คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : กิจกรรมคู่ที่สี่[Sf]the future & past (GB)
the future & past รักนี้ไม่เกี่ยงอายุ (GB)
By PrinceBel -TYL
‘เบลเอ๋ย..เบล..เบลของเรา..เบล...’ เสียงนุ่มทุ้มส่งเสียงเรียกร่างบอบบาง
‘ใคร..? ใครน่ะ.. ใคร!?’เสียงห้าวแอบหวานตะโกนถาม
‘เบล..ของเรา..เราจะรอ...เราจะรอเจ้า...’
‘เฮือก!!’ ทันทีที่สิ้นสุดเสียงนั้นเจ้าของร่างเล็กก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
“อะไร..เมื่อกี้มัน..อะไร..”เสียงเล็กพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“รุ่นพี่คร้าบบ~ ตื่นได้แล้ว~ ตะวันจะแยงก้นรุ่นพี่อยู่แล้วนะคร้าบบบ~ ”เสียงของรุ่นน้องสอดแทรกมา
พร้อมกับเสียง
เคาะประตูที่ยังคงดังไม่หยุด
“..ชิ เจ้าชายรู้แล้วน่า แค่หลับเพลินไปนอนเท่านั้นเอง”
“บ่นอะไรอยู่ได้คร้าบบ เน่าแล้ว- -..”ฟรานตะโกนแทรกเข้ามาอีกครั้งก่อนที่เบลจะหยิบนาฬิกาเขวี้ยงใส่
ประตูห้อง
ด้วยความรำคาญ
“..เจ้านี่นิยมความรุนแรงจริงนะ..”เสียงนุ่มทุ้มปนหัวเราะดังขึ้นมาจนเบลต้องหันไปมองด้วยความสงสัย
“….?”เบลมองร่างโปร่งอย่างสงสัย
“สวัสดี..เราจีอ๊อตโต้..จะเรียกว่าพรีโม่เราก็ไม่ว่า..”พรีโม่ส่งยิ้มหวานจนเบลแอบใจเต้นไปพักใหญ่
“ชิชิชิ..แกเป็นใคร!?”
“เราบอกเจ้าไปแล้ว..”ร่างสูงโปร่งพูดก่อนที่จะดึงเบลเข้าไปกอด
“เราคิดถึงร่างกายของเจ้าเหลือเกิน...เบล”ทันทีที่จบประโยคนั้นเจ้าของร่างเล็กก็วูบลงไปทันที...
[1ชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก]
“อืออ..~”เสียงครางในลำคอดังขึ้นมาก่อนที่ร่างเล็กจะค่อยๆขยับตัว
“ตื่นแล้วเหรอครับรุ่นพี่..”ทันทีที่เบลลืมตาขึ้นมาอย่างแรกที่เห็นคือ...
“เจ้ากบ!! แกเข้ามาทำอะไรที่ห้องของเจ้าชายแล้ว..”เจ้าของร่างเล็กกวาดตามองไปทั่วห้องหาสิ่งที่เห็น
เมื่อยามเช้า
“แล้วว..?”ฟรานเอียงคอถามเล็กน้อยพลางมองการกระทำของรุ่นพี่ของตน
“ชิชิชิ..หายไปไหน..”เบลบ่นพึมพำเบาๆจนรุ่นน้องสงสัยหนักกว่าเก่า
“อะไรหายเหรอครับรุ่นพี่...”ฟรานถามอีกครั้งพลางกวาดตามองของรอบห้อง
“เปล่า ไม่มีอะไร!! เจ้ากบออกไปได้แล้ว ชิชิชิ”ว่าแล้วร่างเล็กก็เริ่มหยิบข้าวของปาไล่ฟราน
“รุ่นพี่นี้ขี้อายจังเลยนะครับ~ ( ‘ ‘)”ฟรานพูดพลางหลบสิ่งของที่เบลปามาแล้วเดินออกไปนอกห้อง
“…..”ร่างเล็กล้มตัวลงนอนทันทีพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆแล้วค่อยๆหลับตาลง
“หืม..เจ้าเป็นอะไรไปรึ..เบล..”เสียงทุ้มดังขึ้นมาอีกครั้งจนเบลต้องลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ
“อะ!! นะ..นายอีกแล้ว!!”เบลเผลอตะโกนออกมาด้วยความตกใจจนทำให้ฟรานที่อยู่แถวๆนั้นผลักประตู
เข้ามาดู
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ!! รุ่น...พี่..?”
“..เฮ้อ..แย่จัง..ที่เราหลบไม่ทัน”ร่างโปร่งยิ้มบางแล้วหันไปมองผู้ที่มาใหม่
“หะ..ห๊า? อะ..ใครเหรอครับ รุ่นพี่..?”ฟรานหน้าเหวอไปพักใหญ่ก่อนที่จะสังเกตผู้ที่บุกห้องรุ่นพี่ของตน
“ตัวเรานั่นไม่มีอะไรหรอก..เพียงแต่จะมาหาเบลผู้เป็นที่รักของเราเท่านั้นเอง...”พรีโม่พูดพลางส่งยิ้ม
หวานโดยที่มีสายตาของฟรานจับจ้องอยู่ด้วยความสงสัย
“วองโกเล่พรีโม่ งั้นเหรอครับ..?”สายหมอกเห็นวาเรียเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
“ใช่แล้วล่ะ..เราคือวองโกเล่พรีโม่...”(บทเบลถูกดูด!!??)
“ตายไปแล้ว...”ทันทีที่ฟรานพูดจบประโยคเจ้าของร่างเล็กที่เงียบอยู่นานก็หันไปหาทันที
“ภาพลวงตารึไง..เจ้ากบงี่เง่า”เบลพูดพลางเอามือไปจับทั่วร่างกายของร่างโปร่ง
“เราไม่ใช่ภาพลวงตา..แต่เราก็ไม่ใช่มนุษย์..”พรีโม่ยิ้มอีกครั้งก่อนที่จะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้า
ออกหวานของคนที่อยู่ตรงหน้า
“ตัวของเรานั้น..สัมผัสได้..เจ้าจะลองดูไหมล่ะ..เบล..”ร่างโปร่งยิ้มน้อยๆก่อนที่จะประกบปากกับปากเรียว
ทันที
“อะ! อือ!!”
“รุ่นพี่!!”ฟรานรีบดึงรุ่นพี่อันเป็นที่เคารพรัก(?)ของตนออกมาทันที
“อ่า..เจ้างกจริงนะ..สายหมอกแห่งวาเรีย...”
“กรุณาบอกมาก่อนครับ คุณต้องการอะไร..วองโกเล่พรีโม่”ฟรานค่อยๆดันรุ่นพี่ตัวเล็ก(?)ให้ไปอยู่ข้าง
หลังตนเอง
“เราแค่ชอบรุ่นพี่ของเจ้า..ก็เท่านั้น...”
“เรากับปู่อยู่คนละโลกกันนะครับ....”ฟรานรี่ตามอง
“..อย่างเจ้า..คนอย่างเจ้า..จะไปรู้อะไร...”พรีโม่กัดฟันอย่างเสียมิได้ก่อนที่จะมีน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา
จากนัยต์ตาสีทอง
“..รุ่นพี่น่ะ..ของผม..”ฟรานกระตุกยิ้มน้อยๆ
“เจ้ากบ!!”
“อ่า..เราเข้าใจดี..เราเองก็ไม่ได้อยากแย่งคนรักของใคร..แต่เพียงเพราะเรารอมานาน...อีกเดี๋ยวก็จะหมด
เวลาของเราแล้ว..”พรีโม่คลี่ยิ้มบางออกมา
“เจ้ากบ ออกไปก่อนเจ้าชายจะเคลียร์เอง..”เบลเอ่ยปากไล่รุ่นน้องที่ยืนบังตัวเองอยู่ข้างหน้าจนทำให้
ฟรานเหลือบมองด้วยความสงสัย
“ก็ได้ครับ...เพราะรุ่นพี่ขอหรอกนะ”ฟรานทำหน้าเบื่อโลกก่อนที่จะผละออกไปจากห้องแต่โดยดี
‘ปึง!!’
“เจ้าไล่คนรักของเจ้าไปทำไมรึ..?”พรีโม่จ้องมองร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ข้างหน้าตน
“ปู่เป็นคนที่เจ้าชายฝันถึงใช่ไหม??”เบลเอ่ยปากถามโดยที่ก้มหน้างุดอย่างเขินอาย
“...คนที่เจ้าฝันถึงทุกคืน..คือเราเอง..เบล..เราเองก็ฝันถึงเจ้า..ในใจของเรามีแต่เจ้า..”ร่างโปร่งพูดพลาง
รวบตัวเบลมากอด
“!!! เราเจอกันแค่ไหนฝันไม่ใช่รึไง”เบลสะดุ้งก่อนทีใบหน้าจะแดงเล็กน้อย
“นั่นมันก็จริง...แต่เพราะฝันมิใช่รึ..ที่ทำให้เราได้เจอกัน..?”พรีโม่ทำสีหน้าเศร้าจนเบลอดรู้สึกสงสาร
ไม่ได้
“เดี๋ยวปู่ก็ต้องไปอยู่ดี”เบลค่อยๆเอามือลูบใบหน้าของร่างโปร่ง
“อืม..เรารู้..ใช่ว่าเราอยากจะไปนี่นะ..เพราะเวลามีกำจัด..อีกเดี๋ยว...”ร่างบางเริ่มสังเกตสีหน้าของร่างสูง
ที่เริ่มมีน้ำตาคลอ
“…ปู่ เจ้าชายอยากให้ปู่รู้อะไรไว้”เสียงของเบลดึงความสนใจจากพรีโม่จนเขาต้องหันมามอง
“มีอะไรรึ..?”ร่างสูงเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ
“ในยุคนี้เจ้าชายมีคนรักแล้ว นั่นก็คือเจ้ากบ...”เบลพูดเสียงแผ่ว
“อืม..เรื่องนั้นเรารู้ดี..แต่..เบล...เราอยากเจอเจ้า..สักวินาทีเดียวเราก็พอใจแล้ว..”พรีโม่คลี่ยิ้มบาง
“เฮ้อ...งั้นเจ้าชายจะยอมวันนึงแล้วกัน”ร่างเล็กพูดก่อนที่จะสวมกอดร่างสูงทันที
“บะ..เบล..ถ้าเจ้าไม่อยาก....”
“เจ้าชายชอบปู่นะ แค่นี้ก็พอใช้มั้ย?”เบลเหลือบมองร่างสูงก่อนจะเอาหน้าซุกลงไปกลับอกแกร่ง
“อะ..เอ่อ..เรา..ขอบใจ..เจ้ามากนะ..”ร่างสูงพูดติดๆขัดๆด้วยความเขินอาย
“ไม่จำเป็นเพราะเจ้าชายทำมันมาจากใจ...”เบลพึมพำคำหลังเบาๆ
“แต่..คงหมดเวลาของเจ้าแล้วล่ะ...ลาก่อนนะ..”พรีโม่คลี่ยิ้มบางก่อนที่สติของเบลจะวูบลงไปอีกครั้ง
[2ชั่วโมงผ่านไปไวเพราะโกหก]
“ร......พ....พี่”ร่างเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงของฟราน
“..เจ้ากบ เห็นปู่ไหม??”
“โถ่..นี่คือคำถามเมื่อตื่นเจอผมเหรอครับรุ่นพี่”กบทำหน้าเบื่อหน่ายทันที
“ชิชิชิ เพราะเจ้าชายอยากถาม มีปัญหา?”เบลกระชากคอเสื้อของรุ่นน้องด้วยความขุ่นเคือง
“...ปู่ไหนกัน...ผมไม่รู้เรื่องนี้ครับ..รุ่นพี่”ฟรานยิ้มน้อยๆให้กับรุ่นพี่ของตัวเอง
“……งั้นหรอ..”เบลทำหน้ามุ่ยก่อนที่จะละออกแล้วล้มตัวลงนอน
‘หายไปแล้วงั้นหรอ....’ เบลนอนคิด
“...รุ่นพี่ยังมีผมอยู่นะครับ...”ฟรานพูดเสียงแผ่วเบา
“อืม เจ้ากบ ออกไปที เจ้าชายอยากอยู่คนเดียว”คนที่ถูกไล่ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆเดิน
ออกไปจากห้อง
“สงบซักที..”เบลพูดพลางหลับตาลงช้าๆก่อนที่จะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
‘เจ้าจะเป็นของเราตลอดไป..เบล’
----------------------------The E N D--------------------------
ความคิดเห็น