คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อย่าหวัง!!
“ หึ ให้ายสิ”
บนยอึเเห่หนึ่ึ่อยู่ไลารอสหลายิโล มีหิสาวผมสั้นวาสีฟ้า้อมอทิศทาอ รอสอยู่
“ ่าน่าสสาร ” เธอส่ายหัวไล่วามิ่า ๆ เเม้ะโลภร่าายอเ็นั้น เธอ็ทำอะไรไม่ไ้้วยพลัอัวเธอเอ
ในโลเิับใ่ว่าผู้หิทุนะสามารถปลุพลัพิเศษั้นนำไ้ามใอบ เเ่โอาสในารปลุพลัี ๆ นั้นมาว่าผู้าย
เธอเป็นหนึ่ในผู้โร้าย พลัึ่เธอปลุันเป็นวามสามารถรัวเเบบ วาม
เเน่นอนมันร ๆ เลย เป็นวามสามารถึ่่วยให้เธอมอไลหลายไมล์
หาเป็นนอื่น ๆ ว่าะเอาไปใ้เเบบไหน ึ่เธอเลือาน.. สอส่อ ่วยให้พวผู้หิรวย ๆ ับามอผู้ายหรือระทั่มอหาโอาสในารลัพาัว
เเร ๆ เธอยัลัเลทว่าพอไ้ลอรสาิ เินำนวนมาเ้า มาเ้า วามลัเล็หมไป
ทั้ทีวามริวามสามารถอเธอสามารถ่วยทำประโยน์ในารล่าอสูร หรือ่วยในารล่าถอยสบาย ๆ
“ อืมม านนี้บไ้เินพอไปเที่ยวสบายๆ”
ิๆเเล้ว็เเทบน้ำลายไหล ถึะไม่ใ่ระับสูเเบบเ็นั้น ผู้ายพวนั้น็ไม่เลว
เธอิาม้านหลัเ็นั้นไป้วยวามิ
‘หรือเราะลออเล่น่อ หลัยายนั้นเบื่อี ?หึหึ ’
โยเธอไม่รู้ัวเลยว่าผู้ายึ่เธอามอยู่
‘ฮึ่มม! ’
ำลัไม่สบอารม์ึ้นเรื่อย ๆ ใระไปอบนอาถูามเเล้วโนมอ้วยวามิสปร ๆ ผู้หิรอบ ๆ ยัพาันเเอบมอ พร้อมยิ้มมุมปา
วามำมือโลใบนี้ยิ่ว่าที่เาิไว้หลายเท่า วามรู้สึเร่่วนในารพันาัวเอทวีวามรุนเเร
เเละเเล้ว
‘ ฟู้วว ถึนไ้ ’
รอสถอนหายใเบา ๆ เเบบโล่ใ
หนึ่ในเป้าหมายในารออาห้อ ็อยู่รนี้เเหละ พอเยหน้ามอป้ายหน้าร้าน เาอิ้วระุเป็นไม่ไ้
ร้านายบริาร ฟูฟ้า
ำเือน สามารถสัมผัส เเะร่าายพนัานไ้ามใ เเ่ห้ามลาไป… าร้านโยเ็า หาฝ่าฝืนทาร้านะทำารลโทษิสถานะห้ามเ้าลอีพ
มันูลา ๆ เเม้ะเเย่สุ ๆ ในารให้ผู้หิึ่มาใ้บริารเเะ้อสัมผัสัว็เถอะทว่าร้าน ๆ นี้ยัพอมีารปป้อ เทียบับร้านอื่นใรเห็น็เ้ามาสมัร เพราะั้นเ้าอร่าน่อนถึไ้มาสมัร
โร้ายวามเป็นริมันเลวร้าย เพราะร้าน ๆ นี้ปป้อ็ริ ทว่าปป้อเพาะพวผู้หิที่เป็นนธรรมาหรือผู้ใ้พลัพิเศษเริ่ม้นเเ่นั้นเอ! หาเหนือไปว่านั้น นอาไม่่วย ยัลาเราไปประเนให้ผู้หิพวนั้น
‘ ฟู้ ใเย็น ’ เา่มวามรู้สึยะเเยล เเล้วผลัประูร้านเินหายเ้าไป
ภายในร้านเเ่เหมือนผับ มีหลายโน ทั้หน้าเวที , โฟา(พิเศษ) , ที่นั่ธรรมา ึ่็อ้าม ๆ ไปเพราะอีเี๋ยว มัน็ไม่สำั
“ว้าว ไอ้เรา็นึว่าใรที่เเท้็เป็นนายน้อยนี้เอ ” เ้ามาไม่ทันไร ำพูที่เเฝารเยาะเย้ย็ัึ้นมาเเทบะทันที
“เฮ้ย ๆ ปรบมือ้อนรับเร็ว”
เเปะ ๆ
“ หึ ”
รอสเเ่นเสียเเล้วเินรไปยั ทิศ ๆ หนึ่โยไม่หันมอหรือสนใใ ๆ มันสร้า
วามไม่พอใให้ นพูเป็นอย่ามา
“เฮ้ย อย่าหยิ่ให้มันมานัทำมาเป็น-- ” ้วยวามรำา รอสึ้อพูอะไรบ้า
“เเน่ในะ ้อารหยุันน่ะ?! ฮึ่ม ” บรรยาาศรอบ ๆ เย็นลไป สีหน้าหิสาวรหน้ารอสบิเบี้ยว ไม่สิ! ผู้หิในร้านทุนูใ เพราะปิเเล้วรอสเป็นพวเียบ ๆ อยาเเว เเทะโลมเเบบไหน็ไม่่อยอบโ้ทำไมราวนี้..
“ ฮึ่ม! ฝาไว้่อนเหอะ ” พอผู้หิรหน้าถอยไป รอสเลยเินหน้า่อโยไม่ายามอลับ้วย้ำ
มันูหยิ่มาริ ๆ ทว่า็ู
เท่มา ๆ !!
ไม่นาน เา็เินมานถึุหมาย ห้อหัวหน้า
เาเปิประูห้อเ้าไปโยไม่เาะ
“ใร! – ” เสียึ่เรียมะโนใส่หายไปพอเห็นหน้านเปิ
“เเม้ ๆ ็นึว่าใร เป็นนายหนุ่มนั้นเอ ” ำพูาหยาบ ๆ เหมือน่อน ๆ หายไป ถูเเทน้วยำประบ
ไม่้อบอหรือพูรอส็ระหนัว่าเป็นฝีมือใร ผู้มีพลัในระับ ิปราั้นลาไม่ใ่ธรรมา ารร้อหาปัหาเป็นารระทำอพวโ่เเน่นอนหัวหน้าร้านายบริารไม่เหมือนพวโ่
“นายหนุ่ม้อารอะ-- ”
“ันลาออ !”
ึ
ำพูารเเสออเเบบประบ ใบหน้า ทุอย่าหยุไป
“เเฮะๆ โอเ อเวลาสั-- ”
“ไว ๆ ! ” เาัำพูอีฝ่าย(อีรอบ)
้อให้หน้า ? อย่าหวั!!
ปล: หน้าันนนนนนน (หัวหน้า ัวประอบบ)
ล หลัหายไปนานนนน เเฮะ ๆ (ำเเห้) ใรรออยู่ไหม
ความคิดเห็น