คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เสือหนุ่มเจ้าสำราญ (2)
เสียหวานเล็ลอออาริมฝีปาอิ่มไ้เพียเท่านั้น เมื่อูบหนัๆ าายหนุ่มทาบทับลมาเิมเ็มอารม์ปรารถนา้ำอีระลอ โยไม่ปลปล่อยโอาสให้เธอหยุหายใไ้เินสิบวินาที ่อนที่ลำแนแร่ะโอบ้อนร่าบาึ้นแนบแผมัล้ามบนอว้า ออเินลิ่วไม่ยี่หระ่อสายาใร รไปยัรถยน์หรูที่อสนิทนิ่อยู่ในลานอรถในทันที
ร่าบาอสาวลูรึ่เ้าเสน่ห์ถูายหนุ่มบรรวาอย่าเบามือบนเียนอนว้าภายในห้อพัสุหรู ในอพาร์เม้นใลารุลอนอนที่พีรวิ์ยึเป็นที่พัพิอิอาศัย ลอ่วเวลาว่าแปปีที่เาแรมร้าห่าเมือไทยมาศึษาเล่าเรียนนเรียนบปริาโท และปัหลัทำานเป็นาล้ออิสระอยู่ที่นี่นับั้แ่บารศึษา
“อื้อ... พี... อย่า่ะ”
เสียหวานรวปนหอบเป็นระยะ เพราะายหนุ่มุอนฟ้อนเฟ้น ื่ม่ำวามหอมหวานาออาวนวลเนียน พลาบเม้มเบาๆ ฝาฝัรอยรัาฟันม ละเลื่อนลูบไล้ฝ่ามือร้ายที่ร้อนระอุ พลิ้วผ่านลาไหล่มนวบนถึเนินเนื้ออิ่มเอิบที่โผล่พ้นเสื้อเาะอัวเล็
“็แฟนผมสวยนี่รับ เป็นใรอใไม่ไหว”
ถ้อยำหวานหูที่เอ่ยออาริมปาหยัลึ สั่ารให้วหน้ามสวยเยึ้นบุมพิวาบหวามรัวนแทนำอบุ ที่อาศัยารระทำหวามไหวทแทนำพูร้อยแปประาร เรียวปาอิ่มเผยอออรับแรูเม้มหนัหน่วสลับแผ่วเบา ที่เาบรรมอบให้ พร้อมับารย้ำเล้นภูเาลูน้อยอย่าัเน นปลายยอทับทิมเม็เล็แ็ืน่อสู้แรสัมผัสหฤหรรษ์ อันรุนแรประหนึ่พายุร้าย
“ุหวานริๆ เลยที่รั”
พีรวิ์เลื่อนูเม้ม้านในอเรียวปาอิ่ม ึ่อ้าออามอารม์หวาม ที่ถูปลุปั่นนเพริศพราย ฝ่ามือหนา่อยๆ เลื่อนสัมผัสผ่านหน้าท้อแบนราบ ออแรเน้นส่วามร้อนผะผ่าวาอุ้มือให่ ที่วาทาบลรไหน ร่าบา็อออาาริ้นเร่าๆ ร้อนวูบวาบบนเนื้อาย ราวับโนนาบ้วยอร้อนไปทุารานิ้ว ่อนายหนุ่มะลบเสื้อัวเล็ ให้เลื่อนึ้นไปอเหนือทรวอนุ่มนิ่ม
“พีะ... ินี้ยั...”
ฝ่ามือเรียวะปบลามือให่ที่ลูบไล้แทะโลม หวัปลเปลื้อะอบราสีหวาน ให้เลื่อนหลุาวามเ่ึอออวบ วาหวานทอมอเป็นเิอร้อให้ายหนุ่มหยุยั้ารระทำเพียเท่านั้น
“ยัไม่พร้อม!”
พีรวิ์พู่อนบ ่อนะระบายลมหายใยาวเหยีย เพราะวามื่นัวเ็มที่ออวัยวะส่วนมหัศรรย์ ที่ยับเ้นยุยิอยาะสอแทรเ้าสู่วามหฤหรรษ์ ทำเอาายหนุ่มอออาารฮึฮัหัวเสีย ับอาารหวเนื้อหวัวะทันหันอลูรึ่สาวสวยสะพรั่
“พี... ินี้็แ่..”
ริมฝีปาบาบเม้มเ้าหาันนแเป็นปื้น ้วยวามสับสนที่ีรวนอยู่ในสมอ หิสาวไม่แน่ใ้วย้ำว่าวามรู้สึที่มี่อันมันลึึ้มาเพียพอที่ะเรียว่า ‘วามรั’ บาทีมันอาเป็นเพียแ่วามวามเหาและวามว้าเหว่ าาร้อห่าไลบ้านเิเมือนอน บารั้ลึลในหัวใบอบบา ็ยั้อนทับ้วยพร้อม็ใรบาน ที่เธอไม่เยสามารถลบออาวามทรำ หาแ่วามเปล่าเปลี่ยวที่ัร่อนหัวใ ลับสั่ารให้สร์สิริโผายเ้าุแผอว้าอแฟนหนุ่ม พร้อมับพยัหน้า้าๆ
“็ไ้่ะพี”
ำอบอหิสาว เรียรอยยิ้มว้าให้ีออบนวหน้าม พร้อมับนัยน์ามันระยับ ที่มอวาทั่วเรือนร่า ่อนะประทับูบหนัๆ อบแทนำอบุ ที่้อแล้วยวามสัมพันธ์ั้นลึึ้ วามร้อนระอุาลิ้นร้ายวาลวลายสำรวโพรปาอุ่นื้นอหิสาว วัปัป่ายระพุ้แ้มนุ่ม ึรั้ลิ้นเล็ให้เลื่อนามลิ้นให่ รุเร้าให้เธอสนอืน้วยรสูบที่ร้อนแรยิ่ว่า เสียหอบสะท้านัไปทั่ว สลับับเสียราวหวานหูและเสีย่ำ ที่ร้อำรามไม่เป็นภาษา
ฝ่ามือน้อยอบสนอวามเร่าร้อน ้วยารเลื่อนสอเ้าใ้เสื้อเิ้ยับย่น ระไล้สัมผัสแผมัล้ามแน่นสมบูร์ ายหนุ่มแหนหน้าึ้นาูบหวาน เพื่อปลปล่อยเสียแห่วามสยิว่านให้ยิ่ัึ้นและัึ้น ฝ่ามือร้อนผ่าวเลื่อนปละอบราัวน้อยออ พร้อมับระโปรัวิ๋วที่รูพรืเียวหลุา้อเท้าเล็ เพื่อให้ทันวามรู้สึ้อารล่วล้ำเ้าสู่วามับแน่น ้วยอวัยวะส่วนมหัศรรย์ ที่มันเ้นระุเรียร้อปานะาใ
“ผมะทำใหุ้ำืนนี้อเราไปลอีวิ”
พีรวิ์เลื่อนปลเม็ระุม ที่สอสนิทแน่นลอสาบเสื้อเิ้อัวเอ ่อนะเปลื้อาเายาวัวหนาและสลัมันลไปออยู่แทบพื้น หิสาวเบิาว้า เมื่อวา่ำเยิ้ม้วยไฟพิศวาสทอเห็นวามให่โเินนามารานอวามเป็นาย ทีุ่นันผาันนาเในัวเล็ ยิู่เล็ลไปถนัา
“อื้อ... ินี้”
พีรวิ์หอบหายใระรัว ยามหิสาวพลิายเาลับฟูนุ่ม าม้วยร่าบาที่ร่อมายทาบทับ วาละเลปลายลิ้นสำรวแผมัล้ามแร่ทั่วหน้าท้อแ็แร สลับับูบหนับ้าเบาบ้า ที่ระหน่ำลบนเนื้อหยาบร้าน ายหนุ่มรวปนหอบสะท้าน เมื่อสาวน้อยลูรึ่เลื่อนลิ้นุนเ้าหยอเย้ายอไสีน้ำาลอ่อน สลับไปมาทั้สอ้า
ความคิดเห็น