คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อาแป๋
อาเเป๋ำนี้เป็นภาษาแ้ิ๋ว แปลว่าพ่อผู้บัเิเล้า แ่นไทยีนพบว่านไทยีนในไทยเรีย"เี๋ย"และ"ปา"สื่อว่าพ่อ
ส่วนมาพ่อผมเรียำนี้วา"พ่อแหมะ" รวมันเมื่อเพื่อะสื่อำนี้หมายถึัวพ่อเอ
พบอนพ่อสอนผมอนพ่อีผมเสร็
ยัอีหลายมิิเาให้เรียพ่อเป็นอ
ย่าอื่นอี
เ่น"เฮีย"ฯลฯเพราะเหุผลอิ่นแล้วแ่วามอบและลัน
ผมไม่ล้าถามท่านือเี๋ยผมท่านะหาว่า
ผมแว นั่นอะไร?
นี่อะไร?
ือเวลาท่านสอนเราๆเป็นลู
มีหน้าที่ฟั"บ"
มิใ่หนุเี่ยหูฟัท่าน
เพราะหวัรับมรมาาท่าน
้วยวามเสน่หามา็ผิ"่าวี"อี
ผม"ูห็อ"(ยอมมเย)พ่อผมน่ะว่าพ่อผมเ่นั่เรือ"สัมปั้น"มาไทยไ้ปลอภัยน้อสาวท่านนหนึ่
มา้วยันแ่หายไประหว่าารเินทา ยัสสัยนบันี้ว่า"น้อสาวพ่อนนี้หายไปไหน" ถามทาีนๆ็บอว่า"ไม่ไ้่าวราวเลย"
อาแป๋ในที่นี้ผมสื่อือพ่อผม
เป็นำนามไทยสำเนียนี้แปลว่าพ่อและมาาีนแ้ิ๋ว
ผมปิไม่เรียพ่อผมื่อนี้
แ่เรียว่า"พ่อ"หรือ"เี่ย"สุแล้วแ่
อารม์ผมและ "พ่อผมไม่ถือ"พ่อผมออย่าเียว
อย่าไปลำหัวท่านเท่านั้นอย่าเียว
ราม่านี้น่าสนใเี่ยวับพ่อผมัยวามายอท่าน
อน"พ่อาย"ผมใเพราะลัวท่าน
ผมพบศพพ่อนอนายอยู่นแร
"ท่านอนายอยู่"บนพื้นในบ้านวัเวห้อโถที่รับแ
ผมสสัยและลัวไม่ล้าแะ้อ
ัว ผมสสัย ว่าทำไมพ่อนอนแบบนี้
ผมึโทรเรียหมอและรถพยาบาลทันที หมอให่น"แ่
ลั้" ผมำๆไ้นแ่ลี้เ่นท่านอีรม.
ศึษานายสุิ นิมมาเหมินทร์
เ้านายไทยทาเหนือ หมอที่โรพยาบาล
สนิทับพ่อผมี
"พยาบาลและรถมาไวมาทา5ิโล" ทันทีผมวาสาย
ผมเปิประูบ้าน
พยาบาลสาวเ้ามารว
"พ่อุายแล้ว"
ผมร้อไห้น้ำาไหลออมาทาหน้าผา
แ่ผมอายนาพยาบาล
เลยไม่ร้อ่อ
อะไรพ่อุายแล้ใไม่รู้รึ?
หมอพยาบาลวาใส่ผม ้วยเสียละห้อย!
"ผมเียบ"
สัรู่
ผมเรียสิืนมา
สัรู่ผมึออำสั่ไปที้นาวพยาบาลว่า
เี๋ยวพาศพพ่อผมไปพิสูน์ืที่โรพยาบาล
ว่าทำไมพ่อผมายล
พยาบาลสาวะโนเรียนผู้่วยมา่วยัาร เอาศพ่อผมเ้าู้หลัึ้นรถุเินเามัอย่าี
ผมอใบมรบัร้วยรับหมอ
พรุ่วนีุ้มาเอาใบรับรอแพทย์
และออใบมระบัรที่อำเภอ
ผมอบรับ
และผมอิรถไปูารพิสูน์ศพพ่อ้วย"ไ้มั้ย" ผมถาม
ไ้เิ่ะพยาบาลอบ
เรานับรถหนึ่น
ผมหนึ่นและพยาบาลอีหนึ่น ผู้่วยพยาบาบอีหนึ่นรวม4นรวมศพ(ผี)พ่อ้วนเป็น5นๆหนึ่เป็นผีผมรวม้วยเพราะยัมีน้ำหนัแ่ไม่หายใ ผมรอหมอรับรอาราย่อน
รถศพพ่อถึโรพยาล
ผมาว่าพ่ออาฟื้นเพราะพ่อผมเป็นเียน
แ่่อมาพบว่าพ่อายแล้วสมบูร์หมอบอว่าอายุัย "มิใ่ารรม"
อนพ่อายผมลืมบอว่า
แม่ผม็นอนป่วยิเียรอาย
อีหนึ่นแ่ผมเื่อว่าอนแรว่าุัา้อรอ
อนนี้ผมสั่เยี่ยมยุ่ับอาารป่วยอพ่อับแม่ผมนอาหมอและหมายพิเศษ
เพราะผมรู้ว่า พ่อับแม่ผม
เสียใอะไรอยู่ และผมอพบใรทั้หมเว้นหมอ็เพราะ ผมๆ้เิมาเห็นหน้าพ่อและแม่ผมสามีวิไ้มีโอาสไ้อยู่พร้อมหน้
าัน
ผมึอทุนเห็นใผมีวิอี
ที่วิบามามา
ึอสบส่วนยาหมออาหารทาสายยาผมูแลอย่าี
อนนั้นผมำลัิสอบมิเทอร์ม
อมหาวิทยาลัยพอี
"ผมหม ผมมาูแลแม่และพ่อเท่านั้น"
"วามรู้และหมายและวามถู้ออบุรมีอะไรบ้า
อนนี้ผมใ้มันเ็มที่
ผมแวบเ้าถามแม่ว่า
"พ่อายแล้วแม่" ผมบอแม่
"แม่เียบ"
ผม็เย
แ่แม่ผมท่าน็อาารแล้ว
เหุผลที่ผมใรมาเยี่ยมนอาหมอและ้ออนุาผม่อน
เพราะที่บ้านวัเวมีเรื่อ
และมีพิรุธเรื่อนิิรรมอำพรา
และำสารภาพอแม่และพ่อที่
ะไ้มีสมาธิบอผม
เพราะ40ปีเราาันไปพบันบ้าแ่ระท่อนระแท่น
และฝ่ายเอ็อย้อะแล้
"ฝ่ายเออยู่ไหน"มีนถาม"
มันมีอยู่มันมาับสายลมรับ"ผมอบ"
่อยุยวันหลัน่ะ"ผมย้ำ"
พ่อับแม่ผมผมอยู่ในอุ้มืออมัุราและฝ่ายเอมา40ปี
็เพราะไม่มีใรที่เป็น่านสุท้าย
ที่ะยุิพิพาทบ้านวัเวไ้นอ
าผม" ในเมื่อผมยัมีีวิรออยู่"
แน่นอนผม้อมาสะสาปัหานี้
หลัพ่อและแม่ายล
ือถ้าพ่อและแม่ผมยัอยู่
ผมทำอะไร้ามหน้า้ามาท่านไปไม่ไ้ ุวิฤิทุอย่า ึ่วะอธิยายในอปิโส(episode) หนึ่
แ่ผมรู้ว่าพ่อแม่อาารหนัไม่มี
ใรนอาบาบุราอุทรือผมนเียวเท่านั้นือนอาผม
เท่านั้นอนนี้
แม่โทรมาหาผม
ลับบ้านแม่ป่วยหนั
ผมำลัิสอบนัสำั
ผมหยุทันทีทุอย่า
ถ้าบินมาไ้ผมะบินมาหาแม่
ทันที
แ่ไท่ทีเรื่อบิน
339ิโลเมรามหาลัย
ถึบ้านแม่ทารถไฟ
อนนี้เวลา
เร่ทีรถspinter รถทัวร์รถไฟ
เท่านั้น
ปิแม่ป่วยพ่อป่วยะมีาร้าวานนมาู ะนั้นผมหายห่ว
"พ่อผมแม่ผมมีบารมีล้นเหลือ"
อนแรผมรับปาแม่ว่า"ผมมาไ้"
อาทิย์แรผมิสอบยาว
ผมึเ้าทม.ไปมาระหว่าบ้านวัเวไปเ้าลับเย็น
ผมผ่อนผันแม่นผมสอบเสร็ไฟนัล(Final)
อนนั่นพ่อผมูแลนเอไ้และแม่ไ้
พอเสร็สอบผม
มาูแลแม่อย่าเียวและ่อมาพ่อล้มอีนผมึูแลทัู้่เลย
รัหว่าารูและท่านผมเปิว้าอย่านมีปริา อิ4
สอบสวนเรื่อราวทั่หม40ปีผ่านไป
ว่าอะไรเิึ้นที่นี่
ผมใ้หลัามเนื้อผ้าและวามเป็นธรรม
ถามว่า
ใรยืมเินพ่อแม่ไปบ้า
ใรมาให้พ่อและแม่ทำอะไร
โยไม่ให้วิ๊นอวรอบรัวือผมไ้นรู้่อนบ้า
แหวนแม่
สร้อยแม่
ุ่มหูแม่
ทั้หมทอำหายไปไหน
และอวพ่อมีอะไรหายไป
ใรยืมเินไป
ทั้หม
มีใรอะไรบ้าทั่ยอสัามนสัา
ธนาารมีเินรายละเอียอย่าไร
สรุปผมถามทุอย่า
ำอบะมี่อๆไป
ผมบอพ่อับแม่ว่า"อย่าลัว"
พูออมาบอผม
เพราะเรา"ทำมามิไ้โมยมาฟอเินใรมา"
พ่อับแม่นั่นอนิอยู่"ผมสัเ"
ผมื้อะเียลินเอร์มาให้พ่อหนึ่อัน
เือนพ่อว่า "พ่อผมรัน่ะอย่าิอะไรมาไป"
ผมไม่หวัมารับมรพ่อแม่เมื่อายลหรอ "ผมเ็บไว้ในใ"
ผมเรียรรวิทยาระับสูมา
ผมะทำให้พ่อและแม่สบายใที่
สุ" เหมือนท่านถูียาา"
ือทีอะไรที่ผมถาม แล้วหาำอบไม้ไ้
ผมอให้ท่านอบ
เพราะอะไรมีนั่นสามารถูไ้ภายหลัท่านายไปแล้ว
เพราะะพิรุธมูลเหุหมะฟ้อในัวมันเอ
"ผมยืนยัน"
้วยหลันิิธรรม
ผมสสัยอยู่ว่า
มีบาอย่าผิสัเ
เพราะีวิรอวรัวผมมีปัหามาลออย่าธรรมาิไม่ล้าฝืน
อนนี้ผมอให้ท่านทำใให้สบาย
อย่าิมา มีอะไราใ ผมัารให้ "พ่อและแม่ไม่้อห่ว"
นี่ือวามิอผม่อนท่านะายล
แ่มีสิ่น่าเสียใือ
สำหรับแม่
ผมป็นลูเรียนพอีบมาทำานไ้เลี้ยูพ่อแม่อย่าสมเียริ
ไ่แ่ะบุผมน้อยไม่ไ้มาอบแทนบุุพ่อแม่
ไ้สมใเหมือนรัวอื่น
พ่อแม่ผมลับมา่วนายล
่อนผมะรับปริาใบ่อไป
ถามว่าท่านลทุนให้ผมเรียน
ำอบอบว่า"ไม่มีเลย"
ผมไ้ทุนเรียนมาลอผมทั้หม
ีอย่าเียวผมไม่้อห่วท่านนททั้สอ เพราะท่านแ๋แร็หาเินเ่และเป็นแ่ใบุอย่ายิ่ยว
อนนี้ศพท่านทั้สอฝัไว้สอแห่
แห่ที่สุสานเาลู้า
แห่สอที่หน้าบ้านวัเวนี้เอ
ศพ่อไปือผม
ผมทำพินัยรรมพิเศษไว้
ศพผมอาะลับไปอัฤษามพินัยรรม (เพราะหลัผมายผมอุทิศนเอป็นริส์สมบูร์สาเหุารปิารุและบทบััิอศาสนาสาล)ือเพราะ
"ผมเป็นแอลิันริส์"นิหนึ่และผมะไปเป็นผีรับใ้ือ
เพื่อเป็นผู้รับใ้"ลิเีย"นระูลนแ่นิยายราวัลโนเบลเรื่อ ร.ิวาโ"ที่เมือออร์ฟอร์
เมื่อผมเสร็ภาริอพ่อแม้ผู้บัเิเล้าอผมที่เมือไทย
"ผมเื่อว่าเป็นอย่านั้น"
ส่วนที่เหลือผมให้ืนายู่อไป
ให้นมีภัยโีนไม่มีภัย
สบ
และวามเที่ยธรรมมีแ่วามเลวและวามีอมนุษยาิ
ทุนที่รู้ับ้านวัเวนี้และผมและุัาและพ่อผมและผู้มีส่วนเี่ยว้อทุีวิ
อย่านิใรทำใรไ้ที่ไม่ลบเลือนุแผลเป็น
และนั่นือรรมใ
มีใร่อรรมทั้ีหรือเลวประสาทวามสุเปรมปรีิ์และวามหายนะพิบัิแ่เาผู้นั้นๆ่อไปเทอ
่อเา้วยแห่รรมและ็ือแห่วิทยาศาสร์ที่ผมมอเห็นว่าทัู้่มันมีอยู่และมีรินี้
ผมอพัและนอนพัผ่อนนเียวเียบๆ่อนะหมลมหายใ่อไป
ผมไม่นำมาิอี ปล่อยให้สัธรรมนำอำไพสืบ่อๆไป
และามปรัา"่าวี"นั้นเอมีมีมุมมอว่า
็รรมือัวเทีสบเียอย่าเป็นวิทยาศาสร์วิธีนี้
ในมุมมออผมนี้
มันะแผ่ยายเป็นแบบอเบี้ยและอเบี้ยทบ้นๆทบอ
ไม่มีสิ้สุ
นว่านทำรรมนั้นไว้ไ้ทำลาย
แ
ละถ้าไม่ล้าหรือบอเลิหรือทำลายล้ามันเสีย มัน็เหมือน"อเบี้ยที่ทบ้นทบอ"
ที่ยัไมีมี้อยุิารพิพาษาถึที่สุว่าะเอาอย่าัยันนั่นเอ!
่ายๆือมูล่าแห่แรานนั่นเอที่ทำให้เิิเป็นอเบี้ยและเิระบบทบ้นทบอามมาเมื่อารละเมิในมูลาาอแรานเิึ้น
ที่เป็นสาระริๆแห่่าแรอานที่เินั้นเอ "เหมือนๆว่า"
็เพราะพระอาทิย์พระันทร์ทำานลอเวลาทุวัน
็เพราะหายนภัย
ที่ำลัเิเห็นามหันภัยให่ๆแปลๆ
มันึเิับาวโลทุวัน
มาว่าวันวาร(วันวาระที่ผ่านๆไป)ที่เราๆเยเห็นัน
เป็นผลมาาเพราะว่า"วามล้าอานที่พระันทร์พระอาทิย์ทำานทุวินาทีนั้นเอ" ผมเื่อ"
เ่นปราาร์่าๆ รวมทั้สิ่ที่ล
ผมมิไ้หวัเอานะแ่เอาเหุผลและรระเป็นสำั
ความคิดเห็น