ตีแผ่ชีวิตจริงของผู้เขียนเพื่อเป็นอุทาหรณ์

ลำดับตอนที่ #3 : คลอดลูก(ไม่มีพ่อ)

จากตอนที่แล้วที่ท้องครั้งแรก แล้วก็ไปทำแท๊ง หลังจากนั้นเราก็มีแฟนอีก
ผู้ชายคนนี้หล่อ ขาว ดูดี (ในตอนนั้น) แต่มันติดยา ตอนนั้นเราเรียนพาณิชย์
จากที่ไปเรียนทุกวัน พอมาคบมันก็เริ่มขาดเรียน ไปอยู่กะมันบ่อยๆ
จนทางบ้านเราจับได้ ก็โดนด่าไปตามระเบียบ ตอนนั้นโดนยายกับตามด่าบ่อยๆ
ส่วนแม่ ไม่ค่อยจะอยู่บ้านอยู่แล้ว ไม่ค่อยได้เจอกัน

ขอเรียกชื่อแฟนคนนี้ว่า m คนนี้คบกันมาเกือบจะ 7 เดือน สุดท้ายโดนจับเพราะยาบ้า 6 เม็ด ติดคุก 6 เดือน ตลอดเวลาไปเยี่ยมตลอด ขาดเหลืออะไรก็ซื้อให้
หลังจากนั้นเราก็ลาออกจากโรงเรียนเพราะขาดเรียนบ่อยมาก

ขอเล่าเรื่องในโรงเรียนนิดนึง ตอนนั้นเป็นนักร้องโรงเรียนด้วย ตอนที่เรียนมัธยมต้นก็เป็นนักร้องอยู่ช่วงนึงเหมือนกัน แต่ละทิ้งความฝันของตัวเองไปตามอยู่แต่ผู้ชายห่วยๆ ที่เราคิดเอาเองว่ามันจะรักเรา

กลับมาที่เรื่องหลังลาออกจากโรงเรียนแล้ว เราก็ไปเยี่ยม M ที่เรือนจำ แล้วบอกว่าท้องนะ มันพูดประโยคแรกว่า ให้ไปเอาออก จะเอาไว้ได้ยังไง สภาพแบบนี้
เราก็ไม่เถียงอะไร รับปากว่าจะไปทำแท๊ง

แม่เราขายของตามงานต่างจังหวัด ตระเวนตามคอนเสิร์ตเวทีไท ช่วงนั้นท้องได้ 2-3 เดือนแล้วไม่กล้าบอกใคร และไม่มีเงินทำแท๊ง เราไปช่วยแม่ขายของ
ไปกัน 2 คน แม่ลูก ค่ำไหนนอนนั่น จนวันนึงรู้สึกว่าเราเริ่มแพ้ท้องและอ้วนขึ่น

แม่ไม่ได้ทักเราหรอก แต่บังเอิญว่าวันนั้นมาขายของตรงข้ามกับโรงพยาบาลพอดี
เลยแกล้งพูดว่า เหมือนมีอะไรดิ้นในท้อง (ไม่ได้เหมือนหรอกใช่เลย) แม่ก็เลยพาไปตรวจ 
ตามคาด เราท้องได้ 4 เดือนแล้ว และแม่บอกว่าเราจะไม่ทำอะไรเค้าอีกแล้ว ปล่อยให้เค้าเกิดออกมาเราเลี้ยงกันเนอะ
จากนั้นก็ยังช่วยแม่ขายของต่อโดยไม่กลับบ้าน อีก 2 เดือน
กลับมาชลบุรี อุ้มท้องได้ 6 เดือน ก็ไม่ได้เข้าบ้าน เพราะแม่อาย ไม่บอกให้พ่อรับรู้

ส่วนเรื่องพ่อเด็กเหรอ เราโทรไปหามัน บอกว่าเราไม่ได้เอาเด็กออกนะ 
มันพูดว่า แกโกหก ไหนว่าจะเอาออก กูไม่รับ ไม่ใช่ลูกกู แล้วมันก็วางสาย
ณ ตอนนั้นมันคือผู้ชายที่เรารักมาก และไม่คิดว่ามันจะพูดแบบนี้
เราร้องให้ ทุบท้องที่โตอย่างบ้าคลั่ง กรีดร้องข่วนตัวเองเป็นชั่วโมง
(เล่าไปน้ำตาซึมไป) ทำไมผู้ชายมันเหี้ยแบบนี้ 

ในขณะที่เรากำลังช๊อคกับการโดนทิ้ง แม่ร้องให้ และบอกว่า เราจะเลี้ยงเค้าเอง
เราเลี้ยงได้ ไม่ต้องโทรหามันอีกแล้ว มันยากจริงๆ กับการรับรู้ว่าคนที่เรารัก มันไม่ได้รักเรา โทรไปถามมันคำถามโง่ๆ เพื่อให้ได้ยินคำว่า ใช่กูไม่เคยรักมึงเลย
ตอกย้ำตัวเอง เข้าไปอีก

แต่เสียใจได้ไม่นาน แม่ก็ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ไม่รู้ทำไม เราทำใจได้แล้ว 
เราไปฝากท้องโดยที่ไม่มีพ่อเด็กเทคแคร์ มองคนที่เค้ามาเป็นคู่ มันอิจฉานะ 
แต่เราก็หาอย่างอี่นทำ หาหนังสือเด็กอ่านเพื่อเตรียมเลี้ยงลูก ไม่มีเวลามานั่งโศกเศร้าสักเท่าไหร่

และแล้ววันที่เราเจ็บท้องก็มาถึง 
เวลา 4-5 ทุ่ม เริ่มเจ็บแล้ว ปวดจี๊ดหนึบๆเป็นจังหวะๆ เรารู้ตัวแล้วล่ะว่าน่าจะไม่ปกติแล้ว พอไปถึงโรงพยาบาลธรรมศาสตร์รังสิต เราไม่ได้ฝากพิเศษใดๆ 
ฝากธรรมดา ถูกๆ ไม่เรื่องมาก 

ไปถึงพยาบาลโกนขนตรงนั้นออกหมด - -
ฉีดยา และให้ไปนอนรอ ไม่รู้เวลาผ่านไปนานกี่ชั่วโมง แต่เจ็บปวดมากๆ คุณเคยปวดทุกๆอย่างรวมกันมั๊ย ปวดท้อง ปวดอึ แต่เอาออกไม่ได้ ทรมานมากจนต้องเอาเล็บจิกแขนเพื่อไปเจ็บที่แขนแทน แต่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มาก 

นักศึกษาก็มาห้อมล้อมศึกษากรูกันสนุก นอนตะแคงเพราะมันปวดน้อยกว่านอนหงาย มันก็ไม่ให้นอนตะแคง จับให้เรานอนหงาย 
และแล้วเวลาที่เราทนทรมานเจ็บท้อง ก็ถึงเวลาเอาออก

พยาบาลมารับไปห้องคลอด จำได้ว่าตอนนั้น ไม่กลัวเจ็บแล้วขอให้ออกอย่างเดียว พยาบาลช่วยกันบิ๊ว เบ่ง 2-3 ครั้งออก แล้วเราก็สลบไปหลายชั่วโมง
พอตื่นมาก็ร้องหาลูก พยาบาลก็เข็นมาให้ หน้าตาน่าเกลียด ขาว จมูกโด่ง(กว่าแม่) ความเจ็บหายไป เพราะเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขน 
เราเป็นแม่คนตอนอายุ 16 ปี เลี้ยงลูกคนเดียว แม่ช่วยนิดหน่อย ให้ลูกกินนมแม่จนครบ 1 ปี เราก็ไปทำงาน 

ตอนต่อไปจะเล่าถึงเรื่องการทำงาน เราไม่ได้ทำงานที่เดียว เราเป็นคนทำงานไม่ทน ทำแล้วออก หลายที่ เหมือนคนไม่มีจุดยืน เจองานลำบากๆ การเดินทางไปทำงานที่เหน็ดเหนื่อย มีแฟนใหม่ จนลืมกลับไปหาลูก 

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ