ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันครั้งแรก
ที่โรงเรียน
"พีรดา/พิมญาดา พวกเทอสายครั้งที่ 19 แล้วนะ เปิดเรียนใหม่แล้วทำไมไม่หัดมาเรียนเช้า ๆ ล่ะ โดยเฉพาะเทอพีรดา ถ้าพรุ่งนี้เทอสายอีกล่ะก็ ฉันจะให้เทอไปวิ่งรอบสนาม 100 รอบ" อาจารย์พูดอย่างเอือมระอากับนักเรียนทั้งสอง
"ค่ะ/ฮะ อาจารย์พวกหนูจะปรับปรุงตัวค่ะ/ฮะ" พิมและพีชพูดพร้อมกันพร้อมกับทำหน้าเสร้าสร้อย "เอาล่ะขึ้นเรียนได้แล้ว " "ค่ะอาจารย์"
เมื่ออาจารย์เดินไปได้ไกลพอสมควรพีชจึงพูดขึ้นว่า "นี่พิมเย็นนี้ไปกินไอติมกันน้าไม่ได้ไปนานแล้วและฉันก็มีนี่ แต่นแตนแต้น ส่วนลดพิเศษกินฟรีไอศรีมจัมโบ้ 2 ใบด้วยล่ะอุตส่าขอลุงจอนมา นะนะไปนะ " พีชพูดไปพร้อมกับทำหน้าขอร้อง
" จ่ะ ๆ ไปก็ไปโดนทำโทษแล้วยังไม่สลดอีกนะพีชเนี่ย จริง ๆ เลยงั้นแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนเถอะ ไว้ตอนเที่ยงเจอกันนะ ฝากทักคุณฝ้ายด้วยนะแล้วเจอกันจ่ะ"พิมพูดจบก็ยิ้มให้ "ค้าบผม งั้นเจอกันเที่ยงบ้ายบาย" "บายจ่ะ"
พิมและพีชแยกย้ายกันไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ระหว่างทางที่พีชกำลังเดินไปที่ห้องเรียนอยู่นั้นเองจู่ ๆ ก็เกิดมีอะไรลอยมากระแทกที่หัวอย่างแรง "โป๊ก...โอ๊ย...คัยปาอะไรใส่หัวฟะ " พีชทรุดตัวลงนั่งที่พื้นพร้อมกับใช้มือจับหัวด้วยความเจ็บ "โอ๊ยไอ้บ้าที่ไหนมันลอบทำร้ายฉันเนี่ย อย่าให้จับได้นะเฟ้ย โอ๊ยเจ็บ" อย่าให้จับได้นะเฟ้ย ไม่งั้นโดนดีแน่ ๆ
ขณะที่พีชกำลังหัวเสียอยู่นั้นก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับ พูดขึ้นว่า "ถ้าจับได้แล้วเทอจะทำไมมิทราบ " พีชตกใจที่จู่ ๆ ก็มีเดินมา อ่าวไอ้แว่นนี่มาไงฟะ ตกใจหมด
"อ่าวถามโง่ ๆ ก็อัดมันน่ะสิ หรือจะให้ขอบคุณมันล่ะ " นักเรียนชายคนนั้นมองหน้าพีชแล้วพูดว่า มันโง่หรือโง่กันแน่ฟะ
"งั้นก็ขอบคุณซะสิฉันปาเองแหละ" พีชทำหน้างงมากและพูดว่า
"นี่นายจะมากวนประสาทฉันรึไงเนี่ยฉันยังไม่อยากฆ่าคนเฟ้ย ไอ้แว่น " ชายหนุ่ม อยู่ ๆ ก็ทำสีหน้าโกรธนิด ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า
"ฉันชื่อบอล ไม่ใช่ไอ้แว่น เมื่อรู้จักชื่อแล้วก็กรุณาเรียกชื่อด้วยนะคุณทอม " พีชได้ยินดังนั้นก็โมโหหนักเข้าไปอีก หนอยไอ้แว่นถ้าวันนี้ฉันฆ่าแกไม่ได้ฉันจะมาฆ่าแกใหม่อีกรอบ (=j= แล้วจะพูดทำไมเนี่ย -คนเขียน)
"นี่นายฉันก็ชื่อพีชไม่ใช่คุณทอมเฟ้ย พูดงี้ ต่อยกันเลยดีฟ่า" ชายหนุ่มยังคงมีสีหน้านิ่งพูดอย่างช้า ๆ ว่า
"ฉันไม่มีวิสัยทะเลาะกับผู้หญิงอย่างเทอหรอกมันเสียเวลา" พีชโกรธมากเดินไปกระชากคอเสื้อของคู่กรณีอย่างเหลืออด
"นี่นายขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน " พีชพูดไปก็พยายามเก็บอารมณ์โกรธไว้ อดทนไว้ ๆ ๆ ๆ แกทำได้พีชแกทำได้ นึกไว้ เด๋วเข้าห้องปกครอง ๆ ๆ
"ไม่เทอสิต้องขอโทษเพราะเทอเริ่มก่อน แล้วปล่อยคอเสื้อฉันซะยัยทอม"อ๊าก.......ไม่ไหวแล้วโว๊ยไอ้แว่นแก....ตายซะเถอะ
"หนอยนาย......ตายซะเถอะ....." "พีรดา" กึก พีชหยุดชงักลงเมื่อได้ยินเสียงอาจารฝ่ายปกครองเดินผ่านมา ทำไมมันซวยอย่างนี้วะเนี่ย
"พีรดา ฉันบอกเทอแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามีเรื่องอีกน่ะ ทำไมนะถึงได้มีเรื่องเข้าฝ่ายฉันได้ทุกวี่ทุกวันนะ" บอลและพีชทำหน้าสลด
"แต่อาจารย์ไอ้แว่นนี่มันหาเรื่องหนูก่อนนี่นา" เรื่องนี้ฉันไม่ยอมผิดคนดียวแน่
"เฮ้ยเทอพูดงี้ได้ไง เทอนั่นแหละหาเรื่องฉันก่อนยัยทอม " หนนอยแก แกมานหน้าด้านมาก ไอ้แว่นหมาเต่อ (808 ไม่จริงนะบอลออกจะหล่อกระชากใจสาว ๆ หมาเต่อที่ไหนการรรรร - คนเขียน)
"นายแหละเริ่มก่อน นายปาไอ้กระป๋องนี่มาใส่หัวฉันอ่ะ นายแหละคนผิด" ฉันไม่ผิดนะฉันไม่อยากถูกทำโทษ......TT_TT.......
"ก็เทอเอาหัวมาขวางถังขยะไมล่ะ เทอแหละผิด ผิดเต็ม ๆ เลยด้วย" ง่ะนี่ฉันผิดงั้นหรอ ไอ้บ้า
" นายว่าฉันโง่เอาหัวมาขวางถังขยะงั้นหรอ หนอยนี่นายไม่มียางอายหรอโทษผู้หญิงได้ไงไอ้แว่น" ถ้าวันนี้ฉันโดนทำโทษแกก็ต้องโดนเฟ้ย
"หยุดเดี๋ยวนี้" พีชและบอลหยุดเถียงอีกครั้งตามที่อาจารย์สั่ง
"สรุปผิดทั้งคู่ ให้ตายเถอะน่าปวดหัวจริง เอาล่ะ วันนี้ไว้ก่อนถ้ามีคราวหน้าเทอจะโดนทำโทษทั้งคู่เข้าใจไหม"
"ค่ะ/ครับ" พีชและบอลรับปากอาจารแต่ก็ไม่วายทำหน้าทำตาใส่กัน
"เอาล่ะแยกย้ายกันได้แล้ว " "ขอบคุณค่ะ/ครับ"
----------------------------------------------------------------------------------
=j=โหเจอกันครั้งแรกก็ไม่ถูกกันซะแล้วงานนี้บอลของเราเค้าจะเอาชนะใจพีชแบบไหนนะ -*- กลุ้มใจจัง
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
พีช-ลูกพีชรายงายตัวจ้า
ชื่อจริง พีรดา อมรพิพัฒน์ ชื่อเล่น ลูกพีช
อยู่ 4/1 อายุ 16 ปีเต็มจ้า มีพี่ชาย 1 คน
เพื่อนรักเพื่อนเลิฟคือ พิม , ฝ้าย
กีฬาที่เล่นอยู่ บาสเก็ตบอล
สิ่งที่ชอบ แมว สีฟ้า โดราเอมอน
คู่กัด บอล , มอส
งานอดิเรก แอบหลับในเวลาเรียน
สิ่งที่ไม่ชอบ เฟียส (ชีเปนเลสที่หน้ากลัวที่สุดในโลก) , บาส (ที่คอยจีบพิม)
นิสัย ห้าวหาญ ใจร้อน แต่รักเพื่อน มีนำใจ ความจริงอ่อนโยนมาก =j= (ไม่น่าเชื่อเลย -คนเขียน)
"พีรดา/พิมญาดา พวกเทอสายครั้งที่ 19 แล้วนะ เปิดเรียนใหม่แล้วทำไมไม่หัดมาเรียนเช้า ๆ ล่ะ โดยเฉพาะเทอพีรดา ถ้าพรุ่งนี้เทอสายอีกล่ะก็ ฉันจะให้เทอไปวิ่งรอบสนาม 100 รอบ" อาจารย์พูดอย่างเอือมระอากับนักเรียนทั้งสอง
"ค่ะ/ฮะ อาจารย์พวกหนูจะปรับปรุงตัวค่ะ/ฮะ" พิมและพีชพูดพร้อมกันพร้อมกับทำหน้าเสร้าสร้อย "เอาล่ะขึ้นเรียนได้แล้ว " "ค่ะอาจารย์"
เมื่ออาจารย์เดินไปได้ไกลพอสมควรพีชจึงพูดขึ้นว่า "นี่พิมเย็นนี้ไปกินไอติมกันน้าไม่ได้ไปนานแล้วและฉันก็มีนี่ แต่นแตนแต้น ส่วนลดพิเศษกินฟรีไอศรีมจัมโบ้ 2 ใบด้วยล่ะอุตส่าขอลุงจอนมา นะนะไปนะ " พีชพูดไปพร้อมกับทำหน้าขอร้อง
" จ่ะ ๆ ไปก็ไปโดนทำโทษแล้วยังไม่สลดอีกนะพีชเนี่ย จริง ๆ เลยงั้นแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนเถอะ ไว้ตอนเที่ยงเจอกันนะ ฝากทักคุณฝ้ายด้วยนะแล้วเจอกันจ่ะ"พิมพูดจบก็ยิ้มให้ "ค้าบผม งั้นเจอกันเที่ยงบ้ายบาย" "บายจ่ะ"
พิมและพีชแยกย้ายกันไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ระหว่างทางที่พีชกำลังเดินไปที่ห้องเรียนอยู่นั้นเองจู่ ๆ ก็เกิดมีอะไรลอยมากระแทกที่หัวอย่างแรง "โป๊ก...โอ๊ย...คัยปาอะไรใส่หัวฟะ " พีชทรุดตัวลงนั่งที่พื้นพร้อมกับใช้มือจับหัวด้วยความเจ็บ "โอ๊ยไอ้บ้าที่ไหนมันลอบทำร้ายฉันเนี่ย อย่าให้จับได้นะเฟ้ย โอ๊ยเจ็บ" อย่าให้จับได้นะเฟ้ย ไม่งั้นโดนดีแน่ ๆ
ขณะที่พีชกำลังหัวเสียอยู่นั้นก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับ พูดขึ้นว่า "ถ้าจับได้แล้วเทอจะทำไมมิทราบ " พีชตกใจที่จู่ ๆ ก็มีเดินมา อ่าวไอ้แว่นนี่มาไงฟะ ตกใจหมด
"อ่าวถามโง่ ๆ ก็อัดมันน่ะสิ หรือจะให้ขอบคุณมันล่ะ " นักเรียนชายคนนั้นมองหน้าพีชแล้วพูดว่า มันโง่หรือโง่กันแน่ฟะ
"งั้นก็ขอบคุณซะสิฉันปาเองแหละ" พีชทำหน้างงมากและพูดว่า
"นี่นายจะมากวนประสาทฉันรึไงเนี่ยฉันยังไม่อยากฆ่าคนเฟ้ย ไอ้แว่น " ชายหนุ่ม อยู่ ๆ ก็ทำสีหน้าโกรธนิด ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า
"ฉันชื่อบอล ไม่ใช่ไอ้แว่น เมื่อรู้จักชื่อแล้วก็กรุณาเรียกชื่อด้วยนะคุณทอม " พีชได้ยินดังนั้นก็โมโหหนักเข้าไปอีก หนอยไอ้แว่นถ้าวันนี้ฉันฆ่าแกไม่ได้ฉันจะมาฆ่าแกใหม่อีกรอบ (=j= แล้วจะพูดทำไมเนี่ย -คนเขียน)
"นี่นายฉันก็ชื่อพีชไม่ใช่คุณทอมเฟ้ย พูดงี้ ต่อยกันเลยดีฟ่า" ชายหนุ่มยังคงมีสีหน้านิ่งพูดอย่างช้า ๆ ว่า
"ฉันไม่มีวิสัยทะเลาะกับผู้หญิงอย่างเทอหรอกมันเสียเวลา" พีชโกรธมากเดินไปกระชากคอเสื้อของคู่กรณีอย่างเหลืออด
"นี่นายขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน " พีชพูดไปก็พยายามเก็บอารมณ์โกรธไว้ อดทนไว้ ๆ ๆ ๆ แกทำได้พีชแกทำได้ นึกไว้ เด๋วเข้าห้องปกครอง ๆ ๆ
"ไม่เทอสิต้องขอโทษเพราะเทอเริ่มก่อน แล้วปล่อยคอเสื้อฉันซะยัยทอม"อ๊าก.......ไม่ไหวแล้วโว๊ยไอ้แว่นแก....ตายซะเถอะ
"หนอยนาย......ตายซะเถอะ....." "พีรดา" กึก พีชหยุดชงักลงเมื่อได้ยินเสียงอาจารฝ่ายปกครองเดินผ่านมา ทำไมมันซวยอย่างนี้วะเนี่ย
"พีรดา ฉันบอกเทอแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามีเรื่องอีกน่ะ ทำไมนะถึงได้มีเรื่องเข้าฝ่ายฉันได้ทุกวี่ทุกวันนะ" บอลและพีชทำหน้าสลด
"แต่อาจารย์ไอ้แว่นนี่มันหาเรื่องหนูก่อนนี่นา" เรื่องนี้ฉันไม่ยอมผิดคนดียวแน่
"เฮ้ยเทอพูดงี้ได้ไง เทอนั่นแหละหาเรื่องฉันก่อนยัยทอม " หนนอยแก แกมานหน้าด้านมาก ไอ้แว่นหมาเต่อ (808 ไม่จริงนะบอลออกจะหล่อกระชากใจสาว ๆ หมาเต่อที่ไหนการรรรร - คนเขียน)
"นายแหละเริ่มก่อน นายปาไอ้กระป๋องนี่มาใส่หัวฉันอ่ะ นายแหละคนผิด" ฉันไม่ผิดนะฉันไม่อยากถูกทำโทษ......TT_TT.......
"ก็เทอเอาหัวมาขวางถังขยะไมล่ะ เทอแหละผิด ผิดเต็ม ๆ เลยด้วย" ง่ะนี่ฉันผิดงั้นหรอ ไอ้บ้า
" นายว่าฉันโง่เอาหัวมาขวางถังขยะงั้นหรอ หนอยนี่นายไม่มียางอายหรอโทษผู้หญิงได้ไงไอ้แว่น" ถ้าวันนี้ฉันโดนทำโทษแกก็ต้องโดนเฟ้ย
"หยุดเดี๋ยวนี้" พีชและบอลหยุดเถียงอีกครั้งตามที่อาจารย์สั่ง
"สรุปผิดทั้งคู่ ให้ตายเถอะน่าปวดหัวจริง เอาล่ะ วันนี้ไว้ก่อนถ้ามีคราวหน้าเทอจะโดนทำโทษทั้งคู่เข้าใจไหม"
"ค่ะ/ครับ" พีชและบอลรับปากอาจารแต่ก็ไม่วายทำหน้าทำตาใส่กัน
"เอาล่ะแยกย้ายกันได้แล้ว " "ขอบคุณค่ะ/ครับ"
----------------------------------------------------------------------------------
=j=โหเจอกันครั้งแรกก็ไม่ถูกกันซะแล้วงานนี้บอลของเราเค้าจะเอาชนะใจพีชแบบไหนนะ -*- กลุ้มใจจัง
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
พีช-ลูกพีชรายงายตัวจ้า
ชื่อจริง พีรดา อมรพิพัฒน์ ชื่อเล่น ลูกพีช
อยู่ 4/1 อายุ 16 ปีเต็มจ้า มีพี่ชาย 1 คน
เพื่อนรักเพื่อนเลิฟคือ พิม , ฝ้าย
กีฬาที่เล่นอยู่ บาสเก็ตบอล
สิ่งที่ชอบ แมว สีฟ้า โดราเอมอน
คู่กัด บอล , มอส
งานอดิเรก แอบหลับในเวลาเรียน
สิ่งที่ไม่ชอบ เฟียส (ชีเปนเลสที่หน้ากลัวที่สุดในโลก) , บาส (ที่คอยจีบพิม)
นิสัย ห้าวหาญ ใจร้อน แต่รักเพื่อน มีนำใจ ความจริงอ่อนโยนมาก =j= (ไม่น่าเชื่อเลย -คนเขียน)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น