คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 1 หวงก้าง 8
“เอ่อ...อโทษแทนพี่ายหนู้วยนะะพี่ๆ ุเพรอโทษสิะ” วิษาเยหน้ามอนที่โอบอัวเออยู่ ายหนุ่มพ่นลมหายใออมาสุแร แสออถึวามไม่พอใ
“ุเพระ อโทษสิะ” วิษาใ้น้ำเสียหวานสั่นๆอ้อนวอนเาอีรั้
“อโทษ” ำอโทษอเพรเพทาย่าสั้นและห้วนนั
“อโทษแล้วมันหายเ็บมั้ย านผม็้อมาเสียเวลาเพราะุ น้อสาวน่ะ...ถ้าหวนั็อย่าปล่อยออมานอบ้านสิ” เพรเพทายทำท่าะู่โมนพูอีรั้ วิษา้ออร่าหนาไว้แน่น
“ุเพรพอแล้ว่ะ”
“ว่าไ...ุะใ้ยัไ เรื่อนี้ถึำรวแน่ ผมไม่ยอมุหรอ เอนแบบนี้ ในสัมแบบนี้ แย่มา” ่าภาพววยมอหน้าายหนุ่มอารม์ร้อนอย่าูแลน เพรเพทายี้หน้าลับทำท่าเื้อหมัะู่โมอีรั้
“ุเพรพอเถอะ่ะ หนูอายนอื่นเ้า” เพรเพทาย้มลสบานที่อร่าัวเอไว้ เสียสั่นๆ สายาอ้อนวอน และร่านุ่มนิ่มที่แนบิอยู่ ทำให้สิอเาลับเ้าร่า ายหนุ่มึเยหน้าึ้นวาสายามอผู้นที่ยืนมุูนเออยู่ สายาไม่พอใอใรหลายนที่มอมายัเาทำให้เพรเพทายถอนหายใ
“ผมะรับผิอบ่าเสียหายทั้หมเอ รวมทั้่าเ็บัวอุ้วย อยาไ้เท่าไหร่็ว่ามา เี๋ยวผมะให้นมาัารให้ พอใไหม” นที่ะไ้่าเ็บัวสะุ้เล็น้อย เมื่อนิ้วเรียวี้มายันเอ ทุน่าพยัหน้า ไม่มีใรอยาหาเรื่อับนหล่อหน้าโหและำลัอยู่ในโหมี้หว
“ลับบ้าน!” เพรเพทายอุ้มร่าเล็แนบอ แล้ว้าวยาวรไปยัรถอนเอที่ออยู่ไม่ไล วิษาในัวสั่นับน้ำเสียและท่าทาเรี้ยวราอเา แ่็ยอมให้เาอุ้มแ่โยีแนเรียวอรอบลำอหนาไว้เพราะลัวว่าะลมาอับพื้น นระทั่ึ้นไปนั่บนรถันหรูอเา
“ห้ามไปทำานแบบนี้อี มีหน้าที่เรียน็เรียนไป ถ้าเินไม่พอใ้็บอ ะไ้ให้เพิ่ม” นที่นั่เปลือยท่อนบนับรถระาในอนออัวนผู้โยสารเือบหัวะมำ แถมยัสาำพูร้อนๆใส่นนไ้ยินื่นลัวน้ำาร่ว
“หนู็แ่อยาลอทำานหาประสบาร์เท่านั้น” เสียหวานเบานัเมื่อเอ่ยแย้เาออไป
“ถ้าอยาทำาน็บอ ที่บริษัทมีานให้ทำเยอะแยะ ไม่้อมาอวเนื้อหนัมัสา ไม่้อมาให้นอื่นเาับเาลูบลำอย่านี้” เพรเพทายโรธนหน้ามืามัว นลืมิไปว่าใ้ำพูที่รุนแรเินไป วิษา้มหน้าำมือแน่น น้ำาเม็ใสๆร่วหล่นลบนำปั้นน้อย ร่าเล็สั่นสะท้านและเธอเริ่มเ็บเสียสะอื้นไว้ไม่ไ้
“หนูไม่ไ้อบให้ใรมาับ ฮึๆ หนูแ่อยาทำาน แ่ถ้ามันทำใหุ้เพรไม่พอใ หนูอโทษฮึๆ” วิษาประนมมือไหว้แล้วะแร่าหันหลัให้ายหนุ่ม เพรเพทายพรูลมหายใออยืยาว ะลอรถอ้าทา แล้วหันไปมอร่าบาที่สั่นไหวเพราะแรสะอื้น
“ระแ” ร่าเล็เบี่ยัวหนีมือหนาที่วาลมาบนบ่าอน เพรเพทายึัมือลับแล้วถอนหายใแร
“ันอโทษ ันแ่อยาให้เธอั้ใเรียน ไม่อยาให้ไว้เวไปับเรื่ออื่น”
“หนูไม่ไ้ทำอะไรเสียหายนี่ะ แล้วหนู็ไม่ไ้ทิ้ารเรียน้วย” วิษาอู้อี้อบเาออไป
“แ่ันไม่อบให้เธอทำานแบบนี้” นเอาแ่ใยัแถ่อไป
“หนูออนุาุแม่แล้ว” หิสาวอ้าถึุแพรวพรร
“แ่เธอยัไม่ไ้ออนุาัน” ราวนี้วิษาหันลับมานั่ัวรมอสบานที่ทอสายาับ้อัวเออยู่ เธอไม่เ้าใว่าทำไมะ้อออนุาเา้วย เพรเพทายยื่นมือออมาหวัะเลี่ยหยน้ำาที่แ้มเนียน หาแ่หิสาวลับเบี่ยหน้าหนีสัมผัสนั้น ายหนุ่มึัมือลับมาับพวมาลัยรถ สายามเ้มมอไปยัเบื้อหน้า เา่อยๆบัับรถเลื่อนัวออไปามถนน ะที่เอ่ยประโยที่เน้นัทุถ้อยำให้วิษาไ้ยิน
“เธอเป็นนอัน”
ความคิดเห็น