน้ำื่มบริสุทธิ์่อให้เิวามสื่นที่หาไ้ยาาารเินทาลอ 2 วันที่ผ่านมานี้...
ทรอยัสินใเลือบริเวลำธารที่น้ำไม่่อยเี่ยวเพื่อำน้ำลไปับปลาเพื่อเป็นอาหารเที่ย(มื้อที่ผ่านมาทานแ่เนื้อแห้ นมปั น้ำอุ่น “ใบหน้าอันะลายเป็นเนื้อแห้แล้วนะ!”ทรอยบ่น) โยใ้มนราับปลาที่เลโอเป็นผู้ประิษ์ึ้นมา (พิบอน์!)
ระหว่ารอทรอยลไปับปลา เลโอ็ุไฟสำหรับปรุอาหาร โยาเมนราอ่อนๆเพื่อป้อันวันไฟที่ะเป็นสิ่ที่อาเรียร้อวามสนใให้ับสิ่ที่ไม่พึประส์ (สัว์ุร้ายทุนิโยเพาะอ๊อ!)หลัาเปลวไฟสีม่วประทุอย่าเริร่าแล้ว เลโอ็ใ้เวลานั่าแผนที่อาาัรเรเวย์อิเนเียเพื่อศึษาและวาแผนารเินทา
พวเาเินทาั้แ่เ้าถึเที่ย็นับว่าไลามอร็อและเร็วพอวร เมื่อสัเาแผนที่เาอยู่บริเว้นน้ำที่น้ำาทะเลสาบโฮลี่มารีล(ึ่เป็นส่วนหนึ่อมหาสมุทรอิเนเียส) และถ้าเินทา่อไปอีประมา 12 ไมล์็ะเอหมู่บ้านเล็ๆอนเผ่าเอลฟ์เอลยอน
“เอลยอนหรือ”ทรอยพูะใส่เสื้อผ้าหลัาับปลาแลมอนัวให่มาไ้ 2 ัวมาอบแทน่าประิษ์มนราอเลโอ”เป็นหมู่บ้านเล็ๆที่อยู่ิทะเลสาบโฮลิน่าใ่ไหม”
“ใ่ - - ้าิว่าเราน่าะไปถึที่นั่นราวอนเย็น”เลโอว่าแล้วเร่มนราสายอัีเร่วามร้อนให้อาหารสุเร็วยิ่ึ้น แน่นอนนอาเสียท้อร้ออเาที่ลั่นโรราแล้ว ยัมีเสียท้อร้ออทรอยัมาอ่อยๆอี้วย
“้าไ้าวมาว่าทะเลสาบโฮลิน่าสวยมา”ทรอยยิ้มว้าอย่าอารม์ี”นี่- - เลโอ้าอยาะถามอะไรเ้าหน่อยไ้ไหม - - ”
ทรอยทรุนั่้ามเลโอ นัยน์าสีหม่นสบับสีมรอย่าสสัย
“้าสสัยว่า ในเมื่อเ้าเป็นเอะฟลิฟฟ์อมมนรา”ทรอยถาม”ทำไมเ้าไม่ประิษ์มนราเรีย’ท่าน’ลับมา”
เลโอรู้ว่า ท่าน ในที่นี้หมายถึลุเรนเล และ เารู้ว่าสัวันทรอยผู้่าสสัยะ้อถามำถามนี้ - - แน่ละ าริประิษ์มนราืนีพ เป็นสิ่แรที่เาิะทำหลัาทราบว่าลุอเาายแล้ว แ่เมื่อนึถึำพูอภูผู้ปป้อไอโลน่าที่เอันรั้แร
”เ้าวระรู้ที่เป็นู่อมมนราทุน - - เอะฟลิฟฟ์ะถูพันธนาาร้วย 2 ้อ ที่เรียว่า’แห่มนรา’ ือ ห้ามอมมนราประิษ์มนราืนีพและมนราที่เี่ยว้อับเวลา”
เลโอรู้ว่าถ้าเามีพลัอำนาทามนรามาพอ เาะสามารถแหแห่มนรา 2 ้อนี้ไ้ แ่สิ่ที่ะามมาือ วามสูเสียที่ให่หลว - - นั่นหมายถึีวิ
เลโอมอไปที่หลัฝ่ามือ้านวาที่สัลัษ์’F’อยู่ มันเ้มเป็นสีำและเรียบไปับผิวหนั
ทรอยเห็นเพื่อนสนิทนิ่เียบเหมือนิอะไรอยู่ ึไม่ิที่ะถาม่อ - - เลโอะมีเหุผลอเาที่ะบอเราไม่ไ้ - - เาิ ทรอยำลัพลิอี้านอปลาแลมอนที่ยัไม่สุเ้าหาไฟ - - ทันในั้น นัยน์าสีหม่นับสีมร็สบันเป็นรั้ที่ 2 อวัน
‘บาอย่าำลัมา!!!’
วูบบบบบบบบบบบบบ!!!! พรึบบบบ!!! พรึบบบบ!!!
ลำแสสีาวนวลปราึ้นาฝ่ามือเลโอ มันรวมัวันเป็นโมนาเล็อำแพมนรา ล้อมรอบพวเา - - ทันในั้น ลูอธนู 2 อ็พุ่มานำแพล่อหน่อนที่ะถูเผาไหม้นลายเป็นุ เลโอที่มีผลระทบับารประทะับลูอถึับระอีเลือออมาเล็น้อย
“ไม่นะ!”ทรอยร้อ เมื่อเห็นสีแไหลามุมปาอเพื่อนสนิท
ร่าออ๊อปราึ้น 2 น - - เลโอำมันทั้ 2 ไ้ อ๊อัวที่ผอมและร่าเล็ว่าอ๊อทั่วไป ือ บอร์เ็น และอ๊อร่าอ้วน ือ นอร์ท แย่แล้ว! ถ้าอย่านั้นพวอ๊อ็รู้แล้วหรือว่าับเอะฟลิฟฟ์ผิน
ปั!!!!เปรี้ย!!!! - - บึ้มมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!
นอร์ทร่ายมนราร้ายาโมีำแพมนรา - - มันสลายแทบะในทันที เลโอและทรอยระเ็นไปนละทิศละทา เลือามุมอเลโอไหลออมามาว่าเิม แ่เาไม่สน - - ลุึ้นยืนพร้อมร้ายมนราโมีทันที - - ส่วนทรอยร่ายมนราเรียาบอาวุธประำายมาาอาาศธาุ และเริ่มปะทะับอ๊อที่ื่อว่า นอร์ท อะไรนั่น
ส่วนเลโอับำลัแลมนราโมีับอ๊อร่าเล็ บอร์เ็น
เพลิโลัน์สีทมิฬอบอร์เ็นนับระแสน้ำาลำธารที่เลโอเรียึ้นมา เิเสียระเบิลั่นป่า ระแสพลัาารปะทะทำให้เิระแสลมแร พัโหมพวเา - - เลโอเนรมิเพลิโลัน์เรียนแบบแ่มันเป็นแ เาปล่อยใส่บอร์เ็น - - อ๊อหลบไ้ - - ลูบอลเพลิปะทะับเถาอุ่นพุ่มให่ระเบิหายไป่อา ส่วนเพลิยัรุใหม่อย่าร่าเริ
“ที้าบ้าล่ะ”
เลโอรีร้ออย่าสุเสีย ้วยวามทรมาร เารู้สึว่าร่าายอเาำลัระเบิแยเป็น 2 ส่วน มันเ็บปวเหลือเิน - - มนรานี้ ือ ำสาปทรมาน
“้าไ้รับำสั่าเบี้ยบนว่าให้ทำลายเอลฟ์ทุนที่เินผ่านป่าแห่นี้”
สายาออ๊อพลันไปเห็นสัลัษ์ัว’F’อเลโอ - - มันเบิาว้า
“ไม่ริ!!”
เปรี้ย!!!!!!!!!!!!
ร่าอบอร์เ็นระเ็น เ่นเียวับร่าอทรอยระเ็นลสู่ลำธาร เพราะ ถูมนราอนอร์ท - - เลโอที่สามารถิ่อับเพื่อนทาระแสิ พบว่า ทรอยยัมีีวิอยู่ - - เลโอเริ่มประับานับบอร์เ็นอีหน
ทรอยที่ำลัำิ่ลใ้น้ำ เห็นนอร์ทระโน้ำามล่าเา ระแสน้ำไหลเี่ยวทำให้ใ้น้ำมีแรผลัมายาที่ะวบุมให้ยืนอย่าสบ - - ทรอยใ้มนราสร้าฟออาาศรอบศีรษะัวเอ เพื่อใ้สำหรับหายใ
‘แหม ยัะามมาอีนะ!’ เาิอย่าแ้น พวส่มนราโมีไปทันที แทนที่ะเป็นลูไฟสีม่วัเย มันลับลายเป็นระแสน้ำร้อนพุ่เ้าหานอร์ทอย่า้าๆและนั่นือผลเสียอย่าหนึ่อารร่ายมนราใ้น้ำ - -อ๊อแ้แ้นวามอวีโยารร่ายมนราสะิใส่ทรอยทันที ่อนที่ะสร้าาบน้ำแ็าระแสน้ำที่ไหลอยู่รอบัว แล้วพุ่ใส่ร่าที่ถูรึแน่นอทรอย
“ลา่อน”อ๊อส่ระแสิมาให้อย่าเยอะเย้ย
ทรอยหลับาแน่น พร้อมรับวามเ็บปวและวามาย - - แ่เมื่อไม่เิอะไรึ้น เาลืมาเห็นริ้วอาาศสีทอหมุนรวมและเห็นายหนุ่มปริศนาผู้มีผมยาวสีทอถึเอว สวมอาภร์หรูหราและสูส่สีาวิบสีทอที่พลิ้วไหวไปับระแสน้ำ ายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาหันมาส่ยิ้มให้ทรอยพร้อมสบา แล้วหันไปทำลายมนราาบน้ำแ็สลายไปทันที - - ่อนที่ร่านั้นะอันธานไปแทบะทันทีที่ทำสำเร็
ทรอยที่หลุาอำนาพลัิเพราะ ารสบาับายหนุ่ม อสสัยไม่ไ้ว่าายหนุ่มผู้สูส่ ผู้นั้นเป็นใร ที่แน่ๆ เาะ้อเป็นสิ่ที่ไร้ลมหายใ
ทรอยหลบระแสน้ำร้อนที่พุ่มาอย่าเร็วอนอร์ทอีรั้ - -พร้อมเิวามิีๆ
เาั้สมาธิแน่วแน่ไปที่ร่าอนอร์ทแล้วนึในใว่า
“พิบอน์!”
สายใยมนราสีเินเรือแสนับพัน พุ่าร่าอทรอยไปล้อมรอบนอร์ททที่ื่นะลึับมนราแปลใหม่ที่ไม่เยพบเห็น - - ทันในั้นสายใยสีเินนับพัน็รวมัวันเป็นา่ายลุมร่าอ้วนอนอร์ท ทันที่อ๊อถูพันธนาาร้วยา่ายมนรา ทรอย็ยิ้มว้าและส่ระแสิเยาะเย้ยลับไปบ้า
“บ๋ายบาย”
เปรี้ย!!!!!! ระแสพลัาสายใย๊อร่าออ๊อสลบเหมือทันที เพียรู่เียวร่าที่ถูพันธนาาระมิ่สู่หุบเหวลึใ้ลำธาร - - สู่วามายอันเป็นนิรันร์...
ทรอยีใเพียั่วรู่ว่าเาสามารถสัหารอ๊อไ้แล้ว 1 น ่อนที่ะนึไ้ว่าอาาศในฟออาาศำลัหม - - สิเริ่มเรือนลา - - เ็หนุ่มสำรัน้ำ ่อนที่ะหมสิและมสู่วามายอันมืมิอหุบเหวใ้น้ำอย่า้าๆ...
เลโอที่ำลัร่ายมนราเพื่อที่ะพิิร่าออ๊อที่ถูพันธนาาร้วยเือล่อหน ถึับใ เพราะ ระแสิอเพื่อนๆสนิทเริ่มเลือนรา นั่นหมายถึ ใล้ะาย
“ีวิ้าไม่เยเรลัวสิ่ใ”ทรอยประาศอย่าล้าหา”ไม่ใ่ว่า้าแสร้อวเ่ - - แ่้ามีเพื่อนอย่าเ้า - - เลโอเ้าเป็นอมมนรา เอะ ฟลิฟฟ์น้อย - - ้าไม่รู้ว่าะเิอะไรึ้นับ้า แ่้ารู้ว่ารเ้าะ้อปป้อ้า้วยีวิอเ้า - - เ่นเียวับ้าที่ปิาว่าะปป้อเ้า้วย! - - ้าสัา!”
“สัา?”เลโอทวนำอย่าุน
ทรอยยื่นนิ้ว้อย้านวามาพร้อมรอยยิ้มแห่มิรภาพ เลโอยิ้มอบแล้วเี่ยว้อยับเพื่อนสนิท
“้าสัา!”
น้ำาอเลโอเริ่มไหลพรา ทันทีที่อ๊อบอร์เ็นเป็นอิสระาพันธนาารล่อหน และโมีเลโอ - - เลโอพุ่ไปนับ้นไม้ ร่าอเอลฟ์หนุ่มไหลลมาอับพื้น และถูาบอบอร์เ็น่อมาที่อหอย
“พวเาะรู้ว่าับผิน”บอร์เ็นล่าวอย่าน่าลัว”ยอมแพ้และไปับ้า!”
เปรี้ย!! ร่าอบอร์เ็น อ๊อร่าเล็ระเ็นไปทันทีเพราะแรมนราาเอลฟ์สาวปริศนา ทันทีที่รู้ว่ามีสอรุมหนึ่ อ๊อบอร์เ็น็สลายเป็นริ้วอาาศหายไปทันที
“เ้าไม่เป็นอะไรใ่ไหม”เสียใสหวานฟัไพเราะ ถามึ้น
เลโอพยัหน้าและมอหน้าเอลฟ์ที่เป็นเ็สาวปริศนาอย่าอบุ - - นั่นทำให้เาะลึ หัวใเ้นไม่เป็นัหวะ
ร่าามส่าุั่นาพาอยู่ในุทะมัทะแม (แมู้าหน้าาะอายุประมาเานี่แหละ)บวับใบหน้าสวยามเินสามั ผมสีน้ำเินเ้มแมฟ้าเ่นเียวับนัยน์าสีฟ้าส ลมหวาน ริมฝีปาสีมพูยิ้มว้า
“เ้าือ เอะ ฟลิฟฟ์ อมมนรา ใ่ไหม”
เลโอะอบว่าใ่เพราะรู้ว่าเาไม่วรโหเธอ เาลุึ้นยืนทันที และไ้ยินเสียไอและสำรัน้ำัึ้นมาาริมธาร เาและเอลฟ์สาววิ่ไปหาทรอยทันที ทั้สอนั่้าร่าสลบไม่ไ้สิอทรอย
“เายั - -เอ่อ”เลโอเริ่มถามเ็สาว
“ไม่หรอ - - เาแ่สลบ”เ็สาวอบหลัาสัมผัสีพร”ไปันเถอะ - - ้าะพาเ้าไปหมู่บ้านเอลยอนอ้า”เ็สาวว่าแล้วเนรมิเปลใ้ร่าอทรอย เปลลอยึ้นทันที
“เี๋ยว่อน!”เลโอร้อถามอย่าสสัย”เ้าเป็นใร - - และรู้ไ้ไว่า้าเป็นเอะฟลิฟฟ์ !”
“้าือ เอิน่า เอ ราเฟท”เธออบ”เป็นหลานสาวอเวอร์ิเนียส เอ ฟาเรล ผู้ปรอหมู่บ้าน - - ่อน้าว่าเ้าไม่วรถามอะไรมานะ - -”เอิน่าเินนำเลโอ เปลที่แบร่าทรอยลอยอยู่เบื้อหน้าทั้สอ และเมื่อเอิน่าับมือเลโอ หัวใอเลโอเ้นอย่าบ้ารั้ พร้อมับระแสลมที่พัมาอย่ารุนแร - - เิวามมืรอบายอเลโอ เามอหน้าอเอิน่าที่ส่ยิ้มมาวยใละลาย มันในั้น็เิแสสว่าอีหน เลโอพบว่าเายืนอยู่อีที่ที่ไม่ใ่ริมธาร แ่ยืนอยู่ายป่าแห่หนึ่และหน้าป้ายหินอ่อนสลัอย่าประีที่เียนว่า
เอลยอน สีสันแห่สายน้ำ
ความคิดเห็น