ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 : love to love
บทที่ 1
“นี่ แกว่าไรนะ!!!”
ยัยแยมมันตกใจกว่าชั้นเยอะ
“เออ ก็นั่นแหละ ก็อย่างที่เล่า ชั้นเหนื่อยเล่าแล้ว”
“อืม แปลว่าตอนเที่ยงนี้ต้องไปหาพี่เค้าดิ”
“อืม แกไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยนะๆๆๆ”
“ไม่เอาแกชั้นเกรงใจเค้า”
“ก็ได้”
เราพูดคุยกันอยู่ในห้องเพียงสองคน เสียงเปิดประตูช้าๆ ชั้นเห็นผู้ชายอีกคนที่สูง ผมสีน้ำตาล ปากมีเสน่ห์ ตาหวาน
“สวัสดีครับ”
ผู้ชายคนนั้นเงยหน้ามามองตาชั้นช้าๆ รอยยิ้มเล็กๆของเค้า ทำให้ชั้นปฏิเสธที่จะเงียบไว้และไม่พุดกับเค้าไม่ได้
“สวัสดีค่ะ”
ชั้นเอ่ยปากตอบอย่างลังเลใจ แยมที่นั่งอยู่ข้างชั้นก็หน้าแดงเมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นเดินเข้า
มาแล้ว(จะเป็นไรนักหนาวะ)
“ผม กรีน ครับ เป็นเด็กใหม่ ผมอยากรู้จักคุณตอนเที่ยงนี้ไปทานข้าวกับผมนะ”
ชั้นเงียบอยู่นานเพราะกะว่าจะไปหาพี่กราฟตอนเที่ยงนี้ แต่ก็ไม่อยากปฏิเสธ ไม่ได้ ชั้นจะให้ใครเสียน้ำตาเพราะชั้นไม่ได้
“ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไร”
หลังจากปฏิเสธไป เค้าก็เดินออกไปจากห้อง ทั้งๆที่ปฏิเสธทำไมยังส่งรอยยิ้มอ่อนๆให้ชั้นอยู่ เค้าไม่โกรธเราหรอ แปลกดีนะ
“แยม”
ชั้นรอเสียงของแยมตอบแต่ก็นานพอที่จะรอ ชั้นมองไปข้างๆไม่เห็นแยม รู้สึกร้อนๆที่พื้น
อะไรกันนะ ชั้นมองที่เท้าชั้นช้า ปรากฏว่า “แยมละลายแล้ว!!!!”
กริ๊ง
เ
สียงพักเที่ยงดังขึ้น
สียงพักเที่ยงดังขึ้น
ตึกๆๆ
ชั้นเดินลงบันไดอย่างรวดเร็วที่จะรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในคาบต่อไป เพราะคาบต่อไปก็เป็นคาบพละแล้ว
กริ๊ง
หมดเวลาพัก
“วันนี้ครูขอให้นักเรียนทุกคนได้มีส่วนร่วมในการออกกำลังกายนะ ครูจะส่งจดหมายไปให้นักเรียนแล้วส่งไปเรื่อยๆ พอครูเป่านกหวีดคนที่ถือจดหมายเดินออกมาครูขอสามสิบคนนะ”
“ค่ะ!!”
ชั้นรีบไปต่อแถวแยมก็เดินเข้ามาหาอย่างหน้าตาดีใจ
“มีอะไรหรอแยม”
“เป็นไงรุ่นพี่ว่าไงมั่ง”
“ร…รุ่นพี่”
แย่แล้ว ชั้นลืมนัดรุ่นพี่ไปเสียได้รุ่นพี่เค้าโกรธชั้นแน่เลยคราวนี้ ชั้นหน้าตาตกใจ ทำให้
แยมหน้าตาระแวงไปด้วย ชั้นรีบแกล้งทำเป็นปวดท้องเพื่อที่จะแอบไปหารุ่นพี่ ใช่สิวันนี้รุ่นพี่ฝึกเทนนิส ไปหารุ่นพี่ดีกว่า ชั้นรีบทำหน้าตา แยมพลอยตกใจไปกับคนอื่น ชั้นกระ
พลิบตาใส่แยมเพื่อที่จะส่งสัญญาณการหลอกลวง หลังจากที่ล่อลวงทุกคนเสร็จ ก็รีบพาแยมไปชมรมเทนนิส
พอวิ่งมาถึงแยมก็ยืนอยู่ข้างหน้าไม่ยอมเข้าไป แยมส่งยิ้มหวานสื่อความหมายว่า “เข้าไปเถอะ ชั้นไม่อยากรบกวนแก” ชั้นก็ปล่อยมือแยมแล้ววิ่งเข้าไป
“ย๊ะ ยะ” เสียงจากการเหนื่อยล้า พี่กราฟหันมาหาชั้นเค้ารีบวางลูกเทนนิส และวิ่งเหมือนจะชนชั้น แต่ที่ไหนได้ เค้าวิ่งเข้ามากอดชั้น ชั้นรู้สึกถึงหยาดน้ำตาของเค้า
“ทำไม ทำไมเนยถึงไม่มา พี่ถามเนยก็คงไม่ตอบพี่จะไม่ถามอีก แต่ขอร้องช่วยพี่ซักอย่างได้มั้ย”
“รุ่นพี่ ค่ะรุ่นพี่ให้เนยทำอะไรเนยจะทำชดใช้”
“นี่คือการพิสูจรักของเนยที่ให้พี่ ถ้าเนยรักพี่จริง บอกรักพี่ที”
คำพูดนั้นทำให้ชั้นอึ้งมาก พี่เค้าเห็นชั้นไม่กล้า เค้าจับมือชั้นยิ่งถ้าชั้นไม่พูดพี่เค้าก็ยิ่งบีบมือชั้นแน่น
“ช..ชั้น” ก่อนที่ชั้นจะพูดจบ
ตุบ!
เสียงประตูห้องเทนนิสเปิดอย่างแรงอีกอย่างที่ทำให้ชั้นอึ้งคือที่กรีนอยู่ชมรมเดียวกันกับพี่กราฟ แถมยังมาเห็นชั้นกับพี่กราฟจับมือกันอีก
“ออกไปก่อนนะ”
ชั้นฟังพี่เคาพุดจบก็ออกไป แต่ชั้นก็เป็นห่วงว่าทั้งสองจะต่อยกัน ชั้นแอบฟังอยู่ข้างผนัง
“พี่ ผมบอกแล้วไงว่าห้ามยุ่งกับเนย”
เสียงกรีนตะโกนใส่พี่กราฟ
“ก็ชั้นรักเค้า”
“พี่ผมขอร้องนะ พี่ช่วยออกไปจากชีวิตผมซะที”
“เราเป็นพี่น้องกันนะ อย่ามาทำแบบนี้สิ”
พี่น้อง คำนั้นทำให้ชั้นอึ้งมากพี่กราฟเป็นพี่กรีนหรอ คำพูดนั้นทำให้ชั้นทนฟังต่อไปไม่ได้
ชั้นวิ่งออกไปโดยเร็วไม่สนใจแยมที่ยืนอยู่รอ
หลังห้องสมุด
“ทำไมกัน เค้าไม่เคยบอกชั้นพี่กราฟเค้าไม่เคยบอกชั้นว่ามีพี่น้อง กรีนเค้าไม่บอกชั้นว่าเค้าเป็นน้องพี่กราฟ มันเกี่ยวอะไร ทำไมชั้นต้องเสียใจด้วย”
ชั้นระบายทุกอย่างคนเดียว อยู่ๆก็มีผ้าเช็ดหน้าสีขาวยื่นมา ชั้นมองขึ้นไป ภาพที่เห็นทำให้ชั้นตกใจ จนที่จะเอ่ยปากพุดไม่ได้
“ช..ชีส”
เค้าขยี้หัวชั้นพร้อมส่งยิ้มอย่างน่าหมัดใส้มาให้
“ไอ้เด็กขี้แง”
“มันเกี่ยวไรกับนายเล่า”
“ชั้นก็เคยเป็นนะ”
“นายเคยอกหักหรอ”
“ป่าว เคยโดนแม่ตีแล้วเป็นเด็กขี้แงเหมือนเธอไง และก็ตอนอนุบาลด้วย”
ชีสขำชั้นเหมือนเป็นตัวตลก หลังจากที่ขำก็วิ่งออกไปทันที ถึงจะทำให้โมโหแต่ก็ให้ชั้นยิ้มได้ ขอบคุณจริงๆนะ
ตึก ตึก ตึก
“เนยหาตั้งนาน”
“ขอโทษนะที่ไม่ได้รอ”
“ไม่เป็นไร ว่าแต่ตอนนั้นแกเป็นไร”
“ป่าววว อยากินหมูกระทะจังเลยไปกินกัน”
ชั้นลากคอแยมไปอย่างรวดเร็ว
ณ ร้านหมูกระทะ
“นี่แกวันพรุ่งนี้ ก็ไปงานเต้นรำและชั้นยังไม่มีชุดใส่เลย”
“เอางี้ วันนี้ไปช็อปปิ้งหลังจากกินหมูกระทะเสร็จ”
“อื้ม”
แยมเอาคอเอียงไปมองที่กระเป๋าชั้น
“นี่แก ผ้าเช็ดหน้าใคร แกไม่เคยพกผ้าเช็ดหน้านี่”
“ก็..ก็วันนี้มันอยากลองพกดู”
“แปลกเนอะ”
ชั้นรีบเอาผ้าเช็ดน้าใส่กระเป๋า วันพรุ่งนี้ค่อยซักแล้วเอาไปคืนดีกว่า ชั้นยังลืมภาพไม่หายชีสเนี่ยนะเป็นคนดี แต่เดี๋ยวชีสโดนไล่ออกไปแล้วไม่ใช่หรอ!!
ย้อนไปอดีต
ผู้หญิงเดินมาเกาะแขนชีสแล้วก็พูดๆๆ แล้วได้ยินว่าชีสโดนไล่ออก ที่เค้าไม่ตกใจเพราะว่า…..
ติ๊กต๊อกๆๆ หืม?? ชีสเห็นแล้วก็โกหกชั้นงั้นหรอ
ปัจจุบัน
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกก!!”
“เนยเป็นไร”
“ป่าว”
ทุกคนจ้องมองชั้นอย่างงง ชั้นรับไม่ได้หลังจากที่แสนดีกลับตั้งมาเปิดเผยความจริง ไอ้ชีสห่วยแตกเอ้ยยยยยยยยยยยยย!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น