ลำดับตอนที่ #180
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #180 : คาดหวัง
ฟู้ม
บอลเพลิลอยออมาาร่าอเ้าปีศาวัว ริ ๆ ็ยาะพูอยู่เหมือนันเพราะอนนี้ร่าอเ้านี้มันเเทบไม่่าไปาเศษา !
ภายในร่าอเ้านี้ลไภายในถูเผานไม่เหลือ
เพียบอลเพลินี้ลอยมาอยู่รหน้าท่านหิ บอลเพลินี้็เปล่เเส่อนะลายเป็นนนอนอมะามเิม
" สะ ... สุยอ "
หลิวหยาร้อออมาเสียั้วยวามะลึ เพลินี้มันเป็นเพลิอะไรัน ?
่อนหน้านี้เธอเยใในารใ้หอเพลิอผู้หินนี้ รั้นี้เธอ็้อมาใในารใ้บอลเพลินี้อีถึริ ๆ ะไม่ไ้มีเเ่เธอที่ใในพลัอมัน็าม
" นะ ... น้อหลนี้ มัน "
เพราะนานใ้ยัะลึอยู่เลยอนนั้นเธอเหมือนเ้าถึอะไรเลยทำามสัาามาไ้สิ็อนเห็นเศษาอเ้านี้
" ท่านหินี้ยอเยี่ยมริ ๆ สามารถใ้เพลิอมะหลัสอนเพียรั้เียว "
หลเหยาเห็นสีหน้าสอนนีู้ ๆ เหมือนไม่เ้าใเลยอธิบาย
" เพลิอมะสามารถผลาทุสรรพสิ่่อหน้าเพลินี้่อให้ท่านหิเป็นผู้ฝึปราั้น 5 หาเอผู้ฝึปราั้น 6 ็ยัมีโอาสนะ ! "
วามริมีโอาสสัหารไ้เลย !!
ะลึ ใ มันเป็นสีหน้าอท่านหิเเละหลิวหยา พลัอำนาอผู้ฝึปราั้น 6 ท่านหิ้อรู้ีเพราะเยถูาม่าโยัวนระับนี้
อีอย่าอนะเ้ามาในนี้ยัเอัวนระับนั้นั้หลายน
' หาเราวบุมมันไ้ ... '
เธอ็ะสามารถปป้อน้อหลเเละหลิวไ้ !
ึ่หลิวหยา้อใพลัอผู้ฝึปราั้น 6 เธอ็พอะรู้เเถมยัเยสัมผัสมา่อนผู้หินนี้ไ้พลัเเบบนี้มารอ เธอ็้อพยายามามให้ทัน !!
ในอนนี้พวเธอยัไม่รู้เลยว่าาอเ้าปีศาวัวหายไปลายมาเป็นหีบเสียเเล้ว เสียเเปล ๆ นั้น็ยััึ้น
" ผู้พิิสามารถเลือหีบไ้เพียหีบเียว "
รั้นี้เามอหีบวา่อน ทว่า้อหันไปมอหีบลาเเทบะทันทีอในหีบวาเป็นเพียิอสูรอสัว์อสูรั้น 6 ธรรมา ๆ ัวหนึ่
เเ่เพียมอหีบลา ิ้ว็ระุเล็น้อยในหีบนี้เป็นอาวุธระับ นภา หาเเ่นั้นมอผ่านในทันทีหาภายในมันไม่มีอาวุธระับนภาถึสามิ้นอยู่้วยัน !
อีทั้พวมันยัมีวามสามารถิัวเเล้วยัมีทัษะเพาะอี หาสวมพวมัน้วยันพลั วามเร็วารอบสนอะเพิ่มึ้นสามเท่า !!
ถุมือวายุอเาอาเพิ่มวามเร็วให้ถึหเท่า มัน็ไ้เพียมือทว่าเ้าพวนี้นอาวามเร็วยัมอบพลั ยระับารอบสนอให้อี
เเ่้อเสียอมัน ...
เายัวบุมัวเอ่อนะมอหีบสุท้าย ในใ็อให้มันีว่าหีบลาเพียเห็นอในหีบสุท้ายใเา็
ึ ๆ
เ้นไปเ้นมา ในหีบนี้เป็นเพียเล็สีำ
เเ่นาอมันให่ว่าหัวอมนุษย์หลายนรวมันนอานั้นลิ่นอายวามายยัทะลัออมาาเล็นี้มหาศาล
้วยประสบาร์็รู้เลยว่านี้เป็นเล็อ
' มัร ! '
เล็นี้ยัเป็นอมัรวามมื มันรามวาม้อารอเา !
เาเลือมันอย่าไม่ลัเล เพียหลเหยาเปิหีบ
ลิ่นอายวามาย็ทะลัออมาท่านหิเเละหลิวหยาไ้สิเเทบะพร้อม ๆ ัน
" รับ "
เาะโน่อนะ
หมับ
โยนเล็มัรนี้ให้
" นะ ... นี้ "
หลิวหยา้มมอ้วยวามใเธอ้อใ้สอมือถึะถือมันไ้ เห็นวามสสัยในเเววานั้นเาเลย
" มันเป็นอเธอเเล้ว ใ้มันให้ไ้เเล้วัน "
เห็นเพียเาเินไปอยู่มุมห้อ ระหว่านี้เอท่านหิ็เ้ามาระิบ
" หลิวน้อหลำลัาหวัในัวเธออยู่หาเธอทำไ้เเล้วอ ... "
อึ
หลิวหยาลืนน้ำลาย้วยใบหน้าเเาน
" ะ .. ้อทำให้ไ้ "
หลิวหยาพึมพำ
เป็นอนนี้เอ
" ไปันไ้เเล้ว "
เสียอหลเหยา็ัึ้น
" ไปันเร็ว อย่าให้น้อหล้อรอ "
เพียพวเธอมาอยู่้าหลัอน้อหล
ประูสีำรหน้า็เปิออเพียร่าอพวเาหายไป ในห้อ ๆ นี้็มีสัว์อสูรปราึ้นมาทันที
โฮ
สภาพเเวล้อมาห้อ ๆ หนึ่ลายมาเป็น
" ป่า ? "
มันเป็นป่าริ ๆ
ปล : เ้าป่า ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น