คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 1 วันไนต์ 3
เพราะมัวแ่ะลึ ึไม่ทันไ้ั้ัว เมื่อร่าำยำร่อมทับลมา และปาอิ่มถููบเรียร้อเอาแ่ใอีรั้ นที่ะลึพรึเพริับวามให่โอเา ็ลืมเลือนวามน่าเรามอมันไปสิ้น เธอูบอบ และอเาไว้เ็มวแน ปรายไม่รู้ัว้วย้ำว่า เาปลเปลื้อเสื้อผ้าเธออออนไหน
ผิวเนื้อเนียนนุ่มบเบียเสียสีับผิวเนื้อแน่นึ ัวอเาอุ่นนเือบร้อน ลมหายใอเธอับเาเือ้วยลิ่นแอลอฮอล์ไม่่าัน แ่รสาิูบลับหวาน่าน น้อูบรั้แล้วรั้เล่า ูบอย่าไม่รู้ัอิ่มไม่รู้ัพอ
เมื่อเาถอนูบ ปรายหอบหายใแร ใบหน้าสวยแหนเิ เพราะเาุไ้ลำอระห ลิ้นเปียื้นที่ปาเลียเนื้อนุ่มรลำอ ทำให้เธอเสียวสยิว วาบหวาม ปั่นป่วนท้อน้อย และเาทำให้เธอ้อื่นเพริน้อเปล่เสียราออมา ้วยารรอบรอเ้าทรวอวบอิ่มอเธอ
“อื้อ…สะ…เสียว…”
แผ่นหลัเนียนแอ่นหยั ายสาวบิส่ายล้ายทรมาน สอาเรียวยับเสียสีไว้ไปมา ลาร่อเนื้อนุ่มบีบรััหลั่น้ำหวานลื่นใสออมานุ่ม่ำ
ปรายไ้ยินเสียหอบหายใระเส่าอเา ัลอเล้าเสียูเลียเปียื้นหยาบโลน มันระุ้นเร้าให้อารม์สาวื่นเลิไปหม เธอยุ้มผมเาไว้เ็มสอมือ ปาอิ่มเผยอราเสียหวานผะแผ่ว
มือบาปล่อยผมอเา ในอนที่เาเลื่อนใบหน้าล่ำ เธอทิ้สอแนล้าัว หลับาพริ้ม หอบหายใแร ทรวอสาวสะท้อนึ้นลแรามัหวะหายใ
“อ๊ะ !” ปรายอุทานใ เมื่อเาับ้อพับาอเธอยึ้นแล้วแยถ่า ใบหน้าหล่อเหลาุลลาหว่าา เธอผศีรษะึ้นมามอ พอเห็นเาำลัุ่ม้วลลิ้นลาลีบเนื้อนวล ปราย็ทิ้ศีรษะลบนที่นอน หลับาแน่น และส่ายหน้าไปมา เธอรู้สึมาึ้นเรื่อย ๆ มันวูบวาบ เสียวสยิว วามรู้สึทั้หมทั้มวลอเธอบีบอัวนเียนระเบิพร่าเ็มที ทว่าเมื่อเธอำลัะถึ เาลับเยหน้าึ้นมา
“นาย ! อย่าหยุ !” ปรายสั่อย่าเอาแ่ใ ใบหน้าอ้ำมอเาอย่าไม่พอใ
โอบอยิ้มพราว เายับัวึ้นร่อมายสาว หอมแ้มนวลฟอให่
“ใเย็นทูนหัว ผมไม่ปล่อยุไว้ลาทาหรอน่า”
“็ทำสิ ทำเร็ว ๆ” ปรายทุบอว้าอย่าัใ
โอบอยิ้มำ เาไม่อยาทำให้เธออน ร่าสูลุึ้นนัุ่เ่า หยิบล่อถุยามาแะ เาีอแล้วัารสวมรอบป้อันอย่ารวเร็ว
ปรายมอสิ่ที่เาำลัทำอย่าอยารู้อยาเห็น อนแรเธอหวาหวั่นและยำเรในวามให่อเา แ่พอถูระุ้นเร้านเลิสุู่ อนนี้เธออยาให้เาเ้ามาหาเร็ว ๆ อยาหลุพ้นาวาม้อารที่อัแน่นเ็มอสาว
โอบอโน้มัวลไปหาหิสาวอีรั้ เาูบปาอิ่มอย่าหลใหล ลูบไล้เนื้อัวสาวอย่าื่นอบ เธอหอม หวาน และเนียนนุ่มไปทั้ัว
บั้นเอวสอบยับเพื่อสอใส่วามแ็ึเ้าสู่ร่ออุ่นอ้าว ในอนที่เาผลัส่ส่วนหัวเ้าไปื้น ๆ ร่าสาวสะุ้เฮือ เธอิำหัวไหล่หนาสอ้าไว้แน่น และพอเายับสอใส่ลึนินิ เธอสูลมหายใลึ และัวสั่นน้อย ๆ
โอบอรู้ว่านาอเาไม่ธรรมา เธอัวเล็ว่าเามา และับแน่นว่าที่เาิ เาึรออยอย่าใเย็น เล้าโลม่อยเป็น่อยไป แู่เหมือนสิ่ที่เาทำะไม่ถูในเอาแ่ใเท่าไร
ปรายยับบั้นเอว ยบั้นท้ายส่ายร่อน เธออาหาถึนายสอาเรียวึ้นรัเอวสอบ
“ปราย…ใเย็น ผมลัวุเ็บ”
“ะเ็บสัแ่ไหนันเียว เ้ามาสิ เ้ามาทั้หม ันอยาไ้”
โอบอยิ้มเอ็นูนเอาแ่ใ ็ไ้…เมื่อเธอเรียร้อ เา็ะัให้
****************
อีบุ๊มาประมาปลายเือน .ย. นี้นะะ ^^
ความคิดเห็น