ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : กิจกรรมคู่สอง[Sf]จูบสุดท้าย..(D84)
D84 ....จูบสุดท้าย
คืนนั้น....กระผมยังจำคืนนั้นได้ดี
คืนนั้น.... ที่ต้องสูญเสีย "ท่านผู้เป็นที่รัก"ไป
ยังจำได้ทุกอย่าง
ทั้งสถานที่
ทั้งความรู้สึก
การกระทำและความทรงจำดีดี
ย้อนไปเมื่อปีที่แล้วตอนที่ผมได้เจอกับท้องนภาอันกว้างใหญ่และแสนสดใสเขาคือบอสแห่งคาบัคโรเน่แฟลี่เป็นบอสที่ผมเคารพ
แต่ผมดันได้รู้ความจริง
ว่าระหว่างตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนั้น..
เขาไม่ได้มีแต่ ผม
เพียงคนเดียว...
“บอสครับเอ่อ...มีคนมารอพบบอส” เสียงโรมาริโอ้เดินไปกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่มผมสีทองที่เป็นนายของเขา
“หืม...ใครน่ะ ตอนนี้ฉันไม่ได้นัดใครไว้นี่” ดีโน่ว่าพลางทำหน้าครุ่นคิด
“คุณบาจิลน่ะครับ” เพียงแค่โรมาริโอ้พูดชื่อนี้ บอสคาบัคโรเน่จึงรีบลุกเดินออกไปพบทันที
.
.
“สวัสดีขอรับคุณดีโน่…ผมเอาของรองท้องมาให้ทานน่ะขอรับ” บาจิลเจ้าของเรือนผมสีทองสวยกับดวงตาสีฟ้านั่นพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย...ซึ่งแม้ความจริง ภายในใจเจ้าของรอยยิ้มนั้นมีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดแต่ยังคงฝืนยิ้มสดใสให้นภาคนนี้ได้เสมอ
“อ่า...ขอบใจมากนะ เข้ามานั่งข้างในก่อนมั้ย? ข้างนอกอากาศมันเย็นนะ” ดีโน่พูดด้วยเสียงเป็นห่วงพลางรับของจากร่างบางมา
“งั้นผมรบกวนหน่อยแล้วกันนะครับ” ร่างบางเอามือป้องหูตัวเองก่อนเดินเข้าห้องทำงานนั่นไป
ร่างบางนั่งลงที่โซฟาตัวยาว ก่อนที่เจ้าของห้องทำงานจะเข้ามานั่งข้างๆ เกิดบรรยากาศเงียบขึ้นมาจนร่างบางต้องเริ่มต้นบทสนทนาขึ้นมา
“ทานนี่ก่อนเถอะขอรับ...” บาจิลว่าแล้วคุ้ยของที่วางอยู่บนโต๊ะ
“บาจิล...” ร่างสูงจับมือร่างบางพลางเชยคางให้หันมาสบตา “ฉันขอโทษนะและฉันคิดว่านายไม่ควรฝืนทำอะไรแบบนี้อีก” ประโยคนี้แม้จะเป็นประโยคสั้นๆ แต่ก็ทำเอาหัวใจของผู้ฟังแทบจะแตกสลายได้ในตอนนี้
ร่างบางนิ่งฟัง ก่อนน้ำตาจะหยดไหลตามแก้มใสนั่น จนดีโน่ต้องคว้าร่างบางเข้ามากอด
“ผมไม่เป็นไรหรอกครับ...ให้ผม...ทำต่อไปเถอะ”เสียงสั่นเครือพูดงึมงำ จนร่างสูงรับรู้ได้ความรู้สึกเจ็บปวดนั่นจากน้ำเสียงแต่ถึงยังไงแม้เขาจะไม่อยากจะพูดประโยคที่ร่างบางคงไม่อยากได้ยินแค่ไหน เพื่อไม่ให้ต้องมีใครเจ็บปวดอีกต่อไป ยังไงเขาก็ต้องพูด...
“ลืมฉันเถอะ เลิกรักฉันซะ ทิ้งความรู้สึกดีๆแบบนั้นไปซะ ฉันขอร้อง...” ร่างบางกำเสื้อของร่างสูงแน่น ขณะเดียวกันร่างสูงก็กอดร่างบางแน่นขึ้นเหมือนกัน... “ฉันไม่อยากทำผิดต่อใครอีกคนและฉันไม่อยากทำให้เธอต้องมาเสียใจเพราะฉันอีก”
บาจิลค่อยๆดันอกร่างสูงออกจากอ้อมกอด ...อ้อมกอดที่เคยเป็นของเขา
“ผมจะพยายามนะครับ...แต่ต่อให้ผมต้องเจ็บกว่านี้ ผมก็ไม่มีทางเลิกรักคุณหรอกครับ คุณดีโน่”ร่างบางพูดก่อนส่งยิ้มบางให้
ร่างสูงไม่พูดอะไรต่อ...ยังคงมองใบหน้าสวยนั่นนิ่งๆ “ผมกลับก่อนนะขอรับ...โชคดีนะขอรับ ผมจะพยายามทำตามที่คุณขอ...” ก่อนที่ร่างบางจะลุกจากไป ดีโร่จึงรั้งใบหน้านั้นเขาครอบครองริมฝีปากเป็นครั้งสุดท้าย...จูบที่มีความหนักแน่น มีความอ่อนโยน และความรู้สุขที่อัดแน่นข้างในหัวใจ
ถึงเขาจะพูดไม่ได้ว่าไม่อยากให้ไป เพราะความรู้สึกที่เห็นแก่ตัวในใจ อยากเก็บเธอไว้ มันเป็นไปไม่ได้ ....
.
.
“ลาล่ะครับ” ร่างบางโค้งให้ก่อนจะหันหลังเดินจากไป
“ฉันแย่มากใช่มั้ยโรมาริโอ้” ดีโน่ยังคงมองตามแผ่นหลังของร่างบางนั่น พลางถามชายมีอายุข้างหลัง
“ไม่หรอกครับ..บอสทำถูกแล้วล่ะอย่าคิดมากเลยครับ..” โรมาริโอ้พูดก่อนตบบ่าเป็นการปลอบนายตัวเอง
“ฮ่ะ ๆๆๆฉันต้องพักฟื้นใจอีกนานเลยล่ะนะ~” ดีโน่หัวเราะฝืดก่อนเดินเข้าห้องทำงาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น