คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Gift
อัศวินกระดูก ที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่พื้น สลายหายไป ก่อนที่อัศวินตัวใหม่ จะถูกปลุกขึ้นมาข้างหลังของ เทียร์
“ขอเตือนไว้ก่อนนะ …. ถ้าคิดจะเล่นลูกเล่นละก็...” พูดไม่ทันขาดคำ เทียร์ก็กดมีดครัวคมๆให้บาดลึกลงไปที่คอของ ลีอา จนเริ่มเห็นเลือดไหลออกมาซิบๆ
แต่ก็คำพูดนี้เอง ที่ทำให้ หินจำนวนมาก ที่ถูกยกเตรียมพร้อมยิงใส่ เทียร์ จากด้านหลัง ต้อง ตกลงกับพื้น
“ตอบคำถามของมา จำไว้ว่า ห้าม โกหก” เทียร์พูดเสียงเหี่ยม
“ข้อแรก สร้อยและคริสตัลนี่คืออะไร”
“สีที่อยู่บนจี้ ... แสดงถึง....ความสามารถพิเศษ....” ลีอาพูดเสียงสั้น เทียร์ที่เห็นจึงพยักหน้าเป็นเชิงให้พูดต่อ
“ทุกคนในดาวนี้ ตั้งแต่เกิดมา จะได้รับ “พร” หรือเราเรียกกันว่า “กิ้ฟ” (Gift) จากสวรรค์, ดวงดาว, วิญญาณ, นรก, หรือ สัตว์เทพ โดยสีของคริสตัล จะเป็นตัวบอก ว่าคุณได้รับ “Gift” มาจากไหน สีขาวคือจากสวรรค์, สีเหลืองคือจากดวงดาว, สีเทาควันคือจาก วิญญาณ, สีฟ้าขุ่นคือจากนรก, และ สีเขียวคือจากสัตว์เทพ แต่ว่าความสามารถที่ได้รับจริงๆก็จะแตกต่างกันไป อยู่ดีถึงจะได้รับ “กิ้ฟ” มาจากที่ๆเดียวกัน”
เทียร์ไม่ตอบอะไร นี่แปลว่า ‘เราก็ได้รับ “กิ้ฟ” อะไรนี่จากนรก เราเลยสามารถเสกไอ้อัศวินกระดูก ได้สินะ’ เทียร์คิด
“ข้อสอง ถ้าสร้อยนี่ถูกทำลาย ความสามารถที่ว่าจะหายไปมั้ย”
“สร้อยนี่... ไม่สามารถถูกทำลายได้ ยกเว้น เจ้าของจะตายลงเท่านั้น”
“อืม... ข้อสาม พวกแกจับชั้นไว้ทำไม แล้วคนที่เหลือของพรรคพวกแกไปไหน”
“…..” ลีอาเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แต่ทันทีที่เริ่มรู้สึกถึง แรงกดจากมีดที่อยู่ในมือของเทียร์ เธอก็พูดต่ออย่างไม่ลังเล “เพราะว่าพวกเรา กำลังหาความสามารถ อย่างหนึ่งที่ จะพบจาก คนที่ได้รับ ‘กิ้ฟ’ จากนรกเท่านั้น แต่ยังไงก็ชั่งเธอไม่ใช่... ส่วนคนที่เหลือไม่อยู่ที่ไหน ที่นี่เป็นหมู่บ้านร้าง ผู้ชายสองคนนั่นก็แค่มาส่งข่าว....”
“อืม.... ว่าแต่ ไอ้ความสามารถที่ว่า คือความสามารถอะไร”
“ชุบชีวิต” ลีอา ตอบอย่างไม่ลังเล อีกต่อไป ราวกับเธอไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว
“ชุบชีวิต” เทียร์ทวนคำ พร้อมกับเบิกตากว้าง นัยน์ตาสีแดงกลอกไปมา อย่างใช้ความคิด เทียร์ถามคำถามลีอาอีกหลายข้อ ก่อนจะปั้นหน้าเป็นเย็นชาแล้วถามคำถามสุดท้าย “คำถามสุดท้าย .... ไอ้คนที่บงการพวกแก จี้ห้อยคอ ของมันสีเขียว ใช่มั้ย” เทียร์พูดเสียงเรียบ
ลีอาไม่ตอบอะไร แต่ตัวของเธอกลับสั่น ราวกลับต้องการจะถามว่า ‘มันรู้ได้ยังไง’ เทียร์ที่เห็นสีหน้าของ ลีอาจากด้านข้าง พร้อมกับท่าทาง ก็สรุปได้ทันที ว่าตนเดาถูก เทียร์คิดถึงเรื่องประหลาดๆที่เกิดขึ้นกับเขา ก่อนจะหัวเราะเบาๆให้กับโชคชะตาของตนเอง
แต่ก็นะ.....สำหรับเด็กที่กำพร้า ที่อยู่ในค่ายฝึกสอนการลอบสังหารมาตั้งแต่เด็กอย่างเทียร์ ชีวิตของเขาในตอนนี้ ก็ไม่แย่ ไปกว่า ตอนนั้นเท่าไหร่หรอก มันก็แค่มีเรื่องพิลึกๆผิดธรรมชาติเพิ่มขึ้นมาแค่นั้นเอง การเอาชีวิตรอดจากการฝึกในค่ายนั่นยังโหดยิ่งกว่านี้ซะอีก โชคยังดีว่าสมองฉลาดๆของเขา ทำให้เขารอดตายมาได้หลายครั้ง และ ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งนึงเช่นเดียวกัน
เทียร์ลดมีดในมือลง ก่อนจะ เอ่ยปากเบาๆกับลีอาอย่างสุภาพ “เอาละ....ในเมื่อ ผมไม่ได้มีความสามารถที่คุณหา คุณก็ควรจะปล่อยผมไปซะ” แม้คำพูดจะดูแสนสุภาพ แต่หากได้ฟังน้ำเสียงแล้วจะรู้เลยว่า มันเป็นคำสั่งมากกว่า ลีอาที่ได้ยินยังไม่ทันตอบคำ ร่างของเธอก็ต้องลอยไปตามแรง ที่ถูกโล่ของอัศวินกระดูกกระแทกเข้าให้ จนหมดสติไป “ขอบคุณมาก.... ที่ปล่อยผมไป…. คิกคิกคิก” เทียร์พูดด้วยน้ำเสียงดั่งคนบ้า ก่อนจะเดินออกจากหมู่บ้านไป พร้อมกับ ร่างของอัศวินกระดูกที่ค่อยๆสลายกลายเป็นผงหายไป พร้อมๆกัน
********************************************
ใครที่อ่านแล้วถูกใจ ก็ชวนเพื่อนๆมาอ่านกันนะครับ แล้วก็ท่าอ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไง รบกวนคอมเม้นตอบ จะขอบคุณมากๆนะครับ :)
ความคิดเห็น