คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Section03]--The Team ทีม/ล่า/ล้าง/สังหาร/โหด/เอเลี่ยน
Section3 ทีม/ล่า/ล้าง/สังหาร/โหด/เอเลี่ยน
...อย่าลืม มนุษย์ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์เดียวในดาวเคราะห์โลก พวกเจ้าอย่าหยิ่ง อย่าจองหองไปนัก แม้ว่าพวกเจ้าจะได้กลิ่น จะสืบค้นหาร่องรอยพวกข้าจนพบจากหลักฐานต่างๆกว่าพันๆชิ้นหมื่นๆชิ้น จากปรากฏการณ์ต่างๆ ภาพถ่ายต่างๆ แต่พวกเจ้าอย่าได้หวังว่าจะได้พบเจอตัวของพวกข้า ด้วยหัวสมองอันน้อยนิดของพวกเจ้าก็อย่าหวังว่าจะสามารถสร้างอาวุธหรือเทคโนโลยีที่จะมามีอำนาจเหนือเผ่าพันธุ์ของข้า พวกข้าก็เหมือนกับไวรัส เมื่อพวกเจ้าคิดค้นวัคซีนขึ้นมาได้ พวกข้าก็แปรสภาพเป็นไวรัสชนิดใหม่แล้ว....
( คำให้การของชาวสวนคนหนึ่งที่ตำรวจจับได้ ขณะขโมยวัวของเพื่อนบ้านหลายสิบตัวออกจากฟาร์ม โดยให้เหตุผลกับตำรวจว่าจะนำวัวตัวทั้งหลายนี้ไปตัดต่อพันธุกรรมเพื่อให้มันบินได้)
จากแฟ้มคดีที่ 1093 รหัส 08
....................................................................................................................................................
“โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
สัตว์ประหลาดใบหน้าผุพังเข้าใกล้หญิงสาวห่างอีกไม่กี่เมตร
เด็กหนุ่มยกมือขึ้นจับที่หน้าอกของตน พบว่าหัวใจของตนเต้นเป็นจังหว่ะรัวยิ่งกว่าเสียงกลองของดนตรีร๊อคซะอีก ในหัวของเด็กหนุ่มมีเพียงความคิดที่จะช่วยหญิงสาวเท่านั้น หญิงสาวที่บัดนี้เป็นลมล้มลงตามป้าคนก่อนหน้านี้ไป
“ฮูมมมมมมมม”
มันหายใจเสียงดัง ก่อนค่อยๆอ้าปากกว้างขึ้นมา ปากที่ภายในคงไม่ต่างจากสุสานเน่าๆเต็มไปด้วยซากศพ มันอ้าปากกว้างกว่าประตูตู้เส้อผ้าที่เปิดออก
.......หรือว่ามันปวดฟัน?......บ้าเอ้ยในสถานการณ์อย่างนี้เนี่ยนะ
ไม่นานบางอย่างกระโดดออกมาจากปากกว้างของมัน
ตัวประหลาดอีกสองตัว รูปร่างคล้ายลิงหางยาวแต่ไม่มีขน ไม่มีปาก มีเพียงจมูกแหลมๆสูดกลิ่นฟุดฟิดๆ กระโดดออกมาจากปากของเจ้าสัตว์ร่างยักษ์ ในมือของตัวประหลาดทั้งสองถือไว้ด้วยไม้เท้าเหล็กรูปร่างแปลกประหลาดบนหัวของไม้เท้ามีแสงไฟสีแดงคล้ายดวงไฟขนาดเล็กติดมาด้วย ดูไปมาคล้ายหมอผีของเผ่ากินคน
ตัวประหลาดทั้งสองเดินตรงเข้าหาหญิงสาว จากนั้นชูไม้เท้าของมันขึ้นพร้อมกัน ไม้เท้าเกิดแสงไฟลุกโพลงขึ้น แต่ไม่มากนัก
“แว่...แฮ่ๆๆๆบะโว่ครึๆๆๆๆๆๆ”
พวกมันทั้งสองกระโดดโลดเต้นพร้อมกับขยับไม้เท้าไปมาราวกับกำลังร่ายเวทย์มนต์คาถาอะไรบางอย่าง
เพียงชั่วครู่ไอสีแดงคล้ายควันพลันระเหยออกมาจากร่างกายของหญิงสาว ควันสีแดงนั้นถูกดูดเข้าสู่ไม้เท้าอันเล็กของพวกมันทั้งสอง เส้นผมที่สละสลวยของหญิงสาวค่อยเปลี่ยนสี.............ผมของหล่อนกลับกลายเป็นสีขาว !!!!!!
ไม่นานทั้งศรีษะของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนคล้ายผมของหญิงชรา
“ตูมมมมมม!!!.......” เพล้งงงงงงงง “กรี๊ซซซซซซซ”
เสียงวัตถุกระทบกันดังขึ้น เจ้าสัตว์ประหลาดตัวเล็กหนึ่งในสองกลับไปนอนชักอยู่ที่พื้น บนลำตัวของมันมีทีวีจอสิบสี่นิ้วทับอยู่ ไม่นานร่างชักกระตุกก็หยุดนิ่งลง
“โฮกกกกกก”
เจ้าตัวใหญ่กลอกกลิ้งลูกตาของมันมองหาแหล่งที่มาของทีวีสีสิบสี่นิ้ว
“เยสสสสสส นี่แหละเค้าเรียกว่าทิ้งบอมพ์ของจริง”
เด็กหนุ่มมองลงมาข้างล่างทำท่าสะใจหลังจากลงมือประสบผล ก่อนหน้าที่คิดว่าจะโยนอะไรลงไปดีก็เหลือบไปเห็นทีวีสิบสี่นิ้วที่ตั้งอยู่ตรงจุดขายตั๋ว จึงใช้เป็นคล้ายทุ่นโยนลงมาจากชั้นบน.........
“กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ”
เจ้าตัวเล็กอีกตัวกรี๊ดร้องขึ้นหลังจากเพื่อนของมันโดนทีวีทับตาย มันกรี๊ดร้องพร้อมวิ่งกลับเข้าไปในปากของเจ้าตัวใหญ่ที่อ้าค้างไว้
อสูรกายยักษ์หลังจากกลืนลิงประหลาดเข้าไปก็หายใจหนักหน่วงคล้ายโมโหโทโส ลูกกระตาที่ติดอยู่ตรงตำแหน่งปากถลึงมองดูเด็กหนุ่มราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ มันย่อตัวลงเล็กน้อยก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปชั้นบนที่เด็กหนุ่มอยู่
...........บ้าแล้ว.............แรงกระโดดกับน้ำหนักตัวของมันแปรผกผันกันอย่างสิ้นเชิงทฤษฏีแรงโน้มถ่วงที่เคยเรียนมาไม่สามารถอธิบายตรงจุดนี้ได้เลย...............ให้ตาย
มันพาร่างอันใหญ่ของมันลอยสูงขึ้นไปถึงชั้นที่เด็กหนุ่มอยู่ เด็กหนุ่มรีบหมอบลงกับพื้นตามสัญชาตญาณ
“เพล้งงงงงงงง” ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ลำตัวของมันพุ่งชนเข้าไปในร้านขายของที่ระลึก ทะลุกำแพงไปอีกฝากหนึ่ง เศษกระจกทั้งเศษหินปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ แรงปะทะนี้ทำให้ร่างของเด็กหนุ่มไถลไปชนกับถังขยะด้านหน้าโรงหนังล้มระเนระนาด
ขณะนั้นเอง รปภ คนหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำพอดิบดี
“เอะอะอะไรวะ...........ห้างปิดแล้ว”
รปภ พูดพร้อมมองไปตามต้นเสียง สายตาค้างอยู่เช่นนั้น
“ชะ........ช่วยด้วยครับพี่” เด็กหนุ่มวิ่งเข้ามาทาง รปภ
“เอ็งวิ่งมาทางนี้ทำส้นตึกไรฟะ” รปภ พูดพร้อมตั้งต้นวิ่งเช่นเดียวกัน คนทั้งสองวิ่งตรงไปตามทางระเบียงหวังว่าจะไปถึงทางหนีไฟ
เท่าที่เท้าจะอำนวย แต่เหมือนมีบางอย่างมารัดขาคนทั้งสองไว้ ทำให้ทั้งสองล้มคะมำลงกับพื้น ต่างคนต่างมองดูว่าอะไรรัดตรึงขาของตนเองไว้
ที่แท้ไม่ใช่เชือกแต่เป็นลำไส้ยาวสองพวงที่ยิงออกมาจากท้องของเจ้ายักษ์น่าเกลียดนั้นเอง
“เหวออออ อะไรวะเนี่ย..........หยี๊”
รปภ สบถคำขณะที่ลำไส้นั้นกำลังดึงกลับ ลากเอาคนทั้งสองเข้าไปใกล้ตัวมัน
ช่วงเวลาเป็นตาย เด็กหนุ่มพลันสังเกตเห็นปืนที่เหน็บอยู่ด้านข้าง รปภ
“ถามหน่อยเหอะ.........พี่พกปืนทำสากอะไรวะ”
เด็กหนุ่มพูดขึ้น
รปภ คล้ายพึ่งนึกได้ชักปืนออกมา เล็งไปที่ส่วนหัวของตัวประหลาด เล็งไปที่ตาของมันพร้อมลั่นไกขณะที่ร่างไถลไปเข้าใกล้สัตว์ประหลาดนั้นไม่กี่สิบเมตร
“เปรี้ยงงงๆๆ”
กระสุนยิงออกต่อเนื่องแต่ไม่มีนัดไหนเลยที่ไปถูกเป้าหมาย เด็กหนุ่มแย่งปืนมาจับไว้
แล้วเล็งแทน
“ผมเป็นแชมป์เคาท์เตอร์ตอนมัธยมต้น” เด็กหนุ่มโม้ขึ้นมาขณะพยายามเล็งให้ตรงเป้า
“นั่นลูกสุดท้ายแล้วนะนั้น” รปภ.พูดให้กำลังใจ
“เปรี้ยงงงงงง”
เด็กหนุ่มลั่นไก แม่นเหมือนจับวาง ลูกตาของเจ้าสัตว์ประหลาดพลันแตกกระจาย น้ำเมือกสีขาวเปอะไปทั่วพื้น มันร้องอย่างทรมาน ทั้งเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
“โอกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ตัวของมันโอนเอนไปมา ลำไส้คลายปมดึงกลับเข้าไปสู่ท้องของมันยุบยับ มันพลันวิ่งเข้าหาคนทั้งสองอย่างไม่รู้ทิศทาง ก่อนมันจะกระโดดพุ่งชน
“แย๊กกกกกกก”
คนทั้งสองกระโดดหลบ ร่างยักษ์ใหญ่ปะทะเข้ากับประตูเหล็กยุบลงไปคล้ายไม่ได้ทำด้วยเหล็กแต่ทำด้วยแผ่นโฟม ร่างของเด็กหนุ่มกลิ้งไม่เป็นท่า ส่วน รปภ นั้นกระดอนไปชนกับแผงร้านค้าอีกฝั่งหนึ่งสลบอยู่กับที่.............ไม่ก็จงใจแกล้งตาย
เด็กหนุ่มประคองตัวขึ้นมาพร้อมๆกับที่เจ้ายักษ์หันกลับมาพอดี สิ่งอปลกประหลาดหลันบังเกิดขึ้น
ร่างกายของเด็กหนุ่มกลับขยับไม่ได้
บ้าน่า...........ทำไมร่างกายขยับไม่ได้.........
เจ้าตัวใหญ่หันกลับมา ดวงตาที่บอดของมันทำให้มันต้องหยุดนิ่งเพื่อสัมผัสว่าเหยื่อของมันอยู่ไหน
แต่บางอย่างที่ผิดปกติก็บังเกิดขึ้นอีก ลำตัวที่เต็มไปด้วยก้อนเนื้อของอสูรกายค่อยๆบวมขึ้นเรื่อยๆ
[บวมขึ้น.....บวมขึ้น....บวมขึ้น.........บวมขึ้น]
<<<<<<<<<<<<<<BooooMMMMM>>>>>>>>>>>>>>
ร่างของมันระเบิดออกจากกัน เศษชิ้นเนื้อพร้อมเลือดสาดกระจายไปทั่วบริเวณ แปะเป็นวอลเปเปอร์ติดอยู่ตามผนัง ส่งกลิ่นคาวราวกับบริเวณรอบๆเป็นโรงฆ่าสัตว์ก็ไม่ปาน
หลังจากการระเบิด สิ่งที่เด็กหนุ่มเห็นด้วยตาตนเองเป็นไข่สีเหลืองขุ่นฟองหนึ่ง ที่ยืนอยู่ข้างๆคือสัตว์หน้าลิงตัวเล็กที่เด็กหนุ่มพึ่งส่งวิญญาณเพื่อนของมันไปเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตฟอรั่มอื่นไม่นานามานี้
เจ้าสัตว์คล้ายลิงชูไม้เท้าของมันขึ้น ควันสีแดงค่อยๆลอยออกจากไม้เท้าของมันไปที่ไข่ประหลาดฟองนั้น ตลบอบอวลอยู่รอบฟองไข่ ละอองของควันแดงค่อยๆแทรกซึมเข้าไปภายใน
“แกร็ก....” ฟองไข่คล้ายรับพลังบางอย่าง ค่อยๆปริแตกออกทีละนิด
“เปรี๊ยะๆๆ” มันค่อยๆปริแตก....
“เปรี๊ยะ” มันค่อยๆกะเทาะออกจากกัน..... และ
“ซวบๆๆๆ.........วืดๆ”
สิ่งมีชีวิตอีกชนิดหนึ่งกำลังตะเกียกตะกายออกมาจากฟองไข่ พยายามทะลุทะลวงน้ำเมือกเหนียวหนืดสีขุ่นที่ห่อหุ้มตัวเองขึ้นมา “หนืดดด”
“บะโว้....ครึๆๆๆ.....อาบีดาบู.....อาบูดาบี้”
เจ้าตัวเล็กทำท่ากระโดดโลดเต้นดีใจคล้ายกับว่ามันได้ให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตที่บัดซบอีกตัวขึ้นมาได้
สิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์ใหม่ค่อยๆแกะเปลือกไข่ออกเอง มันค่อยๆยืดลำตัวของมันขึ้นช้าๆ ตัวของมันมีขนาดเท่ามนุษย์ทั่วไป แต่ใบหน้าคล้ายเด็กทารกพึ่งคลอด เว้นแต่ไม่มีผมบนผิวหนังที่ขาวซีด ไม่มีอวัยวะเพศ ประกอบกับดวงตาที่เล็กเท่าเม็ดถั่วของมันเท่านั่นที่ต่าง มันหันหน้ามองดูเจ้าตัวเล็กข้างๆมัน
“วูบบบบ”
เด็กหนุ่มพลันขยับตัวได้อีกครั้งหนึ่ง ล้มลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้นพร้อมลมหายใจเหนื่อยหอบ
......ที่แท้ไอ้โล้นซีดนี่เป็นคนทำให้เราตัวแข็งเรอะ?.......
กลายเป็นสัตว์หน้าลิงค่อยๆลอยขึ้นจากพื้นช้า สัตว์หน้าลิงดิ้นอยู่กลางอากาศ ปล่อยไม้เท้าล่วงลงสู่พื้น
“กี๊ซซซซซซซ” มันร้องดังลั่น
“โพล๊ะ!!!!”ล
หัวของเจ้าสัตว์หน้าลิงพลันระเบิดออกคล้ายลูกโป่งแตก ร่างเล็กๆไร้หัวร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง
....ไอ้เนรคุณเอ้ย... เด็กหนุ่มคิดในใจ มองดูสิ่งมีชีวิตที่คล้ายมีพลังจิตบางอย่างที่อยู่ตรงหน้า
.......นี่มันฝันร้ายชัดๆ........ตื่นสิวะ..........ช่างเหอะ ตื่นขึ้นก็ต้องเจอกับฝันร้ายอื่นอยู่ดี....อย่างน้อยสาเหตุการตายที่เกิดจากเอเลี่ยนก็ไม่ได้มีมากนักในโลกนี้......
ร่างขาวซีดเดินเข้ามาใกล้เด็กหนุ่ม มันเอียงคอมองดูเด็กหนุ่มด้วยแววตาสุกใสเป็นประกาย มันค่อยๆยกมือข้างหนึ่งขึ้นช้าไปเบื้องหน้าเด็กหนุ่ม
เด็กหนุ่มลืมตาโพลงงงง!!!!! รู้สึกเหมือนบางอย่างกำลังจะหลุดออกจากร่างกาย
ไอสีแดงระเหยออกจากปาก จมูก หู ซอกตาของเด็กหนุ่ม
“อ๊ากกกกกก” เด็กหนุ่มไม่เคยรู้สึกทรมานเช่นนี้มาก่อน คล้ายกระแสเลือดในร่างกายวิ่งกลับเข้าสู่หัวใจ กระแสเลือดที่เย็นเฉียบ วิ่งไปทั่วตัวของเด็หหนุ่ม
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
เด็กหนุ่มร้องดังขึ้นอีก สายตาเริ่มพร่ามัว เรี่ยวแรงอ้อนล้าเกินกว่าจะคิดอะไรต่อไป
“วูบบบบบบ"
ชั่วพริบตาทึ่ทุกอย่างกำลังจะขาวโพลน ร่างๆหนึ่งพลันกระโดดมาคว้าเด็กหนุ่มเอาไว้ จากนั้นวางเด็กหนุ่มลงอย่างนิ่มนวล เขาพยายามใช้สายตามองแต่ภาพนั้นไม่ชัดเจนนัก ได้ยินเสียงพูดขึ้นเป็นเสียงผู้หญิง
“เชื่อมต่อจีอีเอส........ให้ตาย.........นี่มันเอเลี่ยนระดับเอ”
“นามิ........อย่าลืมเปิดบาร์เรีย”
คราวนี้เป็นเสียงของผู้ชาย ฟังจากน้ำเสียง อายุก็คงไม่ต่างจากเด็กหนุ่มนัก
“มันหายไปไหนแล้ว?”
สียงของผู้หญิงดังขึ้นอีกครั้ง “โฟตรอนเปิดระบบสแกนด้วย”
“รับทราบ”
เสียงนั้นฟังดูเร่งรีบแต่คล้ายหน่วยปฏิบัติการอะไรสักอย่าง แต่ผู้พูดพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงยิ่งนัก
“เพล้งงงง........ตูมมมมมมม”
เสียงของระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง
“มันอยู่นั้น................shittt.............หายไปอีกแล้ว”
“ครืนนน.............”
“uhhhhhhhhhh”
“อีริคคคคคค!!!!!!”
“ม่ายยยยยยยยยยยย.....................อีรีคคคคค”
เสียงวัตถุปะทะกันอย่างรุนแรง พร้อมเสียงระเบิดดังคึกโคม
เด็กหนุ่มกระพริบตา มองดูลำแสงที่วิ่งผ่านไปมาอย่างรวดเร็ว พร้อมนึกถึงตอนเด็กๆ เขาเองก็เคยอ่านการ์ตูน การ์ตูนแต่ละเรื่องเขียนถึงคนที่มีพลังพิเศษหรือฮีโร่ที่คอยปกป้องโลกหรืออะไรทั้งหลายทั้งปวงนั้น แต่ไม่นึกว่าวันนี้จะได้มาเจอกับตัวเอง
“เจ้าหนู..............หายใจไว้ๆ”
เสียงของหญิงสาวกระซิบที่ข้างหูของเขา
“ใช้ฟรีสสสสส” เสียงหนึ่งร้องตะโกนขึ้นมา
“ดีเลย์อยู่สามสิบวิ”
อีกเสียงตอบ
“นามิ ไอ้บ้านี่มันตัวอะไร เคลื่อนที่เร็วยังกับปรอท”
“มันจะอะไรก็ช่าง นายไปดูอีริคก่อนตรงนี้ชั้นเผ้าไว้เอง”
“ครับหัวหน้า”
.....ที่แท้ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้นำทีมเรอะเนี่ย.....
“ตูมมมมมม[อูมๆๆๆๆๆๆๆ--เสียงสะท้อน]”
เศษหินปลิวว่อนกระจายมาทางเด็กหนุ่ม ทั้งฝุ่นในอากาศ สะเก็ดไฟ ทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด
“ฟรีสสสสสพร้อมแล้ว........เปิดฟลีสสสสสสใน ........5........4........3.........2”
Freezzzzzzzz
“วิ้งงงงงง.................วิ้งงงงงงงงง.........วิ้งๆๆๆ[เสียงสะท้อนไปมาจากหูซ้ายไปหูขวา]”
ทุกอณูอากาศคล้ายมีคลื่นชนิดหนึ่งแทรกกระจายออกจากศูนย์กลาง รู้สึกเหมือนอากาศภายรอบหน่วงขึ้นเรื่อยๆ มวลของมันหนักขึ้นคล้ายถูกยึดไว้ด้วยประจุพิเศษบางอย่าง
เด็กหนุ่มมองเห็นเศษแก้วและเศษหินปลิวผ่านหน้าไปช้าลง ช้าลง ช้าลง จนกระทั้ง............
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวของเขา.....
ดูเหมือนจะ..
หยุดนิ่งสนิท
C://Section03 /<End>
/To be Continue.
ความคิดเห็น