คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [III]-Roommate -
-Roommate III-
คืนนี้ผมไม่อาจข่มตาหลับได้
ตั้งแต่คืนนั้น...ผมนอนหลับไม่เคยสนิทเลยสักคืน ผมได้แต่ถามตัวเองว่าเป็นเพราะอะไร แต่ยิ่งเหมือนหาคำตอบมากเท่าไหร่ ผมก็มักจะพบกับความว่างเปล่า....และคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมต้องมานั่งรอเขาอยู่ที่ห้องโถง เขาทำงานอีกครั้ง ทั้งๆที่เพิ่งทิ้งห่างจากคืนแรกมาเพียงแค่วันเดียว
ผมไม่ได้นั่งรออยู่คนเดียว แต่มีแดฮยอนนั่งอยู่เป็นเพื่อนเหมือนกับคืนนั้น จะแตกต่างจากคืนนั้นไปหน่อยตรงที่ว่าตอนนี้เราสองคนกำลังนั่งเล่นไพ่ UNO กันอยู่ ผมเล่าเรื่องที่ยงกุกให้เงินกับผมให้แดฮยอนฟังไปแล้วตอนระหว่างพักเที่ยง แดฮยอนรับฟังและบอกว่าตอนนี้ผมเหมือนเป็นผู้จัดการของบังยงกุก คอยจัดตารางงานให้ และรอรับเงิน.....มันฟังแล้วดูดีหรือเปล่า ผมเองก็ไม่แน่ใจนัก
“หมอนั่นให้เงินนายเยอะมั้ยยองแจ?” แดฮยอนทิ้งไพ่ในมือลงบนโต๊ะกลางโซฟา พลางถามโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองผม
“ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าเท่าไหร่” ผมตอบเรียบๆ และทิ้งไพ่ลงบนโต๊ะ อืม...ใช่แล้ว ผมไม่ได้บอกกับแดฮยอนว่ารับเงินมาจากรูมเมทเป็นจำนวนเท่าไหร่ ผมคิดว่านั่นมันเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่ควรจะบอกใครนะ แม้แดฮยอนจะเป็นเพื่อนสนิทของผมก็เถอะ เพราะผมถือว่าเงินนั้นมันไม่ใช่ของผม แต่เป็นของยงกุก
“งี้ยองแจก็เอาเงินมาเลี้ยงขนมฉันบ้างสิ...ท่าจะได้มาเยอะนะ ถึงไม่ยอมบอกเนี่ย” แดฮยอนพูดแซวหลังจากทิ้งไพ่ทั้งหมดในมือลงบนโต๊ะ เป็นอันจบเกมส์เพราะผมมองนาฬิกา มันเลยช่วงเวลานั้นมาแล้ว และผมต้องกลับไปนอน....แม้ผมจะนอนไม่ค่อยหลับก็เถอะ
“ฉันไม่เคยคิดจะใช้เงินพวกนั้น....ฝันดีนะแดฮยอน” ผมบอกลาแดฮยอน พร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟา และเดินกลับไปยังห้องของตัวเอง
ผมทำแบบนั้นจริงๆนะ ผมไม่คิดจะใช้เงินพวกนั้นเลย ผมเก็บมันไว้ในกล่องเหล็กภายในลิ้นชักของโต๊ะเครื่องเขียน....ผมจะกลับเงินที่ได้รับจากเขาไว้ในกล่องนั้น จนกว่าเราจะไม่ได้เป็นรูมเมทกัน....ผมจะคืนเงินทั้งหมดนั่นให้กับเขา
ผมพอจะรู้ เมื่อผมได้กลายมาเป็นรูมเมทกับผู้ชายที่ขายร่างกายคนนั้น เรื่องราวของเขา ใครๆก็มักจะพูดถึง บ่อยครั้งที่มีคนเข้ามาพูดคุยกับผม เพื่อโยงไปถึงยงกุก มันเป็นอะไรที่น่าขำมาก ใครๆก็มักจะอยากรู้อยากเห็นเรื่องของรูมเมทผมไปซะหมด แต่น้อยคนที่จะกล้าเผชิญหน้ากับเขา....แปลกดีไหมล่ะ
ผมหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้อง เอื้อมมือไปจับลูกบิด และหมุนมันออก ผมไม่อาจรับรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังบานประตูนี้เมื่อ 3 ชั่วโมงก่อน จวบจน ณ เวลานี้
“อ่ะ...อ๊า.....ย.....อ.......ยงกุก!”
หัวใจของผมเต้นระรัว ปลายเท้าของผมหยุดนิ่ง ยืนแข็งเป็นเสาหิน ในหัวผมมันสับสนตีกันให้วุ่นวาย เสียงที่ผมได้ยินดังขึ้นเป็นระยะๆ เขายังไม่ออกไปจากที่นี่ เขายังอยู่ในห้อง และกำลังทำมันอยู่ในห้องของผม ปลายเท้าของผมค่อยๆขยับ.....ไปเบื้องหน้า สมองของผมสั่งให้มันหยุด แต่มันกลับยิ่งก้าวตรงไปเบื้องหน้า เสียงครวญครางของใครบางคนดังมากขึ้นเรื่อยๆ.......เพียงแค่เลี้ยวไปยังมุมขวามือ ภาพทั้งหมดจะปรากฏแก่สายตาผม
หยุดนะยองแจ!!
ห้ามไปดูนะ!!!
หันหลังและออกจากห้องไปซะ ยูยองแจ!!!
ทำไมนายถึงต้องอยากรู้ อยากเห็น....ยูยองแจ
เรือนกายเปลือยเปล่าของทั้งคู่นั้นกำลังขับเคลื่อนคลื่นแห่งห้วงอารมณ์ปรารถนาอย่างเร่าร้อน ภายในห้องร้อนระอุจนเหงื่อกาฬของยงกุกไหลซึมทั่วเรือนกาย ร่างข้างใต้นอนคว่ำและซบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ เปล่งเสียงครวญครางราวกับจะขาดใจ ผมได้แต่ยืนมองภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาตกตะลึง ปลายเท้าทิ้งค้างจนไม่สามารถขยับร่างกายให้หลุดพ้นจากภาพเบื้องหน้าได้ ทั้งๆที่เป็นฝ่ายเดินเข้าหามันเอง จวบจนรูมเมทของผมหยุดการเคลื่อนไหวที่โหมใส่ร่างข้างใต้เงยหน้าขึ้นเพื่อมองผม
“ฉันยังไม่เสร็จนะ...นายช่วยออกไปรอข้างนอกอีกสักพักจะได้มั้ยยองแจ” ยงกุกเอ่ยบอกกับผมด้วยน้ำเสียงที่แหบต่ำมากกว่าเดิม หยาดเหงื่อไหลย้อยมายังปลายจมูกของเขา ทั้งๆที่ภายในห้องแอร์ทำงานได้เป็นอย่างดีเยี่ยม จนผมหนาวสั่นไปทั่วทั้งร่าง รวมถึงริมฝีปากของผมที่แข็งจนแทบขยับไม่ได้
“ฉ....ฉันขอโทษนะ!!!” ผมพูดเสร็จก็รีบหันหลัง และวิ่งออกมานอกห้อง
ทำไมผมต้องไปขอโทษคนแบบนี้ด้วยนะ....แต่ว่ามันก็เป็นความผิดของผมที่ไปแอบดู ผมทรุดกายลงนั่งกอดเข่าแผ่นหลังอิงอยู่ที่ผนังข้างๆประตูห้อง บอกตามตรง ขาผมไม่มีแรงมากพอจะพาตัวเองไปได้ไกลมากกว่านี้แล้ว หัวใจของผมมันยังเต้นแรงอยู่เลย รู้สึกแย่ชะมัดเลย...ให้ตายเถอะยูยองแจ
ผมนั่งอยู่อย่างนั้นสักพัก เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของใครบางคนที่กำลังเดินออกมา ผมเงยหน้าขึ้นไปมองโดยทันทีอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ ใบหน้าของใครคนนั้นแดงก่ำ เส้นผมที่ยาวลงมาจนปรกใบหน้าสมบูรณ์แบบนั้นเปียกชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ และเมื่อดวงตาของเราสองคนประสานกัน พร้อมๆกับบานประตูห้องที่ปิดลง ใครคนนั้นก็ได้เอ่ยบางสิ่งไว้กับผม
“ขอโทษด้วยนะ ที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้” เสียงทุ้มแหบหวานนั้นเอ่ยบอกกับผม พร้อมกับหลบสายตา และเขาก็รีบเดินออกไปจากที่แห่งนี้โดยทันที
บางที....ผมอาจจะเข้าใจเขาที่สุดก็ได้มั้ง....ไม่สิ เขาคงไม่คิดว่าจะมีใครรู้ความลับนี้ก็ได้....ก็เขาคนนั้นน่ะ...งดงามมากขนาดนี้
ผมลากปลายเท้าเดินกลับเข้าห้อง ด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนในหัวใจ ไอความเย็นของแอร์ตรงเข้ากระทบผิวกายของผมให้หนาวสะท้าน มากกว่านั้นคงเป็นสายลมธรรมชาติที่พัดผ่านเข้ามาทางบานหน้าต่างที่เปิดออกกว้างนั่น....รวมถึงร่างของรูมเมทที่นั่งอิงอยู่บนหัวเตียง
“มันเป็นเรื่องน่าอายนะ ที่เราต้องมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ แต่พวกเราอยู่ด้วยกันยังไม่ถึง 2 อาทิตย์ตามที่ตกลงกันเลย....ฉันขอโทษยองแจด้วยนะ ที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนั้น...มันน่ารังเกียจสินะ?” ยงกุกเอ่ยคำพูดออกมามากมาย สีหน้าของเขาดูไม่ดีเอามากๆ แถมท้ายประโยคริมฝีปากของเขาก็ยังคงฝืนยิ้มออกมาให้กับผม
ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจโดยไร้เหตุผล....
“ฉันสิต้องขอโทษ....ฉันควรรีบออกจากห้องไปด้วยซ้ำ!! นายไม่จำเป็นต้องย้ายออกไปหรอกนะ...ฉ.....ฉัน....ฉันรู้สึกแปลกๆน่ะ”
ผมรู้สึกแปลกจริงๆ มันเป็นเพราะอะไร? เพราะอะไรกันหรอ?
มันเป็นเพราะ....
เพราะว่า...
เพราะว่าฉัน...
อยากจะรู้ว่านายทำมันอย่างไง....
ฉันอยากจะเห็นมัน.....
นั่นคือคำตอบของผมอย่างนั้นหรอ....หึ ทำไมมันน่าขำอย่างนี้นะยูยองแจ ตอนนี้นายแสดงสีหน้าอย่างไงออกไปขณะที่คิดแบบนั้นอยู่หรอยองแจ? ยงกุกน่ะ....คงเห็นมันหมดแล้ว
“ห้ามชอบฉันเด็ดขาดนะ....ยองแจห้ามชอบฉันนะ”
ผมบอกแล้ว....ยงกุกมองเห็นมัน
“ฉัน....เหตุผลของฉันที่มีต่อนายน่ะ!....มันเป็นเพราะว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันต่างหากล่ะ!.....นั่นคือเรื่องจริงที่ฉันอยากจะบอกนายยงกุก”
ยงกุกยิ้มกว้าง เมื่อผมเอ่ยประโยคนั้นจบ ความลำบากใจที่เขาสื่อออกมาจางหายไป เหมือนถ้อยคำของผมเป็นสิ่งช่วยคลี่คลายในสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่.....แม้มันจะไม่ทั้งหมด
นั้นล่ะจริงที่สุดแล้ว...
ก็เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกัน
TBC…
Masoo Talk: แต่งตอนนี้เสร็จตั้งแต่เดือนแล้วแล้วล่ะนะ แต่ไม่อยากอัพเลยอ่ะแก /โดนโบก อ่านให้สนุกค่ะ เนื้อเรื่องไม่เดินเท่าที่ควรเลยเนอะ เฮ้อออ อยากจะถอนหายใจยาวๆ คิดถึงบีเอพี ㅠㅠ นี่เดือนหน้าไม่ว่างล่ะ งานจะยุ่งแล้ว วันหยุดไม่รู้จะได้มาปั่นฟิคบ้างมั้ยดิ พวกSF ก็ลงค้างๆคาๆไว้เรื่องสองเรื่อง แบบไม่มีฟิลจะพิมพ์เล้ยยย นี่ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยเข้า เงิบเลยนะ 5555555 ไม่พูดมากล่ะค่ะ แค่นี้ก็ไม่มีใครจะอ่านแล้ว เจอกันตอนหน้าค่ะ รอกันไปยาวๆเน้อ
ติดแท็กกันนะ #รูมเมทบังแจ
Follow me >>> @MASOOBAPFiction
ความคิดเห็น