คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสือหนุ่มเจ้าสำราญ (1)
อนที่ 1
แสไฟระพริบหลาสีสันส่อแสวิบวับ เล้าลอเสียเพลระหึ่มหู ั้อปลุทุเส้นประสาทให้ื่นัว รับวามสำราในอาาัรบันเทิยามรารี ร่าสมส่วนอัแน่น้วยมัล้ามสมวามเป็นบุรุษเพศ อลูายมหาเศรษีเมือไทย ำลัวาลีลาโยายไปับวามน่าอภิรมย์ ในสรวสวรร์บันเทิยามวิาล
ภายในวแนแร่ โอบประอร่าบาอหิสาวสวยสะพรั่ วาลมสีฟ้าสราวเนื้อนิลาฬ เหนือมูโ่รั้น ับเรือนผมสีน้ำาลอ่อน ภายในโรหน้าเรียว บ่บอัเนถึเื้อาิยุโรปรึ่หนึ่ ที่ผสมผสานอยู่ในเรือนายอเธอ
“ินี้รับ...”
พีรวิ์ระิบเสียระเส่า ยามร่าสอร่าบเบียเสียันภายใ้วามมืสลัว ลิ่นายสาวสะราเือน้ำหอมฝรั่เศสราาแพ ที่โยเ้าสู่ปลายมูโ่นูนนเป็นสัน วามนุ่มนิ่มอเนื้อสาว และ้อนเนื้อหยุ่นนูนเ้ ที่แนบสนิทหยอล้อผิวหยาบบนแผอว้า ยิ่ปลุเร้าส่วนมหัศรรย์แห่วามเป็นายใลาร่าสู ให้ื่นัวพอโเ้นเร้าไปามัหวะารเยื้อนายลอเล้าเสียเพล
“อะไระพี”
สร์สิริโอบแนเรียวรอบลำอแ็แร ่อนหิสาวะยิ่ใยับร่าเบียนแนบิับายหนุ่ม ยิ่หน้าาอ่อนาวอมมพูสัมผัสถูไถับวามเป็นบุรุษเพศ ึ่ผานูนเ่นนน่าอึอั ภายใ้าเายาวเนื้อหนา ยิ่เพิ่มีรีวามร้อนในอารม์รัอายหนุ่ม ให้ยิ่เลิเปิเปินหายใแทบไม่เป็นัหวะ
“ืนนี้ินี้ไป่อที่ห้อผมนะรับ เรา็บันมานานแล้ว ผมว่ามันถึเวลาที่...”
เสียทุ้มแพร่า เพราะวามปรารถนาที่รุมเร้าในร่าาย นระสับระส่ายแทบะยืนไม่ิที่ บวับวาม้อารำเนินวามสัมพันธ์ทาายให้ยิ่ล้ำลึมาว่าที่เป็น ายหนุ่มยับายยุยิหลายรั้ ผ่อนวามึเรียอส่วนสัแห่วามเป็นบุรุษเพศ ที่เ้นระุเรียร้อวาม้อาร
หาแ่สาวน้อยที่วาลีลาพลิ้วไหวในอ้อมอลับเลิิ้วสู พลาหัวเราะร่วนในอาารบาอย่า ึ่เ้าหล่อนรู้ีว่ามันำเริบอย่ารุนแรเพราะเรือนร่าอันน่าพิสมัยอัวเธอเอ
“แล้วทำไมินี้้อไป้วยล่ะะ ินี้ลับไปนอนที่อพาร์เม้นับเนนี่ีว่า”
สร์สิริแสร้ปิเสธเย้าอารม์นอร้อ ที่ทำท่าราวับร่าแร่อเาำลัะแปริเสียเี๋ยวนั้น หิสาวหัวเราะิั เมื่อริมฝีปาหยัลึสีเ้ม เลื่อนลมาประทับแน่นบนเรียวปาอิ่ม พร้อมับแรูเร่าร้อน ที่เล้นเนิ่นนานบนเนื้อนุ่มทั้นอและใน บนและล่า ูเม้มและเล็มวามหวานละมุน หนัเบาผสมปนเปปลุปั่นอารม์นปิเสธให้หวั่นไหวไปับวามรุ่มร้อนที่โหมเ้าแผเผา
ายหนุ่มวย่วโอาสเหมาะสม สอแทรปลายลิ้นสาระายเ้าวัรัรึลิ้นเล็ ที่ระรีรอารล่วล้ำภายในโพรปานุ่ม ละเลหยอล้อและเรียร้อให้หิสาวอบสนอ ้วยวามรุ่มร้อนาปลายลิ้นที่รัรึลิ้นให่ ามิเ้าสู่โพรปาอุ่นอายหนุ่ม พลาวัสำรวี่ฟันาวสะอาอย่าำนิำนา
“แน่ในะรับินี้ ว่าุไม่อยาไปับผม”
พีรวิ์ถามอย่าไ้ที เมื่อร่าบาเริ่มอ่อนระทวยารสูบหวานละมุนละไม เพียรอยยิ้มมีเสน่ห์ที่ลี่อออย่าเรียร้อบนวหน้ามสัน ับแววารุ้มริ่มแทะโลมนนมอแทบะทรุายถวายแทบเท้า ็ทำเอาำปิเสธเล่นแ่ที่หิสาวระเรียมไว้ อันรธานหายไปในอาาศนหมสิ้น
“พี็... เล่นทำอย่านี้ินี้ะปิเสธลหรือะ”
สร์สิริเย่ปลายเท้าประทับูบบาเบาบนลูาบุ๋ม เมื่อไ้รับแววเว้าวอนาวาสีำลับ ที่มอเธอนแทบทะลุผ่านเาะอเนื้อบา ึ่ไม่ปลอภัยมาพอะปป้อ้อนเนื้อูมเ่ทีุ่่อนอยู่ภายใน ให้พ้นาฝ่ามือหนาอายร้อนรั ที่อาศัยวามมืสลัวบีบบี้เล้นลึอย่าเมามัน ผสานารใ้ปลายนิ้ววัไล้ยอปลายนูนเ่นที่รััวเป็นุ่มไ เรียเสียราหวานๆ ให้ัระม พร้อมับออวบอวบเ้ที่ระเพื่อมสั่นไหวามแรหายใถี่ยิบ เมื่อริมฝีปาหยัลาไลู้บรสหวานไปทั่ววหน้าสวยมเ้ม้วยแผิ้ว อ้อยอิ่หยุนิ่ที่ลีบปาอิ่มึ ูเม้มื่ม่ำรสละมุนระลอสอ เว้าวอนร้อเรียแรปรารถนา นนในอ้อมอบิายแทบะเป็นเลียวววน ่อนะถอนออเพื่อใ้สายาเ้าเสน่ห์ ทอมอวหน้าสวยมที่เลิบเลิ้มล้ายนละเมอ ารสพิศวาสที่เาหยิบยื่นให้โยไม่า่วาอน
“ทำมาว่านี้็ไ้นะินี้ ถ้าุอยารู้... มัน้อพิสูน์”
ริมฝีปาร้อนระอุ้วยเพลิพิศวาสทำหน้าที่อมันอย่าไม่าบพร่อ เมื่อเาลาไลู้บร้อนทั่ววหน้าาวสะอ้าน วลับมาอเม้มหนัๆ บนลีบปานุ่ม ที่เผยอออให้เาเ้าเยิมรสาิ้านในอย่ารู้ที รุไล้ลิ้นร้อนเ้า่อสู้ลิ้นเล็ ที่ออลีลาโรมรันราวับไม่มีใรยอมใร ฝ่ามือหนานวเฟ้นส่วนเนินเนื้อนุ่มหยุ่นูมเ่ หยอล้อับสัมผัสเร่าร้อนที่ะโบมลึเล้นอย่าเี่ยวา แรย้ำยี้บี้ลึอย่าเมามันเรียเสียราระมระนหอบระเส่าให้ั้อ พร้อมับร่าบาที่ยิ่แอ่นายเบียเ้าหาฝ่ามือร้ายา เล็บมเลือบสีมพูหวานิเร็ลลาแผ่นหลัแร่ สลับับยุ้มเสื้อเิ้เนื้อีที่เาสวม เพราวามหวามไหวในอารม์ที่มันเลิเพริศพราย
“อื้อ... พี อย่าทำอย่านี้สิะ...”
ความคิดเห็น