[BNK] Devil love angle

ว่าด้วยเรื่องของปีศาจร้ายที่ถูกจองจำ สิ่งเดียวที่จะปลดปล่อยพวกเขาได้มีแต่รักบริสุทธิ์จากหญิงสาวเท่านั้น

เอาละเรื่องเป็นจากจินตนาการของผู้แต่เท่านั้นส่วนเนื้อเรื่องจะเป็นยังไงนั้นแล้วแต่ท่านจะติชม

"ฮัลโหล อาจารย์พวกเรามาถึงแล้วนะคะทำอะไรต่อดี"

" ถ้ามาถึงแล้วก็ต้องที่พักก่อน แต่ไม่ต้องห่วงเรามีที่พักให้อยู่เดี๋ยวอาจารย์ ส่งพิกัดให้"

เธอว่างโทรศัพท์และรอข้อมูลที่พักระหว่างรอเธอเข้าไปหากลุ่มเด็กสาวที่กำลังรอเธออยู่

"้เป็น ไงบางพี่ตาหวาน"

อาจารย์บอกเดี๋ยวส่งพิกัดที่พักให้"

ดิ่ง! เสียงเเจ้งเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์ของตาหวานทันทีเธอก้มมองพิกัดอย่างใจจดใจจ่อ

"มิวสิค "

"ค่ะพี่ "

"ไปบอกเมษากับเนยว่าเราได้ที่ พักแล้วรีบเลยนะ"

มิวสิคทำตามที่คนพี่บอกเธอก็เดินไปหาคนคนที่กำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกระหว่างรอตาหวานคุยโทรศัพ 

"พี่เนย เมษาไปกันเถอะ พี่ตาหวานบอกว่าได้ที่พักแล้วเรีบไปกันเถอะ

"อืม ปะเมษา" เนยตอบรับแล้วเมษาไปพร้อมถือกระเป๋าสัมพาระ ไปพร้อมกับมิวสิคและเดินตามตาหวานไป

ถึงจะมีการบ่นเรื่องกระเป๋าหนักบางก็เถอะ

" ถึงรึยังตาหวาน "เนยบ่นเพื่อไม่ให้การเดินทางมันน่าเบื่อคนที่ถูกถามจึงตอบ

"ใกล้จะถึงแล้วละเนย แกบ่นว่างหนักมาหลายรอบแล้วนะ" ตาหวานตอบกลับ

"หึ พี่เนยค้นมายังกับจะย้ายบ้าน" เมษาเสริม

จากนั้นทุกคนเลิกบ่นแล้วเดินตามตาหวานจนไปถึง

พิกัดที่อาจารย์ส่งมา ทุกคนต่านเเถบไม่เชื่อสายตา

ยังไงตอนทางเข้าท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้วแล้วและ คนที่เหนื่อยสุดน่าจะเป็นเนย เนยไม่รอช้าถึงจะกลัวบางที่ต้องเดินนำหน้าน้องๆเข้าก่อนเพราะหนักกระเป๋าเมื่อเข้าไปในตัวคฤหาสน์พวกเธอเเทบไม่เชื่อสายตา ระหว่างภาพที่เห็นข้างนอกและภาพที่เห็นเมื่อตอนเดินเข้ามาเนยรีบว่างกระเป๋าแล้วนั่งลงที่โซฟายาวข้างๆ 

อ้าาก!!! "ใครทับขาข้า"

"ว้ายยย!!"เนยรีบลุกเมื่อรู้ว่าโซฟาพูดได้ทุกคนต่างหันมามองเนยหมด

"พี่เนยเป็นไรคะพี่" มิวสิคถาม

"อืมเองเป็นไรอีก"ตาหวานเติมอีก

"โซฟา พุ~พูดได้" เนยถอยหลังแล้วชี้ไปที่โซฟา ทุกคนมองตามที่เนยชี้ ภาพที่เห็นคือ 

ผู้หญิงอีกคนที่เนยนั่งทับไปเมื่อกี้ 

"หึ พวกเจ้าเป็นใคร" เธอแสดงความเป็นเจ้าของ

"เราทางจากต่างประเทศ มาทำรายงานตามที่ได้รับมอบหมายจากอาจารย์" ตาหวานตอบ

"เเล้วใคร อนุญาตให้พวกเจ้า เข้ามามิทราบ"น้ำหนึ่งศอกกลับด้วยความโมโหเธอไม่พอใจที่เข้ามาแบบไม่ได้รับอนุญาตและนั่งทับขาเขาที่สุด

"ร เราก็มาตามแผนที่ที่อาจารย์ให้มา" ตาหวานตอบ

"เสียงดังจังน้ำหนึ่งมีแขก ก็ตอนรับดีๆหน่อยเถอะ" เสียงสาวอีกคนดังมาทำให้น้ำหนึ่งเย็นลงบาง

"อรไม่ต้องมายุง ยัยนี่ขัดเวลานอนชั้น"น้ำหนึ่งขึ้นอีกครั้งแล้วชี้ใส่คนที่ขัดเวลานอนของเธอ

"ก็ชั้นไม่รู้นิ ว่าเธอนอนอยู่แถมตอนนั้นชั้นก็เหนื่อยมากด้วย"เนยไม่รอนิ่ง

ส่วนอรคิดได้แค่สิ่งเดียวที่ทำให้น้ำหนึ่งได้ก็คือ"จะให้ชั้นเคลียเหรอให้พี่เฌอมาเคลีย"อรพูดสิงที่พร้อมทำหน้าตาจริงจังแล้วน้ำหนึ่งเงียบสักพักเพราะในคฤหาสน์หลังนี้สิ่งที่ต้องกลัวที่สุดคือบุคคลที่เอยไปเมื่อกี้

"ก็ได้ "น้ำหนึ่งหน้าเงียบแล้วเดินออกไป ปล่อยให้อรเคลียไป

"เอาละ พวกเธอมาจากไหนกัน"อรเปิดประเด็น

"เรามาจาก ประเทศไทย"ตาหวานไม่รอช้ารีบตอบเข้าของบ้านอีกคน

"อ๋อ เอากระเป๋ามาสิเดี๋ยวช่วยเก็บ"อรพูดพร้อมยื่นมือไปคว้ากระเป๋าพร้อมบอกให้ทุกคนเดินตามเธอมา

"นี่ห้องของเธอ เออฉันชื่ออรยิ่งดีที่ได้พบนะ" อรตอบอย่างเป็นมิตรผิดจากอีกคนเนยคิด

"อืมชื่อตาหวาน แล้วนี่เนยมิวสิคและเมษา"ตาหวานตอบกลับอย่างเป็นมิตรแต่ตอนนี้สิ่งที่อรสนใจที่สุดคือตาหวานคนเดี๋ยวเธอจึงคิดอีกว่า"เนยห้องทางนั้นนะ"อรชี้ไปที่ห้องข้องน้ำหนึ่งตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรแปลกๆอีกแล้ว 

"ส่วนมิวสิคก็อืมสักแปบนะ"อรคิดห้องดีๆก่อนที่จะชี้ไปที่ห้องข้างหน้าตัวเอง หรือก็คือบุคคลคนที่กวาไปเมื่อตอนนั้น

"เมษาก็ห้องตรงข้ามด้านช้ายนะ"

ส่วนอรก็จัดการรุ่นน้องและเพื่อนๆที่เกะกะเธอพร้อมให้ตาหวานอยู่ในห้องของตน

"ไม่คิดเลยว่าจะได้มาอยู่ให้และพี่แบบนี้ ยิ่งกว่าความฝันอีก" เมษาพูดร้อมหมุนรอบแล้วล้มตัวลงนอนที่ที่นอนนุ่มๆ

โดยที่ไปรู้เลยว่ามีคนกำลังมองเธออย่างหลงไหลอยู่ ต้องหันมาสนใจกับ

"เป็นไงบางละก่อน ถูกใจไหม"

"หึ ขอบคุณพี่จริงๆนะคะ"

"ก็ถูกใจอยู่ไม่ใช่น้อยเลยละ" 

"กินให้ประหยัดละ" 

"ค่ะคุณพี่" จุ๊บ!! ก่อนจุบพี่สาวที่ให้ของเล่นชิ้นใหม่ให้เธอ ไม่รอช้า

"อะเเอ่ม หวัดดี" ก่อนทักสาวน้องที่กำลังน่าอยู่บนเตียงของเธออยู่เมษาค่อยๆลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของก่อน

"ห๊ะ เธอเป็นใครเข้ามาได้ไง"

"เราเป็นรูเมดเธอมั่งพี่อรให้มาดูนะว่าเธอชอบห้องนี้ไหม" ก่อนตอบพร้องเดินเข้ามาใกล้เมษา 

ส่วนเมษาก็"ชะ ชอบสิห้องสวยขนาดนี้" เมษาเสียงสั่นเพราะก่อนเดินเข้ามาหาเธอใกล้เกินไปแล้วเมษาจึงช่วนคุยให้เขาหยุกเข้ามาใกล้เธอ" ละ แล้วเธอชื่ออะไรอะ"

"ฉันชื่อก่อนเป็นเพื่อนร่วมห้องเธอ" ดูเมื่อว่าเมษายิ่งช่วนคุยก่อนก็เริ่มหิวเธอขึ้นมาทุกครั้ง ที่เมษาพูดในที่สุดก่อนลดตัวลงมาจ้องตากับเมษาอยู่สัพัก"มองตาฉันสิ"ก่อนสั่งก่อนใช่มืออีกข้างกำผมของเมษามาดมแล้วปล่อยมือจากผม แล้วมาสงใจกันเด็กสาวที่อยู่ในการสกดจิก่อนไม่รอช้า ฟังเขี้ยวลงที่คอของเมษาอย่างหิวโหยจนหนำใจจึงพลัดตัวออกมา ตอนนี้

ก่อนรู้สึกว่าตัวเอาเริ่มหลงในตัวของเมษาแล้วจากนั้นก่อนก็จุ๊บ เบาๆที่หน้าผากของเมษาพร้อมอุ้มเมษาขึ้นจัดที่นอนให้เธอเรียบร้อยพร้อมห่มผ้าให้ "คงต้องนอนนอกหน้าต่างอีกแล้วสินะเรา"

คืนนี้ทุกคนต่างต้องนอนนอกห้องตัวเองยกเว้นก่อนที่นอนอยู่ในห้อง ส่วนอรก็จับตาดูตาหวานอยู่

ทุกคนที่เป็นเจ้าของบ้านตอนนี้ออกไปอะไรกินหมดยกเว้นก่อน และเฌอ

ขอจบเพี่ยงเท่านนี้ตอนค่ำจะมาต่อให้ถ้าเรามีเวลานะน่ะ