คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Hetalia] Love in the Rain [USxUKxFR]
[APH] LOVE IN THE RAIN [US X UK X FR]
Fan Fiction: Axis Powers Hetalia
Pairing: อเมริกา x อังกฤษ x ฝรั่งเศส
Note: Axis Powers Hetalia เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น โดยตัวละครอิงมาจากประเทศต่างๆในโลก ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อ่อนไหวด้านชาตินิยม
ร่างโปร่งในชุดทหารอังกฤษเต็มยศยืนนิ่งท่ามกลางสายฝนเย็นเฉียบที่ตกกระหน่ำจากท้องฟ้า สงครามประกาศอิสรภาพของอเมริกาจบไปนานแล้ว ทหารของสองทัพต่างถอนกำลังออกจากพื้นที่ สนามรบแห่งนี้เหลือเพียงแต่จิตวิญญาณแห่งจักรวรรดิอังกฤษที่ยืนอยู่เพียงลำพัง นัยน์ตาสีเขียวแห้งผากเหม่อมองไปยังเส้นทางที่อดีตน้องชายเดินจากไปพร้อมกับชัยชนะ
...ชัยชนะที่สะบั้นความสัมพันธ์พี่น้องระหว่างพวกเขาสองคนให้ขาดลงอย่างไม่มีทางหวนกลับ
หยาดฝนที่ตกกระทบร่างทำให้อังกฤษรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วทั้งกาย แต่น่าแปลก...เขากลับไม่รู้สึกว่ามันเหน็บหนาวเท่าดวงตาสีฟ้าคู่นั้นยามมองมา ความเย็นชา ถ้อยคำปรามาส สิ่งที่อเมริกามอบให้ทำเอาคนรับรู้สึกราวกับหัวใจถูกฉีกกระชากจนเป็นแผลแล้วนำไปฝังไว้ใต้กองหิมะที่เย็นเฉียบ
เจ็บ... เจ็บจนแทบจะขาดใจตาย
ชา... ชาจนแทบลืมว่าเคยมีความรู้สึก
รัก คงเป็นเพราะว่ารักมากเกินไป รักแบบไม่เคยคิดจะเผื่อใจ คอยอุ้มชู ดูแล เฝ้าทะนุถนอม ปกป้องไม่ให้มีสิ่งใดเข้ามาทำร้าย จากเด็กตัวน้อย กลายเป็นเด็กชาย เติบโตขึ้นจนกลายเป็นเด็กหนุ่ม ไม่เคยคิดสักครั้งว่าน้องชายจะตีตัวออกห่าง ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าสำหรับพวกเขา จิตวิญญาณของประเทศ เรื่องแต่งงานหรือเรื่องพี่น้องอะไรพรรค์นั้น มันไม่เคยจะเป็นจริงเลยสักครั้ง
อย่าไปยึดติด ถ้าหากยังอยากมีชีวิตอยู่ อย่าเอาใจไปพันผูก หากยังไม่อยากล่มสลาย ความรักความสัมพันธ์อะไรนั่นมันก็แค่เรื่องไร้สาระ เรื่องไร้สาระที่เขาปัดมันออกจากตัวมานาน
แต่ทำไม... ทำไมถึงได้เจ็บเจียนตายขนาดนี้ แค่เพียงคิดว่าจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสราวตะวัน ไม่ได้เห็นดวงตาสีฟ้าเหมือนกับท้องฟ้า ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะที่คล้ายเสียงกระดิ่ง ไม่ได้ฟังถ้อยคำที่เปรียบเสมือนยาบำรุงชั้นดี
จากวันนี้ไป ทุกอย่างคงจะเป็นแค่อดีต...
น้องชายของเขา น้องชายตัวน้อยที่แสนน่ารักไร้เดียงสา น้องชายคนนั้นคงจะไม่มีวันเรียกชื่อเขาอีกแล้ว...
อังกฤษคิดอย่างขื่นขม นัยน์ตาสีเขียวไหววูบไปด้วยความเจ็บปวดพร้อมๆกับหยดน้ำอุ่นจนร้อนที่ไหลตัดกับความเย็นของสายฝน มือเรียวยกขึ้นมาเช็ดสายน้ำที่ไหลออกจากตาแต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะหมดไป
หวังว่าสายฝนเย็นเฉียบในวันนี้ คงจะช่วยกลบน้ำตาของเขาให้กลมกลืนไปกับสายฝน หวังว่ามันคงจะช่วยเยียวยาแผลในใจให้กลับมาดีเหมือนเดิม หวังว่าความเย็นเฉียบจะทำให้เขาอย่าได้คิดมอบความรักให้ใครอีกเป็นครั้งที่สอง...
ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้าทหารย้ำกับพื้นดินที่แฉะไปด้วยน้ำหลังฝันตกดังขึ้นในโสตประสาทของอังกฤษ ก่อนที่เจ้าของเสียงจะมายืนตรงหน้าดวงตาสีเขียวที่ว่างเปล่าไร้วิญญาณขวางไม่ให้จ้องมองเส้นทางที่กองทัพอเมริกาจากไป
แว๊บแรกอังกฤษคิดว่าอเมริกาอาจกลับมา น้องชายที่น่ารักคนนั้นจะกลับมาแล้วบอกว่านี่เป็นแค่เรื่องล้อเล่น ดวงตาสีเขียวมีประกายขึ้น ก่อนจะหายไปเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือใคร
“ฝรั่งเศสงั้นเหรอ...” ทำไม...ถึงไม่เป็นอเมริกา
นัยน์ตาสีน้ำทะเลทอดมองคนตัวเล็กกว่าอย่างอาดูร “อืม”
อังกฤษมองชายต่างเครื่องแบบ แล้วรอยยิ้มที่ทำให้คนเห็นรู้สึกเศร้าจับใจก็ถูกวาดลงบนใบหน้า ก่อนที่เจ้าตัวจะยื่นดาบคู่ใจที่เหน็บอยู่ข้างเอวให้กับจิตวิญญาณแห่งฝรั่งเศส
ปลอกดาบถูกถอดทิ้ง ยื่นเทินด้วยสองมือ สื่อความหมายชัดเจน
บางที... ถ้าเขาตายไปซะ ความรู้สึกทรมานเจียนขาดใจนี้ก็คงจะหายไปด้วย
“อังกฤษ!!”
ฝรั่งเศสตวาดดังลั่น ก่อนจะปัดดาบทิ้งลงไปปักบนดิน นัยน์ตาสีฟ้ามองคนตรงหน้าด้วยความโกรธ โกรธที่อังกฤษคิดจะตายเพียงเพราะเสียอาณานิคมไปแค่อาณานิคมเดียว
หมอนั่นเป็นแค่หนึ่งในหลายอาณานิคมของนายนะ! ฝรั่งเศสกำมือแน่นระงับตัวเองไม่ให้จับร่างบางตรงหน้ามาเขย่า
“นายสนับสนุนการประกาศอิสรภาพของอเมริกาเพราะต้องการกำจัดฉันไม่ใช่เหรอ?” เสียงเรียบนิ่งถูกเอ่ยออกมาทำให้คนฟังสะท้อนใจ ฝรั่งเศสดึงคนตัวเล็กกว่ามากอด
“ไม่ใช่... ฉันไม่ได้จะกำจัดนายหลังจากนายแพ้” ไม่เคยที่จะคิดให้นายหายไปเลยสักครั้ง
“ฉันแค่...ฉันแค่...”
แค่อิจฉาอเมริกา อิจฉาที่นายยิ้มให้หมอนั่นแต่กลับทำหน้าบึ่งใส่ฉัน อิจฉาที่แต่ก่อนนายมักจะพูดคุยกับฉันด้วยเรื่องต่างๆมากมาย แต่พอมีอเมริกาเข้ามา นายกลับพูดถึงแต่เรื่องของหมอนั่น พูดถึงแต่พัฒนาการของหมอนั่น ความน่ารัก ความใสซื่อ อะไรหลายๆอย่างที่ฉันไม่สามารถเอาชนะได้ อะไรหลายๆที่ฉันได้แต่ทนฟังนายเล่าไปยิ้มไปด้วยความสุข
อิจฉาคนที่ได้รับรอยยิ้มแบบนั้นของนาย อิจฉาอเมริกาที่ได้รับความรักจากนาย ทั้งๆที่หมอนั่นไม่อยากได้ความรักจากนายเลยสักครั้ง
ตอนที่อเมริกามาขอความช่วยเหลือให้สนับสนุนการประกาศอิสรภาพ ราวกับว่าปีศาจภายในคำรามกู่ร้องด้วยความดีใจ ถ้าหากอเมริกาไม่ได้เป็นอาณานิคมของจักรวรรดิอังกฤษแล้ว นายคงจะเลิกมอบความรักให้กับหมอนั่น คงจะเกลียดหมอนั่นที่ทำให้นายลิ้มรสความพ่ายแพ้
แต่ไม่ได้ฉุกคิดเลยสักนิดว่าความรักที่นายมอบให้ไป มันจะมากมายจนทำให้นายแทบแหลกสลายแบบนี้
“ขอโทษนะอังกฤษ ขอโทษ ขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้”
ฝรั่งเศสกระชับคนในอ้อมกอดแน่น พร่ำบอกขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ได้ขอให้ยกโทษให้ แค่อยากให้คนที่เขารักกลับมาเป็นคนเดิม ไม่ใช่ร่างไร้วิญญาณแบบนี้
ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป นายจะหายไปนะ ได้โปรด... กลับมาสักที ได้โปรด... อย่าทำให้ตัวเองตายเลย
มือเรียวลูบหัวคนในอ้อมแขนอย่างปลอบประโลม เนิ่นนานจนกระทั่งแสงสีส้มใกล้จะลับขอบฟ้า
“ขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆอังกฤษ”
“พูดแต่คำเดิมซ้ำๆ มันน่ารำคาญนะเจ้าบ้า” เสียงเบาราวกระซิบดังออกมาจากคนที่นิ่งเงียบ ด้วยอารามดีใจ ฝรั่งเศสผละอ้อมแขนออก นัยน์ตาสีเขียวกลับมามีแววเหมือนเดิมแล้ว ถึงจะเจือไปด้วยความเจ็บและเศร้า แต่ก็ไม่ได้ว่างเปล่า
“มองอะไร แล้วทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วย เส้นประสาทนายผิดปกติรึไง”
“เปล่า” ฝรั่งเศสรับคำจิกกัดของคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันแค่ดีใจ ที่นายกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว”
อังกฤษเบือนหน้าหนี ดวงตาหลุบต่ำลงปิดซ่อนความเจ็บที่เอ่อล้นอยู่ในนั้น “ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนิ”
มือเรียวของคนโตกว่ายกขึ้นลูบหัวร่างเล็กเบาๆก่อนจะดึงเข้ามากอด อังกฤษดิ้นดึงดันอยู่ตอนแรกแล้วค่อยๆยอมรับความอบอุ่นที่ถูกส่งผ่านมา ฝรั่งเศสยิ้มนิดๆอย่างดีใจที่อังกฤษยอมเผยความอ่อนแอให้เห็น
ถึงปากนายจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่ฉันรู้ดีว่านายเป็น... อย่ามาโกหกฉันเลยอังกฤษ ฉันรู้จักนายมากี่ร้อยปีแล้ว เรื่องแค่นี้ทำไมจะดูไม่ออก
“จ้าๆ”
แต่ไม่เป็นไรหรอก... หัวใจของนาย ฉันจะเป็นคนซ่อมแซมและดูแลมันเอง ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีหวังเลยก็ตาม แต่ฉันก็ยังคงจะหวัง
“ฉันไปเจอประเทศที่น่าสนใจอยู่ประเทศหนึ่ง นายจะไปกับฉันไหม? นายจะต้องชอบที่นั่นแน่ๆ”
เพราะนั่นคือความรักของฉัน...
ใต้ต้นไม้ไม่ไกลมากนัก ดวงตาสีฟ้ามองร่างสองร่างที่กอดกันด้วยสายตาเรียบนิ่ง ทั้งๆที่เวลานี้ควรเป็นเวลาฉลองที่ได้รับชัยชนะ ทั้งๆที่บรรดาสหายร่วมรบต่างเชื้อเชิญให้ร่วมปาร์ตี้เล็กๆที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเขา เพื่ออเมริกา แต่พอคิดถึงร่างโปร่งบางที่ทรุดตัวลงท่ามกลางสายฝนหลังจากเขาหยิบยื่นความพ่ายแพ้ให้ ขาสองข้างก็พาวิ่งกลับมายังสนามรบ
กลับมาเพื่อเห็นคนที่รักยืนกอดกับผู้ชายอีกคน...
นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฝรั่งเศสสนับสนุนเขา เพื่อที่จะได้ปลอบใจอังกฤษหลังจากเขาประกาศอิสรภาพ เมื่อใดที่อเมริกาออกจากการเป็นอาณานิคมของอังกฤษ เมื่อนั้นความสัมพันธ์พี่น้องจะขาดลง
อังกฤษรักน้องชายอย่างเขามาก มากจนคงจะอ่อนแอลงทันทีที่รู้ว่าเขาจากไป และนั่นก็เป็นโอกาสดีของฝรั่งเศส
ฝรั่งเศสรักอังกฤษในแบบที่เขารัก... ก่อนหน้านี้อเมริกาไม่เคยมั่นใจความคิดนี้เลย จนกระทั่งวันที่เขาไปขอเรื่องการสนับสนุน
ราวกับได้เห็นมังกรที่นอนเซื่องซึมกู่คำรามด้วยความยินดี ยิ่งในยามที่เขาเอ่ยปากกว่าจะตัดขาดกับอังกฤษอย่างถาวร ดวงตาสีน้ำทะเลยิ่งฉายแววดีใจอย่างปิดไม่มิด
ถึงแม้ว่าอเมริกาจะเจ็บแค่ไหนยามที่คิดว่าหลังจากประกาศอิสรภาพแล้วอังกฤษจะเป็นยังไง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็คงยังเดินหน้าต่อตามแผนการ
ยิ่งเห็นความรักที่อังกฤษมีให้แก่เขาที่เป็นน้องชายมากเท่าไหร่ ยิ่งอยากให้แผนการสำเร็จไวขึ้นมากเท่านั้น
ไม่อยากได้เลยสักครั้ง... ไม่อยากจะได้ความรักของอังกฤษในฐานะพี่ชายกับน้องชาย ไม่เคยต้องการความรักแบบนั้น...
ตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรกในทุ่งหญ้ากว้างสีทอง อังกฤษก็กลายเป็นทุกๆอย่างของเขา เป็นโลกทั้งใบของเขา ไม่อยากให้อังกฤษร้องไห้ ไม่อยากให้อังกฤษเสียใจ ไม่อยากให้อังกฤษทุกข์ อยากให้อังกฤษรักเขาเพียงคนเดียว มีเขาเพียงคนเดียว ให้เขาเป็นโลกทั้งใบของอังกฤษเพียงคนเดียว
ในยามที่อังกฤษต้องออกทะเลเพื่อไปหาพี่น้องคนอื่นๆ ราวกับสัตว์ร้ายที่ซ่อนลึกอยู่ในภายในกรีดร้องด้วยความเกรี้ยวกาจ ยิ่งในยามที่เห็นฝรั่งเศส คนที่อังกฤษบอกว่าเป็นศัตรูแต่เขากลับเห็นทั้งคู่นั่งดื่มเหล้าด้วยกันตลอด สัตว์ร้ายที่อยู่ในตัวแทบจะฉีกกระชากร่างเขาและพุ่งออกมาจัดการกับคนที่มาเหยียบดินแดนของเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต!
เขาเกลียดรอยยิ้มของฝรั่งเศสที่มอบให้กับอังกฤษ เกลียดมือเรียวที่คอยแตะต้องอังกฤษอยู่เรื่อย แต่ทุกครั้งที่ไปแอบฟังสองคนนั้นเขาก็ยังยินดี ดีใจที่อังกฤษพูดเรื่องเขา ชมเขา เพราะฉะนั้น...เขาต้องทำให้อังกฤษเห็นว่าเขาเป็นเด็กดี เป็นเด็กน้อยที่น่ารัก อังกฤษจะได้รักเขามากๆ รักมากขึ้นไปอีก
ความรู้สึกแบบนี้... สำหรับอเมริกาแล้ว มันไม่ใช่ความรักแบบพี่น้องที่อังกฤษคอยพร่ำบอกหรอก
แต่ยิ่งเขาทำตัวเป็นเด็กดี เป็นน้องชายที่น่ารักมากเท่าไหร่ อังกฤษก็ยิ่งมอบความรักในฐานะพี่ชายมากขึ้น ยิ่งไปเล่าเรื่องของเขากับฝรั่งเศสมากขึ้น ไม่ชอบแบบนี้เลยจริงๆ และในวันที่อังกฤษพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในบ้านของเขากับอังกฤษ สัตว์ร้ายที่เขาพยายามกำราบมันทุกครั้งก็เข้าควบคุมและกระซิบกระซาบแผนการให้เขาฟัง
แผนการที่จะให้อังกฤษเลิกมองเขาว่าเป็นแค่น้องชายสักที แผนการที่จะทำให้เขาสามารถมอบความรักให้กับอังกฤษในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง แผนการที่จะออกจากการเป็นอาณานิคม
ถึงแม้ว่าจะต้องไปขอยืมมือฝรั่งเศสกับสเปนให้มาช่วยสนับสนุนในสงครามประกาศอิสรภาพและต้องเสียอะไรบ้างในการตอบแทน แต่ไม่เป็นไรหรอก เพื่อที่จะได้เป็นประเทศแล้วเขายอมได้ทุกอย่าง
“เพื่อที่จะไปอยู่ในตำแหน่งที่สามารถรักเธอได้ ฉันยอมเสียทุกอย่าง อังกฤษ” นัยน์ตาสีท้องฟ้าฉายแววมุ่งมั่น มองสองคนที่ยืนกอดกันตรงหน้าก่อนจะหันหลังเดินกลับด้วยแผ่นหลังที่ทะนงขึ้น
อังกฤษ...เพื่อที่จะลบตัวตนของน้องชายที่แสนดีออกไปฉันสามารถทำได้ทุกอย่าง ต่อให้ต้องทำร้ายเธอมากกว่านี้ฉันก็ยอม จากนั้นฉันก็จะก้าวขึ้นเป็นมหาอำนาจของโลกแล้วเอาจักวรรดิอังกฤษมาไว้ในครอบครอง
ถึงจะได้แค่ตัวไม่ได้หัวใจก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องตกเป็นของใคร ไม่สามารถที่จะรักใครได้อีก
เพราะนั่นคือความรักของฉัน...
_________________________________________________________________________________________________
ตั้งใจจะให้เป็นฟิคฉลองวันเกิดอัลเฟรด =w=’ ไม่ว่ายังไงก็อยากลงวันนี้ให้ได้ แต่ดันแต่งพาทของเจ้าตัวไม่เสร็จ(ขอโทษนะ!!!) เดี๋ยววันหลังเอามาลงนะขอรับ!!!
วันนี้มีบอลคู่ฝรั่งเศส-เยอรมนี เลยแหะๆ(แอบไปเชียร์บอลก่อน~) ขอเอาลงต่อวันหลังน่อ
เอาเป็นว่า สุขสันต์วันเกิดนะอเมริกา~~
04/07/2557
_________________________________________________________________________________________________
ข้าพเจ้าชักไม่แน่ใจแล้วสิว่ายังเป็นฟิควันเกิดอเมริกาอยู่ไหม =w=’ จังหวะของ3คนนี้ก็โดดไปโดดมา(หลุดกันไปคนละอารมณ์เลยล่ะมั้งนิ)
ขอบคุณที่อ่านนะขอรับ...
ความคิดเห็น