มหาสงครามศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 อาณาจักรอันสงบสุข

ตอนที่1  อาณาจักรอันสงบสุข

               “ เฮ้ย   คาโมะทำอะไรอยู่ฟะ  จีบสาวหรอ”  มาอีกแล้วเจ้าตัวยุ่งมาที่ไรวงแตกทุกที

ขนาดกำลังเดินอยู่คนเดียวแท้ๆ มันยังบอกว่าจีบสาวเจ้านี่นะ  ชื่อ  โมริยะ   คิซามิ ถนัดเรื่องกวนประสาทที่สุดเลยแหละ “อ่าวคุณ คาโมะ  คุณ  คิซามิ  ไม่ไปอ่านหนังสือหรอครับใกล้จะสอบแล้วนะครับ  โยเฉพาะคุณคาโมะเดี๋ยวก็สอบก็ตกวิชาเวทย์มนต์อีกนะครับ”  คนนี่ชื่อ  คาวามูระ   เฮบิ  เรียนเก่งมากเลยละแถมไอคิวตั้ง  200  กว่าเรียกได้ว่าอัจริยะเลยแหละ  เขานะเรียนเก่งเรื่องเวทย์มนต์  

                         กริ้งงงง.....   “  เฮ้ยพวกนายจะยืนไปถึงไหนออดตั้งนานแล้วนะขึ้นเรียนได้แลัว”

มาแล้วฝาแฝดของเฮบิ  เธอชื่อ  ความูระ   จุนโกะ   หลังทักทายและแนะนำเพื่อนๆมาพอสมควรแล้วผมขอแนะนำตัวเองบ้างแล้วกัน  ผมชื่อ  โฮริเอะ   คาโมะ  ผมและเพื่อนๆ  เรียนอยู่ที่โรงเรียน

มิวนิคอน  เป็นโรงเรียนที่รวบรวมเด็กที่มีพลังพิเศษมาสอนเพื่อจะได้ควบคุมพลังได้จะได้ไม่เป็นอันตรายต่อคนรอบข้าง   ผมนั้นเกิดในตระกูลที่มีพลังปีศาจแฝงในกายแต่ว่ามีแต่ผมเท่านั้นที่ไม่

สามารถควบคุมพลังได้   โรงเรียนนี้ตั้งอยู่ในอาณาจักรเรดโรบที่แสนสงบสุข   อยู่อีกด้านหนึ่งของโลกมนุษย์  มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์คอยคำจุนและในต้นไม้นั้นก็มีปีศาจที่ถูกขังมานานจนถึงยุคปัจจุบัน     ม.ศ. 5640  (ม.ศ.ย่อมาจาก  มราชศักราช  เป็นปีของโลกนี้)  “เฮ้อ  วิชาแรกเป็นวิชาเวทย์มนต์  แต่ก็ดีที่สอบเก็บคะแนนภาคปฏิบัติ  ถ้าสอบข้อเขียนละก็ตกแน่เลย”  คาโมะบ่นซะยกใหญ่ “เอ้าทุกคนเงียบ”  ครู  โฮเรซ  คูริ ครูสอนเวทย์มนต์ “เอาหละทุกคนไปที่ลานสอบ”   ทุกคนต่างเดินออกจากห้อง  ไปที่ลานสอบ  “เราจะสอบตามเลขที่นะ”  คาโมะหน้าซีด  “เฮ้!  คาโมะนายโชคดีวะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”  เจ้าคิซามิหัวเราะซะยกใหญ่  “เอออย่าให้ถึงตาฉันบ้างแล้วกัน”  คาโมะแสดงสีหน้าโกรธ  “เลขที่1  โฮริเอะ  คาโมะออกมา”  คาโมะเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าที่เครียด   “เริ่มได้”

คาโมะรวบรวมสมาธิอยู่พักหนึ่ง  และแล้วคาโมะก็เริ่มร่ายเวทย์มนต์  “สายฟ้าเอยจงมอบพลังให้แก่ข้า”  และสายฟ้าก็ฟาดลงมาที่คาโมะและรวมอยู่ที่มือและขาทั้งสองข้าง  จนเห็นเป็นพลังได้ชัดเจนเลย  “ครูให้ทำลายเป๋าหมายนะ”  ครูและเพื่อนๆต่าง งงและคาโมะก็วิ่งเข้าไปและต่อยเป๋าหมายที่เป็นภาพ  3  มิติเหมือนจริง  คาโมะต่อยเข้าไปหมัดนึงพร้อมทั้งที่มีพลังสายฟ้า  และก็เตะเข้าไปอีกทีนึงและปิดท้ายด้วยไม้ตาย  คราวนี้พลังสายได้ไปรวมเป็นวงกลมที่ฝ่ามือของคาโมะ

                “Thunder  Lighting  สายฟ้าพิชิตมาร”  เป๋าหมายนั้นก็ระเบิดไปภายในพริบตา  ทุกคนอึ้งไปพักใหญ่  “ทำได้ดีมากคาโมะ  เธอได้  10เต็มเลย”  ครูชมอย่างภาคภูมิใจในตัวคาโมะ  “เฮ้ย! คาโมะทำได้ไงฟะ เหลือเชื้อ”  คิซามิตกใจอย่างมาก  “อย่าดูถูกคุณคาโมะซิครับ  เขาน่ะมีพลังปีศาจอยู่นะครับ”  เฮบิพูดแบบชมคุณคาโมะแบบทางอ้อม  “พลังปีศาจเหรอ”  คิซามิงง  “เออป่าวครับ”    เฮบิเผลอพูดออกไป  ทำไมน่ะหรือ  เมื่อ  3   วันก่อนเฮบิรูเรื่องที่คาโมะมีพลังปีศาจแอบแฝงซึ้งได้ยินที่คาโมะคุยกับ  พ.อ.   โดยบางเอิน  คาโมะจึงข้อร้องให้ปิดเป็นความรับไม่ให้ใครรู้  “เฮ้ย!  คาโมะสอนบ้างซิวะ”  คิซามิอ้อนวอน  “มันฟลุคน่ะ” คาโมะพูดแบบไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้  ผ่านไป  เป็นเวลา  5  ชั่วโมง  “เฮ้อเลิกเรียนซะที  ไปเล่นเกมกันไหม  คาโมะ  เฮบิ”  “ก็ได้ไปซิ”  คาโมะถูกใจ  “แล้วนายหละ  เฮบิ”  คิซามิถาม  “ไปก็ได้ครับนานที”  เกมที่พูถึงนี้คือเกม ExE เป็นเกมที่ฮิตมากของอาณาจักรนี้  คนเล่นกันวันละ5,000คนเลย แต่เขาก็มีเวลากำหนด เพราะกลัวเด็กจะเสียการเรียน  เข้าไปเล่นกัน  “เล่นกี่คนจ็ะ” ป้าดูแลร้านเกมถาม “3คนครับ” คิซามิตอบ  “เครี่อง9ว่างจ็ะหนู” ป้าบอก  “ขอบคุณครับ”  เฮบิพูด แล้วเราก็รีบเดินเข้าไป  เกมนี้จะมีที่สวมหันคลายๆหมวกกันน็อก เมื่อใส่เข้าไปเกมจะเริ่มแล้วเราอยู่ในสาภาพหลับและจะเห็นภาพที่สแหมือนจริงส่วนความสามารถนั้นก็ใช่ความสามารถของตัวเอง   เช่น  เฮบิเวลาเรียนจะถนัดเวทย็มนต์เวาลาเล่นเกมก็จะใช่ความสามารถเวทย์มนต์  “ทำไรอยู่น่ะคาโมะ,มาเร็วๆซิ”  คิซามิเร่ง  “เออจะไปแล้ว” เรานั้นเดินทางต่อสู้จนไปถึงด่านบอส   “เอาหละทุกคนอย่ายืนรวมกันกระจายออกไป”  คิซามิที่เป็นหัวหน้ากลุ่มสั่ง  “บอสมาแล้ว”  เฮบิส่งสัญญาน    ทุกคนพร้อมลุย 

ผ่านไป  3  นาที  เฮบิ  เหลือดเลือด   2,000/5,200  คาโมะเหลือ  1,250/5,230  คิซามิ  Game  Over   “คาโมะ  เราจะโจมตีประสานนะครับ”  เฮบิบอก  “อือ”  คาโมะตอบรับ  step  1

เฮบิร่ายมนต์น้ำแข็งอยุดการเคลื่อนไหว  คาโมะตามด้วยลูกไฟ   step   2  เฮบิใช่หินถลมใส่ และคาโมะเสกดาบไฟ  แล้วฟันรัว  20  ที  step   3  “สุดท้ายแล้ว” เฮบิใช้เวทย์ดาวสุริยะพิชิตมาร  ส่วนคาโมะใช้ หมัดสูญญากาศ  “ท้าไม้ตายประสาน  สุริยะสูญญากาศ”  บอสของด่านได้ลอยไปไกล  พร้อมกับลูกไฟ  พลังโจมตีนั้นเพิ่มอีก  80%  โจมตีไป  72,540   Game  Over  You  Win  เกมเครียแล้ว  “เฮ้อกว่าจะจบกลับกันเถอะ”  คิซามิบนเพราะตัวเอลแพ้เป็นอย่างงี้ทุกครั้งแหละ  “อือกลับซิ”  คาโมะพูดแบบเหนื่อย  เช้าวันรุ่งขึ้นโรงเรียนปิดคาโมะและเพื่อนๆไปเที่ยวในเมืองกัน  “เฮ้คาโมะนายย้ยายมาใหม่ยังไม่เคยมาเที่ยวในเมือง  เป็นไงดีกว่าที่ๆนายเคยอยู่ไหม” คิซามิถาม  “อือ  ดีมากเลยไม่มีขโมยแถมยังสงบสุขกว่าที่เมืองของฉันอีก  ฉันชอบมากเลยทั้งสวยงามและไม่สกปรกด้วย” คาโมะบอกอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน  พูดง่ายๆคือผมทึ่งอ่ะ   เขารู้สึกอยากอยู่ที่นี่ตลอดไปแต่เขาสังหรณ์ใจว่าเขาจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีก  “ยืนเหม่ออะไรอยู่น่ะคาโมะ  มาเร็วเดี๋ยวได้เดินเที่ยวแปปเดียวหรอก”   เดินไปมาประมาณ  3  ชั่วโมงก็ได้ของกลับไปหลายอย่างแต่ก็เสียเงินไปแยอะเหมือนกันนะ   “เอาไว้เจอกันใหม่พรุ้งนี้นะคาโมะ”    คิซามิบอกลาคาโมะกลับบ้านแล้วเขาก็ฝันร้าย                                  

•••••••••••••••••••