คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ก้าวเเรก
ห้าวัน่อมา
“ 997. 998”
“ 999 ”
“1000! ”
ฮึบบบบบบ ร็อบๆ
รอสันร่าึ่เเทบไร้ึ่เรี่ยวเเรรเ้าไป อาบน้ำพลาิหลายๆ อย่า
ห้าวันมันไม่นานเลย ทว่าสำหรับรอสเเล้วมันมาพอในารทำวามเ้าใเี่ยวับพลัอนในเวลานี้
อนเเรที่รู้ว่าพลัอนูะสามารถใ้พลัาสิ่มีีวิอื่นเา็ื่นเ้นอยู่หรอ เพราะพลันี้่อให้เป็นในโลนี้มัน็ไม่อ่อนเเอ! ถึั้น ผิปิ
ยัวอย่า็ ม
มันเเทบไม่ำเป็น้อนอน เพียีบสั้น ๆ ใน่วเวลาหนึ่ เเละวามสามารถสุเเร เรียบ่าย หยาบาย..
ารที่สามารถยสิ่ที่หนัว่าัวเอหลายสิบเท่า!! เเละวามสามารถอื่น ๆ นี้นาไม่นับพวสิ่มีีวิในยุโบราอย่า ไโนเสาร์
ทว่า
วามเป็นริมัโหร้าย
เาสามารถำลอพลัวามสามารถอสิ่มีีวิอื่นเพีย่วเวลาสั้น ๆ เเล้วยัสิ้นเปลือพลัิไปมาอีทัู้ะไม่สามารถำลอวามสามารถเเร ๆ สุพิเศษอสิ่มีีวิระับสู ๆ
เเ่รอสยัไม่ยอมเเพ้ ทำไม่ไ้ในวันนี้วัน้าหน้า็ใ่ว่าะทำไม่ไ้ เพียารที่วามสามารถในารสร้าาร์เย ๆ เปลี่ยนมาเป็นเ่นนี้็เินาไปมาอยู่เเล้ว
เาพอมอุสำัอพลันี้ไ้ร่าว ๆ
อย่าเเรอาเพราะเาอ่อนเเอเินไป ็เหมือนเเ้วน้ำเาไม่อาัเ็บน้ำไ้มาามใ้อารเพราะยัไะมัน็ะล้นออมา หาเปลี่ยนเป็นถัน้ำนาให่สถานาร์ย่อมเเ่า อีอย่าเลยือ
ระับพลัิปราึ่่ำนเินทน ! ำลอรั้สอรั้พลัิ็เเทบหม ๆ ไป เพราะะนั้น
เาึ้อออไป้านนอ
หาทาพันาัวเอให้ไวที่สุ ! เเน่นอน รอส ไม่โ่พอะเินไป้านอสบาย ๆ โลเิับเป็นโลึ่โหร้าย่อผู้าย ถามหาวามยุิธรรมล้วนูปัาอ่อน!
เาพยายามฝึฝนพันาทำวามเ้าใในพลันในที่สุ
็้าวหน้า
ฟู้วว
ถอนหายใเบา ๆ ่อนะปิน้ำ ว้าผ้าเ็ัวมาเ็หยน้ำามัว ารเปลี่ยนเเปลที่ัเนบนร่าอรอส็ือมัล้ามที่เริ่มปราเล็ ๆ
เพียเเ่ว่านอาล้าม ลาลำัวอเาั้เเ่ท้อลามาถึล้ามอมันันมีรอยเเผลเป็นอย่าารถูฟาี ! บ่บอถึประสบาร์อันเลวร้าย
“ เฮ้อ” เาพยายามไม่สนใมัน หลัาใส่เสื้อาเ หาเป็นปินี้็วรพอเเล้วในารออไป้านนอ ทว่า
ฟรึ่บบบบ ๆๆ
รอสหาทั้ผ้าปิปา เเว่นา หมวมาใส่! หาเป็นในโล่อนถูมอเเปล ๆ เพราะเสื้อเป็นเเนยาวไม่พอ าเยัเป็นายาวปปิเเทบทุส่วนอร่าายพอบวพวผ้าปิปามัน็ู อึอั
เเ่ ๆ นี้เเหละ ธรรมาสุ ๆ อผู้ายในโลเิับ!
‘ ฟู้ว เอาล่ะ ้าวเเรในโลใบนี้ ’
ึ
เฮือ
พอ้าวออาหอพัเท่านั้นเอ รอสพลันรู้สึหนาวเเปล ๆ
‘ ถูมอ!’
รู้สึ.. เเย่มา ! พวู่เเ่ทาธุริยัไม่มีบรรยาาศน่ายะเเยถึระับนี้เลย !
ึ ัลิ้น
‘ ห้ามมอ! ้าวไปเรื่อย ๆ !! ’
ึ ๆ ๆ
วามรู้สึเเย่ ๆ วนยะเเย่อย ๆ าหายไป นพอเินไปเือบ ๆ สอถึสามร้อยเมร็หมไป
‘ มันเป็นใร ?! ’
รอส มวิ้ว้วยอารม์ยุ่ยา่อนะรีบส่ายหัวไล่วามื่นระหนออไป เพราะนรู้ีว่าื่นระหนไป็ไร้ประโยน์ หลัรุ่นิสั้น ๆ วามิที่เ็มไป้วยอารม์็เหมือนพุ่ไปทั้ใ
ผู้หินั้น!
ึ
วามิ่า ๆ ลเเล้วเินหายไปยัทิศทาหนึ่
.
.
.
อี้าน
เปรี้ยะ ะะะะะะะะะะะะ
อ๊า
“ ิ! พวมือสอทนไ้เท่านี้เอสินะ เฮ้อ ”
ทันในั้น
วี้
“ หืม ?” ลุไปรับพู้วยน้ำเสียไม่เเยเเส
“ ว่าไ ”
“ อะไร! ออมาเเล้ว หึๆ โอเ ๆ หมอนั้นำลัไปไหน? ” ถึพยายามปปิ ปลายสาย็มอออว่าอีนเเสสีหน้าเ่นใ
เเ่ในพริบาบรรยาาศื่นเ้น็ูะเเ็ไป
“ เเ! พูอะไร เเอยาายหรือไหา!!”
บรรยาาศยิ่มืล ๆ
วาสาย้วย อารม์หม่น ๆ
“บริารผู้หิ! หึ ี ๆ ”
ปั
ทั้ห้อถูปลุม้วยระู ในเสี้ยวพริบา ! อในห้อถูบทลาย
ระูำ ลูลู โรธ!
ปล : อโทษรับไม่ทันไร็หายะเเหละ.. เเบบนะ เเฮะ ๆ ำเเห้
ความคิดเห็น