คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : พลังของ กริกอร์
‘านี้ื่ออนาย ือ ริอร์ ’
ฝาัว้วย! เาิพร้อมลูบหน้าปันาฬิาเบา ๆ หลัานั้น็ยัล่อเหล็สีทอในเสื้อเียบ ๆ
สายาึ่เยนิ่สบ ในเวลานี้เเผ่วามโรธ
้วยริอร์ผสานเ้าู่้วยวามสามารถอัวเอ เเม้ไม่อาเอานะระูำ ลูลู ..ผู้หิึ่ทำให้นลำบา นเือบเผิหน้าับระูำไม่ำเป็น้อเ็บไว้
“ั้นละ็.. ”
วู้มม
้วยารวามือไป้านหน้าเบา ๆ าร์หลายใบึ่่อนามร่าายอ รอส่อย ๆ ลอยหายเ้าไปในนาฬิาเียบ ๆ ว้าม ัวอัษรเเปล ๆภายในนาฬิาเปล่เเสเเล้วหายไป
รอสยับเสื้อผ้า พยายามให้ัวเอูปิที่สุเท่าที่ะทำไ้ไม่นานรอส็เนียนหายไปามฝูน
.
.
.
อี้าน
เวลานั้นไม่เยรอใร เพียพริบา็เย็นเเล้ว
‘ หึ ให้ายสิ ’
ท่ามลาึรามบ้าน่อึ่เริ่มเปิไฟพร้อมสำหรับลาืน หิสาวผมสั้นวาสีฟ้ามวิ้วเินไปยัที่เเห่หนึ่้วยอารม์บู
ใ่! เธอเป็นเ้าอพลัวาม หาเป็นปิารไ้เินหลัทำานเธอไปใ้มันเเบบสบายใ ทว่ารั้นี้มันเเ่า !
เธอยัไม่ไ้เินเเบบรบสมบูร์ เธอไ้มารึ่เียวเท่านั้น ส่วนอีรึ่
‘รอ! ยายระูำ’
เธอไม่อาสบใทว่า! เธอยัหหู่ับสถานาร์อัวเธอเอ พลัอเธอสามารถทำอันรายระูำ ลูลู?? ไม่เลย โอาสอะไรเป็นศูนย์ไปะหม หาหวัให้นอื่น่วย เธอยิ่หหู่เเม้เธอะพอมีเส้นสาย หลั่วยพวผู้หิรวย ๆ
ผู้หิพวนั้น็ไม่ไร้สมอนาหาเรื่อผู้มีพลัในระับ ิปราั้นลา
ในอนนี้เอ สายาเธอ็เหลือบไปมอในอยเปลี่ยวสายาเธอพลันหยุึ
อยนั้นหาเป็นนอื่นมอไม่ั ทว่าวามมอบวามเเ่าให้เธอ
เเม้อีฝ่ายะหันหลัอยู่็าม เธอ็มอออว่านั้นเป็นผู้ายเเถมยัหุ่นีโร ๆ อี! ราวับไม่เห็นสายาอเธอ ผู้ายนนั้นเินลึหายไปใน อย
เเน่นอน้วย วามเธอย่อมทราบว่าอีฝ่ายไม่ไ้ไปไหน
เเผล็บ
'น่าสนุ ' เธอเลียปาเบา ๆ เธอัสินใใ้ผู้ายที่เธอเห็น เป็นัวระบายวามหหู่สำหรับารอบโ้ ? เธอไม่เยิถึมัน้วย้ำ !
ารเินหายไปใน อยอเธอไม่มีใรสนใ
ึ ๆ ึ ๆ
เสียฝีเท้าอน้าหน้าสร้าวามรู้สึให้เธอมาึ้น ๆ น
“ เห เท่านี้็ไม่มีใรเอเเล้ว.. มาสนุีว่าน้อาย ” สุท้ายเธอทนไม่ไหว นพูึ้นมา น้าหน้าเธอนิ่ไปทว่า
ไม่อบ ? เธอมวิ้ว เเละเินิ่เ้าหา้วยอารม์โรธ ๆ
หมับ ! มือเธอสัมผัสไหล่อีฝ่ายเเละเรียมสะบัเ้าหา ำเเพ
“ฮึ่ม อย่ามาไ้ใ ราาเท่าไรพู-- ”
ึ้ อุ๊ปปป
อารม์อันเรี้ยวราราวถูสา้วยน้ำเย็น วาอเธอพลันเเสถึวามื่นระหน
“ อ่า ในที่สุ็เียบ ” บ่นพึมพำเเละ่อย ๆ หันลับมามอ
เฮือ
ร่าอเธอสั่นสะท้าน เพราะรหน้าเธอ เป็นเหยื่อที่เธอิามในวันนี้ ! ใ่เเล้ว เป็นรอส
ปาเธอยับไปมาราวับ้อารพูบาอย่าโร้าย ปาอเธอถูอุ้วย
“ หึ อย่าพยายามไปเลย เเม้หนวอปลาหมึธรรมาะูไร้ประโยน์ หามันถูพัวพันเป็นสิบ ๆ าระหลุออ้วยเเรอผู้หิธรรมา มัน.. ” รอสหยุพูไป เพราะมันไม่ำเป็น้อพูมาอะไรับนาย
หามอรอสในปัุบันูน่าลัวไม่น้อย นิ้วมือทั้สิบลายเป็นหนวหมึยาวว่า 1 เมรถึ สิบหนว!
มันพัน เเละยร่าผู้หินหนึ่ไ้่าย ๆ !
“ หึหึ เอาไ่อี ?" เเมู้เป็นารถามำถาม เเววาอรอสนั้น็เย็นาอย่ามา
ท่ามลาเเววาสิ้นหวัปนไม่เ้าใ เธอไม่เ้าใทำไม? ทำไมันเหยื่อึ่มีวามสามารถาๆ ถึอยู่ ๆ ็สามารถหันมาเอาีวิเธอ่าย ๆ
้อโทษวามประมาทอเธอ ามริ้วยวาม รอสยาะเ้าใล้ทว่าไม่เห็น้อเ้าไปเลย..
เา
ู้ม
วู้!!! ริอร์เปล่เเสสีม่ว
หนวหมึว่า สิบเส้นอยู่ ๆ ็ลายเป็นสีม่ว ทันในั้น
ระุ!!!!!!!!!!
ิ้น! อย่ารุนเเรเเนายับบิไปมา้วยท่าทาผิปิ พยายามิ้นรน !ปาเปิเ้าออพยายามะโนเเ่เปล่าประโยน์! ไร้ประโยน์ ไร้ประโยน์ ไร้ประโยน์ !!!
สีหน้าูทรมานสุี ใบหน้าสลับาน่าเลียไปเป็นโรธเเ้น ไปบิเบี้ยว
เเละเเล้ว ไม่นาน
นิ่! นิ่โยสมบูร์
ฟวบบบบ ึ
หนวหมึว่า สิบเส้นึ่รัเเน่นเเบบพัวพันพลันหลับอย่ารวเร็ว เป็นผลให้ร่าอผู้หิที่ลอยอยู่ร่วลมา ทว่าเเม้ลมาเเบบรุนเเร็ไม่มีเสียใ ๆ าอีฝ่าย
็นะ
“ เเฮ่ ๆ ายสินะ ” เเม้ะหอบ รอส็ยาะปปิรอยยิ้ม
าร่าที่โหร้าย โยใ้ พิษ เป็นอะไรที่ประหยัพลัเามาที่สุ ถึสภาพนโน ะน่าสัเว เา็ไม่เเยเเส!
ปล :ริอร์ สรุปเป็นื่อนี้นะ (อบุที่ เสนอนะ ><
ความคิดเห็น