คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หวัง..
‘ฟู้ว ’
รอสเินออาร้านายบริาร ฟูฟ้าเเบบสบายอารม์ เป็นรั้เเรริ ๆ ในารไ้ระบายวามเรียเเละวามโรธออไปในโลเเห่นี้ เเม้้อยืมื่อผู้หินั้น็าม เา็ไม่สน
หลัลาออมา โยารใ้ประโยน์าื่อผู้หินั้น เาสามารถว้าเินายายหัวหน้าผู้เเสนหยิ่มาไม่น้อย
หลายพันีเวล! เเทบทะลุไปหมื่นีเวล้วย้ำ !!
มันเป็นเินมหาศาลพอะื้อบาอย่า ในารมาทลอู่ับวามสามารถอนะริ ๆ
เเละถึ่อให้ไม่สำเร็ เา็ไม่รู้สึเสียายใ ๆ เลย
เพราะเเลับารยืมื่อผู้หินนั้น เา็เหมือนยอมรับลาย ๆ ว่าเป็นอ ๆ ยายนั้น เเน่นอนใระไปยอม!
ห่าาุึ่ รอสยืนอยู่ ไล ๆ
อึ
ลอบลืนน้ำลายเเบบหวา ๆ เเม้นี้ไม่ใ่รั้เเรในารเอหน้าผู้มีพลัในระับ ิปราั้นลาเธอ็ประหม่า
ผู้มีพลัในระับ ิปราเริ่ม้นับิปราั้นลา เป็นพลัอันเเ่า ยิ่นที่เธอเอเป็น
ระูำ ลูลู ้วย
ฟิ้วววววว
ัหวะนี้เอ ลมเเรๆ็พัใส่หน้าเธอนเือบล้ม ทว่าลมเเรอย่านี้มันเิา
“หึ หมอนั้นอยู่ไหน!”
ึ วาสีฟ้าเธอสั่น้วยวามื่นลัวในเเรันอันมืมน
หิสาวรหน้าเธอมีใบหน้าม วาสีเเ้อ้วยอารม์ไม่เเยเเสเรือนผมสีำสยายไปมาประอบ้วยปีระูสีำมื ระูำ ลูลู ผู้มีพลัในระับ ิปราั้นลา !
“ทะ ทานั้น”
เธอี้้วยอาารหวาผวา ทว่าลูลูไม่สนใ
ฟิ้
ราวับาว เพียอึใระูำ ลูลู ็พุ่ทะยาน้าม ลระยะห่าหลายร้อยเมรลใน
บู้มมมม
พริบา!
ัลับไป่อนหน้านี้ พอเห็นไอ้เ็นั้นหายหน้าไปเเล้ว
โรมมมมมม
“ฮึ่มม เเไ้ใเินไปเเล้ว” เธอล้ม้าวอบนโ๊ะลไปอ้าล่า เธอผู้ึ่สามารถึ้นมาเป็นเ้านนายน ผู้ายหลายนล้มไปเเนบเท้า เยโนอะไรอย่านี้ ??
ทว่าพอเธอนึถึ่าวริ ๆ ารสนิยมอ ลูลูระูำเธอ็พอหายใหายอ
‘มันไปเเล้ว ะไม่ลับมาอี ฟู้ ’
พอิไ้ เเละำลัะเรียพนัานมาเ็บวาห้อพร้อมทำอะไรลายเรีย
บู้มมมม
ลับไป ปัุบัน
“ เเ่ ๆ ใร!!! ”
เธอเเทบะอ วันนี้มันบ้าอะไรเธอถึ้อเออะไรเเบบนี้ เธอมอาวาหา้นอึ่ทะลวเ้ามาในห้อผ่านเพาน ทว่าพอฝุ่น่อย ๆ หายไปหน้าเธอพลันีล
“ะ ุลูลู? !”
ึ่่าาวามลัวอเธอ
“หมอนั้น อยู่ไหน?!” วาสีเเ้อมาอย่าัน เท่านั้นเเหละเธอ็
ุ้บบบบบ
“ะ ุลูลูฟััน่อน.. ” เธอุเ่าลพร้อม
เปิปาบอออไปเเทบทั้หม
“ เป็นั้นเอเหรอ” ลูลูยมุมปาเบา ๆ หาอีฝ่ายมาเพราะ้อารหาเิน เธอทรมานหมอนั้นสุั้ว อๆเธอห้ามใรเเะ้อโยเพาะผู้ายึ่ทนเธอไ้มาว่า 1 รั้
หึ ะให้อะไรพิเศษอยู่หน่อย
‘ ราวหน้า ’
เธอิเบา ๆ เเล้วสะบัปีระูหายไปาที่เเห่นี้ โยทิ้รูบนเพานไว้
ึ
เธอัฟัน เ้านนายนเเบบเธอ็้อ
“เ้ามาทำวามสะอา ! ”
ส่วนารเเ้เเ้น ? อย่าไ้ฝัน พลัพิเศษอเธอ่อให้พันาไป็สู้วามสามารถนั้นไม่ไหว เพราะะนั้น
ทน เเละเ็บวาไปะ
ห่าออไป ในอย
ึ
มือ้าหนึ่่อย ๆ ันึ้นาหลุมเผยให้เห็น
“เเฮ่ๆ”
เป็น รอสึ่ใ้วามสามารถอุ่นุหลบวามรู้สึเเยปนสยอ
อนเเรเาไม่เื่อถึั้น็ยัใ้วามสามารถหลบไป่อน ทว่าพอเห็นเหุาร์นั้นเเล้ว
ึ
เาัฟัน้วยอารม์หลาหลาย เเน่นอนเาไม่ใ่พวให้อารม์เ้ารอบำืนออไปอนนี้..
พอเห็นอีฝ่ายาไป
มือึ่ำเเน่น่อย ๆ ลายออ เเทน้วย
อารม์พร้อม ปะทุ
เาเอานะระูำ ลูลูไม่ไ้ ทว่า
ถ้าเป็นอีนละ ?!
รอสไม่ิออไปเอานะร ๆ หมายในโลเิับให้ารุ้มรอผู้หิ นถ้าผู้หินนั้นมีอำนาเล็น้อย็สลับผิเป็น ถู ไ้!!
เเละ รอสไม่เยหวัเพียเอานะเเ่เป็น
าร่า!
ทว่าอารม์นั้น็หลไป เเทน้วย
วามประหลาใ
“นี้มัน--”
เามอหลุมใ้เท้าึ่เปล่เเสบาเบา หาเท่านั้นยัพอยอมรับทำไม
เศษบาอย่าในใ มันเปล่เเส!
เเม้ะเปล่เเสเเ่ 3 ิ้นส่วน็เถอะ
ปล : อู้ววว ุเออะไร ??
ความคิดเห็น